277-278

7/10

Ep.277

ซูเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ เริ่มยื่นเท้าเหยียบลงไปบนผิวน้ำทะเล

ในตอนนั้นเอง เขารู้สึกว่าใต้ฝ่าเท้าเขาให้สัมผัสที่นุ่มละมุน ราวกับกำลังเหยียบอยู่บนพื้นหญ้า ทั้งสะดวกและสบายมาก

ความรู้สึกนี้ ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาสามารถเดินบนทะเลได้จริงๆ

หลังจากนั้น เขาก็ก้าวยาวๆลงไปในทะเล และมันให้ความรู้สึกเหมือนยืนอยู่บนพื้นราบจริงๆ

สือต้าหนิวกำลังลากซากสัตว์ทะเลขึ้นมา จู่ๆเขาก็สังเกตเห็นร่างหนึ่งปรากฏขึ้นจากมุมหางตา

“ใครที่ไหนจะไปเดินบนทะเลได้?”

สมองของสือต้าหนิวส่งเสียงหึ่งๆ คิดว่าตัวเองตาฝาดไป หันขวับไปมองอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่ามีคนกำลังยืนอยู่บนผิวทะเลจริงๆ อีกทั้งที่กำลังเดินอยู่ ดันเป็นซูเฉิน

ปากของสือต้าหนิวก็เบิกกว้าง ทั้งคนทั้งร่างคล้ายถูกแช่แข็ง

“ต้าหนิว เป็นอะไรไป รีบลากซากสัตว์ขึ้นมาเร็ว”

เฉาหรานที่อยู่ข้างๆ เห็นสือต้าหนิวนิ่งค้างไป เขาก็เอ่ยเตือน

สือต้าหนิวได้สติกลับมาอีกครั้ง ชี้นิ้วไปทางซูเฉิน เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “พี่เฉา! พี่ใหญ่เฉินกำลังเดินอยู่บนทะเล!”

“พูดจาเหลวไหลอะไรของนาย”

เฉาหรานไม่คิดแบบนั้น แต่ก็ยังมองไปตามทิศทางนิ้วของสือต้าหนิว

แต่เมื่อเห็นว่าซูเฉินกำลังเดินเล่นอยู่ในทะเลจริงๆ ดวงตาของเขาแทบถลนออกมา ร้องอุทาน “พระเจ้า! พี่ใหญ่เฉินสามารถเดินบนทะเลได้!”

อะไรนะ!?

ซูเฉินสามารถเดินบนทะเลได้อย่างงั้นหรือ?

คนอื่นๆมองตามด้วยความสงสัย

ในสายตาพวกเขา ปรากฏร่างของซูเฉินที่ดูเหมือนกำลังเหยียบอยู่บนพื้นราบ เดินไปทางโน้นที วนกลับมาทางนี้ที เอื้อมมือลงคว้าอะไรบางอย่างเป็นครั้งคราว

เห็นฉากนี้ ทุกคนตกตะลึง

ยืนบนผิวทะเลได้ไม่ต่างจากเดินบนพื้นราบ นี่มันน่าทึ่งเกินไป โคตรจะเหลือเชื่อ!

ผ่านไปพักหนึ่งเลยทีเดียว หวู่หยางทนไม่ไหวตะโกนถามซูเฉิน “ซูเฉิน คุณทำได้ยังไง”

ซูเฉินพอได้ยินเสียงอีกฝ่าย มุมปากเขายกโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหมาย “นี่คือพรสวรรค์ของผม แค่ไม่มีโอกาสได้ใช้มันมาก่อน แต่วันนี้ ในที่สุดมันก็มีประโยชน์แล้ว”

พรสวรรค์?

ในโลกใบนี้มีพรสวรรค์อันน่าพิศวงเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?

แล้วทำไมตัวพวกเขาถึงไม่มีมันบ้าง?

หวู่หยางและคนอื่นๆส่ายหัวสลัดความคิด เพราะทุกคนต่างรู้ดี ว่าพรสวรรค์คือสิ่งที่มีมาแต่กำเนิด ต่อให้อิจฉาไปก็ไม่มีประโยชน์

ยิ่งไปกว่านั้น พรสวรรค์ที่ว่ายังปรากฏขึ้นกับตัวซูเฉิน มันจึงไม่น่าแปลกใจเลย

เนื่องจากซูเฉินคือคนพิเศษ อาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้สร้างปาฏิหาริย์

อะไรที่คุณคิดไม่ถึง ซูเฉินล้วนสามารถทำได้

หยางฮ่าวกับเฉาหรานหันมาสบตา ขณะเดียวกันถอนหายใจด้วยอารมณ์ อุทานออกมาว่า “พี่เฉินสุดยอดไปเลย!”

หลังจากผ่านเหตุการณ์น่าตกใจเล็กๆน้อยๆนี้ไป ทุกคนยังคงเก็บกู้ซากศพสัตว์ทะเลต่อ

ซูเฉินเดินเหินอย่างอิสระบนทะเล ความเร็วในการเก็บชิ้นส่วนเลยเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ชิ้นส่วนทั้งหมดก็ถูกเก็บขึ้นมา

หลังจากนั้น เขาก็เริ่มรวบรวมซากของสัตว์ทะเล แล้วใส่ลงในถุงเก็บของ

หลังจากวุ่นมาเป็นชั่วโมง ภารกิจครั้งนี้ก็จบลง ทุกคนกลับเข้าไปใน [รถศึกอัจฉริยะ]

หลังจากไล่เก็บซากสัตว์ทะเลสองฝูงติดต่อกัน พวกเขาก็เริ่มเหนื่อยเล็กน้อย

นอกจากนี้ ท้องฟ้ายังเริ่มมืดลงแล้ว

ซูเฉินตัดสินใจพอแค่นี้ในวันนี้ หยิบเอา [เตาอเนกประสงค์] และเนื้อสัตว์ดีๆออกมา เตรียมอาหารเย็นให้ทุกคน

แต่ในตอนนั้นเอง [รถศึกอัจฉริยะ] ได้พูดกับซูเฉิน

“เจ้านาย ฉันพบเกาะเล็กๆอยู่ห่างออกไป 50 กิโลเมตร ที่นั่นมีหินพายุสายฟ้าอยู่เป็นจำนวนมาก”

“หินพายุสายฟ้า? มันคืออะไร?” ซูเฉินถาม

[รถศึกอัจฉริยะ] มีฟังก์ชั่นในการตรวจจับแร่เช่นกัน ครั้งก่อนมันตรวจเจอหินรวมดาราบนร่างของโจวหยุน

และหลังจากได้รับหินรวมดารามา ตาข่ายพายุแม่เหล็ก็อัพเกรดขึ้นเป็นเลเวล 3 ได้ในคราวเดียว

ซูเฉินอดคิดไม่ได้ ว่าหินพายุสายฟ้าในครั้งนี้ ก็น่าจะนำมาใช้อัพเกรดได้เช่นกันใช่หรือไม่?

8/10

Ep.278

“หินพายุสายฟ้า สามารถเพิ่มพลังของตาข่ายพายุแม่เหล็กและตอร์ปิโด นอกจากนี้ยังช่วยให้ฉันสามารถผลิตอาวุธโจมตีชนิดใหม่ ‘ลำแสงสายฟ้า’ ได้อีกด้วย” [รถศึกอัจฉริยะ] อธิบาย

ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินสว่างไสวขึ้นทันที

ประโยชน์ของหินพายุสายฟ้า สูงกว่าหินรวมดาราอย่างเห็นได้ชัด

ของโคตรดีแบบนี้ ซูเฉินย่อมปรารถนาที่จะได้มันมาครอบครอง

จากนั้น ซูเฉินหันไปมองหน้าจอควบคุมส่วนกลาง และเริ่มสังเกตเกาะเล็กๆ

ชื่อของเกาะไม่แสดงบนหน้าจอ แปลว่านี่คือเกาะร้าง

อย่างไรก็ตาม ที่น่าประหลาดใจก็คือ ซูเฉินพบว่ามีจุดสัญญาณสีดำอยู่บนเกาะร้างแห่งนี้

“ที่แท้ก็มีสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าอยู่ด้วยอีกตัวหนึ่ง” ซูเฉินหรี่ตาใช้สมอง พึมพำกับตัวเอง

จนถึงตอนนี้ เขาได้พบสิ่งมีชีวิตต่างเผ่ามาหลายสายพันธุ์แล้ว

อาจกล่าวได้เลยว่า ทุกครั้งที่เจอพวกต่างเผ่า จะมากหรือน้อยล้วนได้รับผลกำไร

ดังนั้นพวกต่างเผ่าบนเกาะร้างแห่งนี้ เขาตั้งตารอที่จะเจอมัน

เพียงแต่ว่า ตอนนี้ดึกแล้ว ซูเฉินตัดสินใจว่าเรื่องเกาะร้างไว้ค่อยออกไปสำรวจในวันพรุ่งนี้

“พี่เฉิน เนื้อสัตว์ทะเลย่างสุกแล้ว กลิ่นมันหอมมากเลย พี่ก็มากินเถอะ”

ในระหว่างนั้นเอง หยางฮ่าวตะโกนเข้ามา

ซูเฉินถอนสายตา เดินไปรวมกับทุกคน

ช่วงเวลาที่เหลือ ทุกคนต่างนั่งกินบาร์บีคิว พูดคุยหัวเราะสนุกสนาน

…

เช้าวันรุ่งขึ้น

ซูเฉินยืนอยู่เบื้องหน้าแผงควบคุมส่วนกลาง เริ่มค้นหาที่อยู่ของสัตว์ทะเล

ไม่นาน เขาก็พบสัตว์ทะเลหลายฝูง หนึ่งในนั้นมีจำนวนมากกว่า 1,000 ตัว และอยู่ห่างจากเกาะร้างเพียง 30 กิโลเมตรเท่านั้น

ซูเฉินตั้งใจที่จะไปยังเกาะร้างเพียงลำพัง และระหว่างนั้นก็ปล่อยให้คนอื่นล่าสัตว์ทะเล

เนื่องจากสัตว์ทะเลฝูงนี้อยู่ไม่ไกลจากตัวเกาะ จึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสม

จากนั้น ซูเฉินได้ออกคำสั่งแก่เต่าทรราชปราณฟ้า เป้าหมายคือสัตว์ทะเลฝูงนั้น

ระหว่างทาง เขาอธิบายให้หวู่หยางและคนอื่นๆฟังเรื่องที่ตนจะไปยังเกาะร้าง

เมื่อเข้าใกล้เกาะร้าง ซูเฉินก็แยกจากทุกคน มุ่งหน้าไปเพียงลำพัง

ส่วนเต่าทรราช พาคนอื่นๆไปยังจุดหมาย

ซูเฉินวิ่งบนผิวทะเลเป็นเวลานานกว่าสิบนาที ในที่สุดเท้าเขาก็หยั่งลงบนพื้นดินของเกาะร้าง

พื้นที่ของเกาะร้างแห่งนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก ประมาณด้วยสายตาวัดได้ราวๆ 2,000 ตารางเมตร

ไม่มีพืชพรรณงอกเงยอยู่เลย มีแต่ก้อนหินกระจัดกระจายอยู่ทุกแห่ง ดูรกร้างมาก

ซูเฉินไม่รีบร้อนบุกเข้าไปหาที่อยู่ของสิ่งมีชีวิตต่างเผ่า เขาตัดสินใจค้นหาหินพายุสายฟ้าก่อน

เนื่องจากเขาไม่ทราบตำแหน่งที่แน่ชัดของหินพายุสายฟ้า เลยได้แต่เดินสำรวจไปรอบๆเท่านั้น

ระหว่างทาง เขาปลดปล่อยพลังจิต และกวาดมันลงไปใต้ดินเพื่อค้นหา

แต่หลังจากเดินไปสักพัก ก็ยังไม่พบหินพายุสายฟ้า แต่ดันพบสิ่งที่น่าแปลกประหลาดยิ่งกว่า

เขาพบว่ามีกระดูกของสิ่งมีชีวิตจำนวนมากถูกฝังอยู่ใต้ดินของเกาะเล็กๆแห่งนี้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสัตว์กลายพันธุ์ แต่ก็มีมนุษย์ปะปนอยู่ด้วยเช่นกัน

ในบรรดากระดูกเหล่านั้นมีกองหนึ่งที่ใหญ่มาก ไม่แน่ใจว่าตอนยังมีชีวิตมันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ชนิดไหน แต่ขนาดเทียบได้เลยกับเต่าทรราชปราณฟ้า

นอกจากนี้ ยิ่งเข้าไปใจกลางเกาะมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งพบกระดูกสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วมากเท่านั้น

“หรือว่าสิ่งมีชีวิตที่ซ่อนตัวอยู่ที่นี่จะมาจากเผ่าโลหิต?” ซูเฉินครุ่นคิด

ก่อนหน้านี้ ระหว่างมุ่งหน้าไปเมืองเฮยฉี เขาก็พบกระดูกสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วเป็นจำนวนมากเช่นกัน ซึ่งนั่นเป็นฝีมือของเผ่าโลหิต

เมื่อคิดได้แบบนี้ ซูเฉินเลยคาดเดาว่าสิ่งมีชีวิตบนเกาะ อาจเป็นเผ่าโลหิตเช่นกันใช่หรือไม่?

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซูเฉินก็เดินตรงไปยังใจกลางเกาะ

เมื่อไปถึงจุดศูนย์กลาง เขาก็เห็นก้อนหินใหญ่วางเป็นแนวขวางอยู่บนพื้นดิน มองไปคล้ายเนินเขาขนาดย่อม

แต่ประเด็นก็คือ ด้านข้างก้อนหินใหญ่ ยังมีถ้ำหินอยู่ด้วย ข้างในมืดสนิทไม่เห็นสิ่งใด

ขณะที่ซูเฉินกำลังปลดปล่อยพลังจิตเข้าไปตรวจสอบ เสียงหวีดหวิวก็ดังสะท้อนออกมาจากในถ้ำ

“ฮี่ ฮี่ … ผู้มาเยือนครั้งนี้เป็นเผ่ามนุษย์ ข้าไม่ได้กินเนื้อมนุษย์สดๆมาตั้งนานแล้ว ช่างน่าคิดถึงเสียจริงๆ!”