ตอนที่ 893 พรุ่งนี้จะมาอีกไหม

เธอไม่คิดที่จะเพิ่มเขาเป็นเพื่อน

คนที่ยุ่งอย่างตู๋อีเล่ยคงไม่มีเวลาเล่นมากนัก

พวกเขาคงไม่สามารถเล่นเกมด้วยกันได้

หลังจากเพิ่มเขาเป็นเพื่อนแล้ว พวกเขาคุยกันเกี่ยวกับเกมนี้ประมาณหนึ่งชั่วโมง

ขณะที่พวกเขาคุยกัน เฉียวเมียนเมียนก็รู้ว่าเธอมีงานอดิเรกมากมาย คล้ายคลึงกับตู๋อีเล่ย

เช่น การชอบความเป็นส่วนตัว

เช่นเดียวกับเธอ ตู๋อีเล่ยไม่ชอบการเข้าสังคมเช่นกัน

พวบกเขาเหมือนกับสัตว์ตัวเล็ก ๆ และแม้กระทั่งเลี้ยงแมวและสุนัขจรจัด ตอนที่พวกเขายังเด็ก

และพวกเขายังตั้งชื่อสุนัขจรจัดว่าเบเบ้ เหมือนกันอีกด้วย

ไม่นานเวลาก็ผ่านไปถึงสองชั่วโมง

ไม่นานนัก ไมเคิลก็กลับมา

“คุณเฉียว ขอบคุณที่อยู่ดูแลน้องตู๋มาเป็นเวลานาน ตอนนี้ฉันก็กลับมาแล้ว คุณฉียวกลับไปพักก่อนเถอะฮะ ฉันจะดูแลน้องตู๋ต่อเองฮะ”

ไมเคิลผลักประตูเข้ามาในห้องพัก เมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะมาจากในห้อง เขาก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

เขาเหลือบมองตู๋อีเล่ยอย่างกังวล

เด็กเหลือขอคนนี้ โตขึ้น และมีผู้หญิงที่เขาชอบ เขาต้องการออกเดท

เรื่องนี้ก็เข้าใจได้

อันที่จริง เขารู้สึกว่าถ้าตู๋อีเล่ยชอบผู้หญิงคนนี้จริง ๆ และยืนกรานที่จะอยู่กับเธอ เขาก็สามารถแอบนัดเดทกับเธอได้ หากเขาต้องการ

แต่ผู้หญิงคนนี้มีแฟนแล้ว

และชายคนนั้นก็ไม่ใช่คนที่จะล้อเล่นด้วยได้

เหตุผลที่หวงอี้หลิน โชคไม่ดีที่ถูกเปิดเผย ก็คงจะเกี่ยวข้องกับชายผู้นั้นเป็นอย่างมาก

แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร แต่เขาก็สามารถจัดการกับหวงอี้หลินได้อย่างง่ายดาย คน ๆ นี้ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะสามารถรุกรานได้

ถ้าคนนั้นรู้ว่าเด็กคนนี้กำลังคิดกับผู้หญิงของเขาเช่นนี้ คงจะน่ากลัวไม่น้อย....

เมื่อคิดเช่นนี้ สีหน้าของไมเคิลก็เปลี่ยนไป เขารีบเดินไปที่เตียงและยืนระหว่างตู๋อีเล่ยและเฉียวเมียนเมียน

เขามองลงไปที่เฉียวเมียนเมียนและพูดว่า

“คุณเฉียว คุณก็เหนื่อยมามากแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ”

“ไมเคิล คุณ...”

ตู๋อีเล่ยขมวดคิ้วอยู่ข้างหลังเขา

ไมเคิลหันมามองเขาแล้วยิ้ม

“ตู๋ตู๋น้อย คุณเฉียวได้เฝ้าดูแลเธอมาสองสามชั่วดมงแล้ว ได้เวลากินข้าวแล้ว เธอจะปล่อยให้คุณเฉียวคอยดูแลต่อไปในขณะที่เธอไม่ได้ทานข้าวแบบนั้นเหรอ ยิ่งไปกว่านั้น คุณเฉียวมีเรื่องที่ต้องทำตั้งมากมาย เราจะรั้งเธอไว้ได้อย่างไร?”

ตู๋อีเล่ยเม้มปากและเงียบ

ไมเคิลยิ้มแล้วพูดว่า

“เธอจะปล่อยให้คนสวยหิวได้ แต่ฉันทนไม่ได้หรอกนะ เอาล่ะ มีฉันอยู่ดูแล นี่ยังไม่พออีกเหรอ ฉันเอาเกี๊ยว 3 อย่างที่เธอชอบมาให้ด้วยนะ ลองกินดูหน่อยไหม”

ตู๋อีเล่ยเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเฉียวเมียนเมียน

“คุณเฉียว ไปทานข้าวก่อนเถอะครับ ไมเคิลเขากลับมาแล้ว วันนี้คุณกลับไปพักเถอะ”

“ได้ค่ะไ

เฉียวเมียนเมียนมองดูเวลาและตระหนักว่าสายมากแล้ว เธอลุกขึ้นและพูดว่า

“ฉันไปก่อนนะคะ ดูแลตัวเองด้วยค่ะรุ่นพี่ตู๋ พรุ่งนี้ฉันจะแวะมาเยี่ยม”

ดวงตาของตุ๋อีเล่ยเป็นประกาย

เขาประหลาดใจมาก

“คุณเฉียว พรุ่งนี้คุณจะมาอีกใช่ไหม?”

เฉียวเมียนเมียนพยักหน้า

“แน่นอน ฉันจะมาอีกคะรุ่นพี่ตู๋ คุณต้องเข้าโรงพยาบาลก็เพราะฉัน แล้วฉันจะไม่มาเยี่ยมได้ยังไงคะ แต่ถ้าคุณไม่ต้องการถูกรบกวน ฉันจะ...”