ตอนที่แล้ว414 - เยี่ยมไข้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป416 - เข้าใจแล้ว

415 - ไม่อยู่เฉย


415 - ไม่อยู่เฉย

เอี้ยนลี่เฉียงประสบปัญหาและเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ แน่นอนว่าทุกคนที่คุ้นเคยกับเขาในเมืองหลวงต่างก็รู้ดี

ตั้งแต่วันที่สองเป็นต้นไป ผู้คนก็เริ่มมาเยี่ยมและสอบถามอาการเขาที่สำนักหมอหลวง

สำนักหมอหลวงเป็นสถานพยาบาลที่ดีที่สุดในเมืองหลวง สถานพยาบาลแห่งนี้ให้บริการเฉพาะกับเชื้อพระวงศ์หรือไม่ก็ขุนนางใหญ่ในราชสำนักเท่านั้น

สำนักหมอหลวงเป็นเหมือนองค์กรเฉพาะทางเล็กน้อย เช่นสิ่งอำนวยความสะดวกระดับมืออาชีพและพื้นที่พักฟื้นที่สะอาดและถูกสุขลักษณะ

ตามอันดับปัจจุบันของเอี้ยนลี่เฉียง เขาไม่มีสิทธิ์เข้ารับการรักษาในสำนักหมอหลวงแน่นอน อย่างไรก็ตามต้องขอบคุณหลิวกงกงและจักรพรรดิ

เอี้ยนลี่เฉียงกลายเป็นผู้ป่วยที่สำคัญที่สุดในสำนักหมอหลวง พวกเขาไม่เพียงแต่เตรียมลานส่วนตัวเล็กๆ ที่มีแต่ขุนนางใหญ่และเชื้อพระวงศ์ขึ้นไปเท่านั้นที่จะสามารถเพลิดเพลินได้

แต่ยังมีผู้เชี่ยวชาญที่จัดหาอาหารและยาของเขาด้วย หมอหลวงในสำนักหมอหลวงจะเข้ามาต้องตรวจสภาพของเขาวันละสองครั้ง

ร่างกายของเอี้ยนลี่เฉียงสบายดี เขาได้ถ่ายทอดปราณที่สำคัญทั้งหมดในจุดตันเถียนของเขาไปยังศิลาสวรรค์ดังนั้นดังนั้นจึงไม่เหลือลมฟันอยู่ในร่างกายของเขาเลย

เมื่อหมอหลวงเข้ามาตรวจสภาพร่างกายของเอี้ยนลี่เฉียงทุกวันพวกเขาจะพบว่าตันเถียนของเขาว่างเปล่า แม้ว่าพวกเขาจะส่งพลังปราณที่สำคัญเข้าไป แต่มันก็จะสลายไปในพริบตา

ฟางเป่ยโต้ว สวีเอิ้นต้าและหูไห่เหอมาหาเขาในวันรุ่งขึ้น ลานเล็กๆของ เอี้ยนลี่เฉียงเปิดให้ผู้คนเข้าเยี่ยมเขาตลอดเวลา

เมื่อทั้งสามเห็นว่าอาการของเอี้ยนลี่เฉียงไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต และเขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย นอกเหนือจากการแสดงสัญญาณของการเบี่ยงเบนของลมปราณพวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากที่ฟางเป่ยโต้วและคนอื่นๆมาเยี่ยมแล้วลู่เปียนและผู้จัดการอู๋จากศาลาชุมนุมแคว้นกานก็แวะมาเช่นกัน

หมอหลวงคนหนึ่งที่มีแซ่หม่าก็มาด้วยเขาเป็นหนึ่งในผู้ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของแคว้นกาน และเขาเป็นผู้ช่วยรองผู้กำกับการสำนักหมอหลวง

การมาเยี่ยมของลู่เปียนเป็นเรื่องที่อยู่ในการคำนวณของเอี้ยนลี่เฉียงอยู่แล้วด้วยความสัมพันธ์ที่เอี้ยนลี่เฉียงมีกับตระกูลลู่

หลังจากที่ได้เห็นลู่เปียนแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็บอกเป็นพิเศษกับเขาว่าอย่ายุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงให้รีบออกจากที่นี่อย่างรวดเร็วที่สุด

ลู่เปียนและคนอื่นๆจากไปแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็แปลกใจอีกครั้ง ประวัติหยวนเป่ยหง จางรุ่ยและเมี้ยวอู๋เซิ่น สหายของเหลียงอี้เจี๋ย ก็มาเยี่ยมเขาพร้อมกับของขวัญมากมาย

เอี้ยนลี่เฉียงเอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่พวกเขามา แต่เขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อไม่เห็นฮั่วหรูเสวี่ย

หลิวกงกงกล่าวว่าทั้งหลี่หงตู้และจี้เซียวเหยาได้ถามเกี่ยวกับอาการของเขาเป็นการส่วนตัว หลังจากรู้ว่าอาการของเขาไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตพวกเขาก็ค่อยโล่งใจ

ในช่วงสองวันนี้ขณะที่คนอื่นๆเห็นว่าเอี้ยนลี่เฉียงกำลังพักฟื้น เอี้ยนลี่เฉียงเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเขาไม่ได้อยู่นิ่งแม้ในขณะที่เขาอยู่ในสำนักหมอหลวง

เขาศึกษาต่อไปว่าเขาจะแยกแยะผลึกแกนสัตว์หายากได้อย่างไร เขายังให้หลี่น้อยนำผลึกแกนสัตว์หายากสองสามชิ้นที่เขาทิ้งไว้ในคฤหาสน์กวางมาให้เขาเพื่อศึกษาอย่างเข้มข้น

กระแสน้ำวนสีทองขนาดเล็กเพิ่มเติมในจิตสำนึกของเขายังคงอยู่ที่นั่น ในขณะที่ศึกษาผลึกแกนสัตว์อสูรที่หายากเอี้ยนลี่เฉียงก็ศึกษาผลกระทบของมันเช่นกัน

เอี้ยนลี่เฉียงค่อยๆค้นพบบางสิ่งเกี่ยวกับกระแสน้ำวนสีทองนั้น เขาตระหนักว่ามันสามารถเคลื่อนไหวได้ในจิตสำนึกของเขา ตราบใดที่เขาผ่อนคลายร่างกายและจดจ่อกับจิตวิญญาณและเจตจำนง

การรักษากระแสน้ำวนสีทองเล็กๆนั้นเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายและจิตสำนึกของเขา ดูเหมือนว่าหลังจากมุ่งมั่นศึกษาเป็นระยะเวลาหนึ่งในที่สุดเขาก็สามารถควบคุมมันได้

มันสามารถเคลื่อนไหวในจิตสำนึกของเขาเหมือนพายุทอร์นาโดขนาดเล็ก สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากการควบคุมพลังปราณที่สำคัญของเขาในตันเถียนของเขา

การควบคุมพลังปราณที่สำคัญของตันเถียนจำเป็นต้องควบคุมมันเช่นเดียวกับการขับเกวียนหรือขี่ม้า

ในทางกลับกันเมื่อเอี้ยนลี่เฉียงควบคุมกระแสน้ำวนขนาดเล็กในจิตสำนึกของเขา เขาจำเป็นต้องปล่อยให้จิตสำนึกของเขาและกระแสน้ำวนขนาดเล็กนั้นกลายเป็นหนึ่งเดียว

จากนั้นกระแสน้ำวนจะฟังเขามันลึกลับมาก และด้วยเหตุนี้เอง เอี้ยนลี่เฉียงจึงคิดเรื่องนี้ได้เพียงเล็กน้อยหลังจากเล่นกับมันมาสองสามวัน

ดังนั้นจิตสำนึกในสมองของเขาจะเหมือนกับจุดตันเถียน และกระแสน้ำวนสีทองเล็กๆในจิตสำนึกจะเหมือนกับพลังปราณที่สำคัญหรือไม่?

พวกมันสามารถออกจากสถานที่ที่กักเก็บมันและเข้าสู่อวัยวะบางส่วนหรือส่วนอื่นๆของร่างกายเพื่อทำให้เกิดผลลึกลับบางอย่างได้หรือไม่?

ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในจิตใจของเอี้ยนลี่เฉียงเขารู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลมากขึ้นเรื่อยๆ และหัวใจของเขาก็เต้นแรง มีหลายช่วงเวลาที่เขาแทบอดไม่ได้ที่จะปล่อยให้กระแสน้ำวนสีทองออกมาจากจิตสำนึกของเขาและดูว่าจะทำอะไรได้บ้าง

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาอย่างรอบคอบถึงความพิเศษของสมองและอวัยวะของเขา เอี้ยนลี่เฉียงครุ่นคิดอยู่นานและล้มเลิกแผนเสี่ยงนี้

เป็นเพราะเขากลัวจริงๆว่าเขาจะเลอะเทอะ และกระแสน้ำวนสีทองจากจิตสำนึกของเขาจะทำให้สมองของเขายุ่งเหยิง เขาอาจจะรับผลที่ตามมาไม่ได้

ถ้าเขาบังเอิญกลายเป็นคนงี่เง่าหรือผักโดยไม่ได้ตั้งใจ มันจะน่ากลัวมาก เขาสามารถยุ่งกับสิ่งที่อยู่ในท้องของเขา เขาอาจจะไม่ตายแม้ว่าเขาจะถูกแทงที่ท้องครั้งหรือสองครั้ง

อย่างไรก็ตามสมองไม่สามารถทนต่อความพยายามหรือความทุกข์ทรมานที่ผิดพลาดได้ แม้แต่เข็มอันเล็กๆก็สามารถสร้างความเสียหายต่อสมองได้ นับประสาอะไรกับการถูกมีดแทง

เช้าตรู่ของวันที่สาม หลังจากการประเมินจากหมอหลวงสองสามคนพร้อมกับเปลี่ยนผ้าพันแผล เอี้ยนลี่เฉียงก็ไปที่ศาลาแปดเหลี่ยมในสวน เขาสูดอากาศสดชื่นยามเช้าขณะขยับร่างกายอย่างช้าๆ

เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกได้ว่าอาการบาดเจ็บที่เขามีเริ่มฟื้นตัวหลังจากผ่านไปเพียงสามวัน บาดแผลใต้ผ้าพันแผลนั้นรู้สึกชาและพวกมันก็เริ่มคันเล็กน้อย นี่คือความรู้สึกของบาดแผลที่ฟื้นตัว

ในการประเมินทางการหมอก่อนหน้านี้หมอหลวงกล่าวว่าบาดแผลของเขาจะหายสนิทภายในสิบวัน ยิ่งกว่านั้นจะไม่มีรอยแผลเป็นเลย

เอี้ยนลี่เฉียงเพิ่งออกมารับลมภายนอกได้ไม่นานหลี่น้อยก็วิ่งเข้าไปในลานบ้านและรายงานกับเอี้ยนลี่เฉียงว่า

“ผู้จัดการเอี้ยน มีคนมาเยี่ยมท่านอีกแล้ว!”

"โอ้? เขาเป็นใคร?" เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึงครู่หนึ่งและหยุดสิ่งที่เขาทำ

“คนคนนั้นขอให้ข้ามอบสิ่งนี้ให้ท่านโดยบอกว่าท่านจะเข้าใจหลังจากเห็นสิ่งนี้!”

หลี่น้อยพูดแล้วยื่นตุ๊กตาโลหะขนาดเล็กที่มีข้อต่ออย่างละเอียดให้เอี้ยนลี่เฉียงเมื่อเอี้ยนลี่เฉียงเห็นรูปปั้นมนุษย์ที่เป็นโลหะขนาดเล็ก ภาพของบุคคลก็แวบเข้ามาในความคิดของเขา

“ยังมีใครอีกบ้างนอกจากคนนี้”

“ยังมีผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่สวยมาก…” หลี่น้อยตอบอย่างจริงจัง

“เชิญพวกเขาเข้ามาอย่างรวดเร็ว อ๋อเตรียมน้ำชาที่ดีที่สุดให้ข้าด้วย...” เอี้ยนลี่เฉียงสั่ง

"ตกลง!"

หลี่น้อยรีบจากไป ในช่วงเวลาสั้นๆภายใต้การนำของเขาคนทั้งสองก็เข้ามาด้านในผ่านประตูกลม

“เอี้ยนลี่เฉียงคารวะพี่หรงและคุณหนูซือ…” เอี้ยนลี่เฉียงยิ้มและยืนอยู่ที่ทางเข้าลานทักทายทั้งสองคน

“พี่หรง โปรดยกโทษให้ข้าด้วยที่ข้าไม่สามารถออกไปต้อนรับท่านสองคนเพราะว่าเรื่องนี้ไม่ได้รับอนุญาตจากหมอหลวงที่ทำการรักษาข้า…”

ทั้งสองคนที่มาเยี่ยมเยียนเอี้ยนลี่เฉียงเป็นนักประดิษฐ์อันดับหนึ่งของโลกจางโหย่วหรงเช่นเดียวกับศิษย์สาวแสนสวยซือ ปิงปิงจากนิกายภูเขาวิญญาณที่เขาเคยพบเมื่อครั้งก่อน…

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด