ตอนที่แล้วบทที่ 192: ถ้ำที่ไม่มีวันหวนกลับ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 194: ดาบโปร่งใส

บทที่ 193: เครื่องหมายอาวุธ


บทที่ 193: เครื่องหมายอาวุธ

เนื่องจากระบบได้มอบหมายภารกิจ 'ความลึกลับที่อยู่เบื้องหลังถ้ำที่ไม่มีวันหวนกลับ' เป็นภารกิจจัดอันดับอันตราย 'B+' เขาต้องการทำให้สำเร็จ

ไม่ใช่เพราะความตื่นเต้นหรืออะไร เพียงเพื่อรางวัลที่ทำให้อาแจ็กซ์ต้องการทำภารกิจให้สำเร็จ

“อาแจ็กซ์ พยายามตั้งสมาธิตลอดเวลาเมื่อเราเข้าไปในถ้ำ” เปาลินเตือนอาแจ็กซ์ขณะที่พวกเขาเข้าไปในถ้ำอย่างช้าๆ

อาแจ็กซ์พยักหน้าตอบและคงระดับความตื่นตัวไว้

ในไม่ช้าพวกเขาก็เข้าไปในถ้ำซึ่งไร้แสงและเงียบสนิท

แค่มองดูก็ทำให้พวกเขาระวังตัวจากสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักในความมืด

'ข้าควรใช้ทักษะไฟเพื่อสร้างไฟหรือไม่' เมื่อเห็นความมืดดำสนิทอาแจ็กซ์คิดอย่างเงียบ ๆ

“อาแจ็กซ์ เดี๋ยวก่อน”

ขณะที่เขากำลังจะก่อไฟจากแก่นแท้ของธรรมชาติ เขาได้ยินเสียงของเปาลิน

อาแจ็กซ์ไม่รู้ว่าทำไมเปาลินถึงพูดแบบนั้น แต่ในไม่ช้าเขาก็เห็นกระดาษวาววับในมือของเปาลินซึ่งค่อยๆ ลอยขึ้นไปในอากาศ

“ยันต์แสง ?” อาแจ็กซ์รู้สึกประหลาดใจกับยันต์แสง

“ใช่ เจ้ารู้ว่าข้าเป็นนักสะสมยันต์ใช่ไหม ?” เปาลินหัวเราะในขณะที่เขาพูด

“ใช่” อาแจ็กซ์ตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

สมาชิกในทีมทุกคนรู้ว่าเปาลินจะรวบรวมยันต์ประเภทใดก็ได้ที่เขาพบ

ตัวอย่างเช่น เมื่อพวกเขาไปที่ตลาด พอลินซื้อชุดยันต์ประเภทป้องกัน

ดังนั้นอาแจ็กซ์จึงไม่ตกใจกับยันต์แสง แต่แปลกใจเล็กน้อยที่โดยทั่วไปแล้วยันต์แสงนั้นเป็นของหายาก

ด้วยยันต์แสง ความมืดโดยรอบหายไป ทำให้รู้สึกสบายตาเมื่อมองเห็นภายในถ้ำ

“พี่เปาลิน ภาพวาดเหล่านั้นคืออะไร” อาแจ็กซ์ชี้ไปที่ภาพวาดบนถ้ำ

" ฮะ ? "เปาลินมองไปที่ทิศทางที่อาแจ็กซ์ชี้นิ้วของเขา

บนผนังถ้ำ เขาเห็นเครื่องหมายซึ่งเต็มไปด้วยความรู้อันลึกซึ้งในนั้น

“สิ่งเหล่านี้วาดด้วยอาวุธ และข้าคิดว่าพวกมันถูกเรียกว่าเครื่องหมายอาวุธ” เปาลินกล่าวขณะสังเกตภาพวาดแปลก ๆ บนผนัง

' เค คิ คิ '

ทันใดนั้น ก็มีเสียงหัวเราะเหมือนผี ซึ่งพวกเขาได้ยินแต่เสียงต่ำในถ้ำที่เงียบงัน

" นั่นใครน่ะ ? "เปาลินและอาแจ็กซ์ได้รับการแจ้งเตือนในทันทีและยืนโดยให้หลังของพวกเขาสัมผัสกันในขณะที่ตรวจสอบทั้งถ้ำด้วยตาของพวกเขา

' ไม่ต้องกังวลไป เพราะมันเป็นเพียงพื้นที่ทดสอบระดับ 1 สำหรับผู้ฝึกตน คิคิ' ร่างมนุษย์โผล่ออกมาจากมุมหนึ่งของถ้ำและค่อยๆ เดินเข้าไปหาพวกเขา

แม้ว่าพวกเขาจะสามารถได้ยินเสียงได้อย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถมองเห็นร่างมนุษย์ที่อยู่ห่างไกลได้อย่างชัดเจน จนกระทั่งมันเข้ามาอยู่ในระดับพลังของยันต์แสง

ร่างมนุษย์นั้นก่อตัวขึ้นโดยก๊าซสีดำที่ไม่มีตา

มีเพียงปากเท่านั้น ซึ่งมันก็ปล่อยเสียงหัวเราะอย่างน่ากลัวออกมาอย่างต่อเนื่อง

" เจ้าคือใคร ? "

แม้ว่าพวกเขาจะกลัวรูปร่างของมนุษย์ แต่พวกเขาก็รวบรวมความกล้าและถามพร้อมกัน

“ตราบใดที่เจ้าเข้าใจเครื่องหมายอาวุธใดๆ บนผนัง เจ้าก็ออกจากถ้ำได้ คิเกะ” มันหยุดห่างจากพวกเขาไม่กี่ก้าวและพูดโดยไม่ตอบคำถามของพวกเขา

“ก่อนอื่น เจ้าเป็นใคร และที่นี่คืออะไร ?”

เมื่อเขาได้ยินคำพูดของร่างมนุษย์นั้น เปาลินหยุดครู่หนึ่งและเริ่มคิดอะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม อาแจ็กซ์ ที่เคยรวบรวมความกล้า ถามคนตรงหน้าเขาด้วยการขมวดคิ้ว

' ข้าจะตอบก็ต่อเมื่อเจ้าเข้าใจอย่างใดอย่างหนึ่ง คิคิ ' ร่างนั้นพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ภาพวาดบนผนัง

“อาแจ็กซ์ ออกไปก่อน”

น่าแปลกที่เปาลินพูดกับอาแจ็กซ์ทันที ทำให้เขาสับสน แต่เขาไม่ได้ถามอะไรและเดินตามเปาลินไปที่ทางออกของถ้ำ

'เจ้าไม่สามารถออกไปได้เว้นแต่เจ้าจะเข้าใจ คิคิ' ร่างมนุษย์ไม่ได้หยุดอาแจ็กซ์และเปาลินจากการจากไปในขณะที่เขาหัวเราะด้วยเสียงหัวเราะที่น่ากลัว

ขณะที่พวกเขากำลังจะออกจากถ้ำ บาเรียก็หยุดพวกเขาจากการออกจากถ้ำ

" อะไร ? "

ทั้งเปาลินและอาแจ็กซ์ต่างตกใจและหันไปมองร่างมนุษย์

'ตอนนี้เจ้าเชื่อข้าใช่มั้ย? คิคิ" ร่างนั้นตอบพร้อมกับหัวเราะตามปกติ

“พี่เปาลิน ท่านเป็นอะไรไป เรามาทำความเข้าใจเครื่องหมายเหล่านั้นและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับถ้ำที่ไม่มีวันกลับมาและทำภารกิจให้สำเร็จเถอะ” อาแจ็กซ์แนะนำเปาลินเกี่ยวกับการทำความเข้าใจเครื่องหมายเหล่านั้นและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับถ้ำที่ไม่มีวันกลับ

ตามที่เขาพูด ถ้าเขาทำภารกิจสำเร็จ เขาสามารถเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับถ้ำที่ไม่มีวันกลับมา ซึ่งจะช่วยเขาในการทำภารกิจระบบให้สำเร็จ

อีกเหตุผลหนึ่ง เขาอยากลองเพราะเขาคิดว่ากัปตันเอ็ดมอนด์เข้าใจเครื่องหมายบางอย่างด้วย และด้วยเหตุนี้ เขาจึงกลับมาจากถ้ำที่ไม่มีวันกลับมา

อย่างไรก็ตาม เหตุใดเอ็ดมอนด์จึงไม่ประกาศความสำเร็จของเขาให้โลกรู้ ยังคงเป็นปริศนาสำหรับพวกเขา

ดังนั้นเขาจึงต้องการทำความเข้าใจเครื่องหมายอาวุธให้เสร็จและเปิดเผยความลึกลับทั้งหมดเกี่ยวกับถ้ำที่ไม่มีวันหวนกลับ

“อาแจ็กซ์ ข้าคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับตัวนั้น ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตจากปีศาจ ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะไม่ฟังมัน” เปาลินตอบคำถามของอาแจ็กซ์และมองไปที่ร่างมนุษย์ด้วยท่าทางเย็นชาบนเขา ใบหน้า.

' ใช่ ข้ามาจากปีศาจแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะข้าไม่มีรูปร่างหรือไม่สามารถใช้เทคนิคใดๆ ของข้าได้ '

ร่างมนุษย์ที่ปกคลุมไปด้วยควันดำพูดและหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน ถ้าเจ้าต้องการจากไป ให้เข้าใจเครื่องหมายเหล่านั้น ไม่เช่นนั้น เจ้าจะไปกับข้าได้เหมือนพวกเขา”

ร่างมนุษย์ชี้นิ้วที่พร่ามัวไปยังที่บางแห่งที่มองเห็นได้ สถานที่เหล่านั้นถูกปกคลุมไปด้วยโครงกระดูกมนุษย์ทั้งหมด

'พี่เปาลิน ทำตามที่บอกเถอะ' อาแจ็กซ์พยายามเกลี้ยกล่อมเปาลินที่เอาแต่ใจไม่ทำภารกิจที่ได้รับจากร่างมนุษย์ที่พร่ามัวนั้นให้เสร็จ

ไม่ใช่ความผิดของเปาลินที่ไม่เชื่อคำพูดของมนุษย์ที่พร่ามัวในขณะที่เขารู้สึกว่าสิ่งนั้นมาจากโลกปีศาจ

โดยทั่วไป มีคำกล่าวในโลกมนุษย์ว่า 'อย่าเชื่อปีศาจแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม'

ดังนั้น เปาลินที่เชื่อว่าปีศาจไม่ควรไว้ใจ ไม่อยากทำตามที่มันมอบหมาย

“เจ้าอยากให้ข้าเข้าใจเครื่องหมายพวกนั้นเหรอ ได้สิ แต่ก่อนนั้น ให้ข้าทำลายเจ้าก่อน”

ทันใดนั้นเปาลินก็พุ่งไปที่ร่างมนุษย์ด้วยดาบในมือของเขาและฟันไปที่ร่างที่อยู่ข้างหน้าเขา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด