บทที่ 270; เสน่หา
บทที่ 270: เสน่หา เสียงฝีเท้าของวัวควายและสัตว์ป่าได้ยินชัดเจนในภูเขาและป่าไม้ จู มิงหลาง ยังคงอดไม่ได้ที่จะมองไปยังทิศทางที่ปก คลุมไปด้วยหมอกในยามค่ำคืน เสียงร้องขอความช่วยเหลือเริ่มจางลงเรื่อยๆ และค่อยๆ ครางอยู่ในหูของ จู มิงหลาง เสียงนี้อยู่ไกลจริง ๆ หรือไม่ได้มาจากทิศทางที่เขาคิด? จู มิงหลาง มีข...
