ตอนที่ 868 เธอกลัวจริง ๆ เหรอ
“เหมา เย ซื่อ!”
“ก็ได้ ๆ งั้นไปกินข้าวก่อน”
เหมาเยซื่อรู้ว่าเธอจะโกรธแบบลูกแมวจริง ๆ ถ้าเขายังแกล้งเธอต่อ
“แต่ผมไม่อยากกินนี่ อยู่ที่ห้องและสั่งอาหารมาทานล่ะกัน”
“งั้น ให้ฉันเปิดไฟก่อนนะ...”
“ไปที่ห้องของผมกันเถอะ”
เหมาเยซื่อโอบแขนรอบเอวของเธอและพาเธอออกไป
“ผมจองห้องไว้แล้ว ห้องของคุณมันเล็กเกินไป”
เฉียวเมียนเมียนไม่ได้พูดอะไรและเดินตามเขาออกไป
อันที่จริงห้องของเธอไม่ได้เล็กเลย
แต่สำหรับเหมาเยซื่อคงจะเล็กเกินไป
ชายคนนี้เคยอยู่แต่ห้องวีไอพีเท่านั้น
...
ที่ชั้นบน
เหมาเยซื่อเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะยื่นมือไปที่ลูกบิด
เมื่อเธอมาถึงห้องนั่งเล่น เธอเห็นเขาเดินมาหาเธอพร้อมกับช่อกุหลาบสีชมพู
เขามอบดอกไม้ให้กับเธอ
“ผมเดินผ่านร้านดอกไม้ เลยซื้อติดมือมาช่อหนึ่ง”
เฉียวเมียนเมียนหยิบดอกไม้จากมือเขาและรู้สึกขบขัน
เหมาเยซื่อเป็นคนตรงทั่วไปจริง ๆ
ก่อนหน้านี้เขาเคยให้ดอกไม้กับเธอ และเธอก็แสดงออกว่าชอบดอกไม้เหล่านั้นด้วย จากนั้นเขาก็ให้สิ่งนี้กับเธอทุกครั้ง
ยิ่งกว่านั้นมันเป็นดอกกุหลาบสีชมพูเหมือนกันทุกครั้ง
ที่จริงแล้ว นอกจากดอกกุหลาบสีชมพูแล้ว เธอยังชอบดอกไม้อีกมากมาย
“ขอบคุณคะสามี ฉันชอบมากเลย”
แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายเหมือนคนอื่นทั่ว ๆ ไป แต่เฉียวเมียนเมียนยังคงเขย่งเท้าและจูบที่แก้มของเขา
เขายังคิดจะซื้อดอกไม้ให้กับเธอ ตอนที่เขาเดินผ่านร้านดอกไม้
แปลว่าเธออยู่ในใจเขาเสมอ
รู้สึกดีมากจริง ๆ ที่ได้รับการคิดถึงจากผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา
ชณะที่เธอกำลังจะถอยกลับ เหมาเยซื่อก็โอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเธอ
แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้เขา เขาก้มศีรษะลงและหอมเข้าที่แก้มของเธอ
เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ? ผมได้ยินไม่ชัด เรียกผมอีกสักครั้งสิ”
เขาชอบตอนที่เธอเรียกเขาว่าสามี
เฉียวเมียนเมียนจ้องมองไปที่เขา
“คุณได้ยินชัดแล้วนี่ คุณได้ยินอย่างแน่นอน”
“เปล่านี่”
เหมาเยซื่อโกหก
“ผมได้ยินที่คุณพูดไม่ชัดจริง ๆ ที่รัก พูดซ้ำอีกทีได้ไหม”
“ไม่”
ชายคนนั้นกอดเธอแน่นเกินไป และเฉียวเมียนเมียนก้ผลักเขาออกไป
“เหมาเยซื่อ ปล่อยฉันก่อนสิคะ ฉันจะได้วางดอกไม้”
“ฉันบอกให้ปล่อยไง”
เหมาเยซื่อปฏิเสธที่จะปล่อยเธอไป ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น และลมหายใจร้อน ๆ ของเขาก็กระทบลงที่ใบหน้าของเธอ
“เมื่อกี้ คุณเรียกผมไปแล้วนี่ แล้วจะอายอีกทำไมล่ะ”
เฉียวเมียนเมียนจ้องมองไปที่เขา
“ไหนพูดอีกทีสิ ฟังไม่ชัดเลย”
“อืม ก็ผมไม่แน่ใจนี่ ฉันเพิ่งได้ยินคุณเรียกผมว่าสามีฒ ที่รัก บอกผมอีกทีสิว่าผมไม่ได้ฟังผิดไป?”
ผู้ชายคนนั้นกำลังเข้ามาใกล้
ใบหน้าที่หล่อเหลาและลึกนั้นขยายใหญ่ขึ้นต่อหน้าเธอ
หัวใจของเฉียวเมียนเมียนเต้นแรง เมื่อเธอรู้สึกว่าลมหายใจของเขาอุ่นขึ้น
เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นดวงตาสีเข้มของเขา เธอตื่นตระหนกและวางมือบนหน้าอกของเขา
“สามี!”
เธอกลัวจริง ๆ
เธอรู้สึกได้ว่าเขาจะงับความปรารถนาของเขามาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
เขาอยากจะสัมผัสเธอ แต่เขาต้องอดกลั้นไว้
มันคงไม่ดีที่ต้องอดกลั้นไว้อย่างนี้
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าขาของเธออ่อนแอ
เธอรู้สึกเหมือน...เธอยังไม่ฟื้นแรง
