345-346
9/10
Ep.345
“ใครกันที่กล้าสังหารคนของนิกายขวงฉี? จงไสหัวออกมายอมรับความตายซะ!”
ถังจ้านเป็นชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างเตี้ย ทันทีที่ปรากฏตัว ก็ตวาดลั่นเสียงดัง
“เป็นท่านปู่ผู้นี้เองที่ลงมือ!”
ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม
ดูเหมือนว่ายอดฝีมือของนิกายขวงฉี ในสายตาของซูเฉิน พวกเขาไม่ต่างจากมดปลวกกลุ่มหนึ่งเท่านั้น
“ต่อหน้าถังจ้าน เจ้าหนุ่มนั่นยังกล้าโอหังอีกหรือ?”
“ผู้ไม่รู้ย่อมไม่กริ่นเกรง เขายังเด็กเกินกว่าจะรู้ความ”
…
ทันทีที่ซูเฉินพูดจบ เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นอีกระลอก
ริมฝีปากถังจ้านกระตุกเล็กน้อย ข่มความโกรธในหัวใจเขา กวาดสำรวจซูเฉินด้วยความเย็นชา กัดฟันกล่าวว่า “เจ้าหนู ความตายใกล้เข้ามาแล้วยังทำเป็นเก่งอีก! ขอยอมรับว่าแกยั่วโมโหฉันสำเร็จแล้ว! กล้าประกาศชื่อตัวเองออกมารึเปล่า?”
ในสายตาเขา ซูเฉินเหมือนคนที่ตายไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม การฆ่าซูเฉินและคนอื่นๆ ไม่เพียงพอที่จะดับความโกรธในหัวใจเขา
ดังนั้นคิดฉวยโอกาสนี้ รวดกำจัดคนที่อยู่เบื้องหลังซูเฉินซะเลย
ด้วยวิธีนี้ ทุกคนก็จะได้เป็นที่ประจักษ์ ว่าราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการล่วงเกินนิกายขวงฉีนั้นไม่ง่ายดายแค่ความตาย แต่ต้องถูกสังหารเก้าชั่วโคตร!
“ทำไมฉันจะไม่กล้าพูด? ตั้งใจฟังให้ดี บิดาคือโม่เฉิงกง!”
ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา ผุดยิ้มมุมปาก “นอกจากนี้ ขอแจ้งข่าวเพิ่มอีกอย่างนึง ว่านายน้อยขยะจากนิกายขวงฉีของพวกแก ก็ถูกฉันฆ่าตายไปแล้วเช่นกัน!”
ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา ผู้คนโดยรอบสั่นสะท้าน
มีนายน้อยหลายคนในนิกายขวงฉี แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่หายตัวไปเมื่อเร็วๆนี้ นั่นคือหลี่มู่หาว
และหลี่มู่หาวคือบุตรชายคนโปรดของหลี่จ้านเทียน ประมุขแห่งนิกายขวงฉี
การสังหารญาติสนิทของหลี่จ้านเทียน เท่ากับเป็นการท้าทายความพิโรธของนิกายขวงฉีทั้งหมด
ชายหนุ่มที่ชื่อ ‘โม่เฉิงกง’ ผู้นี้ ความบ้าของเขามันเกินขอบเขตของคนปกติทั่วไปแล้ว
“ที่แท้เป็นแก!”
ใบหน้าของถังจ้านเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ในหัวใจกลับตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
เพราะในเมื่อหลี่มู่หาวตายลงด้วยน้ำมือของโม่เฉิงกงผู้นี้ ตราบใดที่เขาสามารถจับอีกฝ่ายหรือฆ่ามัน จะถือเป็นการสร้างผลงานครั้งใหญ่
และจะต้องได้รับความโปรดปรานจากหลี่จ้านเทียนอย่างแน่นอน นั่นหมายความว่าตำแหน่งในนิกายขวงฉีของเขาจะมั่นคงยิ่งขึ้น
คิดได้แบบนี้ เขาก็ไม่สามารถปกปิดความตื่นเต้นในใจได้ ทะยานเข้าหาซูเฉิน
ในฐานะที่เป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 ความว่องไวของเขารวดเร็วมาก พริบตาเดียวเกือบประชิดตัวซูเฉิน
“เจ้าหนู ตายซะ!”
ถังจ้านแสยะยิ้ม ซัดกำปั้นขนาดเท่าชามข้าวลงบนใบหน้าซูเฉิน
“ก็แค่มดปลวก!”
ซูเฉินยิ้มเยาะ ต่อยสวนกลับไป
ได้ยินเพียงเสียงดังตูม!
ทั้งคนทั้งร่างของถังจ้านถูกหมัดของซูเฉินระเบิดเป็นเศษเนื้อปลิวว่อน
ได้เห็นฉากนี้ ทุกคนต่างตกตะลึงจนลืมหายใจ
หมัดเดียว แค่หมัดเดียวสามารถทำให้ยอดฝีมือสิบอันดับแรกของนิกายขวงฉีกลายเป็นผุยผง
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 อ่อนแอถึงขนาดนี้?
แล้วนี่มันเป็นเรื่องจริงงั้นหรือ?
หลังจากสังหารถังจ้าน ซูเฉินก็หันไปมองคนอื่นๆของนิกายขวงฉีอีกครั้ง มุมปากเขาโค้งงอขึ้นเล็กน้อย “ลูกพี่ของพวกแกตายแล้ว ว่าไง? ไม่สนใจไปอยู่เป็นเพื่อนเขาหน่อยหรอ?”
ว่ากระไร?
หลายคนไม่ทันตอบสนอง ตะลึงนิ่งอยู่ที่เดิม
ส่วนบรรดาคนที่ได้สติมาก่อน หวาดกลัวจนหัวใจแทบวาย
เพราะความหมายในคำพูดของซูเฉิน ชัดเจนว่าต้องการให้พวกเขาทั้งหมดตาย! อ๊า!!!
แล้วพวกเขาจะทำยังไง? จะรอความตายอยู่เฉยๆ? หรือต่อสู้กลับไป?
ความตื่นตระหนกแพร่กระจายเข้ามาในหัวใจของพวกเขา
แต่หากเผชิญหน้ากับซูเฉินที่สามารถสังหารยอดฝีมือเลเวล 3 ได้ดั่งใจนึก พวกเขาจะทำอะไรได้?
“วิ่ง!!!!”
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนแรกที่ตะโกน แต่ทุกคนจากนิกายขวงฉีหันหลังหลบหนีกันทันที
ดวงตาของซูเฉินหรี่แคบลง จากนั้นใบมีดสายลมพัดกวาดออกไป ตามมาติดๆด้วยเสียงกรีดร้องน่าสังเวช
โอ้สวรรค์!
นั่นเขายังเป็นปรมาจารย์มนตราที่ทรงพลังอีกด้วย!
ฝูงชนรอบด้านต้องตกตะลึงอีกครั้ง
10/10
Ep.346
“หยางฮ่าว เอาแร่นั่นมาดูซิ”
หลังจากสังหารคนของนิกายขวงฉี ซูเฉินหันไปเอ่ยกับหยางฮ่าว
หยางฮ่าวรีบยื่นแร่ให้ซูเฉินดูอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง
ซูเฉินเพ่งมองอย่างตั้งใจ และพบว่าแร่ในมือเขามีสีดำดุจหมึก ส่วนด้านในของแร่มีประกายของแสงดาวเล็กน้อย
ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว มันค่อนข้างคล้ายกับหินรวมดารา
อย่างไรก็ตาม หินรวมดาราจะแผ่พลังแห่งสายฟ้าออกมา ขณะที่แร่ชนิดนี้ในมือ มันให้ความรู้สึกหนักและแข็งแทน
ซูเฉินขยับมือขึ้นลงเบาๆ ลองกะน้ำหนักมันอยู่พักหนึ่ง ก่อนหันไปมองเจ้าของร้าน
“เถ้าแก่ ยังมีแร่แบบนี้อีกไหม?”
แม้ยังไม่ทราบที่มาของแร่ชนิดนี้ แต่เขารู้สึกว่ามันน่าจะมีประโยชน์อะไรบางอย่าง
หากอีกฝ่ายยังมีมันอยู่ ซูเฉินจะเหมามันทั้งหมด
เจ้าของร้านแผงแร่สะดุ้งโหยง รีบก้าวเข้ามาพูดว่า “ผู้อาวุโส แร่แบบนี้มีแค่ก้อนเดียว”
“แล้วคุณไปเอามันมาจากไหน?” ซูเฉินถามอีกครั้ง
“ฉันซื้อมาจากเมืองหยวนหยางเมื่อหลายวันก่อน” เจ้าของร้านตอบตามความจริง
ซูเฉินไม่ถามอะไรเพิ่มเติม กลับไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ] พร้อมกับทุกคน
“เสี่ยวจือ นายรู้จักแร่ชนิดนี้ไหม?”
“เจ้านาย นี่คือผลึกของหินดาราชีพจรปฐพี มันสามารถใช้อัพเกรดพลังป้องกันของฉันได้” [รถศึกอัจฉริยะ] กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังคล้ายดูตื่นเต้นเล็กน้อย
ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกายขึ้นมาทันที เอ่ยว่า “แล้วต้องใช้หินชนิดนี้กี่ก้อนถึงจะอัพเกรดพลังป้องกันได้?”
ระดับการป้องกันในปัจจุบันของ [รถศึกอัจฉริยะ] คือเลเวล 3 มันสามารถรับมือได้สูงสุดแค่การโจมตีของสิ่งมีชีวิตเลเวล 3 แต่หลังจากอัพเกรดแล้ว ก็น่าจะต้านทานการโจมตีของสิ่งมีชีวิตเลเวล 4 ได้ไม่ยาก
ซูเฉินไม่สามารถรวบรวมพวกมันได้ในทันทีก็จริง แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามีหินดาราชีพจรปฐพีอยู่ ดังนั้นจะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไร?
“ต้องการประมาณ 20 ก้อน” [รถศึกอัจฉริยะ] คิดครู่หนึ่งแล้วตอบกลับ
ซูเฉินพยักหน้าเล้กน้อย จ้องไปที่หน้าจอควบคุมส่วนกลาง และเริ่มมองหาที่ตั้งของเมืองหยวนหยาง
เนื่องจากหินดาราชีพจรปฐพีปรากฏขึ้นในเมืองหยวนหยาง ซูเฉินเลยตัดสินใจเดินทางไปที่นั่น
“เสี่ยวจือ ค้นหาที่ตั้งของเมืองหยวนหยาง” ซูเฉินสั่ง
“รับทราบ”
แทบจะในทันที ภาพบนหน้าจอควบคุมส่วนกลางก็เปลี่ยนไป เมืองหยวนหยางปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว
ซูเฉินพบว่าเมืองหยวนหยางอยู่ห่างจากที่นี่แค่ไม่กี่ร้อยไมล์ และยังอยู่ใกล้กับเมืองทงเทียนเป็นอย่างมาก
เดิมเขามีแผนจะเดินทางไปเมืองทงเทียนอยู่แล้ว นี่ช่วยประหยัดเวลาได้มากทีเดียว
“เสี่ยวจือ ล็อคตำแหน่งเมืองหยวนหยาง พวกเราจะไปที่นั่นกันก่อน” ซูเฉินกล่าว
ก่อนหน้านี้ เขาต้องการไปที่เมืองจินอาเพื่อสังหารซอมบี้ แต่บนหน้าจอ กลับไม่มีจุดสัญญาณของซอมบี้ในเมืองจินอาอยู่เลย
คาดว่าซอมบี้ที่มีสติปัญญาที่นั่นคงทราบข่าวโต้วหวู่ฉางถูกสังหาร จึงพาพรรคพวกที่เหลือหลบหนีออกจากเมือง
เมื่อไม่มีซอมบี้ การไปยังเมืองจินอาก็ไร้ความหมาย
“น้อมรับคำสั่ง”
[รถศึกอัจฉริยะ] สตาร์ทเครื่อง เร่งความเร็ว
สองชั่วโมงต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] ก็มาถึงเมืองหยวนหยาง
อาจเป็นเพราะมันอยู่ใกล้กับเมืองทงเทียน เมืองหยวนหยางเลยค่อนข้างคึกคัก
เมืองนี้เต็มไปด้วยผู้คนสัญจรไปมา
ซูเฉินขอให้ [รถศึกอัจฉริยะ] จอดนอกเมือง แล้วเข้าไปในเมืองหยวนหยางเพียงลำพัง
หลังจากใช้หินพลังงานไปหลายก้อน เขาก็ได้ข้อมูลเรื่องหินดาราชีพจรปฐพีมาอย่างไม่ยากเย็น
ปรากฏว่าหินดาราชีพจรปฐพี แท้จริงแล้วคืออุกกาบาตที่ตกจากฟ้า ซึ่งมันร่วงลงมาในเมืองหยวนหยางเมื่อหลายวันก่อน และถูกเก็บได้โดยคนแซ่หวง
แต่เนื่องจากอีกฝ่ายไม่ทราบว่าหินดาราชีพจรปฐพีคืออะไร เขาจึงขายมันออกไปหมดแล้ว
นอกจากนี้ หินส่วนใหญ่ยังถูกซื้อไปโดยร้านยู่หลินจากเมืองทงเทียน
“ร้านยู่หลินมีสายตาไม่เลวเลยทีเดียว” ซูเฉินหรี่ตาลงครุ่นคิด บ่นพึมพำ
ต้นผลแก่นแท้ก็ตกอยู่ในเมืองร้านยู่หลินเช่นกัน นี่เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าร้านยู่หลินมีฝีมือในด้านการหาสมบัติ
