บทที่ 144: หน้าผี
บทที่ 144: หน้าผี หวังเต็งสูญเสียการมองเห็นไปในความมืดมิด เขากวาดสายตามองไปรอบๆด้วยความตื่นตระหนก เขาต้องการที่จะหามันให้พบอีกครั้ง หลังจากผ่านไปหลายวินาที สีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้น ไอ้เวรนั่น… มันหายไปแล้ว! เงียบ! เงียบกริบ! เขาได้ยินเสียงลมรอบตัวเขา เสียงเหมือนมีใครสะอื้นไห้ ในขณะนั้นเอง เ...
