ตอนที่ 17

ในขณะที่วีกำลังพักดื่มน้ำระหว่างวิ่งอยู่นั้นไลน์ของเขาก็แจ้งเตือน เมื่อวีหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าเป็นเบลที่ทักมา วีจึงอดไม่ได้ที่จะเปิดอ่าน

[ ดังใหญ่แล้วนะเรา ^^ ]

ข้อความสั้นๆแต่ก็เรียกความสงสัยของวีได้เป็นอย่างดี เอาทำวีอดไม่ได้ที่จะถามกลับ

[ ดังอะไรงั้นหรอครับ ? ]

[ ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกนะ อิอิ www.@$!@#@$ ]

เบลสิ่งลิ้งค์อะไรบางอย่างมาให้วี เมื่อวีจิ้มดูก็ปรากฏว่าเป็นเพจเฟสบุ๊คเพจหนึ่งกำลังพูดถึงเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่มาโผล่ในไลฟ์สดของเบลเมื่อไม่กี่วันก่อน

และยังมีแนบคลิปไลฟ์นั้นมาคู่กันอีกด้วย วีที่อ่านพร้อมกับดูคลิปตัวเองร้องเพลงไปพร้อมๆกันก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงก่อนจะปิดหน้าเพจนั้นลงไปพิมพ์ข้อความไปหาเบล

[ นี่มันอะไรกันครับพี่ ทำไมถึงมีคลิปผมไปโผล่ในเพจนั้นได้ ]

เบลที่ได้อ่านข้อความก็ตอบกลับมาว่า

[ ดูดีไม่น้อยเลยใช่ไหมล๊า ~ ]

วีที่ได้อ่านถึงกับปวดหัวทันทีก่อนจะถามไปอีกว่า

[ ไม่ใช่ว่าตอนนั้นพี่แค่อัดคลิปผมไปให้เพื่อนของพี่ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมมันกลายเป็นไลฟ์ไปได้ล่ะ ? ]

[ อันนี้พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน หุหุ ]

เบลตอบกลับมาอย่างขี้เล่น ทำเอาวีถึงกับทำตัวไม่ถูก จากนั้นเบลก็พิมพ์มาอีกว่า

[ ตอนนี้เราเริ่มดังแล้วนะ ควรจะมีบัญชีโซลเชียลให้แฟนคลับติดตามเอาไว้ด้วย ]

วีที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ ในตอนนี้เขาคงได้แต่ไหลตามน้ำไปเท่านั้นเนื่องจากจะกลับไปแก้ไขอะไรก็ไม่ได้แล้ว อีกอย่างมันคงไม่มีอะไรหรอกมั้งเพราะตัววีกับเบลก็เป็นเพียงพี่น้องที่ร่วมงานกันเท่านั้น

ในจังหวะนั้นเองวีก็นึกขึ้นได้ว่าเฟสบุ๊คของเขาไม่ได้มีรูปของตัวเขาในปัจจุบันเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากวีนั้นไม่ใช่พวกบ้าการถ่ายรูป เขาจะถ่ายก็แค่ตอนออกไปเที่ยวหรือโอกาสพิเศษเท่านั้น

แต่ตั้งแต่เขาย้อนเวลากลับมาเขายังไม่มีโอกาสได้ออกไปเที่ยวไหนเลย มันจะไปมีรูปเขาได้ยังไงกัน เมื่อคิดได้แบบนั้นวีก็เล่าทุกอย่างให้กับเบลได้ฟัง เบลที่ได้อ่านก็ตอบกลับมาอย่างง่ายๆว่า

[ ก็ขอรูปจากพี่ตุ๊กซิจ๊ะ ! ]

เออว่ะ จริงด้วย !

เมื่อได้รับการชี้ทางสว่างวีจึงไลน์ไปหาพี่ตุ๊กทันที แน่นอนว่าเรื่องแค่นี้พี่ตุ๊กจัดการให้อย่างรวดเร็ว ทำการส่งไฟล์รวมรูปภาพให้กับวีทันที ซึ่งเป็นรูปที่ไม่ได้ใช้ในงานทั้งสองที่ผ่านมา

ซึ่งวีก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เขาแค่ต้องการรูปไปลงในเฟสบุ๊คเท่านั้นแหละ เมื่อกลับมาวีก็ทำการอัพเดทเฟสบุ๊คของเขาแบบยกใหญ่

แน่นอนว่าเขายังคงรักษาความเป็นส่วนตัวเอาไว้ เพียงแค่เปิดให้ผู้คนติดตามได้เท่านั้น การเปลี่ยนแปลงเฟสบุ๊คของวีทำเอาเพื่อนในเฟสบุ๊คของเขาตกใจไม่น้อย

โดยเฉพาะเพื่อนที่เคยเรียนในช่วงประถมและม.ต้นมาด้วยกันต่างก็ทักเขามากันอย่างดุเดือด ซึ่งวีก็อธิบายไปแค่ว่าเขาลดน้ำหนักและออกกำลังเท่านั้น

หลังจากจัดการเรื่องเฟสบุ๊คของตัวเองเสร็จวีก็ลงมาด้านล่างเพื่อกินข้าว ในระหว่างที่กำลังกินอยู่นั้นแม่ของวีก็ทักขึ้นว่า

“โรงเรียนจะเปิดแล้ว อย่าลืมไปตัดผมด้วยล่ะ”

เมื่อวีได้ยินแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะจับไปที่หัวของตัวเองและพบว่าผมของเขานั้นยาวไม่น้อยเลยทีเดียว ก็แน่ละสามเดือนมานี้เขาไม่ได้ตัดผมเลยนี่หน่า

“สงสัยคงต้องเปลี่ยนลุคแล้วละมั้ง”

วีจับผมของตัวเองพร้อมกับบ่น ในช่วงบ่ายวีจึงออกจากบ้านและตรงไปยังร้านตัดผลร้านประจำเพราะระแวกนั้นร้านตัดผมร้านนี้ตัดได้ดีที่สุดอีกอย่างเจ้าของร้านก็เป็นคนรู้จักของวีด้วย

เมื่อวีเข้ามาในร้านก็พบกับการตกแต่งสุดโอเวอร์ที่เต็มไปด้วยของเล่นมากมายถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นของเล่นแมวก็เถอะ เนื่องจากเจ้าของร้านนี้เป็นคนเลี้ยงแมว

ดูเหมือนว่าในตอนนี้ร้านจะยังว่างอยู่ วีจึงเดินตรงไปที่เก้าอี้ทันที

“พี่แมนตัดผมหน่อย ~”

วีพูดออกมาเสียงดัง จากนั้นไม่นานก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งออกมาจากด้านหลังร้าน เมื่อเขาเห็นวีก็อดไม่ได้ที่จะทัก

“ว่าไงวีหายไปนานเลยนะ”

“ฮ่าๆพอดีช่วงนี้ยุ่งๆน่ะครับ”

“นั่นสินะ เห็นว่ามีลูกค้าสาวๆเข้ามาขอถ่ายรูปเยอะเลยนี่”

แมนพูดพร้อมกับสบัดผ้าคลุมจากนั้นก็นำมาคลุมที่ตัววี ก่อนจะถามว่า

“วันนี้จะตัดทรงอะไรดีละ รองทรงไหมเห็นว่าโรงเรียนใกล้จะเปิดแล้ว”

วีที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ

“เอาเป็นทูบล็อคแล้วกัน พี่แมนตัดได้ใช่ไหม ?”

แมนที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาทันที

“อย่ามาดูถูกพี่เชียววี เห็นอย่างงี้พี่ก็ตามเทรนทั้งนอกและในนะแค่ทูบล็อคตัดได้สบายอยู่แล้ว ว่าแต่ทางโรงเรียนเอาอนุญาตหรอ ?”

วีพยักหน้า

“ไม่ต้องเป็นห่วงพี่โรงเรียนผมค่อนข้างเปิดกว้างน่ะ”

แมนที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มพร้อมกับหยิบกรรไกรกับหวีขึ้นมา

“ได้เลย เอาละงั้นนั่งนิ่งๆ”