487-488

Ep.487

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับยักษ์ใหญ่เช่นนี้ ซูเฉินจะยังสามารถต่อกรได้หรือไม่?

หยางฮ่าวและคนอื่นๆเกิดความกังวลเล็กน้อย

แม้แต่หวู่หยางที่เชื่อมั่นในตัวซูเฉิน คราวนี้ยังรู้สึกไม่แน่ใจ

อีกด้านหนึ่ง ซูเฉินหรี่ตาของเขา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกแกมาจากเผ่าพันธุ์อะไร? ทำไมถึงพยายามลอบโจมตีเราที่นี่?”

“ซูเฉิน เจ้ามีฝีมือดังคาดจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเหตุใดถึงสามารถสังหารเจิ้งอี้ฝานแห่งเผ่าระฆังศิลาได้”

จากข้างในตาทั้งสามของยักษ์ เสียงหัวเราะเย็นเยือกของชายคนหนึ่งดังขึ้น สำหรับคำถามของซูเฉิน เขาทำเป็นหูทวนลม

“ในเมื่อพวกแกก็รู้ถึงกำลังรบของฉัน แล้วทำไมถึงยังกล้าลอบโจมตีอีก? ไม่กลัวตายหรอ?” ซูเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย

เจิ้งอี้ฝานน่าจะเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 8 ที่เขาสังหารไปครั้งก่อน แล้วอีกอย่าง กำลังรบของอี้ฝานน่าจะอยู่ในสถานะผู้วิวัฒนาการเลเวล 8 ที่แท้จริง

ในเมื่ออีกฝ่ายตระหนักถึงเรื่องนี้ดี แล้วเหตุใดถึงยังเสนอหน้ามาที่นี่อีก?

ผู้ใดกันที่มอบความกล้าหาญเช่นนี้ให้พวกเขา?

“คิดว่าสามารถสังหารเจิ้งอี้ฝาน แล้วเจ้าจะต่อกรกับพวกเราได้หรือ? ประเมินตัวเองสูงเกินไปหน่อยแล้ว!” ชายในดวงตาข้างซ้ายส่งเสียงฮึ่มๆด้วยความดูแคลน

แทบจะในทันทีหลังจากนั้น ชายในดวงตาขวาก็กล่าวว่า “ซูเฉิน จะบอกความจริงอะไรให้นะ หากเป็นในทะเล พวกเราคือตัวตนคงกระพัน!  ต่อให้เจ้ามีความสามารถเทียมฟ้า วันนี้สุดท้ายย่อมถูกกลบฝังลงที่นี่!”

ซูเฉินเบ้ปาก กล่าวหยามเหยียด “อย่ามัวแต่ขี้โม้เลย ฉันก็ยืนอยู่ตรงนี้แล้วไง! ถ้าแน่จริงก็มาฆ่าเลยสิ!”

“ช่างอวดดี!”

“ไม่รู้จักเจียมตัว!”

“เจ้ากบก้นบ่อ!”

ชายทั้งสามขุ่นเคืองกับคำพูดของซูเฉิน ระเบิดเสียงตะโกนในเวลาเดียวกัน

ทันใดนั้น ยักษ์ทะเลกำหมัดที่มีความกว้างเป็นสิบๆจั้ง ทุบเข้าใส่ซูเฉินที่ยืนอยู่บนฟ้า

เห็นภาพนี้ ซูเฉินไม่หวั่นเกรง แสงสีทองทอประกายบนฝ่ามือเขา กระแทกกำปั้นสวนกลับไป

วู้มมม วู้มมม

เสียงหวีดหวิวดังกึกก้อง เงากำปั้นทองคำนับร้อยก่อร่างขึ้นกลางอากาศ ทุบทำลายน้ำทะเล

ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก ..!

ภายใต้เสียงปะทะดังกึกก้อง หมัดน้ำทะเลขนาดใหญ่ถูกทำลายลงอย่างง่ายดาย

“พวกแกมีความสามารถแค่นี้เองหรอ?” ซูเฉินเยาะเย้ย

“วิชาหมัด!? ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันหยิ่งยโสขนาดนี้” ชายในตาด้านซ้ายเดาะลิ้นของเขา

อย่าลืมนะว่า ยักษ์ทะเลตนนี้มีความแข็งแกร่งของผู้วิวัฒนาการเลเวล 7 ที่แท้จริง

ในทางกลับกัน ซูเฉินเป็นแค่เลเวล 6 เท่านั้น แต่อีกฝ่ายไม่ถอยไม่พอ ยังสามารถทำลายหมัดน้ำทะเลได้อย่างง่ายดาย ความแข็งแกร่งของซูเฉิน เป็นที่ประจักษ์แล้ว

ชายในดวงตาตรงกลางกล่าวดูแคลนว่า “เจ้าคิดว่าตัวเองได้เปรียบเพียงเล็กน้อย แล้วจะแสร้งทำเป็นเก่งกล้าต่อหน้าพวกเราได้หรือ? ข้าจะบอกความจริงให้รู้เอาไว้ ว่าบนท้องทะเล พวกเรามิใช่แค่อยู่ยงคงกระพัน แต่ยังไม่มีวันถูกสังหารด้วยเช่นกัน! ต่อให้เจ้าดิ้นรนต่อสู้สักแค่ไหน หากคิดว่าจะรอดไปได้มันก็แค่เรื่องเพ้อฝัน!”

สิ้นเสียง เห็นแค่เพียงใต้ฝ่าเท้าของยักษ์ใหญ่ น้ำทะเลปะทุขึ้นมา ค่อยๆไหลขึ้นไปยังแขนขวาที่ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว

ชั่วพริบตาเดียว มือใหญ่ของยักษ์ทะเลในสภาพไม่มีร่องรอยบุบสลายใดๆ กลับมาปรากฏขึ้นต่อหน้าซูเฉิน

“ฮ่า ฮ่า​ ฮ่า … เจ้าหนู รู้หรือยังว่าอมตะสะกดอย่างไร?” ชายในตาขวาหัวเราะอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ

“อมตะงั้นหรอ? ช่างโอ้อวดซะจริง!” ซูเฉินเย้ยหยันในเรื่องนี้

เพราะในความเห็นของเขา ความสามารถของยักษ์ทะเลค่อนข้างคล้ายคลึงกับวิชากายรักษา ทั้งคู่สามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็ว

แต่ความสามารถนี้ มันไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าอมตะเลยสักนิด อันที่จริงมันห่างกันคนละโยด

เพราะคำว่าอมตะนั้นคือไม่อาจถูกสังหารลงได้ ขณะที่ยักษ์ทะเลแค่ถูกควบคุมโดยชายสามคนเท่านั้นเอง

หรืออีกความหมายนึงก็คือ ตราบใดที่ทั้งสามถูกสังหาร ยักษ์ทะเลย่อมถูกทำลายโดยธรรมชาติ

ได้ข้อสรุปเช่นนี้ ซูเฉินตัดสินใจจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด

กร๊อบ กร๊อบ กร๊อบ!

ตามมาติดๆด้วยเสียงกระดูกลั่นอันคมชัด ทั้งคนทั้งร่างของซูเฉินสูงใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตาเดียว เพิ่มขึ้นมาถึง 10 จั้ง

ในเวลาเดียวกัน กลิ่นอายอันบ้าคลั่งรุนแรงปะทุออกมา

เปิดใช้งาน [เทคนิคปลุกศูนย์รวมวิญญาณสวรรค์] –

–กำลังรบในทุกอาชีพของซูเฉินยกระดับขึ้นมาเป็นเลเวล 7!

Ep.488

“วิชาเปลี่ยนร่าง!!”

ชายสามคนในดวงตายักษ์ทะเลอุทานออกมาพร้อมกัน

ที่แท้ซูเฉินยังมีไพ่ตายที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ พวกเขาไม่เคยคาดคิดถึงมันมาก่อน

แล้วอีกอย่าง เมื่อซูเฉินยกระดับขึ้นเป็นเลเวล 7 ครานี้ไม่ต้องกล่าวถึงการสังหารซูเฉิน แค่เป็นคู่ต่อสู้ด้วยยังยาก

“พวกเราจะทำอย่างไรดี? ควรฝืนสู้กับเขาต่อไปดีหรือไม่?” ชายในตาขวาลังเล

ในตอนเลเวล 6 อันที่จริงซูเฉินก็กดดันพวกเขาเป็นอย่างมากแล้ว มาตอนนี้เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 7 มันเท่ากับว่ากำลังรบของซูเฉินเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี นี่ไม่ใช่เรื่องดีเลย เพราะอาจก่อภัยคุกคามจนพวกเขาบาดเจ็บสาหัสได้

“กลัวอะไร? บนท้องทะเล พวกเราเผ่าสมุทรได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด ต่อให้มิอาจต่อกร แต่อย่างน้อยก็น่าจะหลบหนีไปได้” ชายที่อยู่ดวงตากลางกัดฟัน

ในความเป็นจริงแล้ว ณ ขณะนี้ เขาหวาดกลัวซูเฉินเป็นอย่างมาก

แต่ก่อนจะมา พวกเขาได้โอ้อวดกับพวกระดับสูงของเผ่าเอาไว้แล้ว ว่าจะนำศพของซูเฉินกลับไปให้เชยชม

ดังนั้นหากเลือกหลบหนีโดยไม่สู้ ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องความอัปยศอดสู เกรงว่ากลับไปยังเผ่าเมื่อไหร่ คงต้องถูกลงโทษหนักอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และอนาคตอันรุ่งโรจน์ของทั้งสามคงเลือนราง

“ต่อให้ซูเฉินจะแข็งแกร่งซักแค่ไหน แต่เขาก็ไม่น่าจะมีความสามารถในการฟื้นฟูได้เร็วเหมือนกับพวกเรา ถ้าสู้ต่อไปเรื่อยๆจนเหนื่อยหอบและหมดพลังงาน พวกเราก็จะสามารถฆ่าเขาได้!” ชายในตาซ้ายกล่าวเรียกความฮึกเหิม

ยักษ์ทะเลสามารถใช้น้ำทะเลเพื่อฟื้นฟูตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง ขณะที่ซูเฉินไม่สามารถทำเช่นนั้นได้

ตราบใดที่ยื้อเวลานานออกไป พลังงานของซูเฉินก็จะถูกใช้จนเหือดหาย ถึงเวลานั้นชัยชนะก็จะตกเป็นของพวกเขา

ได้ยินแบบนั้น แววตาของชายในดวงตาอีกสองคนก็สว่างไสวขึ้นทันที

ทั้งสามหันมองหน้ากัน หัวเราะอย่างอวดดี “จงตายซะ!”

ระหว่างนั้นเอง ยักษ์ทะเลกำหมัดแน่นอีกครั้ง ทุบเข้าใส่ซูเฉิน

แต่คราวนี้ ซูเฉินไม่เลือกที่จะตอบโต้ ทั้งยังไม่หลบเลี่ยง ปล่อยให้หมัดยักษ์ทะเลซัดเข้ามา

ด้วยร่างกายที่มี [กายาเทพอสูรนิรันดร์] มันสามารถเพิกเฉยต่อการโจมตีในเลเวลเดียวกันได้ ดังนั้นหมัดทะเลนี้ไม่มีผลใดๆต่อเขา

ชายสามคนจากเผ่าสมุทร ไม่ทราบข้อมูลนี้ของซูเฉิน เมื่อเห็นว่าซูเฉินไม่ยอมหลบเลี่ยง ตอนแรกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่แล้วก็เริ่มบังเกิดความปิติยินดี

เพราะการโจมตีเต็มกำลังของยักษ์ทะเลเลเวล 7 ต่อให้เป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 8 ก็ยังไม่กล้าใช้ร่างกายเพียวๆเข้าทานรับ

ขณะที่ซูเฉินเป็นแค่เลเวล 7 แต่กลับกล้าทำเช่นนี้ นี่เท่ากับการแสวงหาความตาย

เปรี้ยงงงง!

หมัดทะเลกระแทกใส่ซูเฉินอย่างแรง ร่าง 10 จั้งของเขายังถูกกลืนหายเข้าไปใต้น้ำ

อย่างไรก็ตาม ภาพที่ซูเฉินถูกทุกระเด็นกลับไม่ปรากฏขึ้นมา

ตรงกันข้าม เมื่อหมัดทะเลสัมผัสร่างซูเฉิน มันกลับสลายหายไปอย่างลึกลับ ให้ความรู้สึกราวกับการเอาไข่กระทบหิน

มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

หรือเขาจะมีร่างวัชระมิอาจทำลาย?

เหตุใดความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาถึงมหาศาลเช่นนี้?

สีหน้าของเผ่าสมุทรทั้งสามกลายเป็นว่างเปล่า ภายในใจของพวกเขาเริ่มปั่นป่วน ความหวาดกลัวแทรกซึมเข้ามา

ซูเฉินสลายหมัดของยักษ์ทะเลด้วยร่างกายเพียวๆ กำลังรบของเขา สามารถอธิบายได้ด้วยคำว่า ‘น่าเหลือเชื่อ’ เท่านั้น

ณ ขณะนี้ ความกลัวในใจของทั้งสามพุ่งทะยานถึงขีดสุด บังเกิดความคิดเดียวกันโดยมิได้นัดหมาย นั่นคือต้องรีบหนีไปจากสถานที่แห่งนี้ทันที หนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

“วิ่ง!”

คำๆนี้ผุดขึ้นในใจ ยักษ์ทะเลหันหลังและเหยียบย่ำผิวทะเลจากไปทันที จากไปด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ รวดยิ่งกว่า [รถศึกอัจฉริยะ] เสียอีก

“คิดหนี? ฉันอนุญาติรึยัง?”

ซูเฉินยิ้มหยามเหยียด ทันใดนั้นสองเท้าเขาพลันปกคลุมไปด้วยแสงสีม่วง เริ่มก้าวออกไป

ทุกย่างก้าวบนผิวทะเลของซูเฉิน ล้วนก่อให้เกิดเสาน้ำเสาใหญ่ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้า

เพียงไม่กี่ก้าว ก็สามารถไล่ตามยักษ์ทะเลได้ทัน กวาดคมดาบออกไป

วินาทีนั้นเอง ไอเย็นอันน่าสยดสยองแผ่ซ่านไปข้างหน้า

เมื่อสัมผัสเข้ากับยักษ์ทะเล ก็แช่แข็งร่างของมันได้ในพริบตาเดียว