ตอนที่ 873 ผมเต็มใจ
“ทำไม คุณไม่พอใจที่ผมมาพบคุณหรอกเหรอ?”
“ฉันมีความสุขค่ะ แต่ดูคุณสิ คุณเหนื่อยมากเลยนี่ หัวใจของฉันมันเจ็บนะ”
เฉียวเมียนเมียนลุกขึ้นจากเตียงและเอื้อมมือไปสัมผัสดวงตาของเขา
“ถ้าทำแบบนี้ คุณจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ได้ยังไงคะ ไว้เจอกันวันหยุดสุดสัปดาห์ถัดไปดีกว่าค่ะ”
ตอนอยู่ที่เมืองหยุนเฉิง พวกเขาไม่ได้เจอกันบ่อยนัก
เธอไม่รู้ว่าทำไม ผู้ชายคนนี้ถึงขึ้นเครื่องบินมาหาเธอได้ทุกวัน ในตอนที่เธออยู่เมือง F
เขากังวลว่าเธออยู่ที่นี่เพียงลำพังงั้นเหรอ
“มันเหนื่อยและลำบากมากเลยนะคะ ที่คุณต้องเทียวไปเทียวมาหาฉันทุกวันที่เมือง F แบบนี้ เกรงว่าจะส่งผลต่องานของคุณ ฉันคิดว่าเราพบกันสัปดาห์ละครั้งก็ได้ค่ะ”
เหมาเยซื่อขมวดคิ้ว
“แต่ผมไม่เหนื่อยนี่ และไม่รู้สึกว่าลำบากด้วย ถ้าผมจะมาหาบ่อย ๆ จะส่งผลอะไรกับคุณไหม?”
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเสียใจกับเธอจริง ๆ แต่เหมาเยซื่อรู้สึกว่าเธอไม่ชอบงั้นเหรอ
เธอจึงตอบกลับไปว่า “...เปล่าค่ะ”
“งั้นก็ไม่ต้องห่วงผม” เหมาเยซื่อลูบศีรษะของเธอและพูดเบา ๆ ว่า
“ผมไม่รู้สึกเหนื่อยเลยจริง ๆ แม้ว่าผมจะต้องทำอะไรมากมายก็เถอะ แต่มันก็มีความสุขนี่น่า ไม่ว่ายังไง ผมยินดีทำทุกอย่างเพื่อที่คุณ ไม่ต้องใส่ใจหรอกนะ”
“เอาล่ะ กลับไปนอนต่อได้แล้ว ยังเช้าอยู่เลย คุณนอนต่ออีกสักสองชั่วโมงเถอะ”
เฉียวเมียนเมียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้
ไม่ต้องไปคิดมากอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้เขาเต็มใจที่จะมาหาเธอและเต็มใจที่จะเหนื่อย เธอจึงปล่อยให้เขาทำตามใจตนเอง
เธอสามารถบอกได้ว่าหากเธอพยายามโน้มน้ามเขาต่อไป เขาอาจคิดเป็นอย่างอื่น
เขารู้สึกว่าต้องมีเหตุผลอื่นที่เธอจะห้ามเขา
ท้ายที่สุด เขาก็เป็นคนที่ขี้หึงมาก
...
หลังจากที่เหมาเยซื่อจากไปแล้ว เฉียวเมียนเมียนก็หลับไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
เธอตื่นขึ้นเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกครั้ง
หลังจากล้างหน้า เธอได้ยินเสียงกริ่งที่ประตู
พอเปิดประตูเข้าไป ก็พบว่าพนักงานเสิร์ฟของโรงแรมนำอาหารเช้ามาส่งให้เธอ
เธอรับมาแล้วกลับเข้ามาในห้อง เธอเปิดฝาออก พบว่าเหมาเยซื่อสั่งอาหารให้เธอทุกประเภท
มีทั้งข้าวต้ม ขมปังกับนม ผลไม้ และของหวาน
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเหมือนเหมาเยซื่อกำลังขุนเธอให้เป็นหมู
เขาสั่งอาหารมาซะมากมาย
ก็ดีเหมือนกันที่มีอาหารดี ๆ มากมายรอเธออยู่ทันทีที่เธอลืมตาตื่น
...
หลังอาหารเช้า เฉียวเมียนเมียนมารายงานตัวตรงเวลา
เมื่อเธอไปถึงกองถ่าย เธอตระหนักว่าทัศนคติของทีมงานที่มีต่อเธอเปลี่ยนไป
เมื่อก่อนพวกเขาไม่สุภาพกับเธอเช่นตอนนี้
เธอไม่แปลกใจเท่าไหร่
บางทีคำพูดของไป่ซู๋ เมื่อคืนอาจแพร่กระจายออกไป
ดังนั้น ทุกคนในกองถ่ายคงจะรู้กันหมดแล้วว่าเธอเป็นญาติของไป่ซู๋
ทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อเธอในฐานะญาติของผู้กำกับจะดีขึ้นอย่างแน่นอน
เมื่อเฉียวเมียนเมียนมาถึงกองถ่ายเพื่อรายงาน เธอพบกับตู๋อี่เล่ยซึ่งเพิ่งมาถึง แม้ว่าเฉียวเมียนเมียนอยากจะรักษาระยะห่างจากเขา แต่เธอก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้
เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทักทายเขา
“อรุณสวัสดิ์คะ รุ่นพี่ตู๋”
ตู๋อีเล่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเขาได้ยินวิธีที่เธอเรียกเขา เขาเม้มริมฝีปากและพยักหน้า
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
เฉียวเมียนมียนกำลังจะจากไป
“คุณเฉียว”
ตู๋อีเล่ยเรียกเธอ ขณะที่พวกเขาเดินผ่านมา
เฉียวเมียนเมียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดเดิน เธอถามอย่างสุภาพและห่างเหิน
“มีอะไรหรือเปล่าคะ รุ่นพี่ตู๋?”
