บทที่ 28 การ์ดวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

บทที่ 28

การ์ดวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

ตำแหน่งป้องกันของฐานเป็นที่โล่งที่ล้อมรอบเมืองด้วยกำแพงเหล็ก มีเพียงทางเดินเล็กๆเท่านั้นที่สามารถเข้าออกได้ กำแพงล้อมรอบมีปืนกลไร้คนบังคับ ที่ทำจากเหล็กแก้ว มันกะพริบแสงเยือกเย็นเมื่อมองออกไป บนรอบกำแพงมีประมาณ 30 กระบอก

บนกำแพงด้านหน้ามีชาวอาณานิคม 5 คนถือปืนไรเฟิล กลุ่มนายพรานซ่อนตัวอยู่หลังกระสอบทรายเผยให้เห็นเพียงศีรษะยากที่จะถูกโจมตี

ตำแหน่งการป้องกันทั้งหมดคล้ายกับเมืองฉี

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับป้อมการป้องกันที่แข็งแกร่งเช่นนี้การบุกเข้ามานั้นยากเย็น

“พวกเขามาแล้ว!”

เขาเห็นนักล่ามากกว่า 20 คนสวมชุดเกราะสีดำและถือปืนไรเฟิลพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อเข้ามาในจังหวะที่เหมาะสม หลี่มู่ฟาน ก็ตะโกนทันทีว่า “ยิง!”

“ปัง”

ปืนกลอัตโนมัติ 30 กระบอก และปืนไรเฟิลในมือของชาวอาณานิคมได้ยิงพร้อมกัน ตาข่ายไฟหนาแน่นพุ่งลงมาเพื่อครอบร่างของนักล่าที่กำลังเดินเข้ามา

“ปัง ปัง ปัง” เสียงกระสุนกระทบชุดเกราะอย่างแรง นักล่าถูกยิงลงไปนอนกับพื้นทันที

“เยี่ยม!”

แม้ว่าฝ่ายศัตรูจะมีเกราะป้องกันชั้นเยี่ยมแต่เมื่อต้องเผชิญกับพลังอันทรงพลัง พวกเขาก็สามารถถูกฆ่าได้ในพริบตาเท่านั้น

ปืนอัตโนมัติคลูดาวน์เป็นเวลา 3 วินาทีหลังจากยิงครั้งแรกและใช้ประโยชน์จากช่องว่างนี้มีนักล่า 2 คนพุ่งเข้ามาแล้วเริ่มโจมตี

“ปัง ปังปัง”พวกเขาพยายามยิงปืนกลอัตโนมัติที่ยังอยู่ในสถานะติดคลูดาวน์

“ปังปัง ปัง”

3 วินาทีผ่านไป ฝนกระสุนก็ตกลงมาอีกครั้ง นักล่าทั้งสองคนถูกยิงล้มกับพื้น  หนึ่งในนั้นมีแสงสีม่วงกะพริบบนร่างกายของเขา ราวกับมีบางอย่างดรอปออกมาจากร่างของเขา

หลี่มู่ฟาน ที่อยู่ห่างออกไปหรี่ตา ชั่วขณะนั้นเองเขาดูเหมือนจะเห็นการ์ดใบหนึ่งกะพริบอยู่

กองเรือนักล่าถูกทำลายหลังจากการยิงอย่างรุนแรงเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงและมีเพียงปืนกล 4 กระบอกเท่านั้นที่เสียหาย

เมื่อเดินมาที่สนามรบและมองดูศพที่ล้มลงไปบนพื้น  หลี่มู่ฟาน ก็ตะโกนว่า “หากพวกเขายังไม่ตายให้จับเป็นเชลย ! ถอดเกราะออกมาพร้อมกับอาวุธทั้งหมดโยนเข้าไปในคลังของพวกเรา”

“รับทราบ”

ชาวอาณานิคมที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาเริ่มทำความสะอาดสนามรบทันที

ชุ่ยหวน ถามขึ้น “นายท่านพวกเราควรที่จะใช้ยากับเชลยหรือไม่?”

ยานั้นค่อนข้างเป็นสิ่งล้ำค่า ตามปกติแล้ว หลี่มู่ฟาน มักจะใช้เพียงผ้าพันแผลให้กับเชลยไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ขึ้นอยู่กับลิขิตของสวรรค์

แต่คราวนี้เขาคิดอยู่คู่นึงก่อนที่จะพูดว่า “เชลยทั้งหมดสามารถแปลงเป็นเงินได้ดังนั้นใช้สมุนไพรช่วยพวกเขาทั้งหมด!”

“รับทราบ”

หลังจากนั้นไม่นาน หลี่มู่ฟาน ก็พบกับการ์ดสีม่วงในมือและถามระบบ

“ระบบนี่มันคืออะไร? ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน”

“การ์ดสีม่วงเป็นการ์ดวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี คุณสามารถเลือกจัดการได้ 2 วิธี วิธีแรกหลังจากใช้การ์ดใบนี้จะได้รับเทคโนโลยีแบบสุ่ม เทคโนโลยีนี้สามารถนำไปใช้ภายนอกได้ วิธีที่ 2 คือการรีไซเคิล การ์ดใบนี้มีมูลค่า 5000 เหรียญเงิน

“เทคโนโลยีที่สามารถนำสู่โลกภายนอกได้งั้นหรอ? แล้วถ้าฉันได้เทคโนโลยีนิวเคลียร์ล่ะ?”

ระบบกล่าวว่า “ยิ่งเทคโนโลยีอยู่ในยุคสมัยต่ำมากขึ้นเท่าไหร่ โอกาสที่จะสุ่มได้เทคโนโลยีนิวเคลียร์นั้นยิ่งต่ำขึ้นไปอีก โอกาสที่จะได้คือหนึ่งในหมื่น”

“โอ้ ระบบทำไมนายโหดเหี้ยมแบบนี้!”

หลังจากลังเลอยู่สักพักเขาก็ตัดสินใจที่จะเสี่ยงโชค

“ติง คุณแน่ใจหรือไม่ที่จะใช้การ์ดเทคโนโลยี?”

“ยืนยัน”

“ติง คุณได้รับเทคโนโลยี :ไถพรวนดิน”

“ติง โปรดติดตั้งอาณานิคมที่จะใช้เทคโนโลยีนี้ ผู้ที่จะติดตั้งต้องอยู่ภายนอกมิติแห่งนี้”

“ไถพรวนดิน? เยี่ยม คราวนี้ถึงการพัฒนาแล้ว!”

หลี่มู่ฟาน หัวเราะเสียงดัง “ติดตั้งให้ ชุ่ยฮัว”

“ติง  ชุ่ยฮัว ชาวอาณานิคมได้รับเทคโนโลยีนี้แล้ว”

10 วันผ่านไปอย่างรวดเร็วดวงตาของ หลี่มู่ฟาน มืดครึ้มและสว่างขึ้นอีกครั้ง  สติของเขากลับมาสู่ร่างเดิม

ในมิติ  ชุ่ยหวน ได้จัดการกับเชลย 8 คนที่จับได้ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้โดยการฉีดยาเสริมพันธุกรรมให้กับพวกเขาตามธรรมเนียม หลังจากนั้นพันธุกรรมของพวกเขาจะค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นกว่ามนุษย์ปกติถึง 40 เปอร์เซ็นต์

นอกจากนี้นักล่าทั้ง 8  มีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งและรอดชีวิตจากการโจมตี  หลี่มู่ฟาน ตรวจสอบค่าสถานะของพวกเขาและรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าทั้ง 8 คนไม่มีความสามารถอื่นแต่ความแข็งแกร่งของเขามาถึงเขตหลอมรวมร่างกายระดับ 1  และมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ เฮยหลงอยู่ในระดับ 2

เชลยสามารถขายได้ 2,000 เหรียญเงิน  แต่หลังจากลังเลอยู่สักพัก  หลี่มู่ฟาน ก็ตัดสินใจที่จะเก็บพวกเขาเอาไว้ เงินนั้นหาเมื่อไหร่ก็ได้แต่คนนี่สิไม่รู้ว่าจะเจอเมื่อไหร่ สุดท้ายแล้วการโจมตีกองเรือนักล่าไม่ค่อยมีบ่อยนักและจะเกิดขึ้นแบบสุ่ม

นอกจากเชลยแล้วเขายังยึดอาวุธและอุปกรณ์เสื้อเกราะได้เป็นจำนวนมากจากการประเมินเบื้องต้นเขาได้รับเงินประมาณ  5m สำหรับการต่อสู้ในครั้งนี้ และปืนกลของเขาที่สูญเสียไปนั้นจำเป็นต้องซ่อมแซม

“กองเรือนักล่าร่ำรวยมาก ไม่เหมือนกับพวกชนเผ่า ดูเหมือนว่าสงครามจะเป็นหนทางที่เร็วที่สุดที่จะเพิ่มความร่ำรวยให้กับอาณานิคม”

คราวนี้เขาไม่ได้ทำอะไรกลับมา อย่างแรกคืออาหารของพวกเขายังคงพอใช้อยู่ในระยะหนึ่ง   อย่างที่ 2  ถ้าเสบียงจำนวนมากปรากฏขึ้นที่ค่ายอย่างกะทันหัน มันจะต้องสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นอย่างแน่นอน

เขาถอนความคิดกลับและมองไปที่หญิงสาวที่หลับอยู่เขาลุกขึ้นออกจากเตียงอย่างเงียบๆ

ไม่ใช่ว่าเขาต้องการที่จะออกไปวางแผนหรืออะไรก็ตามเขาแค่ออกไปฉี่….