ตอนที่ 920 เคยทำให้กังวลเมื่อไหร่กัน?
“เราสองคนช่วยกันทำอาหารน่าจะเสร็จได้เร็วกว่า คุณทำจานหนึ่ง ฉันทำจานหนึ่ง แล้วมากินด้วยกันดีไหมคะ?
“ไม่คิดว่าน่าสนใจดีหรอกเหรอ?”
“อีกอย่าง ฉันคิดว่าคุณยังไม่ควรได้ชิมฝีมือฉันมาก่อน แม้ฉันจะทำเป็นแต่อาหารบ้าน ๆ รสชาติก็ไม่เลวเลยนะ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร...”
“ฉันทำได้นะ” เหมาเยซื่อพูด “ที่รัก อาหารของคุณต้องดีที่สุดในโลก ผมต้องมีความสุขที่สุดในโลก ถ้าได้กินอาหารฝีมือคุณ”
คำพูดของชายผู้นี้ช่างเพาะจับใจต่อเฉียวเมียนเมียน
เธอจ้องมองไปที่เขา “พูดเกินจริงไปแล้ว”
เหมาเยซื่อพูดอย่างจริงจัง
“ผมไม่ได้พูดเกินจริงสักหน่อย ผมพูดจากใจ อาหารที่ภรรยาของผมทำก็ต้องเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในโลกอยู่แล้วสิ”
เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและตีที่หน้าอกเขาเบา ๆ
“เหมาเยซื่อ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคุณนี่พูดจาหวานขึ้นทุกวัน”
“ไม่มีใครสอนผมสักหน่อย”
เหมาเยซื่อยิ้มและเช็ดมือใหญ่ ๆ ที่เปียกบนผ้ากันเปื้อน จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไป ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับมองลงมาที่เธอด้วยความรัก ก่อนจะพูดว่า
“ที่รัก เมื่อมีคุณ ก็ไม่ต้องมีใครมาสอนผมหรอก ถ้าต้องให้บอกว่าใครเป็นครูของผม คนนั้นก็คงเป็นคุณ”
เฉียวเมียนเมียนไม่อาจทนรับได้อีกต่อไป
เธออดยิ้มไม่ได้เมื่อเอนตัวแนบหน้าอกของเขาและสูดหายใจเข้าลึก ๆ
“หืม ช่างพูดหวานหูจริง ๆ ฉันไม่ได้สอนให้คุณพูดสักหน่อย เอ.. ฉันละสงสัยว่าจะมีสาวที่ไหนสอบคุณหรือเปล่า”
“คุณนายเหมา นี่คุณสงสัยผมอยู่เหรอ?”
เหมาเยซื่อหัวเราะ เขาบีบคางเธอแล้วจูบเธอเบา ๆ
“นอกจากคุณแล้ว ผมจะมีใครได้ล่ะ สามีของคุณน่ะอยู่ในโอวาทซะขนาดนี้ ทั้งตัวของผมก็เป็นของคุณ แล้วใจของผม ยังมีอะไรให้ต้องกังวลอีก?”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
คนรักที่ขี้หึงคนนี้กำลังกลับคำพูดของเขา
ยิ่งกว่านั้น ทำไมเขาถึงพูดกับไป่ซู๋อีกแล้วล่ะ?
เฉียวเมียนเมียนพูดอย่างช่วยไม่ได้
“ฉันทำดีกับไป่ซู๋ เพราะเขาว่าเป็นพี่ชายก็เท่านั้น อีกอย่าง เขาก็ทำดีกับฉันในฐานะน้องสาวเช่นกัน เหมาเยซื่อคะ คุณอย่างหึงไปเลย ระหว่างฉันกับพี่ไป่ ไม่มีอะไรจริง ๆ”
เหมาเยซื่อเย้ยหยัน
“ผมเชื่อว่าคุณคิดกับเขาเพียงพี่ชาย แต่ผู้ชายคนนั้นน่ะ...”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
“ที่รัก คุณรู้จักเขานานแค่ไหนเชียว ผมน่ะรู้จักเขามา 6-7 ปีแล้วนะ ผมรู้จักเขาดีกว่าคุณ เขาไม่เคยทำดีกับพี่น้องโดยไม่ตั้งใจหรอก อีกอย่างเขาไม่เคยดูแลนักแสดงคนไหนดีเป็นพิเศษ แม้ว่าชายคนนั้นเขาจะไม่ชอบคุณ แต่เขาต้องมีเจตนาอื่นแน่”
“ผมล่ะเสียใจจริง ๆ ที่มอบความไว้ใจให้กับเขา ถ้าผมรู้ว่าเขามีเจตนาไม่ดี ผมไม่ยอมให้คุณเข้าร่วมแสดงกับเขาหรอก”
เฉียวเมียนเมียน
“แต่ฉันน่ะเชื่อจริง ๆ นะ ว่าเขาเห็นฉันเป็นเพียงน้องสาว”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า
“ฉันรู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้คิดเกินเลยกับฉันค่ะ”
