ตอนที่ 912 บังเอิญได้นอนกับเจ้าชายสุดหล่อของเธอ

ความกังวลใจของเจียงหลัวลี่เพิ่มขึ้นถึงเจ็ดส่วน

เธอกำหมัดแน่นขึ้นอีกครั้ง

หัวใจของเธอเต้นแรงขณะที่เธอจับเบาะบนโซฟาแน่น เธอไม่กล้ามองที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า

ก่อนมาถึงที่นี่เธอออกจะก้าวร้าว

แต่เมื่อเธอได้พบกับเหมาซวีเสีย เธอกลับรู้สึกกลัว

เหมาซวีเสียมองลงมาที่เธอสักพัก เมื่อพบว่าเธอมีอาการประหม่า จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ นั่งลงตรงข้ามเธอ และพูดเบา ๆ ว่า

“คุณเจียง ไม่ต้องกลัว คิดเสียว่าเป็นการมาพบปะกับเพื่อน ๆ ตามปกติเถอะครับ”

ขณะที่เขาพูด ริมฝีปากของเขาก็ขดขึ้น เพื่อให้เธอผ่อนคลาย เขาพูดติดตลกออกไปว่า

“ผมคิดว่าตัวผมก็ไม่ได้ดูน่ากลัวขนาดนั้นนะ ทำไมคุณเจียงถึงไม่กล้ามองผมล่ะ ผมไม่ดีพอที่คุณเจียงจะหันมามองเหรอครับ?”

“ใครว่าฉันไม่กล้ากันล่ะ!”

เจียงหลัวลี่ไม่สามารถทนต่อการถูกยั่วยุได้ เธอมองขึ้นทันที และจ้องมองไปที่เหมาซวีเสีย

เมื่อเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายผู้นี้ หัวใจของเธอเต้นช้าลง จิตใจของเธอว่างเปล่าไปชั่วครู่ จากนั้น หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นอีกครั้ง

มันเต้นเร็วมาก... เธอรู้สึกราวกับว่ามีกลองกำลังตีอยู่ที่หน้าอกของเธอ

หน้าอกของเธอสั่นไหวไปหมด

เอ้ย ทนไม่ไหวแล้ว

เหมาซวีมีเสน่ห์เสียยิ่งกว่าในโทรทัศน์อีก

เธอรู้สึกเสมอว่าการเฝ้ามองเขาผ่านจอโทรทัศน์ ก็น่าตกใจมากพอแล้ว

เธอรู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตของเธอกลับหัวกลับหางไปเสียหมด

เธอบังเอิญได้นอนกับเจ้าชายสุดหล่อของเธอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นผู้ชายที่หล่อเหลา หุ่นดี และโดดเด่นมากถึงเพียงนี้

ตายก็ไม่เสียดายแล้ว

พระเจ้ารูว่าเธอเพ้อฝันถึงเหมาซวีเสียกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

เธอยังฝันถึงเขาอยู่เสมอ...

แม้ว่าประสบการณ์ในคืนนั้นไม่สู้ดีนัก ตราบใดที่คนนั้นคือ เหมาซวีเสีย ก็ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านั้นแล้วล่ะ

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าประสบการณ์ในคืนนั้น ดีเป็นพิเศษ

ความทุกข์ทั้งหมดของเธอที่มีต่อชายคนนี้ได้จางหายไปหมดแล้ว

เหมาซวีเสียคือใคร?

เขาเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนในประเทศ A ต้องการ

เธอสามารถนอนกับผู้ชายคนนี้ได้จริง ๆ เหรอเนี้ย

เธอโชคดีเหลือเกินใช่ไหม?

ตอนนี้เธอเชื่อแล้วว่า ในคืนนั้น เหมาซวีเสียถูกวางยา

ไม่อย่างนั้น ด้วยสถานะของเขา ทั้งชีวิตของเธอไม่สามารถแตะต้องเขาได้เลย

ไม่ต้องพุดถึงการนอนกับเขา

คืนนั้นเธอได้รับพรจริง ๆ

น่าประหลาดใจพอ ๆ กับการถูกลอตเตอรีเสียอีก

เจียงหลัวลี่มักเป็นคนที่กล้าหาญ ทว่าต่อหน้าเหมาซวีเสีย เธอกลับทำตัวเขินอายเหมือนกับลูกแกะ เธอเพียงมองขึ้นไปที่เขาเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่จะก้มศีรษะของเธอลงอีกครั้ง

เธอไม่กล้ามองเขาอีกเป็นครั้งที่สอง

หากพวกเขายังจ้องหน้ากันอยู่อย่างนี้ เธอเกรงว่าตัวเธอจะหัวใจวายตายเสียก่อน

เธอจิบกาแฟบนโต๊ะเพื่อซ่อนความกังวลใจและความกระวนกระวายใจของเธอ

“คุณเจียง เรื่องในคืนนั้น...”

เหมาซวีเสียไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับผู้หญิงมาก่อน เขาไม่ได้มีอาการแพ้ผู้หญิงเหมือนน้องชาย ทว่าเพราะการทำงานและสภาพแวดล้อมของเขา เขาจึงไม่ค่อยได้ข้องแวะกับผู้หญิง

ในอดีตก็เช่นกัน ไม่ได้แต่ต่างจากปัจจุบันเลย

ความแตกต่างเดียวระหว่างน้องชายและเขา คือน้องชายเขามีเฉียวเมียนเมียน

ส่วนตัวเขายังครองตนเป็นโสด