บทที่ 248 มาช้าไป
‘ต้องห้ามเขา...ต้องห้ามเขาให้ได้...’ คำพูดเหล่านี้อื้ออึงวนเวียนอยู่ในหัวของลั่วอิ่ง เธอพบว่าตัวเองไม่อาจเปล่งเสียงเรียกได้อีกแล้ว เธอไม่อาจห้ามเย่โม่และทำได้เพียงจ้องมองภูเขาดาบตั้งตระหง่าน หากสายตามีพลังทำลายสิ่งของได้ เธอคงกำจัดภูเขาดาบลูกนั้นไปนานแล้ว .......... แม้จะไม่รู้ว่าภูเขาดาบทะเลเพลิงคื...
