ตอนที่ 878 ปล่อยฉันไป

ริมฝีปากของเธอสั่น

“นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าเขาเป็นใคร ไม่ว่ายังไง นายแค่ต้องรู้ไว้ว่าเขาเป็นคนที่สามารถทำลายเราได้อย่างง่ายดาย”

ตู๋อีเล่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเธอไม่เต็มใจที่จะบอกเขา เขาก็เลยไม่ถามต่อ

“ทำไม คุณต้องมาหาเฉียวเมียนเมียนด้วย?”

“ฉันเคยพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว ฉันไม่ได้มาที่เพื่อหาเรื่องเธอนี่”

การแสดงออกของหวงอี้หลินมืดลงและเธอก็พูดอย่างไม่พอใจว่า

“ตอนนี้ ฉันแค่จะมาขอร้องให้เธอปล่อยฉันไป ตู๋อีเล่ย นายเองก็เหมือนฉัน นายได้เปลี่ยนจากมือใหม่มาจนถึงทุกวันนี้ ดังนั้นนายคงจะเข้าใจความารู้สึกของฉันเป็นแน่ใช่ไหม ฉันไม่สามารถสูญเสียทุกสิ่งที่ฉันเคยมีไปได้ ถ้าอาชีพต้องจบไปทั้งแบบนี้ ทั้งชีวิตของฉันก็จบไปด้วย”

ตู๋อีเล่ยมองเธอแล้วขมวดคิ้ว

“ใช่ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดี แต่เมื่อคุณทำสิ่งเหล่านั้น คุณได้คิดถึงความรู้สึกของเธอหรือเปล่า? หากเธอเป็นดาราหน้าใหม่ที่ไม่มีคนหนุน หากไม่มีใครเต็มใจช่วยเธอ คุณรู้หรือเปล่าว่าอาชีพของเธอ อาจพังไปแล้ว”

หวงอี้หลินตกตะลึงไปชั่วขณะ และการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“นายกำลังพูดถึงเธองั้นเหรอ? ใช่ ฉันยอมรับว่าสิ่งที่ฉันทำก่อนหน้านี้ไม่ค่อยดีนัก แต่นั่นก็เป็นเพราะเธอยั่วยุฉันเองนี่ ถ้าเธอแค่แสดงไปตามบทของตัวเองอย่างเชื่อฟัง ฉันจะกล้าทำอะไรเหรอได้ยังไง?”

ตู๋อีเล่ยสงสารสถานการณ์ปัจจุบันของเธอจริง ๆ

ได้ยินเช่นนั้น ความสงสารที่มีเพียงเล็กน้อยในใจของเขาก็หายไป

เขาส่ายหน้าและถอนหายใจ

“เธอยั่วยุคุณงั้นเหรอ? คุณหมายความว่าไป่ซู๋ชอบเธออย่างงั้นเหรอ? ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ของเธอกับไป่ซู๋ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด แม้ว่าจะเป็น มันก็เป็นเรื่องของเขาที่จะชอบใครก็ได้ มันจะกลายเป็นความผิดของเฉียวเมียนเมียนไปได้ยังไง?”

“เธอไปบังคับให้ไป่ซู๋ชอบเธออย่างงั้นเหรอ?”

“ทำไมคุณไม่คิดว่ามันเป็นความผิดของไป่ซู๋บ้างล่ะ? พูดกันตามตรง คุณแค่คิดว่าเฉียวเมียนเมียนเป็นดาราหน้าใหม่และสามารถกลั่นแกล้งได้ง่าย ดังนั้นคุณจึงต้องการระบายความโกรธของคุณ ไปที่เธอก็เท่านั้น”

หวงอี้หลินโกรธ

“ตู๋อีเล่ย นายกล้าดียังไงที่บอกว่านายไม่ได้สนใจเธอ? นายปกป้องเธอและพูดแทนเธออยู่เสมอ นายเคยช่วยดาราหญิงคนอื่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“นายคิดว่าเธอจะขอบคุณและชอบนายเพียงเพราะนายช่วยเธอเหรอ?”

“ใช่แล้ว คุณสมบัติของนายก็ดีมากอยู่หรอก สำหรับผู้หญิงหลาย ๆ คนน่ะนะ แต่นายไม่สามารถเปรียบได้กับอาเสี่ยที่อยู่เบื้องหลังเธอได้แม้แต่น้อย ตู๋อีเล่ย ฉันขอแนะนำให้นายยอมแพ้ไปซะเถอะ เธออยู่กับผู้ชายแบบนั้น เธอคงไม่นึกถึงนายอีกเลยด้วยซ้ำ”

“คุณหวง คุณรู้สึกว่าฉันไม่เชื่อฟังอย่างงั้นเหรอคะ นั่นคือเหตุผลที่คุณกลั่นแกล้งฉันได้อย่างงั้นเหรอ แต่ฉันขอถามคุณจริง ๆ เถอะ คุณหวงคิดว่าฉันทำอะไรที่ทำให้คุณขุ่นเคืองอย่างงั้นเหรอคะ?”

การแสดงออกของหวงอี้หลินและตู๋อีเล่ยเปลี่ยนไป เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของเฉียวเมียนเมียน

เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา ตู๋อีเล่ยก็ขมวดคิ้วและเดินเข้าไปหาเธอทันที

เมื่อเดินไปข้างหน้าเธอ เขาก้มศีรษะลงและกระซิบอย่างไม่เห็นด้วย

“ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ... ทำไมคุณถึง...”

เฉียวเมียนเมียนมองขึ้นไปที่เขา

“รุ่นพี่ตู๋ ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และรู้สึกว่าฉันควรจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ฉันไม่สามารถหลบซ่อนตัวเองจากเธอไปตลอดได้หรอกค่ะ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมฉันต้องกลัวเธอด้วย”

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหันหลังและเดินไปทางหวงอี้หลิน

เมื่อเห็นเธอ การแสดงออกของหวงอี้หลินก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง และความเกลียดชังแวบเข้ามาในดวงตาของเธอ