437-438

9/10

Ep.437

“มนุษย์ เจ้าสังหารเผ่าพันธุ์ข้าไปนับหมื่น ไม่กลัวหรือว่าจะถูกพวกข้าแก้แค้น! เจ้าควรจะรู้นะว่าเผ่าพันธุ์ข้ามีการดำรงอยู่ของผู้ที่เหนือกว่าเลเวล 10!”

ระหว่างนั้นเอง เสียงอันน่าเกรงขามดังก้องออกมาจากภายในทางผ่านเขตแดน สะท้อนอยู่ในหูของซูเฉิน

“นี่แกขู่ฉัน? อาศัยแค่เผ่าอสูรของแก แน่ใจหรือว่าจะทำอย่างที่พูดได้?” ซูเฉินเบ้ปาก กล่าวด้วยรอยยิ้มหยามเหยียด

เผ่าอสูรมีการดำรงอยู่ที่เหนือกว่าเลเวล 10 เขาได้รู้เรื่องนี้จากปากอสูรกลืนฟ้ามาตั้งนานแล้ว จึงไม่ตกใจใดๆ

ส่วนคำขู่ของอีกฝ่าย เขาแทบไม่จริงจังอะไรกับมัน

เพราะต่อให้ทางผ่านเขตแดนมั่นคง ก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เลาอีกนานแค่ไหนกว่าการดำรงอยู่ของเลเวล 10 จะออกมาได้

ในระยะเวลาสั้นๆ อาจมีแค่พวกสัตว์อสูรเลเวล 7 เท่านั้นที่อาจมีโอกาสอยู่บ้าง

ซึ่งแล้วไง?

ซูเฉินไม่หวาดกลัวสัตว์อสูรเลเวล 7 เลยแม้แต่น้อย

สำหรับสัตว์อสูรเลเวล 8 มีโอกาสน้อยมากที่จะบุกเข้ามา

และต่อให้เขายอมลดความจองหองลง ถอยมาสักหมื่นก้าว คิดเผื่อไว้ในกรณีที่อาจสู้ไม่ได้จริงๆ เขาก็ยังมี [คุณสมบัติเลเวล 6 อย่างเต็มรูปแบบ] ใน [ร้านค้าวันสิ้นโลก] พร้อมให้แลกเปลี่ยนตลอดเวลา

เมื่อขึ้นเป็นเลเวล 6 การสังหารศัตรูข้ามขั้นสองระดับ สำหรับเขาแล้ว ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

“บังอาจ! เผ่าอสูรของพวกเราทรงพลังเหนือผู้ใด มิใช่สิ่งที่มนุษย์อ่อนแอเช่นเจ้าจักสามารถจินตนาการได้”

เสียงพ่นลมหายใจด้วยความเหยียดหยามดังออกมาจากภายในทางผ่านเขตแดน

ซูเฉินปาดจมูกเขา กล่าวเยาะเย้ยว่า “ก็ถ้าพวกแกสุดยอดนัก งั้นทำไมไม่ส่งพรรคพวกออกมาฆ่าฉันอีกล่ะ? หรือว่าเก่งแต่ปาก?”

ทันทีที่เสียงของซูเฉินลดลง เสียงเสียดสีของฟันที่สบกันได้ดังออกมาจากทางผ่านเขตแดน

เห็นได้ชัดว่าสัตว์อสูรที่อยู่ข้างในรู้ว่าพวกมันไม่สามารถทำอะไรซูเฉินได้ แต่ขณะเดียวกันมันก็ไม่สามารถทานทนต่อการยั่วโมโหของซูเฉินได้เช่นกัน จึงกัดฟันเพื่อระบายโทสะในใจ

“มนุษย์ ก่อนที่ทางผ่านเขตแดนจะเสถียร เราไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้จริงๆ แต่ไม่ช้าทางผ่านก็จะมั่นคง ถึงเวลานั้น คิดหรือว่าเจ้าจะมีโอกาสรอด?”

เสียงที่ดูอ่อนล้าดังออกมาจากทางผ่านเขตแดน

เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้แล้ว แม้ว่าประโยคนี้จะแฝงไปด้วยคำข่มขู่คุกคาม แต่ความหนักแน่นยังอยู่ห่างไกลจากการระเบิดคำรามในตอนแรกมาก

ซูเฉินเกือบหลุดหัวเราะกับคำนี้ ปัจจุบัน เขาคิดว่าสัตว์อสูรเบื้องหน้าเป็นแค่ตัวโง่เง่า

เพราะเขาคงไม่นั่งแช่ รออยู่เฉยๆให้ทางผ่านเขตแดนสมบูรณ์ แล้วปล่อยให้สัตว์อสูรระดับสูงออกมาฆ่าเขากระมัง?

ตราบใดที่เห็นท่าไม่ดี เขาจะทำลายทางผ่านเขตแดนในทันที

ดังนั้น นี่คือเหตุผลว่าทำไมความคิดของอีกฝ่ายจึงเป็นแค่เรื่องเพ้อเพ้อ

พยายามจะใช้เรื่องนี้มาข่มขู่เขา มันไม่ต่างจากการเพ้อฝัน!

“อ้อ ขอบใจนะที่เตือน งั้นฉันจะระเบิดทางผ่านเขตแดนเดี๋ยวนี้ล่ะ แกจะได้มาฆ่าฉันไม่ได้ไง” ซูเฉินงึมงำ

แม้เสียงนี้จะไม่ดังนัก แต่เชื่อว่าสัตว์อสูรที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ยินอย่างแน่นอน

“มนุษย์ ถ้าเจ้ากล้าทำลายทางผ่านเขตแดนนี้ เจ้าจะกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจของเผ่าอสูรเรา! รู้เอาไว้เถอะว่า เผ่าอสูรเรามีมากกว่าหนึ่งเส้นทางที่จะนำไปสู่ทวีปเผ่ามนุษย์ของพวกเจ้า”

สัตว์อสูรที่อยู่ตรงข้ามทางผ่านเขตแดน คล้ายกำลังประหม่าลนลาน แต่ก็ยังกัดฟันขู่

ซูเฉินพ่นลมหายใจ จากนั้นพลิกฝ่ามือ ปรากฏบอลสายฟ้าเต้นเป็นจังหวะเปรี๊ยะๆ ค่อยๆไหลมารวมตัวกัน และทำท่าทีว่าจะโยนมันเข้าไปในทางผ่านเขตแดน

“หยุดนะ!”

เสียงคำรามด้วยความร้อนรนพุ่งสวนออกมา

“ทำไมถึงบอกให้หยุดซะแล้วล่ะ? หรือสุดท้ายแกกลัวจนไม่กล้ารักษาหน้าตัวเองแล้ว?”

ซูเฉินยังคงไม่หวั่นไหว ถ่ายเทพลังเวทย์สายฟ้าเข้าไปในบอลสายฟ้าอีกครั้ง ส่งผลให้มันคุกรุ่นรุนแรงยิ่งขึ้น

“มนุษย์ ทุกอย่างสามารถต่อรองกันได้ ขอเพียงเจ้าสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรกับทางผ่านเขตแดน ข้ายินดีติดสินบนเจ้า” สัตว์อสูรฝั่งตรงข้าม ในที่สุดก็ยอมก้มหัว หันมาเจรจากับซูเฉิน

นี่แหละคือสิ่งที่ซูเฉินรอคอย

เขาต้องทำลายทางผ่านเขตแดนนี้อย่างแน่นอน แต่ก่อนหน้านั้น ทำไมไม่รีดไถอีกฝ่ายก่อนเล่า?

เช่นเดียวกับในตอนที่อยู่ในเมืองอี้เถียน เขาได้ทำการรีดไถจากหนึ่งในผู้แข็งแกร่งเผ่าครึ่งออร์ค แล้วยังสามารถทำให้อีกฝ่ายคุกเข่าลงเรียกเขาว่าท่านปู่

ครั้งนี้เขาก็จะทำแบบเดิมเช่นกัน

10/10

Ep.438

“งั้นอันดับแรก เอาหินพลังงานเลเวล 6 มาให้ฉัน 1,000 ก้อน” ซูเฉินกล่าวอย่างสบายๆ

หินพลังงานระดับต่ำ ไม่มีประโยชน์กับเขาอีกต่อไป

เนื่องจาก [รถศึกอัจฉริยะ] ได้เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 5 แล้ว อัพเกรดครั้งต่อไปคือเลเวล 6 และมีเพียงหินพลังงานเลเวล 6 เท่านั้นที่สามารถใช้งาน

“เจ้าว่ากระไร? 1,000 ก้อน? นี่เจ้าคิดว่าหินพลังงานเลเวล 6 เป็นกะหล่ำปลีที่งอกขึ้นมาได้ง่ายๆรึไง?” ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรโกรธเกรี้ยว

ซูเฉินร้องขอเช่นนี้ ไม่ต่างจากการกลั่นแกล้งเขา

อย่าว่าแต่หินพลังงานเลเวล 6 พันก้อนเลย แม้แต่ร้อยก้อนก็ยังหามาให้ไม่ได้

“งั้นคงไม่ต้องเจรจากันแล้วมั้ง” ซูเฉินแสร้งทำเป็นโกรธ

เขาเองก็ตระหนักดี ว่าอีกฝ่ายไม่สามารถนำหินพลังงานเลเวล 6 เป็นพันก้อนออกมาได้อย่างแน่นอน สาเหตุที่เอ่ยจำนวนมากออกไปก่อน เพราะต้องการให้อีกฝ่ายต่อรอง

“แน่นอน ข้ายังต้องการเจรจาอยู่ แต่เจ้าก็ไม่ควรกระทำตัวดั่งสิงโตตะกละเช่นนี้” ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรพยายามระงับความโกรธ

“งั้นแกสามารถนำหินพลังงานเลเวล 6 มาให้ฉันได้กี่ก้อน?” ซูเฉินถามต่อ

“38 ก้อน ข้าให้เจ้าได้มากสุดเท่านี้ ไม่มีเหลืออีกแล้ว” ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรกัดฟันกล่าว

38 หินพลังงานเลเวล 6 แต่ต้องจ่ายมันออกไปในคราวเดียว ต่อให้เป็นตัวมัน ก็ยังรู้สึกเหมือนโดนกรีดเนื้อ

แต่เพื่อรักษาทางผ่านเขตแดน ก็ยังถือว่าคุ้มค่า

ในเวลาเดียวกัน มันลอบสาบานในใจ ว่าหากทางผ่านเขตแดนเสถียรเมื่อไหร่ สิ่งแรกที่มันทำ คือแยกร่างมนุษย์น่าจงเกลียดจงชังผู้นี้ออกเป็นแปดท่อน

ซูเฉินไม่พอใจกับจำนวนนี้ แต่เมื่อคิดว่าจะมากจะน้อยก็วางกับดักได้สำเร็จ ดังนั้นยอมรับมัน

“ก็ได้ ฉันตกลง ส่งหินพลังงานออกมาได้เลย” ซูเฉินกล่าวด้วยเสียงดังหนักแน่น

“มนุษย์ เจ้าต้องรักษาสัญญา หากข้ายอมมอบหินพลังงานให้จริง”

ด้วยความกลัวว่าซูเฉินจะกลับคำ ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรจึงกำชับเขา

“แกวางใจได้ ‘ตราบใดที่ฉันพอใจ’ ฉันจะรักษาสัญญาอย่างแน่นอน” ซูเฉินยืนยันให้อีกฝ่ายมั่นใจ

จริงๆแล้วในประโยคนี้ยังแฝงความหมายอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือหากบิดาไม่พอใจ ก็ขอโทษทีแล้วกัน ทางผ่านเขตแดนจะต้องถูกทำลาย

แน่นอน ว่าด้วย IQ ของผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูร มันลังเลไม่ตัดสินใจทำทันทีอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

แต่เมื่อเห็นซูเฉินสัญญาซะดิบดี ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรก็ไม่ลังเลใจ โยนถุงผ้าในอุ้งมือ ลอยข้ามทางผ่านเขตแดน หล่นลงบนมือของซูเฉิน

ซูเฉินตรวจสอบปริมาณ หลังจากยืนยันว่าถูกต้อง เขาก็ใส่มันเข้าในถุงเก็บของด้วยความปิติยินดี

“มนุษย์ เจ้ารับของแล้ว รีบออกไปจากที่นี่เสียที” ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรเร่งเร้า

ซูเฉินยิ้มมุมปาก ฮัมเพลงเบาๆ “ทำไมฉันต้องไปด้วย?”

“นี่เจ้าไม่รักษาสัญญา? คิดจะกลับคำพูดใช่หรือไม่!!!” ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรโกรธจัด หากไม่มีทางผ่านเขตแดนคั่นอยู่ มันคงกระโจนออกไปขย้ำคอซูเฉินแล้ว

“สมองสัตว์ของแกป่วยรึไง? ฉันบอกว่าจะไม่รักษาสัญญาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา

“เช่นนั้นเหตุใดเจ้ายังไม่ยอมจากไปอีก?” ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรสับสนเล็กน้อย

ซูเฉินปาดจมูกเขา กล่าวอย่างไม่แยแสว่า “ก่อนหน้านี้ฉันพูดชัดเจนแล้ว ว่าฉันจะไปตราบใดที่ฉันพอใจ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้สึกพอใจเลย”

“เจ้าต้องการอะไรอีก?” ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรเริ่มรู้สึกตะหงิดๆว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

“เมื่อกี้แกไล่ฉัน ฉะนั้นจงคุกเข่าเรียกฉันท่านปู่ แล้วฉันจะยกโทษให้” ซูเฉินกลั้นหัวเราะไม่อยู่ หลุดขำออกมา

“เจ้าฝันไปเถอะ!”

ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรทนไม่ไหวอีกต่อไป ร้องคำรามด้วยความโกรธ

ช่วงเวลานี้ มันกระจ่างแล้ว ว่ามนุษย์ฝั่งตรงข้ามจะไม่มีวันยอมรักษาสัญญา

และอีกฝ่ายกำลังกวนประสาทมันอย่างชัดเจน

“ในเมื่อแกไม่ยอมเสียหน้า งั้นฉันก็ได้แต่ต้องทำลายทางผ่านเขตแดนนี้เท่านั้น” ซูเฉินถอนหายใจ

“มนุษย์ จงจดจำไว้ ว่าข้าจะไม่มีทางปล่อยเจ้าไป!!!”

ผู้แข็งแกร่งเผ่าอสูรแผดคำรามสุดเสียง

*พรุ่งนี้งดประจำสัปดาห์จ้า