69- อับจนปัญญา
69- อับจนปัญญา
อาณาจักรเอี๋ยนเป็นเพียงมุมหนึ่งของพื้นที่ในตงหวง มันเป็นแค่หยาดน้ำในมหาสมุทร หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไป พื้นที่ซากปรักหักพังแห่งนี้คงจะจมไปด้วยผู้ฝึกฝนอย่างแน่นอน
ในเวลานี้ผู้ที่ผิดหวังที่สุดคือเจ้าสำนักหลิงซู่ตงเทียน ด้วยการปรากฏตัวของแดนศักดิ์สิทธิ์และตระกูลขุนนางโบราณ เขารู้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะได้อะไรมา เพราะไม่มีทางที่จะแข่งขันกับมหาอำนาจเช่นนี้ได้
รถศึกโบราณของตระกูลจี้ สามารถมองเห็นได้ดังก้องไปไกล ใบหน้าของผู้คนในดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงเปลี่ยนไปเมื่อเห็นสิ่งนี้และผู้อาวุโสคนหนึ่งก็สั่งผู้ฝึกตนสองคนที่อยู่เคียงข้างเขาอย่างเร่งรีบ
“รีบกลับไปที่แดนศักดิ์สิทธิ์เพื่อแจ้งข่าวนี้และขอความช่วยเหลือจากยอดฝีมือของเรา!”
การเกิดขึ้นของสุสานจักรพรรดิอสูรไม่สามารถถูกปิดบังได้อีกต่อไปและนี่จะทำให้พื้นที่รกร้างตะวันออกทั้งหมดตกตะลึงอย่างแน่นอน
ในเวลาอีกไม่นานจะมีนิกายต่างๆมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในหมู่พวกเขาน่าจะเป็นมหาอำนาจที่สามารถยืนหยัดอย่างยิ่งใหญ่ภายในโลกนี้
“พวกเราสองสามคนควรร่วมมือกันทำลายผนึกที่สุสานของจักรพรรดิอสูรและนำสมบัติล้ำค่าทั้งหมดกลับคืนมาจากภายใน เจ้าคิดอย่างไร?”
ผู้อาวุโสจากดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงมองไปที่ยอดฝีมือจากตระกูลจี้ ก่อนที่จะมองไปทางหญิงสาวทะเลสาบหยก และในที่สุดเจ้าสำนักหลิงซู่ตงเทียน
“เอาล่ะ พวกเราไม่ควรรอช้า” ยอดฝีมือบนรถศึกโบราณพยักหน้าเห็นด้วยทันที
หญิงสาวสองสามคนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกนั้นส่ายหน้าเบาๆแล้วถอยหลังกลับ ดูเหมือนพวกนางไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ในครั้งนี้ และสตรีที่อยู่แถวหน้าพูดอย่างอ่อนโยนว่า
“พวกเราเพียงแค่ผ่านทางมาและเราไม่ต้องการแย่งชิงมรดกของจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่”
“เนื่องจากเป็นกรณีนี้ พวกเราจะไม่กดดันให้เจ้าทำ สองสำนักของเราสามารถทำงานร่วมกันเพื่อทำลายสุสานของจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่ได้”
ผู้คนในดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงและตระกูลจี้ต่างรอคอยให้ผู้คนจากทะเลสาบหยกถอยกลับไป
แม้ว่าจะมีสมบัติล้ำค่ามากมายภายในสุสานของจักรพรรดิอสูร แต่ก็ไม่มีใครบ่นถึงเรื่องที่จะได้รับสมบัติมากขึ้น
“เจ้าสำนักหลี่ เจ้าสามารถนำคนของเจ้ามาร่วมมือด้วยก็ได้” ผู้อาวุโสจากแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงกวาดสายตามองไปอย่างเย็นชา
เจ้าสำนักหลิงซู่รู้สึกขมขื่นในขณะที่เขากล่าวว่า
"เราจะพยายามอย่างเต็มที่"
ผู้อาวุโสจากดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงพยักหน้าและกล่าวต่อ
“พวกเจ้าหลิงซู่ตงเทียนได้เสียสละมามากแล้ว เมื่อเราเปิดสุสานจักรพรรดิอสูร เราจะให้ค่าตอบแทนที่น่าพอใจอย่างแน่นอน”
ยอดฝีมือกว่ายี่สิบคนจึงเข้าไปในสุสานของจักรพรรดิอสูรเพราะพวกเขาต้องการเปิดสุสานโบราณแห่งนี้ให้สมบูรณ์
“บูม!
วิหารโบราณที่ทำจากหยกห้าสียังคงสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ ลำแสงพราวพรายถูกปลดปล่อยออกมาทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน
“ดูเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติ……”
หญิงสาวจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกมองไปจากระยะไกลและมีการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของพวกนาง
“อักขระอสูรในวิหารโบราณดูเหมือนจะสว่างขึ้นเรื่อยๆ”
“อักขระโบราณเหล่านั้นดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่ในขณะที่มันสั่น ราวกับว่าพวกมันสามารถออกมาจากกำแพงได้ตลอดเวลา”
อักขระอสูรในวิหารโบราณล้วนเปล่งแสงสีต่างๆ พวกมันมีลักษณะราวกับมังกรตัวเล็กๆที่บิดเบี้ยว บางคำก็เหมือนหงส์เพลิงกำลังขยายปีกเพื่อโบยบินออกไป อักขระที่เหมือนเต่าดำดูเหมือนจะกลิ้งไปมาอย่างไม่รู้จบ……
มีรัศมีลึกลับที่ปล่อยออกมาจากสุสานจักรพรรดิอสูรนั่นคือปราณอสูรที่รุนแรงมากที่สุด มันปกคลุมสุสานโบราณกลายเป็นชั้นของหมอกที่พร่ามัว
“ไม่ดีแล้ว สุสานของจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่ดูเหมือนจะผิดปกติ……”
หญิงสาวจากทะเลสาบหยกมีสีหน้าตกใจ พวกนางสัมผัสได้ถึงพลังของอสูรที่เติบโตขึ้นและรู้สึกเหมือนกับเป็นผืนน้ำขนาดใหญ่ที่ค่อยๆพลุ่งขึ้น
ไม่ใช่ทุกคนที่มาจากดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงและตระกูลจี้ที่เข้าไปในสุสาน ยังมีอีกหลายคนที่ปกป้องอยู่ภายนอก ในเวลานี้ใบหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง
“แย่แล้ว! มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับสุสาน! พวกเราต้องหนีไป!”
ผู้คนที่อยู่ข้างในต่างตื่นตระหนกถึงแม้จะไม่มีเสียงตะโกน ขณะที่ผู้คนที่เดินอยู่แถวหน้าก็กลายเป็นหมอกสีเลือด ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนยากจะเข้าใจ
“ชัว ชัว ชัว”
ทุกคนรีบถอยกลับพวกเขากลายเป็นสายรุ้งลึกลับและรีบวิ่งออกไป
“บูม!”
สุสานของจักรพรรดิอสูรก็ปล่อยลำแสงที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งจุดชนวนให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที
“รีบออกไปซะ!”
เจ้าสำนักหลิงซู่และผู้อาวุโสสองคนนั้นแทบจะไม่สามารถหลบหนีออกมาได้ทัน
ผู้อาวุโสจากดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงและตระกูลจี้ก็สามารถหลบหนีออกมาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ในขณะที่คนอีกจำนวนมากยังคงติดอยู่ภายใน
ในขณะนี้ประตูบานใหญ่ของวิหารโบราณค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ และสามารถมองเห็นผ่านประตูแง้มเพื่อเป็นสักขีพยานในฉากภายในได้
ผู้คนภายในดูเหมือนจะนิ่งเฉยเมื่อร่างกายของพวกเขาโปร่งใสและเลือดของพวกเขากำลังลุกไหม้ อวัยวะภายในของพวกเขาถูกไฟไหม้ขณะที่เนื้อหนังและกระดูกของพวกเขากลายเป็นฝุ่นในทันที
ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็ใบหน้าซีดเผือดเต็มไปด้วยความหวาดกลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกือบไม่สามารถหลบรอดออกมาได้
“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”
ผู้อาวุโสจากดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงมีใบหน้าซีดขณะที่เขาพูดด้วยท่าทางน่าเกลียด พวกเขาไม่ได้รับสมบัติล้ำค่าใดๆ แต่สูญเสียผู้คนไปมากมายแล้ว นี่เป็นลางร้ายอย่างชัดเจน
“นี่น่าจะเป็นสิ่งที่จักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่ทิ้งไว้ ถ้าไม่มีอสูรที่ยิ่งใหญ่ วิหารโบราณแห่งนี้จะไม่ยอมให้ผู้ฝึกฝนชาวมนุษย์ล่วงล้ำเข้าไปอย่างแน่นอน!” ยอดฝีมือของตระกูลจี้ตั้งสมมติฐาน
“มันอาจจะเป็นอย่างที่เจ้าพูด จักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่คงไม่ต้องการให้ยอดฝีมือของเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้รับมรดกของเขาอย่างแน่นอน”
“แล้วเราควรทำอย่างไร? เราควรไปจับอสูรผู้ยิ่งใหญ่และนำพวกมันมาหรือไม่? ถึงตอนนั้นมันก็จะสายเกินไปแล้ว นิกายอื่นๆอีกจำนวนมากต้องมาถึงที่นี่ในไม่ช้า”
ผู้คนจากดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงและตระกูลจี้เริ่มพูดคุยกันอย่างดุเดือดขณะที่พวกเขาตัดสินใจที่จะเปิดวิหารโบราณจากภายนอกอีกครั้ง ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครรู้ว่าผู้ใดจะได้สมบัติล้ำค่าเมื่อคนมากมายมาถึง
“เราต้องคว้าโอกาสที่จะเปิดมันก่อน!”
เมื่อดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงและตระกูลจี้ร่วมมือกันพวกเขาก็เพียงพอที่จะจัดการกับนิกายส่วนใหญ่ได้สบาย หากเป็นมหาอำนาจอื่นมาที่นี่พวกเขายังสามารถต่อสู้กันได้ก่อนรอบหนึ่ง
ดินแดนรกร้างทางทิศตะวันออกนั้นกว้างใหญ่เกินไปและมีผู้ฝึกฝนยอดฝีมือจำนวนนับไม่ถ้วน แม้แต่จำนวนอาณาจักรภายในก็มีจำนวนมากอย่างไม่น่าเชื่อรวมไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์อีกมากมาย
“ชิ ชิ ชิ”
อาวุธทุกประเภทถูกปกคลุมไปด้วยแสงระยิบระยับขณะที่พวกเขาโจมตีสุสาน ถึงกระนั้นสิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจก็คือสุสานนั้นไม่ได้รับอันตรายอย่างสมบูรณ์ และอักขระของอสูรบนสุสานก็ยิ่งรุ่งโรจน์มากขึ้น
“อักขระอสูรเหล่านั้นกำลังเคลื่อนไหวอยู่!”
ในขณะนี้ ผู้ฝึกตนทั้งหมดตกตะลึง มังกรตัวเล็กๆเลื้อยขึ้นไปจากฐานของสุสาน หงส์เพลิงกางปีกและทะยานขึ้น เต่าดำกำลังปีนขึ้นไปอย่างช้าๆ…….
อักขระอสูรทั้งหมดเคลื่อนขึ้นไปจากฐานรากของวิหารโบราณ อัดแน่นและมากมายขณะที่พวกมันครอบคลุมวิหารโบราณทั้งหมด
การโจมตีที่รุนแรงเพียงไม่กี่ครั้งจากดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงและตระกูลจี้ ล้วนไม่ประสบความสำเร็จและรถศึกโบราณสองคันและอสูรร้ายเจ็ดถึงแปดตัวก็ถูกทำลายไปในกระบวนการนี้
“จบแล้ว นั่นเป็นอักขระของเผ่าพันธุ์อสูร มันจะต้องถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่องค์สุดท้าย!”
ผู้อาวุโสแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงหน้าซีดขณะที่เขากำหมัดแน่นจนเล็บของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีขาว
“พวกเราเพียงไม่กี่คนไม่มีความสามารถในการเปิดมัน เราทำได้เพียงรอให้ยอดฝีมือจากแดนศักดิ์สิทธิ์ของเรามาถึง เมื่อถึงเวลานั้นใครจะรู้ว่ามีกี่นิกายที่ทราบข่าวเรื่องนี้”
