ตอนที่ 888 ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทุกอย่าง
“หมอฮะ ตกลงเป็นยังไงฮะ ตู๋น้อยเป็นยังไงบ้าง”
“หมอฮะ ทำไมไม่พูดอะไรเลยฮะ? อาการของตู๋น้อยของฉันเป็นยังไง? ร้ายแรงมากเลยเหรอ? เขาจะไม่หายอย่างงั้นเหรอ อย่าทำให้ฉันตกใจสิ เรามีเงินนะ ไม่ว่าจะแพงเท่าไหร่ คุณต้องรักษาอาการเขาให้หายนะฮะ”
เมื่อเฉียวเมียนเมียนเข้าไปในห้องตรวจ เธอได้ยินเสียงจู้จี้ของไมเคิล
ผู้ช่วยแพทย์คงจะรู้สึกว่าไมเคิลเสียงดังจนเกินไป และทนไม่ได้อีกไป เขาอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า
“คุณคะ อย่ากังวลไปเลยคะ คุณหมอจ้าวกำลังรักษาคุณตู๋อยู่นะค ถ้าคุณพูดไม่หยุดอยู่ข้าง ๆ เขาแบบนี้ มันจะรบกวนสมาธิของเขานะค”
แม้แต่ตู๋อีเล่ยก็ยังรู้สึกว่าเขาเสียงดังเกินไปจนทนไม่ไหว
เขาหันกลับมามองแล้วขมวดคิ้ว
“ไมเคิล เงียบเถอะน่า เสียงดังแบบนี้ คุณหมอเขาจะรักษาได้ยังไง”
“ก็เห็น ๆ อยู่ว่าผมเจ็บขนาดนี้ นี่เป็นห่วงผมหรือตั้งใจจะทรมานผมกันแน่?”
“ตู๋ตู๋น้อย ฉัน...”
“ก็ได้ ไว้ค่อยว่ากัน”
“..เอาล่ะคุณหมอ ฉันจะไม่พูดอะไรอีกต่อไปแล้ว รีบดูเขาเถอะฮะ”
ไมเคิลมองไปที่มือเปื้อนเลือดของตู๋อีเล่ยและเงียบเสียง
หมอตรวจดูตู๋อีเล่ยอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถอดถุงมือออกแล้วพูดว่า
“ผมตรวจดูแล้ว ก่อนที่จะมาที่นี่ เขาได้รับการปฐมพยาบาลที่ดีตั้งแต่แรก แผลไหม้ที่หลังมือของคุณตู๋ไม่ร้ายแรงมากหรอกครับ”
เมื่อไมเคิลได้ยิ้นเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า
“คุณหมอบอกว่าแผลที่หลังมือของตู๋น้อยไม่ร้ายแรงมาก หมายความว่า สามารถรักษาให้หายได้ใช่ไหมฮะ?”
หมอพยักหน้า “น่าจะรักษาได้ครับ”
“โอ้พระเจ้า ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระเจ้า!”
ไมเคิลประสานมือด้วยความยินดี
ตู๋อีเล่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อได้ยินเรื่องที่หมอเพิ่งจะบอกออกมา
เขาไม่เสียใจที่รับเข้าไปขวางน้ำกรดให้เฉียวเมียนเมียน
ถ้าให้ย้อนกลับไปอีก เขาก็ยังเลือกที่จะทำเช่นนั้น
แต่ความเสียใจก็ยังเป็นอีกเรื่อง
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้สึกอะไรเลย เมื่อมือของเขาถูกน้ำกรดลวกอย่างรุนแรง
เขาอดเศร้าไม่ได้เช่นกัน
เขากังวลว่าอาชีพของเขาจะได้รับผลกระทบ
เขาไม่ใช่คนใจแข็ง
นอกห้องตรวจ
เฉียวเมียนเมียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อได้ยินคำพูดของคุณหมอ ราวกับว่าภาระในหัวใจของเธอถูกยกออก
ความเศร้าซึมในหัวใจของเธอจางหายไป
โชคดีที่เธอได้ยินข่าวดี
สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เลวร้ายมากมายขนาดนั้น
หากแผลเป็นที่มือของตู๋อีเล่ยไม่สามารถรักษาหายและถูกทิ้งให้เป็นแผลเป็นในอนาคต เธอคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต
“นี่เป็นช่าวดี ตราบใดที่ยังสามารถรักษาให้หายได้”
ไป่ซู๋เหลือบมองเฉียวเมียนเมียนและเดินเข้าไปในห้องก่อน
“หมอครับ รักษาเขาให้ดีด้วยนะครับ เขาเป็นดารา ผิวของเขาเป็นรอยแผลเป็น มันจะส่งผลกระทบต่องานของเขา”
“ผมคงต้องรบกวนพวกคุณให้ดูแลเขาด้วยครับ”
หมอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเป็นไป่ซู๋ ท่าทีของเขามีความเคารพต่อผู้เพิ่งเข้ามาใหม่อย่าง เขาตอบออกไปอย่างรวดเร็ว
“คุณไป่ ไม่ต้องกังวล พวกเราจะรักษาแผลไหมที่หลังมือของคุณตู๋อย่างเต็มที่”
“อืม”
ไป่ซู๋พยักหน้า
“ผมเชื่อใจคุณ”
ตู๋อีเล่ยเห็นไป่ซู๋ และมองไปที่ประตูโดยสัญชาตญาณ เขายิ้มให้กับเฉียวเมียนเมียน เมื่อเห็นเธอ
“คุณเฉียว คุณก็มาด้วยเหรอ”
