EP 595 เสร็จสิ้นภารกิจ!
EP 595 เสร็จสิ้นภารกิจ!
By loop
ในช่วงกลางคืน.
ในบ้านของเกาหมิงเฟิง
เมื่อได้ยินเกาหมิงเฟิงและภรรยาของเขาพูดคุยเกี่ยวกับเลขาธิการพรรคมณฑลหวังอันชิ ดงซูบินรู้ว่าโอกาสมาถึงแล้วดงซูบินไม่เคยอ่อนข้อให้กับศัตรูของเขาและเขาเองเป็นคนที่ร้ายกาจมาก ฉันต้องบันทึกไว้? นี่ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด แต่ดูเหมือนดงซูบินมีจุดประสงค์บางอย่าง นอกจากนี้ ด้วยระดับของเทคโนโลยีในปัจจุบัน การบันทึกเสียงต่างๆนั้นง่ายมากและมีความชัดเจน นอกจากนี้ มีความเป็นไปได้สูงที่ดงซูบินจะเป็นผู้บงการเบื้องหลัง วิธีที่ดีที่สุดมันน่าเบื่อเกินไปดงซูบินมีความคิดที่ชั่วร้ายมากกว่ารอให้เกาหมิงเฟิงมาสารภาพผิด เขาต้องการล้างตระกูลเกาให้หายไปจากมณฑลแห่งนี้อีกและผู้ที่ท้าทายดงซูบินมักจะได้รับจุดจบที่ไม่ดีทั้งสิ้น !
เกาหมิงเฟิง เกาหมิงเฟิง!
เกาหมิงเฟิง ดูซิว่าคราวนี้แกยังจะกล้าอวดดีไปได้อีกสักกี่น้ำ!
ย้อนไปสี่สิบวินาที!
เวลาถอยหลังกลับไป!
ด้านนอก การสนทนาระหว่างเกาหมิงเฟิงและภรรยาของเขากลับมาเป็นช่วงเวลาก่อนหน้า!
“สำหรับเรื่องดงซูบินมันจบแล้ว ต่อไปเธอจะทำอะไร?” “…………”
“พูดสิ ฉันควรทำยังไงดี?”
“ดูแล้วก็พูดไปสิ เขาทำอะไรไม่ได้หรอก”
“ยังไงก็เถอะ”
" ขนาดหมายเลขหนึ่งของมณฑลยังทำอะไรฉันไมได้เลย"
ดงซูบินยิ้มออกมาหลังจากได้ใช้พลังพิเศษ เขาก็ตรวจสอบเวลาที่เหลืออยู่อย่างรวดเร็วภายใต้เมนู มันแทบจะไม่พอ เขาจึงสั่งหยุดทันที!
เวลาหยุดลงแล้ว!
ดงซูบินเดินจากประตูด้านหลังของห้อง ไปที่ห้องนั่งเล่น เมื่อเห็น เกาหมิงเฟิงกำลังสูบบุหรี่และดูภรรยาของเขาอ้าปาก เขาไม่ขยับ ดังนั้นเขาจึงเดินไปทางซ้ายและมองไปทางขวา เขาไม่พบสิ่งที่เขากำลังมองหา ดังนั้นดงซูบินจึงก้มลงและเอามือไปแตะกระเป๋าของเกาหมิงเฟิงด้วยมือของเขาเอง แต่ก็ยังไม่เจอดงซูบินขมวดคิ้วและพูดว่าพวกมันอยู่ที่ไหน หลังจากนั้นไม่นาน ตาของเขาก็ตกลงไปที่เบาะ ที่เท้าแขนของโซฟาคลุมไว้ ดวงตาของเขาหรี่ลง เอื้อมมือออกไปและยกเสื่อขึ้น และเป็นไปตามที่คาดไว้ โทรศัพท์มือถือของเกาหมิงเฟิงอยู่ที่นั่น มันอาจจะถูกเขาขว้างมาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ
เจอแล้ว!
ดงซูบินคว้าโทรศัพท์มือถือของเขาทันทีแล้ววางเบาะบาง ๆ กลับไปที่ตำแหน่งเดิม จากนั้นเขาก็เดินกลับไปที่ผนังห้องนอนใหญ่และพูดอย่างเงียบ ๆ ว่าหยุดแล้ว!
เวลาถูกเรียกคืน!
“คุณไม่เข้าใจสิ่งนี้ ถ้าคนอื่นโอเค แต่ ดงซูบินน่าจะไม่พอใจที่สุด ประการแรกเขาไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ เขาเข้ารับตำแหน่ง ประการที่สอง คุณ ได้ยินเรื่องงานเลี้ยงแต่งงานด้วยดงซูบินทำให้นายกเทศมนตรีของโยฮวาและคนรักของหวังอันชีขายหน้านั้นครั้งแรก ตอนนี้เขามีความสัมพันธ์ที่แย่มากกับทางมณฑล และยังมีเหตุผลอีกมากมาย อีกทั้งเกิงเซียงคือหัวหน้าของเขา จะไม่ปล่อยให้ดงซูบินเข้ามาแทรกแซงเพื่อย้ายฉัน ยังไม่มีหลักฐานและทางมณฑลก็ไม่เห็นด้วย”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้อีกครั้ง ดงซูบินก็ไม่ได้โมโหเหมือนเดิมและเขาก็ยิ้มและหยิบโทรศัพท์มือถือของเกาหมิงเฟิง โทรออกไปหาเลขาธิการพรรคมณฑล ซึ่งเป็นเบอร์มือถือของ หวังอันชีซึ่งเบอร์นั้นเป็นเบอร์ส่วนตัวซึ่งหวังอันชิจะให้เบอร์ไว้ให้กับเหล่าพวกผู้บริหารที่สนิทสนมกัน ต่อให้ดงซูบินแม้ว่าคุณจะมีหมายเลขโทรศัพท์มือถือของหวังอันชิแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะโทรหาเขาโดยตรงเพราะดงซูบินไม่ได้เป็นสมาชิกของคณะกรรมการประจำมณฑลและไม่ได้มีความสนิทสนมกับเลขานุการหวัง หากต้องการจะพบเลขานุการหวังจริงเขาจะต้องเดินทางไปหาสำนักงานคณะกรรมการมณฑลด้วยตนเองหรือโทรหาเลขาของหวังอันชิ และนั้นคงจะไม่ใช่แผนการที่เขาเตรียมไว้ เขาจึงเลือกใช้เบอร์ส่วนตัวของหวังอันชิในมือถือของเกาหมิงเฟิง เขาพบว่ามีหมายเลขโทรศัพท์ของหวังอันชิบนโทรศัพท์มือถือของเกาหมิงเฟิงจริงๆ มันน่าแปลกใจว่าเกาหมิงเฟิงนั้นมีเบอร์ส่วนตัวของหวังอันชิได้อย่างไรกัน
เมื่อมองดูหมายเลขนั้น ดงซูบินก็กดแป้นโทรทันที!
ตุ๊ดตู๊ดตู๊ดตู๊ดตู๊ดตู๊ดตู๊ด...
โทรศัพท์ผ่านไปดงซูบินรอคอยอย่างใจจดใจจ่อที่จะรับสายอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนสายก็ยังไม่ว่าง
หนึ่งวินาที... สองวินาที
... สามวินาที...
"ชูชินหลงเป็นหนี้ฉันในเรื่องนี้ เขาดำเนินธุรกิจในเขตหนานฉาง หลายปีมานี้ ผลการตรวจร่างกายปลอมนี้อาจจะไม่ส่งผลกระทบกับเขามากนัก หากเขาช่วยฉันถึงเวลานั้น ความก้าวหน้าในหน้าที่การงานของฉันอาจจะมากขึ้น"
"อ๊ะ ได้เลื่อนตำแหน่งหรือเปล่า"
“ฉันช่วยลูกชายของ ชูชินหลงไว้มาก เมื่อทุกอย่างผ่านไป ชูชินหลงเองจะสนับสนุนฉันและดงซูบินก็จะเป็นเพียงเรื่องกล้วยๆที่ฉันจะเขลี่ยเขาไปเมื่อไรก็ได้ นี่ เป็นเพียงทฤษฏีเท่านั้น!”
"" ดูเหมือนฉันยังไม่ไว้ใจเรื่องนี้เท่าไร . ท่าทีของดงซูบินเป็นอย่างไรบ้างในตอนนี้?"
ตอนนี้บทสนทนาได้เข้าสู่จุดสำคัญแล้ว!
เสียงที่สง่างามของ หวังอันชิก้องกังวานในอีกด้านหนึ่ง "สวัสดีนั้นใคร"ดงซูบินกับมามีสติทันทีและสั่งหยุดทันที!
เวลาถูกหยุดลงอีกครั้ง!
ฟังสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบดงซูบินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เดินอย่างรวดเร็วไปที่ห้องนั่งเล่นไปทางด้านข้างมองไปที่เกาหมิงเฟิงและภรรยาของเขาบนโซฟา ก่อนที่เขาจะยิ้มแล้วก้าวไปข้างหน้าและก้มลงวางโทรศัพท์มือถือไว้อย่างระมัดระวัง โทรศัพท์มือถืออยู่ใต้เบาะที่เท้าแขนของโซฟา สอดเข้าไป คลุมเบาะ จากนั้นดงซูบินก็กลับไปที่ห้องนอนใหญ่ เขาหายใจเข้า และบอกว่าให้ หยุดอีกครั้ง!
เวลากลับมาเดินอีกครั้ง!
ดูเหมือนวันนี้หวังอันชีจะเลิกงานดึกหน่อย ขณะนั้น เขากำลังนั่งรถออดี้ระหว่างทางกลับบ้าน โทรศัพท์ดังขึ้น แต่เขาจำหมายเลขไม่ได้ เขาจึงหยิบขึ้นมาและกดรับทันที
หนึ่งวินาที...
สองวินาที...
สามวินาที...
ไม่มีใครตอบอีกด้านหนึ่ง
หวังอันชิขมวดคิ้วและพูดว่าสวัสดี? เฮ้? "
แต่เขาไม่แปลกใจเหวังอันชิ รู้ว่าหมายเลขของเขาถูกน่าจะอยู่ในโทรศัพท์มือถือของผู้ปฏิบัติงานหลายคน มันยากที่จะจำลูกน้องทุกคนได้ อีกทั้งการบันทึกชื่อหวังอันชิตรงๆในสมุดโทรศัพท์นั้นจะดูไม่สุภาพ หวังอันชิรู้ว่าเบอร์ที่ลูกน้องของเขา จัดเก็บด้านบนนี้เขียนว่า "เลขาธิการอันชิ" ทั้งหมด อักษรตัวแรกของอันชิ คือตัวเอ ซึ่งอยู่ในลำดับแรกในบรรดาตัวอักษรหลายตัว ตราบใดที่มีโทรศัพท์มือถือด้วย โดยพื้นฐานแล้วหมายเลขของเขาหวังอันชิ จะปรากฎขึ้นมาคนแรกบางครั้งลูกน้องของเขาอาจจะลืมล็อคแป้นพิมพ์และบังเอิญกดโทรออกมาหาเขา ซึ่งหวังอันชิเองก็เจอมาบ่อยมากและไม่แปลกใจเลยกับเรื่องนี้
แต่ทันทีที่หวังอันชิกำลังจะวางสาย ชื่อของเขาก็ดังขึ้นมาทันที
“...ท่าที่ของเขา?” เป็นเสียงของภรรยาของเกาหมิงเฟิง
ไม่มีอะไรหรอกมองโลกในแง่ดีเอาไว้.....ต่อให้เขาโมโหลมากขนาดไหน เขาก็ไม่ใช่หวังอันชีอยู่ดี”
“หืม ถ้าตอนนี้คนๆนั้นคือเลขาหวังล่ะก็คุณคงกลัวจนฉี่ราดไปแล้ว”
หวังอันซี ที่กำลังวางสาย ให้แขนของเขาหยุดชั่วคราว ขมวดคิ้วอยู่ในรถ ไม่วางสาย และ
ยังคงฟังเงียบๆ ต่อไป แต่ไม่สำคัญว่าเขาจะได้ยินอะไร สีหน้าของหวังอันชีนั้นเปลี่ยนไปในทันที!
อีกด้านหนึ่งเป็นเสียงของชายคนหนึ่งว่า “ทำไมฉันต้องกลัวด้วย.....หมอนั้นก็แค่พวกชอบเลียแข็งเลียขา อาศัยความสัมพันธ์ในครอบของภรรยาของเขา ไต่เต้าตำแหน่งขึ้นไป คุณคิดว่าเขามีความสามารถจริงๆ เหรอ? .....ฉันไม่คิดว่ามันเป็นไปได้ที่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าเขาถูกนายกเทศมนตรีโยฮวา กดดัน ผู้นำที่หนึ่งและสองเกือบจะเท่าเทียมกันแล้ว”
"ดูเหมือนคุณจะอิจฉาเขา”
มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องอิจฉาเขาด้วย"
"ทั้งพื้นฐานครอบครัว และ ชื่อเสียงของพวกเขา และความสวยภรรยายของเขา" "
“มันไม่เป็นเช่นนั้นสักหน่อย ฉันไม่ได้สนใจที่มุมหนึ่งและเดินชนกับภรรยาของหวังอันชิ ดูเหมือนข้อศอกของเธอจะนุ่มมากมันเหมือนเบาะเลย หวังอันชิคงมีความสุขมากที่ได้เสพสุขกับภรรยาสุดสวยของเขา”
“นี้ทำไมคุณถึงพูดเช่นนั้นกันล่ะ นั้นมันภรรยาของหัวหน้าคุณเลยนะ ฉันเองให้ความสุขกับคุณไม่ได้หรือยังไงกัน”
“ไปเถอะ ได้เวลากินข้าวแล้ว”
“ฮ่าฮ่า ก้นของคุณอาจใหญ่กว่าภรรยาของหวังอันชีก็ได้นะ”
“มาเถอะ! อย่างหวังอันชิจะมีน้ำยาอะไรกัน! จริงไหม!”
ณ ห้องนอนใหญ่
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดงซูบิน ก็ปิดหน้าผากของเขาและไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป
เสียงหัวเราะในห้องนั่งเล่นดำเนินต่อไป เกาหมิงเฟิงพูดออกมามากมาย เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าอย่างไรแผนที่เขาวางไว้อาจจะสำเร็จและเขี่ยหวังอันชีตกกระป๋องไปได้ และเขาก็ดูอารมณ์ดี ดังนั้นเขาจึงเข้าไปในครัวกับภรรยา คุยและหัวเราะระหว่างทำงาน หลังอาหารเย็น จู่ๆ โทรศัพท์บนโซฟาก็ดังขึ้น
กริ้ง กริ้ง เสียงมันดังกลับมาเร็วมาก
“อ่าวคนกำลังจะล้างจาน” เกาหมิงเฟิงเดินไปที่โทรศัพท์มือถือ และกำลังจะรับสาย
เขาตกใจเมื่อเห็นหมายเลข “โอ้!” “เกิดอะไรขึ้น?” ภรรยาของเขา อยู่ในครัว ถาม
"ฉันหวังอันชี"
"หวังอันชี เลขาธิการพรรคเขต"
"เงียบก่อน หยุดพูด" เกาหมิงเฟิงไม่ชัดเจน เลยนึกไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมเลขาหวังจะโทรมาหาเขาในสถาณการณ์แบบนี้ เขาจึงรีบทักทายด้วยถ้อยคำสุภาพ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาอย่างระมัดระวัง "สวัสดีเลขานุการวังสวัสดีและสวัสดีผมเอ่อผมเกาหมิงเฟิงจากสำนักงานเขตกวางหมิง เลขานุการหวังคุณยังถือสายอยู่หรือเปล่า" ปลายสายวางสายทันที
ภรรยาของเขาเดินออกไปด้วยความเป็นห่วง: “เกิดอะไรขึ้น ฉันบอกคุณแล้วไง”
เกาหมิงเฟิงยังสงสัยอยู่: “เลขาหวังถามฉันว่าฉันเป็นใคร หลังจากที่ฉันพูดเสร็จ เขาก็วางสาย”
“คุณทำผิดอะไรหรือเปล่า” ภรรยาส่ายหัว
เกาหมิเฟิงคิดอยู่สักพักว่าทำไมเลขานุการคณะกรรมการพรรคจะติดต่อเขามาเพื่ออะไรกัน หรือเลขาหวังอาจจะโทรผิดก็เป็นได้ " ฉันคิดว่าอาจโทรผิด" เกาหมิงเฟิงไม่ได้จริงจังกับมัน
เมื่อได้ยินเช่นนั้นดงซูบินในห้องมีความสุข เขาบรรลุเป้าหมายแล้วและไม่มีเหตุผลที่จะอยู่กับเขา ดังนั้นเขาจึงสั่งหยุด!
เวลาหยุดลง!
ดงซูบินก้าวออกไปและต้องการเปิดประตูและขึ้นไปชั้นบน แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้วเขาก็มองย้อนกลับไปที่ทิศทางของห้องครัวและเดินขึ้นอย่างมีความสุขและตบเกาหมิงเฟิง ที่ยังคงนิ่งอยู่บนไหล่ มีความเห็นอกเห็นใจเล็กน้อย ในการแสดงออกของเขาจริงๆ เป็นความเห็นอกเห็นใจ "นายนี้มันสารเลวขริงๆ แม้แต่ภรรยาของเลขาธิการพรรคมณฑลแกก็ยังจะกล้าดูถูกเธอ? อีกทั้งยังกล้ากล่าวหาหวังอันชิว่าเกาะผู้หญิงกิน ฉันชื่นชมคุณมาก ถ้าคราวนี้แกไม่ถูกจัดการฉันก็ไม่รู้จัพูดว่าอย่างไรแล้ว ดงซูบินเดินถอยหลังออกไปจากห้องนั้น
เกาหมิงเฟิงและภรรยาของเขาไม่ได้ เคลื่อนไหวเลย แน่นอนว่าพวกเขาก็ไม่ได้ยินสิ่งที่ดงซูบินพูดด้วย
หลังจากนั้นดงซูบินก็ตบเขาอีกครั้งด้วยอารมณ์ หันหลังกลับและยืนอยู่ที่ทางเดิน เปิดประตูห้องพักของเกาหมิงเฟิงก่อนจะเดินออกไป!
“หยุด!”
เมื่อเดินขึ้นบันไดดงซูบินเหลือบมองไปที่ประตูบ้านของ เกาหมิงเฟิงแอบส่ายหัวและยิ้มอย่างลับๆ นายทำได้แล้ว ดงซูบิน เราคงจะได้เห็นเรื่องสนุกแน่! .
