Sign in Buddha's palm 239 (I) ยืดอายุพันปี!
Sign in Buddha's palm 239 (I) ยืดอายุพันปี!
[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ ได้รับผลเซียน'ลูกท้อป้าน']
เสียงจักรกลเย็นชาดังขึ้นในหูของซูฉิน
“ลูกท้อป้าน?”
“ผลไม้เซียน?”
รูม่านตาของซูฉินหดตัวลงเล็กน้อย
แม้ว่าซูฉินจะรู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของ 'เต๋าสะสม' บนยอดเขาคุนหลุนได้เล็กน้อย และสามารถลงชื่อเข้าใช้เอาสิ่งดีๆ ออกมาได้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะกลายเป็นผลไม้เซียนในตำนานผลนี้
“ตามตำนานเล่าว่าผลเซียนลูกท้อป้านนั้นเติบโตมาจากสวนท้อป้าน สวนท้อป้านนั้นมีเจ้าแม่ซีหวังหมู่คอยดูแลอยู่ และภูเขาคุนหลุนแห่งนี้ก็เป็นสถานที่ที่ซีหวังหมู่อาศัยอยู่ หากจะลงชื่อเข้าใช้แล้วได้ลูกท้อป้านมา ก็พอเข้าใจได้......”
ชั่วแวบเดียว ความคิดของซูฉินก็ใคร่ครวญไปอย่างรวดเร็ว จิตใจของเขาผสานเข้ากับพื้นที่ของระบบ และพบผลไม้จิตวิญญาณขนาดเท่ากำปั้นวางอยู่ที่มุมหนึ่ง
ผลไม้วิญญาณนี้ ทั่วทั้งผลเป็นสีแดง มีไอพลังที่ไม่สามารถอธิบายได้เปล่งกระจายออกมาอย่างแผ่วเบา
“นี่คือลูกท้อป้าน? ลูกท้อป้านที่รู้จักกันในนามของผลไม้แห่งชีวิตนิรันดร์?”
ซูฉินดูประหลาดใจ
ตามข้อมูลของระบบที่บอกเขามา เมื่อใดที่ซูฉินกลืนลูกท้อป้านผลนี้เข้าไป มันจะสามารถยืดอายุขัยของเขาออกไปได้เป็นพันปีโดยไม่มีผลข้างเคียงแอบแฝง
การยืดอายุให้ยืนยาวได้เป็นพันปี สิ่งนี้มันคืออะไรกัน?
โดยทั่วไปมีเพียงมนุษย์ที่อยู่ในขอบเขตเซียนเทพปฐพีเท่านั้นที่มีอายุขัยนับพันปี
และเซียนเทพปฐพีหาได้ยากเพียงใด? แม้แต่ในช่วงกระแสปราณฉีเฟื่องฟูครั้งล่าสุดก็มีเพียงหนึ่งในพันล้านเท่านั้น
ตรองอีกที
ถึงแม้จะเป็นที่รู้กันว่าเซียนเทพปฐพีสามารถอยู่ได้มากถึงพันปี แต่ความจริงแล้ว เซียนเทพปฐพีใช้เวลาส่วนใหญ่ในการปิดด่านฝึกตนและฝึกฝนบ่มเพาะ ไม่ได้มีเวลามากพอที่จะมาใช้ไปเพื่อความเพลิดเพลิน
และตอนนี้
ผลเซียนลูกท้อป้านผลนี้กลับเทียบเท่ากับอายุขัยอันยืนยาวของเซียนเทพปฐพี แม้ในช่วงรุ่งเรืองของกระแสปราณฉีครั้งล่าสุด มันก็ยังนับว่าเป็นสิ่งของหายาก หากเรื่องราวนี้แพร่กระจายออกไปย่อมต้องทำให้ผู้แข็งแกร่งเข้าต่อสู้ห้ำหั่นกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
“ลูกท้อป้าน......”
ซูฉินแตะปลายคาง เกิดความสงสัยขึ้นภายในใจ
ตามที่เขารู้มา ลูกท้อป้านที่แท้จริงนั้นไม่ได้มีผลลัพธ์ธรรมดาๆ อย่างเพิ่มพูนอายุขัยของผู้คนได้เพียงพันปีอย่างแน่นอน แต่สามารถทำให้ผู้คนเป็นอมตะได้ในทันที และลูกท้อป้านที่มีคุณภาพสูงบางผลสามารถทำให้ผู้กินสามารถมีชีวิตอยู่ได้ประดุจผืนฟ้าผืนปฐพี
อย่างไรก็ตามเมื่อซูฉินลองคิดๆ ดู บางทีลูกท้อป้านที่เขาลงชื่อได้รับมาอาจจะไม่ใช่ลูกท้อป้านที่โตเต็มที่ จึงเป็นปกติที่มันจะไม่ได้มีผลเช่นเดียวกับลูกท้อป้านของจริง
แต่แค่ได้รับลูกท้อป้านที่ช่วยยืดอายุขัยได้พันปี ซูฉินก็พึงพอใจมากแล้ว ตอนนี้เขามีอายุขัยหนึ่งพันปี และเมื่อกลืนลูกท้อป้านผลนี้เข้าไป อายุขัยก็จะเพิ่มขึ้นเป็นสองพันปี
เวลาสองพันปีที่ซูฉินมีชีวิตอยู่ เซียนเทพปฐพีก็คงตายไปแล้วสองชั่วอายุคน
“ในการเดินทางมาที่เขาคุนหลุนในครั้งนี้ แม้จะยังไม่ได้ลงชื่อเข้าใช้ในวิหารการสงคราม แต่มันก็นับเป็นการเดินทางที่คุ้มค่าแล้ว.......”
ซูฉินพยักหน้าเล็กน้อย มองไปยังใจกลางของภูเขาและครุ่นคิดอยู่ภายในใจตน
ในช่วงเวลาที่เหลือ ซูฉินก็นั่งขัดสมาธิรอคอยการกำเนิดขึ้นของวิหารการสงครามอย่างเงียบๆ
สำหรับเฉียนขู่และหลีหว่าน พวกเขายืนอยู่ด้านหลังของซูฉินอย่างเคารพนบนอบ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถกินลมกินอากาศเพื่ออยู่รอดได้เหมือนกับซูฉิน แต่ด้วยกำลังภายในของพวกเขาก็ทำให้ไม่จำเป็นต้องดื่มกินเป็นเวลาหลายวันไปจนถึงหลายสิบวัน
เมื่อเวลาผ่านเลยไป
ยิ่งผ่านไปนานเท่าไหร่ เวลาที่วิหารการสงครามจะถือกำเนิดขึ้นก็ใกล้เข้ามาทุกที
ในเวลานี้ เหล่าผู้ทรงพลังอำนาจต่างก็ขึ้นมาบนยอดเขามากขึ้นเรื่อยๆ ยึดพื้นที่ของตนไว้มั่น ระแวงซึ่งกันและกัน
ตัวตนทรงพลังอำนาจเหล่านี้อย่างน้อยก็เป็นยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งขั้นสูงสุด และมีหลายคนในนี้ก็แปรสภาพพลังได้มากกว่าหนึ่งครั้ง ในเวลานี้พวกเขาก็มารวมตัวกันที่นี่โดยคิดว่าจะใช้โอกาสอันดีภายในวิหารการสงครามเพื่อก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นหลังจากนั้นก็จะสามารถมีอายุขัยมากขึ้นเป็นห้าร้อยปี
“คราวนี้ที่วิหารการสงครามได้ถือกำเนิดขึ้น ตามบันทึกก่อนหน้านี้ มันสามารถเข้าไปได้เพียงแค่ยี่สิบคนเท่านั้น พวกเจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการจะแข่งขันกับข้า?” ชายผิวคล้ำคนหนึ่งที่มีกลิ่นอายชวนน่าอึดอัดเหลือบมองคนอื่นๆ แล้วพูดอย่างเย็นชา