283-284
3/8
Ep.283
“คิดหรือว่าแค่พวกแกไม่ถึงสิบคนจะคู่ควรให้พวกเราลงมือ?”
ชายกำยำชุดหนังสัตว์แสยะยิ้มหยาม จากนั้นกล่าวด้วยสีหน้าหยิ่งผยองว่า “พวกแกรู้รึเปล่าว่าพวกเราเป็นคนของใคร? พวกเรามาจากเมืองถันไห่ ไอ้พวกตาสุนัขมืดบอด กล้าดียังมาข่มขู่เมืองถันไห่ของพวกเรา!”
เมืองถันไห่เป็นหนึ่งในขุมกำลังที่ทรงพลังที่สุดในพื้นที่นี้ เจ้าเมืองถันไห่เป็นยอดฝีมือปรมาจารย์มนตราเลเวล 4
ยังไม่พอ ในแถบนี้ยังมีขุมกำลังใหญ่อีก 12 กลุ่ม และที่กล่าวมาล้วนเป็นพันธมิตรกับเมืองถันไห่ทั้งสิ้น
หลังจากร่วมมือกัน ทำให้พวกเขาเป็นที่รู้จักกันในฐานะ สิบสามเมืองแห่งทะเลแห่งการหลงเลือน
นอกจากเจ้าเมืองถันไห่ นามถันสือไห่ที่เป็นปรมาจารย์มนตราเลเวล 4 แล้ว พวกเขายังมีผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 อีกถึงสองคน
สิบสามเมืองรวมเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว เมื่อพบศัตรูภายนอก พวกเขารวมพลเข้ากำจัด
ดังนั้นในอาณาเขตทะเลแห่งการหลงเลือนนี้ อาจเรียกได้ว่าเป็นขุมกำลังที่แข็งแกร่งที่สุด
ไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกิน
ด้วยเหตุนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับวาจาข่มขู่ของหวู่หยาง เขาจึงรู้สึกว่าคำขู่นี้ช่างเพ้อเจ้อนัก
หยางฮ่าวและคนอื่นๆต่างไม่พอใจ มองไปทางหวู่หยางเป็นสายตาเดียว
เมื่อไม่มีซูเฉิน หวู่หยางเลยรับไม้ต่อเป็นผู้นำของพวกเขา ก่อนจะเริ่มลงมือ เป็นธรรมดาที่ต้องรอคำอนุญาตจากหวู่หยาง
หวู่หยางกุม [ดาบเหล็กดาวตก] ในมือแน่น ขณะที่เขากำลังจะตอบ ก็พลันได้ยินเสียงเต๊าะแต๊ะดังมาแต่ไกล
“เมืองถันไห่แล้วยังไง! ต่อให้ยกมาทั้งสิบสามเมืองแห่งทะเลแห่งการหลงเลือน ในสายตาฉัน ก็ไม่นับเป็นตัวผายลมอะไร!”
“นั่นซูเฉิน! เขากลับมาแล้ว!”
สีหน้าของตันหลิน จากอึมครึมเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้ม เหลียวมองไปข้างหลัง
เธอคุ้นเคยกับเสียงนี้ดี มันเป็นเสียงของซูเฉินอย่างแน่นอน
“พี่เฉิน!”
ดวงตาของหยางฮ่าวและคนอื่นๆสว่างไสวขึ้นเช่นกัน
ผู้มาเยือนจะเป็นใครอื่นไปได้อีกหากไม่ใช่ซูเฉิน!
ย้อนกลับไปก่อนหน้าที่เขาจะเริ่มออกเดินทางในทะเลแห่งการหลงเลือน ซูเฉินเคยตรวจสอบกองกำลังใกล้เคียงบนหน้าจอควบคุมส่วนกลางแล้ว เขาทราบถึงการดำรงอยู่ของสิบสามเมืองแห่งทะเลแห่งการหลงเลือน
แม้จะไม่รู้กำลังรบของทั้งสิบสามเมือง แต่ต่อให้อีกฝ่ายมีผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 อยู่ก็ตาม ตราบใดที่พวกมันกล้ายั่วโมโหเขา โชคชะตาที่รออยู่มีเพียงการถูกสังหารเท่านั้น
“ไอ้บ้าที่ไหนตะโกน? ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือ!?”
เมื่อชายกำยำชุดหนังสัตว์ได้ยินว่ามีคนกล้าไม่เห็นเมืองถันไห่อยู่ในสายตา สีหน้าของเขามืดมนลงทันใด จากนั้นเหลียวมองไปยังต้นเสียง
ทว่าเมื่อเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังวิ่งมาตามเกลียวคลื่น สีหน้าของเขาก็ดูหมองลงถนัดตา
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
มีคนสามารถเดินเหินได้อย่างอิสระบนทะเลอย่างนั้นหรือ?
ฉันตาฝาดไปรึเปล่า?
อย่าบอกนะว่านี่เป็นความฝัน?
ลูกน้องสิบกว่าคนที่ยืนอยู่เบื้องหลังชายกำยำชุดหนังสัตว์ ณ ขณะนี้ทุกคนต่างมีสีหน้าตื่นตะลึง
หนึ่งในลูกน้องเดินเข้าไปหาชายกำยำ เรียกสติเขา “นายท่าน ผู้มาเยือนไม่น่าจะธรรมดา พวกเราควรทำอย่างไรดี?”
ชายกำยำชุดในหนังสือกลอกตาไปมา ใบหน้าเขาปรากฏร่องรอยของความโหดเหี้ยม เอ่ยน้ำเสียงชั่วร้าย “เปลือกนอกของมันก็แค่แสร้งทำตัวเหมือนเทพเจ้าไปอย่างนั้น ใครก็ตามที่กล้าล่วงเกินเมืองถันไห่ของพวกเราจะต้องตาย!”
แม้การเดินบนคลื่นได้จะน่าเหลือเชื่ออยู่บ้าง แต่ก็ไม่พอที่จะพิสูจน์ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นว่าซูเฉินยังเด็กมาก เขาจึงลดความกังวลลงได้หลายส่วน
...
“ซูเฉิน”
“พี่เฉิน!”
เมื่อซูเฉินกลับมา ฝูงชนก็ก้าวเข้าไปต้อนรับเขาอย่างพร้อมเพรียง
ซูเฉินยิ้มเล็กน้อย จากนั้นแหงนมองไปบนเรือใหญ่ กล่าวเสียงขรึมว่า “คนของเมืองถันไห่จงออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นก็เตรียมกลายเป็นอาหารปลาได้เลย!”
“ก็สวยสิวะ! มาดูกันว่าวันนี้ใครจะตาย!”
ชายกำยำชุดหนังสัตว์เผยสีหน้าดุร้าย แทบจะในทันทีหลังจากนั้น เขาโบกมือใหญ่ ตะโกนเกรี้ยวกราด “เหล่าพี่น้องเอ๋ย ร่วมมือกันกำจัดพวกมัน!”
สิ้นเสียง เรือเล็กหลายสิบลำที่เดิมกำลังเก็บกู้ซากศพสัตว์ทะเล ทั้งหมดหันหัวเรือ แล่นเข้าหาซูเฉิน
ในเวลาเดียวกัน เรือใหญ่ก็เริ่มเคลื่อนตัวเข้าหาเต่าทรราชปราณฟ้า
“แส่หาที่ตาย!”
ดวงตาของซูเฉินสาดประกายเย็นยะเยือก สองมือกุม [ดาบเสริมมนตรา] ชูขึ้นเหนือศีรษะ
หลังจากอัดฉีดเวทย์สายฟ้าลงไปมากพอแล้ว เขาก็สับไปยังทิศทางเรือใหญ่
“นั่นเขาคิดจะทำอะไร”
ทุกการกระทำของซูเฉินตกอยู่ในสายตาชายกำยำชุดหนังสัตว์ ภาพนี้ทำให้เขารู้สึกงงงวยมาก
แต่ในขณะที่ยังสับสน เห็นแค่เพียงกระแสสีฟ้าขนาดใหญ่ผุดออกมาในอากาศที่ว่างเปล่า
สัมผัสได้ถึงเสียงสายฟ้าอันน่าสะพรึงกลัว และคลื่นความผันผวนที่แผ่ออกมาจากมัน สีหน้าของชายกำยำก็แปรเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง หัวใจเขาแทบหยุดเต้น!
4/8
Ep.284
‘เขาเป็นปรมาจารย์มนตราธาตุสายฟ้า! แต่ทำไมเวทย์สายฟ้าถึงได้ดูทรงพลังนัก?’
มองไปยังกระแสสีฟ้าที่ถาโถม ชายกำยำชุดหนังสัตว์ลอบร้อง‘ชิบหาย’ในใจ
เขาเคยเห็นเวทย์สายฟ้ามาก่อน เพราะถันสือไห่เองก็เป็นปรมาจารย์มนตราธาตุสายฟ้าเลเวล 4
แต่เวทย์เลเวล 4 ที่ถันสือไห่ปลดปล่อยออกมา เมื่อวัดกับของซูเฉินแล้ว มันเทียบกันไม่ได้เลย
พายุสายฟ้าของซูเฉิน เหนือกว่าเลเวล 4 อย่างสิ้นเชิง อันที่จริงเหมือนจะรุนแรงยิ่งกว่าเลเวล 5 ด้วยซ้ำ
ขณะที่ชายกำยำชุดหนังสัตว์เป็นเพียงผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 เวทย์เลเวล 4 ยังต้านทานไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉะนั้นเวทย์สายฟ้าเลเวล 5 คงไม่ต้องกล่าวถึง ในดวงตาเขาสะท้อนไปด้วยความสิ้นหวัง
คนอื่นๆบนเรือใหญ่เองก็สัมผัสได้ถึงความตายที่กำลังใกล้เข้ามา พวกเขาแตกกระเจิง วิ่งหนีไปทุกทิศทางเพื่อเอาชีวิตรอด
วินาทีถัดมา กระแสสีฟ้าก็ปะทะเข้ากับเรือใหญ่ ตามมาด้วยเสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง พลังทำลายล้างแผ่ซ่านไปทั่ว
ชายกำยำชุดหนังสัตว์ถูกโจมตีเป็นคนแรก โดนสายฟ้าฟาดสลายเป็นเถ้าถ่าน คนอื่นๆก็ทยอยกันถูกคลื่นสายฟ้าเข้ากลืนกิน ตายลงทีละคน ทีละคน
หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ คลื่นสายฟ้าก็หายไป
ผู้คนนับร้อยบนเรือใหญ่ บัดนี้ไม่กลายเป็นเถ้าถ่าน ก็มีสภาพเป็นศพไหม้เกรียมโดยไม่มีข้อยกเว้น
ตัวเรือใหญ่เองก็ปรากฏรูขนาดยักษ์ บังเกิดเสียงดังกรึก! ตัวเรือแยกออกเป็นสองซีก พริบตาเดียวแหลกเป็นกองเศษไม้ลอยอยู่บนผิวทะเล
ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ทุกคนตกตะลึง
ทั่วบริเวณ บังเกิดความเงียบสงัดอันน่าขนลุก
กระบวนท่าเดียว .. เพียงกระบวนท่าเดียวเท่านั้น! ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ว่าสามารถสังหารคนนับร้อย แต่กระทั่งเรือใหญ่ที่มีความยาวเป็นร้อยเมตรก็ยังถูกทำลายลงเป็นซาก
ความแข็งแกร่งของซูเฉินได้เป็นที่ประจักษ์ต่อทุกสายตา!
ขนาดหวู่หยางและคนอื่นๆที่รู้จักซูเฉินเป็นอย่างดี และเคยเห็นซูเฉินสังหารศัตรูมานักต่อนัก
แต่เวลานี้ กระทั่งพวกเขาก็ยังตกใจกับภาพตรงหน้า
บรรดาคนของเมืองถันไห่บนเรือเล็กที่ตั้งใจจะบุกเข้ามา ขวัญกระเจิงจนไล่ตามกลับมาไม่ทัน
ในชีวิตพวกเขา เคยเห็นการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงและทรงพลังครั้งสุดท้ายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ที่ทำให้เกิดความรู้สึกแบบนั้นได้ อาจมีถันสือไห่จากสิบสามเมืองแห่งทะเลแห่งการหลงเลือนเท่านั้น
ทว่าต่อหน้าซูเฉิน ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายยังสู้ลมตดของซูเฉินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
เมื่อตระหนักว่าได้บังอาจล่วงเกินคนที่ไม่สมควรยั่วยุ สมาชิกของเมืองถันไห่ก็หันหัวเรือกลับ แยกย้ายกันหลบหนีไปทุกทิศทาง
ซูเฉินเหลือบมองไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ] เอ่ยสั่งว่า “เสี่ยวจือ ฆ่าพวกมัน”
“รับทราบ”
[รถศึกอัจฉริยะ] ควบคุม [ปืนกลแก็ตลิ่ง (ไม่จำกัดเลเวล)] ระดมยิงออกไปอย่างบ้าคลั่ง
ในลมหายใจเดียว
ภายใต้อำนาจของห่ากระสุน คนจากเมืองถันไห่ รวมไปถึงเรือเล็กที่พวกเขาโดยสาร ถูกยิงเป็นรังผึ้ง บังเกิดเสียงกรีดร้องดังแข่งกับเสียงคลื่นทะเล
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอยู่ไกลเกินไป เลยมีเรือเล็กลำหนึ่งสามารถหลุดจากรัศมีโจมตีไปได้
ทว่ากุ้งตัวเล็กเช่นนั้น ซูเฉินคร้านจะไล่ตาม หันมาพูดกับทุกคนว่า “เอาล่ะ ทุกคนเริ่มงานกันเถอะ”
มีสัตว์ทะเลถูกสังหารลงประมาณ 1,000 ตัว ดรอปชิ้นส่วนมากกว่า 100 ชิ้น
ซูเฉินก้าวลงเหยียบบนผิวทะเล วิ่งเหยาะๆไปคว้าชิ้นส่วนที่ใกล้ที่สุด
คนอื่นๆก็เริ่มเก็บกู้ซากศพ ขุดเอาหินพลังงานออกมา
ซูเฉินคว้าชิ้นส่วนสีดำ บังเกิดเสียงแปลกๆดังก้องในใจเขา
“คุณได้รับ [อุกกาบาตเพลิงปฐพี] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (9/10) , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”
“ไม่แลก”
ว่าจบ ซูเฉินก็เริ่มครุ่นคิด
หลังจากไล่เก็บชิ้นส่วนมานาน รายการ [อุกกาบาตเพลิงปฐพี] ก็ขาดอีกเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น
แล้วอีกอย่าง อัตราแลกเปลี่ยนของมันใน [ร้านค้าวันสิ้นโลก] คือหนึ่งชิ้นส่วนต่อ 10 แต้มพลังงาน
อาจกล่าวได้ว่า ตราบใดที่ซูเฉินเอ่ยปาก เขาสามารถแลกเปลี่ยนมันได้ตลอดเวลา
อย่างไรก็ตาม เมื่อย้อนนึกไปว่า [อุกกาบาตเพลิงปฐพี] อาจเป็นของที่คล้ายๆกับ [หินบดดาราเทียนกัง]
เขาก็สลัดความคิดนี้ทิ้งไป
[หินบดดาราเทียนกัง] มีน้ำหนักกว่าหมื่นจิน ซึ่งเขายังไม่สามารถถือมันได้ในตอนนี้
ดังนั้น [อุกกาบาตเพลิงปฐพี]ในตอนนี้ ต่อให้เขาแลกเปลี่ยนมันไป ก็เป็นได้แค่เครื่องประดับ ฉะนั้นจะดีกว่าไหมหากเก็บแต้มพลังงานเอาไว้ เพื่อเตรียมแลกเปลี่ยน [เทคนิคลับร้อยเท่าสะท้านฟ้า]
