ตอนที่แล้วWS บทที่ 203 หุ่นเชิดผู้พิทักษ์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปWS บทที่ 205 เจอกันอีกแล้ว

WS บทที่ 204 ผู้บุกรุก


"แย่แล้ว พวกเราหนีเร็ว!"

เมื่อพ่อมดเกล็นมองดูการจ้องมองอันเย็นชาของพ่อมดเฮอร์แมนและเชื่อมโยงกับสิ่งที่นักเวทย์คนอื่นๆ เพิ่งพูดไป เขาเดาเจตนาของพวกเขาที่จะฆ่านักเวทย์ทั้งหมดที่เข้ามาในชั้นแรกได้ในทันที

แน่นอนว่าเอเลน่าและพ่อมดเคนไม่ใช่คนโง่ ก่อนที่พ่อมดเกล็นจะเตือนพวกเขา พวกเขาก็หันหลังหนีอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม พ่อมดเฮอร์แมนและกลุ่มของเขานั้นเร็วกว่า โฮมุนครุสที่อยู่ข้างหลังพวกเขาเคลื่อนไหวเกือบจะในทันที เพียงไม่นาน พวกเขาได้ล้อมรอบพ่อมดเกล็นและคนอื่น ๆ ไว้หมดแล้ว

“ฮิฮิ คิดที่จะหนีไปตอนนี้สายเกินไปแล้ว ฆ่าพวกมันซะ!”

พ่อมดเฮอร์แมนจ้องไปที่พ่อมดเกล็นด้วยรอยยิ้มเย็นชาและออกคำสั่งให้โฮมุนครุสทั้งสี่พุ่งเข้าหาพ่อมดเกลนและคนอื่นๆ อย่างดุร้าย

“เพลิงแห่งแสง!”

พ่อมดเกล็นสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขาเห็นโฮมุนครุสที่อยู่รายรอบ ๆ กระโจนเข้าหาเขา เขาหรี่ตาและร่างกายของเขาสั่นไหวด้วยความผันผวนของธาตุไฟอย่างรุนแรง

ในชั่วพริบตา อุณหภูมิบนชั้นหนึ่งของหอคอยโบราณก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เพลิงอันร้อนแรงได้แผดเผาอยู่กลางอากาศ

*หวู่ม!!*

โฮมุนครุสที่มีมือทั้งสองข้างพร้อมกรงเล็บแหลมคม พุ่งเข้าใส่พ่อมดเกล็นแต่เมื่อมันสัมผัสกับเปลวไฟในอากาศ ร่างกายของมันก็ถูกไฟลุกโชนจับตัวและเริ่มลุกไหม้อย่างรุนแรง

*ครืน*

ในเวลาเดียวกัน ลายเส้นอักษรรูนก็กระจายไปทั่วร่างของพ่อมดเกล็น ทันใดนั้นโฮมุนครุสได้โผล่มาที่ด้านหลังของเขาพร้อมกับเหวี่ยงหมัดออกไป หมัดกระแทกเข้ากับในพ่อมดเกล็นอย่างรุนแรง โชคดีที่พ่อมดเกล็นสวมเสื้อคลุมที่สามารถต้านทานการโจมตีได้

ถึงอย่างนั้น สีหน้าของพ่อมดเกล็นก็ค่อนข้างซีด ในช่วงเวลาการต่อสู้อันรวดเร็วนั้น เขารู้ว่าโฮมุนครุสมีพละกำลังและความเร็วที่ยอดเยี่ยม พลังของมันพอๆ กับการโจมตีของนักเวทย์ระดับสอง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ พ่อมดเกล็นก็อดไม่ได้ที่จะเผยใบหน้าที่วิตกกังวล แม้ว่าเขาเป็นนักเวทย์สี่ธาตุระดับสองจากเมืองแห่งอัคคีและมีพลังมากพอที่จะจัดการพ่อมดพเนจรในระดับเดียวกัน

อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาถูกปิดล้อมด้วยนักเวทย์เวทย์ระดับสองจำนวนมากพร้อมกับโฮมุนครุสของพวกเขา

สายตาแปลก ๆ แวบผ่านดวงตาของพ่อมดเฮอร์แมน ขณะที่เขาเห็นพ่อมดเกล็นร่ายคาถาเพลิงแห่งแสงและคาถาระดับสองอื่น ๆ อีกสองสามอย่างแต่เขายังคงยิ้มเยือกเย็น

“ข้ายอมรับว่าเจ้าเก่งมากแต่ยังไงซะ วันนี้เจ้าต้องตาย!”

พ่อมดเฮอร์แมนกางนิ้วออกเบา ๆ และลมกระโชกแรงก็ปรากฏขึ้นราวกับพลังงานไร้รูปร่างซึ่งในไม่ช้าก็ผูกมัดการเคลื่อนไหวของพ่อมดเกล็น เอเลน่า และพ่อมดเคน

นี่คือคาถาควบคุมธาตุลมระดับสอง หลังจากที่พ่อมดเฮอร์แมนร่ายเสร็จ นักเวทย์คนอื่นๆ ได้สั่งการให้โฮมุนครุสจัดการพ่อมดเกล็นพร้อมกับร่ายเวทย์โจมตีใส่พวกเขา

แม้ว่าพ่อมดเกล็นจะได้รับการปกป้องจากเสื้อคลุมแต่ก็ไม่สามารถยับยั้งการโจมตีบางอย่างได้ ตอนนี้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง

สำหรับเอเลน่าและพ่อมดเคน พวกเขาทั้งคู่ไม่ใช่นักเวทย์ระดับสอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอเลน่าซึ่งไม่ใช่นักเวทย์ระดับหนึ่งด้วยซ้ำ พวกเขาไม่สามารถรับมือโฮมุนครุสเหล่านี้ได้ ถึงจะพึ่งพาอุปกรณ์เวทมนต์ก็ใช่ว่าจะเอาตัวรวดได้

ตอนนี้ อันตรายได้ใกล้เข้ามาแล้ว สถานการณ์ของทั้งคู่เลวร้ายยิ่งกว่าพ่อมดเกล็นเสียอีก

“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เราไม่รอดแน่!”

ดวงตาของพ่อมดเกล็นเป็นสีแดงอย่างสมบูรณ์ ลึกลงไปในหัวใจของเขา เขาเริ่มรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ได้มาในโบราณสถานแห่งนี้ เขาอาจจะปลอดภัยและมีชื่อเสียงในเมืองแห่งอัคคีและกลายเป็นนักเวทย์ระดับสามตามแบบหรือแม้กระทั่งกลายเป็นนักเวทย์ระดับสี่อันทรงพลัง!

อย่างไรก็ตาม เพื่อสมบัติล้ำค่าที่อาจเก็บซ่อนไว้ในโบราณสถานแห่งนี้ พ่อมดเกลนไม่ลังเลใจและออกเดินทางสำรวจครั้งนี้ จากนั้นความสิ้นหวังก็เดินตามเขามานับตั้งแต่ที่ก้าวเข้ามาในหอคอยแห่งนี้ เขาไม่คาดคิดว่า พ่อดพเนจรจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ตัวเขานั้นประมาทเกินไป

ตอนนี้เขาถูกโจมตีโดยนักเวทย์ซึ่งเป็นระดับสองด้วย เขาไม่สามารถทนได้นานกว่านี้ เขาไม่รู้ว่าตัวเขาจะยื้อไว้ได้นานแค่ไหน

*ตูม!!!*

ทันใดนั้นเสียงระเบิดได้ดังขึ้น เหล่านักเวทย์ที่กำลังต่อสู้อยู่ได้ถูกดึงดูดด้วยเสียงนั้นทันที

“ฮ่าฮ่า ในที่สุดมันก็เปิดออก ทุบมันต่อไปเลย ทุบประตูหินนี่ซะ แล้วสมบัติของโบราณสถานที่ถูกเก็บไว้จะเป็นของพวกเรา!”

คนที่ตะโกนออกมาคือพ่อมดเอตแลนด์ โฮมุนครุสของเขาที่มีความแข็งแกร่งที่สูงมาก ดังนั้นเขาจึงได้รับมอบหมายให้โฮมุนครุสทำลายประตูหินที่แข็งแรงบนชั้นแรกของหอคอยโบราณ

ประตูหินนี้แข็งแกร่งมาก แต่ภายใต้ความแข็งแกร่งของการโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งของโฮมุนครุส ในที่สุดก็ปริแตก เสียงแตกที่คมชัดก่อนหน้านี้คือเสียงของรอยแตกที่ปรากฏบนประตูหิน

“เอาเลย ทุบต่อไปเร็วเข้า!”

พ่อมดเอตแลนด์หน้าแดงและมีท่าทีที่ตื่นเต้น พลังจิตของเขาได้ถูกส่งใหกับโฮมุนครุสของเขาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น โฮมุนครุสขนาดมหึมาที่แข็งแรงก็ดูเหมือนจะบ้าคลั่งเมื่อยกค้อนขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือและกระแทกเข้ากับประตูอย่างแรง

“เกือบแล้ว ประตูหินเกือบจะแตกแล้ว…” พ่อมดเอตแลนด์พึมพำกับตัวเองโดยไม่ละสายตาจากรอยแตกที่ประตูหิน

“บูม!”

ทันใดนั้น หอคอยโบราณทั้งหมดก็สั่นสะท้านและทุกคนก็จ้องมองอย่างตะลึงงัน

ดูเหมือนพ่อมดเอตแลนด์จะเพ่งความสนใจเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองไปที่ประตูหินอย่างแน่นหนา ทันใดนั้นได้มีเสียงดังกระหึ่มมาจากด้านหลังประตูหิน

“ข้างหลังประตูมีอะไรหรือเปล่า?”

ขณะที่พ่อมดเอตแลนด์รู้สึกสับสนและไม่แน่ใจ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังอีกครั้ง ทำให้หอคอยโบราณสั่นสะเทือน คราวนี้ นักเวทย์ทุกคนที่ชั้นหนึ่งสามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่าเสียงนั้นมาจากด้านหลังประตูหิน

*ตึง! ตึง! ตึง!*

หลังจากนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ และการเคลื่อนไหวหลังประตูดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้น การโจมตีที่รุนแรงทำให้รอยร้าวที่ประตูหินกว้างขึ้น

*ปัง!*

ในที่สุด ประตูหินก็พังทลายลงจนหมด หลังประตู ได้ปรากฏเงาสีดำโผล่ออกมา

"นี่มันอะไรกัน?"

ในเวลานี้ ทุกคนต่างอ้าปากค้างกับเงาที่บินออกมาจากด้านหลังประตู มันเป็นอสูรเงาสีดำขนาดมหึมา มันสูงกว่าโฮมุนครุสของพ่อมดเอตแลนด์ ตัวมันถูกปกคลุมไปด้วยเกราะสีดำทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม อสูรเงาดูค่อนข้างน่าเกรงขามราวกับมันถูกส่งมาโดยกองกำลังอันทรงพลัง

อสูรเงาสั่นเล็กน้อยบนพื้นก่อนที่จะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่ามันจะรับรู้ถึงสภาพแวดล้อมรอบๆ เมื่อมันมองลงมาและสังเกตเห็นโฮมุนครุสที่อยู่เบื้องล่างของมัน

พ่อมดเอตแลนด์ค่อยๆ ฟื้นตัวจากอาการตกใจ เขาไม่รู้ว่าอสูรเงาตนเป็นใครแต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันมาจากด้านหลังประตูหินแน่นอน

เป็นไปได้ว่าจะมีใครบางคนได้ชิงตัดหน้าไปและได้นำสมบัติทั้งหมดที่อยู่หลังประตูหินไปหมดแล้ว

ขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ หัวใจของพ่อมดเอตแลนด์ก็เดือดพล่านด้วยความวิตกกังวลและเขาก็สั่งโฮมุนครุสของเขาทันที “ฆ่ามันซะ!”

พ่อมดเอตแลนด์ชี้ไปที่คืออสูรเงาลึกลับที่บินออกมาจากด้านหลังประตูหิน

*ปัง!*

หมัดของโฮมุนครุสกระทบกับเงาสีดำแต่มันทำอะไรอสูรเงาไม่ได้ กลับกันมีคราบเลือดสีแดงเข้มปรากฏบนหมัดของโฮมุนครุสและเลือดหยดลงบนพื้น

โฮมุนครุสของพ่อมดเอตแลนด์เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในด้านความแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ มันไม่สามารถทำลายแม้แต่เกราะของอสูรเงาได้

“ผู้บุกรุก...ฆ่า!”

อสูรเงาหันกลับมาและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ ดวงตาที่อยู่ภายในชุดเกราะสีดำเปล่งประกายด้วยแสงสีเขียว

ทุกคนที่อยู่โดยนอบเห็นว่าภายในเกราะนั้นว่างเปล่าและกลวง อสูรเงานี้ไม่ใช่ทั้งนักเวทย์และโฮมุนครุส มันไม่มีแม้แต่พลังชีวิต

จากนั้น มันได้เอื้อมมือหนาและแข็งแรงออกมาและคว้าตัวโฮมุนครุสที่แข็งแกร่งอย่างง่ายดาย

ด้วยเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว มือของอสูรเงาก็กระชากร่างของโฮมุนครุสออกจากกันอย่างโหดเหี้ยม เลือดสีแดงเข้มที่สาดกระเซ็นลงบนพื้น มีกลิ่นฉุนของเลือดกระจายไปทั่ว

“อึก…”

เมื่อมองไปที่โฮมุนครุสที่วางอยู่บนพื้นและถูกฉีกออกเป็นสองส่วน พ่อมดเอตแลนด์ อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าอย่างรวดเร็ว

ตัวเขาสร้างโฮมุนครุสตัวนี้เองกับมือ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้ว เขารู้ดีที่สุดถึงพลังและความทนทานของมัน แม้แต่คาถาระดับสามอันทรงพลังก็ไม่อาจสามารถฆ่าโฮมุนครุสของเขาได้แต่ตอนนี้เงาสีดำที่ฉีกร่างอย่างรวดเร็ว เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะบ่งบอกว่าอสูรเงานั่นมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวมากแค่ไหน

“นี่มันสัตว์ประหลาดชนิดไหนกัน?”

สีหน้าของพ่อมดเอตแลนด์เผยให้เห็นถึงความกลัวและความหวาดหวั่นของเขา แม้ว่าโฮมุนครุสของเขาตายไป ในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้เห็นความแข็งแกร่งที่น่าตกใจของอสูรเงาที่ไม่มีพลังชีวิตแต่สามารถฉีกโฮมุนครุสได้อย่างง่ายดาย เขาจึงไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าโดยไม่คิด

อย่างไรก็ตาม ถึงพ่อมดเอตแลนด์จะไม่ทำอะไรอสูรเงาตัวนี้แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่เคลื่อนไหว ด้วยดวงตากลวงๆ อสูรเงากวาดสายตาไปทั่ว มันกวาดสายตามองพ่อมดเอตแลนด์และคนอื่นๆ หลังจากนั้นมันก็ค่อยๆ ขยับตัวมาข้างหน้า ชุดเกราะหนักทั่วร่างกายส่งเสียงกระทบกัน เสียงนั่นมันทำให้กระดูกสันหลังของพวกเขาหนาวสั่น

เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองของดวงตากลวงๆ ของอสูรเงา พ่อมดเอตแลนด์ก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาอย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตามอสูรเงาไม่ได้ทำอะไรแต่อสูรเงาหันหัวกลับอีกครั้ง ดวงตากลวง ๆ ของมันมองไปที่ประตูหินที่มีรูขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง อีกด้านหนึ่งของทางเข้าประตู มองเห็นเงาจาง ๆ ของร่างที่สวมเสื้อคลุมสีดำ

“พลังปีศาจแพนโดร่า ดัชนีเยือกแข็ง!”

เสียงเย็นเยียบดังขึ้นและสายลมหนาวอันเยือกเย็นโปร่งแสงก็พุ่งออกมาจากด้านหลังประตูอย่างรวดเร็วและส่งไปถึงอสูรเงาในพริบตา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด