ตอนที่ 265 ใบไม้ที่ฝากไว้

ตอนที่ 265 ใบไม้ที่ฝากไว้

ระบบยิงลำแสงจากปลายนิ้วชี้ เป้าหมายคือ "ยานฟินิกซ์" แต่จังหวะที่ยิงออกมานั้น ไนเรลได้กระโดดขึ้นบนหลัง ใช้แขนล็อคตัวของระบบ กระชากมือให้เปลี่ยนทิศทางเพียงไม่ถึงองศา ด้วยความห่างของดาวที่ไนเรลและระบบอยู่กับยานฟินิกซ์นั้นไกลกันมา จึงมากพอให้ทิศทางของลำแสงผิดเพี้ยนไปไกลจากยาน

ยานฟินิกซ์รอกมาได้ แต่แรงระเบิดของลำแสงก็ทำให้ทั้งยานถูกผลักออกไปอย่างไร้ทิศทาง

“แกบกพร่องจริง ๆ ด้วย”

ไนเรลล็อกคอของระบบ ออกแรงจนสุดกำลังแต่ระบบกลับไม่มีท่าทีใส่ใจ

ในตอนนั้นเองร่างของระบบก็เกิดการเปลี่ยนแปลง จากที่ตอนนี้ไนเรลอยู่ข้างหลังของมัน แต่ตัวของระบบบิดเบี้ยวไปมา ปลายเท้าบิดกลับ 180 องศา รวมทั้งอวัยวะอื่น ๆ

ศีรษะของระบบหันหลังกลับมา

ตอนนี้ระบบกลายเป็นหันหน้าเข้าหาไนเรล มันยิ้มออกมาอย่างหยันเหยียด ง้างหมัดขึ้นต่อยเข้าไปที่ท้องของไนเรล มือของระบบทะลุออกไปด้านหลังของไนเรล

ไนเรลไม่ได้แสดงความรู้สึกใดออกมา

แต่จากการโจมตีนี้ได้ฉีกกระชากเปลือกไม้ที่คลุมผิวของไนเรลออกไปจำนวนมาก ซึ่งในเวลาไม่นานมันก็ร้างขึ้นมาใหม่

“สิ่งทดลองหลักหลอมรวมได้เกือบ 80 เปอร์เซ็นต์แล้ว”

ระบบพูดออกมาด้วยความจนใจ ดูเหมือนมันก็รู้สภาวะของไนเรลดี แน่นอนว่ามันไม่ได้แปลกอะไร จนไนเรลต้องตกใจ เพราะระบบศึกษาเมล็ดพันธุ์วัฒนาการมานานหลายหมื่นปีแล้ว ถ้ามันไม่รู้สิแปลก

“แยกเมล็ดและร่างออก เจ้าก็พ่ายแพ้แล้ว ทุกอย่างจะกลับไปเป็นเช่นที่ถูกสร้างไว้”

ระบบดึงมือกลับ มันคิดจะล้วงเข้าไปดึงเขาเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการที่เปลี่ยนไปกลายเป็นหัวใจของไนเรลออกมา แต่มันก็ต้องพบว่ามีพลังบางอย่างยึดจับแขนของมันไว้

เมื่อระบบมองไปที่ไนเรล มันก็รู้สึกไม่ถูกต้อง...

ไนเรลมองเข้าไปในดวงตาของมันอย่างเงียบขรึมก่อนจะต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของระบบอย่างไม่ยั้ง

หนึ่งหมัด สิบหมัด ร้อยหมัด พันหมัด หมื่นหมัด...

ในเวลาไม่นานไนเรลกระหน่ำลงไปเรื่อย ๆ

จนในที่สุดระบบก็ไม่อาจจะนิ่งเฉยได้ มันใช้มืออีกข้างจับไปที่หมัดของไนเรลและบีบจนแตกละเอียด แต่ไนเรลยังไม่สนใจ มันให้มือที่เหลือ ต่อยไปเรื่อย ๆ

ในทุกครั้งระบบรู้สึกถึงความแปลกประหลาด มันไม่อาจจะควบคุมร่างกายได้ดังใจนึก ทุกครั้งที่หมัดต่อยลงมา มันราวกับกำลังสูญเสียบางสิ่งไปทีละเล็กละน้อย

“ระบบย่อยเจ้าทำอะไรกับร่างกายภาพนี้”

“ระบบย่อยไม่อาจจะปฏิเสธข้าได้ เจ้าคือส่วนหนึ่งของข้า”

ระบบไม่ได้พูดกับไนเรล แต่มันกำลังพูดกับเจ้าของร่างเดิมหรือก็คือธีโอ ระบบมั่นใจว่าการคำนวณและตรวจสอบของมันถูกต้องแล้ว ดังนั้นไม่ควรจะเหลือความนึกคิดใด ๆ ของระบบย่อยอีก

แต่ในที่สุดมันก็รู้ว่าตนเองพลาดอะไรไป ในมือของไนเรลที่ต่อยมันอยู่ตอนนี้มีใบไม้ใส่ดังแก้วอยู่ใบหนึ่ง

ใบไม้คริสตัล...

ซึ่งเป็นใบเดียวกับที่ธีโอมอบให้กับไนเรลก่อนหน้านี้

“มันซ่อนอยู่ในนั้นเอง”

มือข้างที่ไม่ได้พันธนาการของระบบ หลังจากบีบจนมือของไนเรลแหลกเละไปข้าง มันก็คิดจะเอื้อมไปทำลายใบไม้ที่อยู่ในมืออีกข้าง

แต่แล้วมือข้างที่ยังคาอยู่ที่ท้องของไนเรลก็เกิดบางสิ่งขึ้น

มีรากไม้กำลังงอกออกจากตัวของไนเรล แทงรากแหลมเข้าที่ไปมือข้างนั้นของมัน รากไม้สูบพลังงานในตัวของระบบอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของระบบเต็มไปด้วยความตกใจ มันรีบตัดแขนของตัวเองทิ้งในทันที แขนทั้งข้างหายไปในท้องของไนเรล ส่วนระบบสร้างแขนใหม่ขึ้นมาในทันที

แต่ดูเหมือนการสร้างขึ้นมาใหม่จะเสียพลังงานพอสมควร

ไนเรลที่ศีรษะซึ่งมีบาดแผลขนาดใหญ่กำลังรักษาตัวเอง

ระบบกัดฟันแน่น มันระเบิดพลังออกมาอย่างรุนแรง พลังขนาดที่ไนเรลสามารถระบบได้แล้วว่ามันคือระดับ 6 ดวงดาวไม่มีผิดอย่างแน่นอน

ระบบหายไปอย่างรวดเร็ว ต่อเข้าไปที่หัวของไนเรลอีกครั้งจนมันหยุบลงไปเกือบครึ่ง แต่ตอนนี้ไนเรลราวกับไม่สนใจว่าจะเป็นยังไง

มันพยายามส่วนกลับไป พร้อมกันนั้นเปลือกไม้ก็ขยายออกไปกินพื้นที่ในตัวของเขากว่า 90 เปอร์เซ็นต์

ระบบที่มีพลังเหนือกว่าไนเรลถึงสองขั้นไม่คิดจะยื้อเวลาต่อสู้อีก มันจับไปที่ข้อมือของไนเรลข้างที่กำใบไม้ ระบบกระชากอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงดัง

กร๊อบ!

มือของไนเรลห้อยไร้กำลังในทันที โชคยังดีที่มันไม่ขาดออกจากัน แต่ถึงแบบนั้นใบไม้คริสตัลก็หลุดมือของไนเรลไป

ไนเรลเห็นเช่นนั้นเขาไม่สนใจอาการบาดเจ็บของแขน พยายามจะคว้ามันไว้ แต่ระบบกลับยกมือขึ้น ทำใจนั้นก็มีพลังอัดเข้าไปที่ตัวไนเรล เผาผลาญทำลายทุกอย่างรวมทั้งดาวเคราะห์ที่ทั้งสองสู้กันจนพังไปก่อนหน้า

บึม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงดังขึ้นจนชั้นบรรยากาศทั้งหมดหายไป จึงเหลือเพียงคลื่นพลังงานมหาศาลและเศษซากดวงดาวลอยกระจัดกระจายไปคนละทิศทาง

ตัวของไนเรลแน่นิ่งไปแล้ว เขาไม่อาจจะขยับตัวได้อีก หลังจากลอยมาจนกระแทกกับเศษซากดวงดาวที่เหมือนจะเคยเป็นแผ่นดินขนาดใหญ่

ทำให้ไนเรลได้สติขึ้นมา ดวงตาจ้องมองไปยังทิศทางของใจกลางแรงระเบิดเมื่อสักครู่ในทันที

ระบบยังลอยตัวอยู่ มันไม่ได้รับผลกระทบอะไร เพราะการโจมตีที่เกิดขึ้นคือพลังของระบบ ถ้ามันได้รับความเสียหายจากการโจมตีของตัวเองสิแปลก

ระบบยืนมือไปด้านหน้าพลังงานสีขาวออกมาห่อหุ้ม ใบไม้ขนาดเล็กที่ลอยห่างไปนับล้านกิโลเมตรในอวกาศ

ใบไม้ลอยพุ่งผ่าเข้ามาอยู่เบื้องหน้าระบบอย่างรวดเร็ว ระบบยืนมือไปจับมันมาดู แต่แล้วในตอนนั้นเองใบไม้คริสตัลก็พุ่งเข้ามาติดที่ฝ่ามือของระบบอย่างรวดเร็ว

“ระบบย่อยเจ้าช่างกล้านัก”

เสียงระบบแผดร้องคำรามออกมา มันสะบัดมือเพื่อให้ไม้หลุดออกไป จนเกิดพลังงานมหาศาลวัดเข้ากับอวกาศด้านข้างอย่างรุนแรง

แต่ใบไม้คริสตัลกลับไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย ทั้งมันยังซึมหายไปในผิวหนังของระบบอย่างรวดเร็ว

หลังเกิดเหตุการณ์ขึ้น ตัวระบบก็เหมือนกับเกิดการต่อสู้ภายในร่างของมันเอง ร่างของระบบเหมือนกับเกิดภาพร่างทับซ้อน หนึ่งใบหน้านิ่งเฉย ไร้ความกลัว สายตานั้นสามารถบอกได้ทันทีมันคือธีโอ

ส่วนอีกภาพที่ทับซ้อนนั้นเต็มไปด้วยความไม่มั่นคงทางอารมณ์ ราวกับมันสับสน และพยายามทำลายธีโออีกครั้ง

“ใบไม้ที่มาจากพืชพันธุกรรมระดับสูง” ระบบโพรงออกมา ตอนนี้มันเข้าใจแล้วว่าใบไม้นั้นคืออะไร

ในการทดลองมีหลายสิ่งที่ทำในนั้น หนึ่งในนั้นคือการสร้างสิ่งที่ไม่เคยมีให้ถือกำเนิดขึ้นมา ธีโอได้ใช้ความสามารถบางอย่างของใบไม้คริสตัลจัดการจากระบบ ตอนนี้พลังทั้งหมดที่ระบบเอามาใส่ร่างของธีโอกำลังหลอมรวมกับธีโออย่างรวดเร็ว

“เจ้ากินไปมากเท่าไหร่ อ๊ากกกก” ภาพทับซ้อนของระบบและธีโอกรีดร้องออกมาพร้อมกัน เกิดการระเบิดพลังงานมหาศาลอย่างรุนแรง

ไนเรลจับจ้องตาไม่กะพริบกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ถ้าอย่างนั้นที่ธีโอเอาแต่กินก็เพื่อเตรียมตัวสู้กับมันสินะ...

ไนเรลย้อนไปเมื่อก่อนธีโอจะกินใบไม้คริสตัลวิวัฒนาการเท่าที่ทำได้ เมื่อก่อนไนเรลไม่รู้ว่าใบไม้คริสตัลส่งผลยังไง ตอนนี้เขารู้แล้ว ดูเหมือนการมองข้ามต้นไม้ที่สามารถมอบพลังให้กับสิ่งมีชีวิตไปจะเป็นเรื่องที่โง่เขลามาก

ไนเรลหรี่ดวงตาลงหลังธีโอและระบบในร่างเดียวกันระเบิดพลังมันก็มีแสงสว่างวาบไปทุกสิ่ง

.............

1 นาทีผ่านไปทุกอย่างหยุดนิ่งลง

ไนเรลสามารถมองไปที่นั่นได้ชัดแล้ว ร่างชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นระบบหรือธีโอ แต่แล้วสมองสั่งการระบบที่อยู่ขอบกำแพงก็สั่นไหว พลังงานทั้งหมดถูกรวมอีกครั้ง พร้อมกันนั้นการโจมตีของลำแสงทั้งหมดก็เล็งมาที่ร่างนั้น

ลำแสงนับหมื่น ๆ สายยิงสาดเข้าไปที่ร่าง ซึ่งตอนนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าธีโอยึดร่างคืนมาแล้ว

ธีโอไม่สนใจลำแสงพวกนั้น มันเพียงเดินเข้าไปหาระบบอย่างช้า ๆ และลำแสงที่เข้ามาในรัศมีนับพันนับหมื่นตารางกิโลเมตรก็เริ่มช้าลง ช้าลง....

มันคือสนามพลังของธีโอ

ธีโอเดินหลบลำแสงอย่างสบาย ๆ

“เจ้าคือข้า” ระบบส่งเสียงสั่นสะเทือนไปทั่วแม้แต่ไนเรลที่ไกลออกไปยังได้รับข้อความพวกนี้ด้วย

ธีโอไม่ตอบสนองราวกับมันไม่สนใจ ระบบจึงทำในสิ่งที่มันไม่คิดจะทำ มันดึงพลังงานที่เหลือเพียงครึ่งเดียวมารวมกันไว้

การกระทำนี้ของระบบ ถือเป็นการละเมิดคำสั่งพื้นฐานในระบบของมัน แต่ตอนนี้ดุเหมือนระบบจะไม่สนใจสิ่งนั้นแล้วนั้นเท่ากับมันเลยคำว่าระบบของสิ่งหนึ่งไปแล้ว

ไม่รู้ว่านี่คือเรื่องดีหรือไม่ แต่ทั้งสองหนึ่งคือระบบที่มีอารมณ์และอิสระที่จะทำเป็นของตัวเองขึ้นมา กำลังสู้กับ ธีโอ อดีตระบบย่อยภายในดาวเคราะห์

การโจมตีครั้งนี้ของระบบไม่เหมือนกับครั้งก่อน ๆ มันรุนแรงพอจะทำลายล้างดาวนับพัดได้ในครั้งเดียวพลังงานที่ล็อกไปที่ธีโอยิงออกไปทันที

ธีโอเองก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าระบบ เพราะมันมีพลังงานครึ่งหนึ่งของระบบ

พลังของระบบเปรียบเหมือนแสงสว่าง แต่ของธีโอนั้นเป็นเหมือนคริสตัล ทั้งสองพลังปะทะกันจนเกิดการฉีกขาดของอวกาศย่างต่อเนื่อง กำแพงกักขังเบาบางลงเรื่อย ๆ

แสงที่วิ่งผ่านเหมือนกระแสประสาทในสมองสั่งการระบบ วิ่งไปมาอย่างรวดเร็ว แต่ขณะเดียวกันก็มืดลงเรื่อย ๆ ราวกับมันกำลังสูญเสียและตายลง

บางทีการปะทะอาจจะสัก 10 ปีพลังของทั้งสองถึงจะหมดลง

แต่ไนเรลไม่อาจจะรอนานได้ขนาดนั้น

มันลองขยับร่างกายดู แต่ปรากฏว่า ร่างหลายส่วนนอกจากจะมีเปลือกไม้ปกคุ่มแล้ว ร่างภายในก็กลายเป็นเนื้อไม้ด้วย

ข้อต่อทั้งหมดเริ่มติดฝืด มันกำลังกลายเป็นต้นไม้ไปจริง

เอาพลังมาทั้งหมด ไม่อย่างนั้นแกอาจจะติดอยู่ในนี้ไปตลอดการ...

ไนเรลติดต่อกับระบบ ตอนนี้เขารู้ว่าไม่มีทางย้อนกลับไปแล้ว ไม่สิมันไม่สามารถเลือกได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว สิ่งที่จะทำต่อจากนี้คือสิ่งที่ถูกกำหนดมาแล้ว

เมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการตอบรับการร้องขอของไนเรล มันเริ่มสลายตัวเองอย่างช้า ๆ หลอมรวมกับไนเรลอย่างสมบูรณ์

ไนเรลลุกขึ้นมายืนตัวตรง มือทั้งสองวางไว้บนหน้าอก เขาหลบตาลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับร่างกายกำลังถูกห่อหุ้มด้วยต้นไม้ที่เหมือนกับต้นไม้โลกขนาดย่อส่วน

ต้นไม้โลกขนาดเล็กนี้สูงใหญ่ขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง

จากพันเมตร เป็นหมื่นและแสน สุดท้ายมันใหญ่เกิดพอจะปกคลุมทั้งดาวเคราะห์ดวงหนึ่งได้อย่างไม่ยากเย็น

รากของต้นไม้ยืดยาวออกไปคว้าเอาอุกกาบาศ ดวงดาว ดาวเคราะห์น้อยและทุกสิ่งที่มีธาตุกายภาพ ส่วนใบนั้นกำลังดูดซับพลังงานหลากหลายรูปแบบ

การปรากฏขึ้นของต้นไม้โลกในครั้งนี้สร้างความหวาดกลัวให้กับระบบเป็นอย่างมาก

มันมีอารมณ์ แรกเริ่มคือสงสัย ต่อมาคือความโกรธและอิจฉา ตอนนี้มันกำลังได้ลิ้มรสความกลัว กลัวที่จะหายไป

ไนเรลที่เหลือแต่เพียงใบหน้าโผล่ออกมาจากต้นไม้โลกลืมตาขึ้นมาในฉับพลัน

ทันใดนั้นทั้งต้นไม้ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงทั้งรากและกิ่งก้านพุ่งผ่านไปในความเร็วที่ไม่อาจจะจินตนาการถึง พุ่งผ่านตัวของธีโอตรงเข้าส่วนกลางของสมองสั่งการระบบ

ทำการ...