ตอนที่แล้ว423-424
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป427-428

425-426


5/8

Ep.425

ขณะที่หนวดหมึกยักษ์กำลังม้วนเข้ามา สองเท้าของซูเฉินพลันกระพริบแสงสีม่วง ทั้งคนทั้งร่างหายวับไปดั่งภูติผี

“เอ๊ะ?”

ปลาหมึกยักษ์ไม่คิดว่าซูเฉินจะว่องไวขนาดนี้ แต่นอกจากตกใจเพียงเล็กน้อยแล้ว มันก็ไม่ใส่ใจอะไรมากนัก

เพราะสุดท้าย มันได้ค้นพบแล้ว ว่าซูเฉินมีเลเวลแค่ 5 เท่านั้น

ต่อให้ว่องไวแล้วอย่างไร? ใครจะแพ้ ใครจะชนะมันตัดสินกันที่กำลังรบโดยรวมต่างหาก!

มนุษย์เลเวล 5 จะสามารถก่อคลื่นลมภายใตเงื้อมมือมันได้หรือ?

ปลาหมึกยักษ์เริ่มเบนสายตา มองหาร่องรอยของซูเฉิน ทันใดนั้นเอง มันก็พบว่ามีร่างหนึ่งยืนอยู่เหนือศีรษะตน

“นั่นมนุษย์!? แต่ทำไมเขาถึงสามารถยืนบนอากาศได้?”

หัวใจของปลาหมึกยักษ์สั่นไหว กลวิธีพิศดารที่เขาใช้ ทำให้มันเริ่มรู้สึกตื่นตัว ขณะกำลังจะโจมตีอีกครั้ง ก็พบว่าโดนซูเฉินชิงตัดหน้าก่อนเสียแล้ว

ซูเฉินยืนอยู่กลางอากาศ กุมดาบสงครามสีทะมึนยกชูขึ้นด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วสับลงมาจากเบื้องบน

พริบตานั้นเอง กระแสคลื่นสีขาวพุ่งออกจากใบดาบ ความหนาวเย็นอันน่าสยดสยองแผ่ซ่านออกมา

น้ำทะเลโดยรอบตกอยู่ภายใต้ความหนาวเหน็บ ชั่วพริบตาก่อตัวเป็นชั้นน้ำแข็ง

“เวทย์น้ำแข็งเลเวล 7!!”

ปลาหมึกยักษ์ตื่นตกใจ สีหน้าท่าทีของมันราวกับเห็นผี

มันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดมนุษย์เลเวล 5 ถึงสามารถปล่อยเวทย์เลเวล 7 ได้

สัมผัสได้ถึงไอเย็นที่เสียดแทงลึกเข้ามาในกระดูก ปลาหมึกยักษ์กัดฟัน โบกสะบัดหนวดออกไป หมายทุบทำลายกระแสคลื่นสีขาวที่โถมเข้ามา

ในจังหวะที่สัมผัสกัน ไม่ช้าชั้นน้ำแข็งค้างก็ผุดขึ้นบนปุ่มหนวดของมัน ก่อนเริ่มลุกลามเข้าหาตัว

ปลาหมึกยักษ์ตกอยู่ในความหวาดกลัว ดิ้นรนสุดชีวิต มันถึงขั้นตัดหนวดหลายเส้นออกไปอย่างไม่ลังเล เพื่อที่จะหนีรอดไปจากสถานการณ์นี้

ซูเฉินมีหรือจะไม่สังเกตเห็น คนอย่างเขาจะปล่อยให้มันสบโอกาสหนีไปได้อย่างไร?

อันดับแรก เริ่มจากซัดด้วย [หมัดดาวตก] ทำลายหนังหนาชั้นนอกออก จากนั้นเปิด [พื้นที่เลี้ยงสัตว์] ปล่อยเต่าทรราชปราณฟ้าและ [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] ออกมาพร้อมกัน

“พวกนายทั้งคู่ จัดการมันซะ!”

ซูเฉินเอื้อมมือ ชี้ไปทางปลาหมึกยักษ์และตะโกนสั่ง

สัตว์เลี้ยงวิญญาณเลเวล 6 สองตัวส่งเสียงขานรับ หนึ่งกระโจน หนึ่งกระพือปีกเข้าหาปลาหมึกยักษ์

“อ้อจริงสิ! ครั้งนี้ช่วยเก็บหนวดซักเส้นเผื่อไว้ให้ฉันด้วย!”

มองไปยังปลาหมึกยักษ์ที่กำลังถูกกัดกิน ซูเฉินตะโกนเตือนด้วยความกังวล

เนื้อของสัตว์ทะเลเลเวล 6 เขายังไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อนเลย ครั้งนี้ต้องได้ชิมให้จงได้ จะไม่ยอมปล่อยให้เต่าทรราชอิ่มหนำเพียงลำพังอีกต่อไป

เต่าทรราชปราณฟ้าปฏิบัติตาม มันยอมเหลือหนวดสองเส้นไว้ให้ซูเฉิน ส่วนที่เหลือเป็นของตัวเอง เฉลิมฉลองครั้งใหญ่

“เจ้าหมอนี่ใจกว้างไม่เลว!”

ซูเฉินเดาะลิ้นเขา หันไปโบกไม้โบกมือให้ [รถศึกอัจฉริยะ]

จากนั้นก็เริ่มเก็บชิ้นส่วน

การสังหารปลาหมึกยักษ์ มีชิ้นส่วนดรอปกว่า 100 ชิ้นในคราเดียว เมื่อรวมกับชิ้นส่วนที่ดรอปจากฝูงสัตว์ทะเล จะมีทั้งสิ้น 600 ชิ้น

สำหรับผลลัพธ์นี้ ซูเฉินค่อนข้างพอใจมาก

เวลาผ่านไปนานกว่าสามชั่วโมง ซูเฉินถึงค่อยเก็บชิ้นส่วนเสร็จ เขารวบรวมศพสัตว์ทะเลบางส่วนที่ยังมีสภาพค่อนข้างสมบูรณ์ แล้วกลับไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ]

ขณะนั้นเอง หยางฮ่าวกับสหายที่เพิ่งแลบลิ้นเลียน้ำลายหยดย้อย เมื่อเห็นซูเฉินก็ยิ้มแก้มปริ ก้าวเข้ามาข้างหน้า เอ่ยถามว่า “พี่เฉิน พวกเราจะเริ่มกินมื้อเย็นกันเมื่อไหร่ดี?”

ซูเฉินรู้ว่าดี ว่านักชิมทั้งสามกำลังถูกหนวดปลาหมึกยักษ์ล่อลวง

จากนั้น เขาเลยตัดหนวดออกส่วนหนึ่ง แล้วยื่นให้หยางฮ่าวทำอาหาร

หยางฮ่าววุ่นอยู่พักหนึ่ง ไม่นาน กลิ่นเนื้อหอมก็ลอยฟุ้งไปทั่วเรือ

ซูเฉินว่างๆไม่มีอะไรทำ จึงเปิด [พื้นที่เพาะปลูก] ดู และติดตั้งหินพลังงานเลเวล 6 ที่เพิ่งได้รับมาใส่ลงใน [อุปกรณ์เร่งเวลา]

ขณะที่เขากำลังจะปิดมัน สายตาพลันเหลือบไปเห็น ว่าบนต้นผลแก่นแท้ มีผลไม้ขนาดเท่าถั่วลิงสงสิบลูกกำลังออกดอก

และข้างในผลไม้ทุกลูก เปี่ยมไปด้วยคลื่นความผันผวนอย่างรุนแรงของพลังจิต

6/8

Ep.426

“ต้นผลแก่นแท้ออกผลแล้ว!” ซูเฉินรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าต้นผลแก่นแท้เวลานี้หลับสนิทคล้ายตกอยู่ในห้วงจำศีล จึงหันไปถามต้นผลอายุวัฒนะแทนว่า “เสี่ยวโซ่ว ต้นผลแก่นแท้เป็นยังไงบ้าง?”

ต้นผลอายุวัฒนะอธิบายว่า “เจ้านาย ต้นผลแก่นแท้เพิ่งเคยให้กำเนิดผลไม้เป็นครั้งแรก มันเลยอ่อนแรงไปบ้าง ขอเวลาสักพักเดี๋ยวก็ตื่นขึ้นมาเอง”

ได้ยินแบบนั้น ซูเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก “แล้วต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนกว่าผลจะสุก?”

“ดูจากอัตราการเจริญเติบโตนี้ คาดว่าน่าจะประมาณเดือนกว่าๆ” ต้นผลอายุวัฒนะตอบกลับ

เวลาหนึ่งเดือน … ถือว่าเร็วกว่าที่ซูเฉินคาดไว้มาก

หลังจากนั้น เขาสนทนากับต้นผลอายุวัฒนะอีกหลายประโยค แล้วค่อยปิด [พื้นที่เพาะปลูก]

“พี่เฉิน หมึกย่างสุกแล้ว มากินกันเร็ว”

ในตอนนั้นเอง หยางฮ่าวตะโกนร้องเรียกซูเฉิน

“ไปแล้วๆ”

ในที่สุด เขาก็ได้ลิ้มรสเนื้อของสัตว์ทะเลเลเวล 6 เสียที

วันต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] ยังคงมุ่งหน้าไปยังเกาะเจียวซูเช่นเคย

ระหว่างทาง ฝูงสัตว์ทะเลค่อยๆปรากฏขึ้น ยิ่งออกห่างจากเกาะเฉียนหยูมากเท่าไหร่ พวกมันก็ยิ่งโผล่มาให้เห็นมากเท่านั้น

ช่วงเวลานี้ ซูเฉินฆ่าสัตว์ทะเลได้หลายฝูง ผลกอบโกยค่อนข้างน่าประทับใจ แต้มพลังงานกลับมาเกินเลข 7 แล้ว

จนเวลาล่วงเลยมาถึงวันที่ 20 เกาะเจียวซูก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง

ซูเฉินหรี่ตากวาดมอง และพบว่าตรงมุมหนึ่งของหน้าจอ มีจุดสีน้ำเงินจำนวนมากกำลังรวมตัวกัน จากจุดนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังต่อสู้กัน เพราะจุดสีน้ำเงินมักจะดับวูบไปจากหน้าจอเป็นครั้งคราว

นอกจากนี้ เขายังพบอีกว่า มีอยู่ฝ่ายหนึ่ง ที่มีจุดสีดำหลายจุดปะปนอยู่ด้วย

ความหมายของภาพนี้ค่อนข้างชัดเจน มนุษย์กับพวกต่างเผ่ากำลังร่วมมือกัน

“เสี่ยวจือ ในหมู่พวกเขา คนที่แข็งแกร่งสุดอยู่ระดับไหน?” ซูเฉินถาม

มีพวกต่างเผ่าปรากฏตัวขึ้น เขาจะไม่ยอมปล่อยมันไป

แต่ก่อนหน้านั้น หากล่วงรู้ถึงกำลังรบของศัตรู จะได้เตรียมพร้อมได้ง่ายขึ้น

“เจ้านาย มีผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 อยู่สองคนในสนามรบ ทั้งคู่ต่างเป็นมนุษย์ และยังมีผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 อีกมากกว่าสิบคน” [รถศึกอัจฉริยะ] ตอบกลับ

“เสี่ยวจือ รีบมุ่งหน้าไป” ซูเฉินสั่ง

ในสายตาซูเฉิน ผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 เขาสามารถดับชีวิตได้ด้วยมือเดียว ดังนั้นไม่กังวล

“รับทราบ”

[รถศึกอัจฉริยะ] เร่งความเร็ว

หนึ่งชั่วโมงต่อมา มันก็แล่นมาถึงเกาะเจียวซูอย่างเป็นทางการ

แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก

เมื่อแล่นขึ้นมาบนพื้นดิน [รถศึกอัจฉริยะ] ก็กลับมาเป็นรถศึกอีกครั้ง

จากนั้นมันก็เร่งเดือนเครื่องไปยังตำแหน่งที่มีมนุษย์รวมตัวกันอยู่

ยิ่งใกล้เข้าไป ระยะตรวจจับก็ยิ่งแคบลง จำนวนจุดสีน้ำเงินบนหน้าจอควบคุมส่วนกลางเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ซูเฉินประเมินคร่าวๆ คาดว่ามีอย่างน้อย 200,000 คน

นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ยังเป็นผู้ฝึกตน

มีผู้ฝึกตนจำนวนมากรวมตัวกัน เห็นได้ชัดว่าเป็นการต่อสู้ชี้เป็นชี้ตาย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] ก็ขับมาถึงที่ราบ

ปลายทางคือสมรภูมิ มนุษย์นับหมื่นนับแสนกำลังต่อสู้กัน สิ่งที่เห็นคือฉากนองเลือดอันโหดร้าย

บนพื้นดินเต็มไปด้วยซากศพ เลือดสดๆไหลทะลักออกมา ในอากาศคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

ภาพตรงหน้า ราวกับขุมนรกก็มิปาน

ซูเฉินกวาดสายตามอง กระโดดลงจากรถแล้วตะโกนว่า “จงหยุด!”

เสียงคำรามกึกก้องดั่งฟ้าร้อง

มนุษย์ที่เดิมกำลังต่อสู้กันอยู่ ชะงักงันไป ต่างพากันเบนสายตามามองซูเฉิน

ภายใต้ความสนใจของทุกคน ซูเฉินก้าวไปข้างหน้า เอ่ยอย่างเฉยเมยว่า “ใครก็ได้ บอกฉันที ว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้น?”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด