chapter 92: ผิดปกติ
……. รอยยิ้มของ ปาริสตัน เปล่งประกายไม่ได้โกรธแม้แต่น้อย แต่เขาเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงคร่ำครวญ “ฉันอยากให้เกมดำเนินต่อไปนานกว่านี้ แต่มันพังทลายไปแล้วจริง ๆ ความรู้สึกที่ฉันต้องการให้เกมยาวนานกว่านี้ แต่ฉันรู้ว่าถ้ามันนานเกินไป มันจะน่าเบื่อเกินไป… แต่ก็นะ จบเกมลงไม่กี่นาที ก็มีเสียงดอกไม้ไฟดังขึ้นนั้นน...
