ตอนที่ 845 เธอต้องถูกหลอกสักวันหนึ่ง

เธอโกรธจนหน้าซีด

“ซูเจ่อ คุณเรียกใครว่า ผู้หญิงบ้าหะ? ไอ้คนขี้เก็ก คุณเคยบอกเองนี่ว่าฉันบุคลิกดีและชอบมัน แล้วตอนนี้คุณกลับเรียกฉันว่า คนบ้างั้นเหรอ? ฮ่า คุณอยากจะทำอวดเก่งต่อหน้าเฉียวเมียนเมียนล่ะสิ?”

“ฉันจะแนะนำอะไรให้นะ อย่าได้เสียเวลาเลย ผู้ชายที่เธออยู่ด้วยตอนนี้ดีกว่าคุณร้อยเท่าพันเท่า คุณคิดว่าเธอจะยังชอบคุณอยู่งั้นเหรอ?”

“หุบปาก!” ซูเจ๋อคำราม

เขารู้ว่าเฉียวอันซินหมายถึงใคร

ผู้ชายคนนั้น...

ไม่วาเขาจะเต็มใจแค่ไหน เขาก็ต้องยอมรับว่าตัวเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับกงเซลีได้

แค่สถานะของเขาในฐานะนายน้อยตระกูลกงก็เพียงพอที่จะกดขี่เขาได้

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเฉียวเมียนเมียนอยู่กับกงเซลีจริง ๆ

เขารู้จักเธอมาหลายปีแล้ว

เธอไม่ใช่ผู้หยิงวัตถุนิยมนี่น่า

ต้องมี...ความเข้าใจผิดบางอย่างระหว่างเธอกับกงเซลีเป็นแน่

ใช่แล้ว  มันต้องเป็นความเข้าใจผิด

“ทำไม เป็นห่วงอย่างงั้นเหรอ?”

เฉียวอันซินเคยแกล้งทำตัวดีต่อหน้าซูเจ๋อ เพราะเธอต้องการแต่งงานเข้ากับตระกูลซู

ตอนนี้เธอมีเป้าหมายใหม่แล้ว อีกทั้งซูเจ๋อยังยืนยันที่จะเลิกกับเธอ เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเสแสร้งต่อหน้าเขาอีกต่อไป

เธอจ้องมองไปที่เขา

“คุณมันก็แค่คนธรรมดา จะไปเปรียบเทียบกับนายน้อยตระกูลกงได้ยังไงกัน? แล้วถ้าคุณช่วยเธอตอนนี้แล้วล่ะก็ เธอคงจะไม่ดูถูกคุณหรอกใช่ไหม”

แม้ว่าเฉียวอันซินจะไม่เคยชอบซูเจ๋อ

แต่เมื่อเห็นว่าเขาปกป้องเฉียวเมียนเมียนมากแค่ไหน เธอจึงเกิดอาการิษยาขึ้น

เธอแย่งชายคนนี้จากเฉียวเมียนเมียน

แต่ตอนนี้ เขาต้องการกลับไปคบกับเฉียวเมียนเมียน และนี่ยังปกป้องเธอ ไม่ได้เป็นการตบหน้าเธอทางอ้อมหรอกเหรอ?

ใครจะรู้ว่าตอนนี้อีตัวนี้ขี้ขลาดแค่ไหน

“เฉียวอันซิน หุบปากไปซะ!”

ใบหน้าของซูเจ๋อแดงด้วยความโกรธ เส้นเลือดบนหน้าผากปูดออกมาให้เห็น

เฉียวอันซินมองไปที่เขา พร้อมกับเยาะเย้ย

“ทำไม รับไม่ได้เหรอ? แต่นี่น่ะคือความจริง ซูเจ๋อ คุณคิดว่าฉันโกหก ทำให้คุณสูญเสียรักแท้ไปอย่างงั้นเหรอ? แล้วคุณคิดว่าเฉียวเมียนเมียนมีอะไรดี ต่อให้ไม่มีฉัน สักวันคุณก็นอกใจมันอยู่ดี!”

“ฉันบอกให้หุบปากไง!”

ซูเจ๋อคำรามและตบหน้าเธอ

แรงตบหน้าแรง ส่งเสียงดัง ทำให้ใบหน้าของเฉียวอันซินสะบัดไปอีกด้าน

ปากของเฉียวอันซินมีเลือดไหลซึมออกมา

ซูเจ่อยังคงโกรธจัด

“ฉันไม่อนุญาตให้เธอดูถูกเฉียวเมียนเมียน ถ้ายังพูดอะไรไม่ดีกับเธออีก ฉันจะสั่งสอนเธออีกครั้ง!”

เฉียวอันซินเกือบจะหมดสติหลังจากถูกตบ

เธอต้องใช้เวลาในการฟื้นคืนสติ

เฉียวเมียนเมียนเป็นคนปากแข็ง

เธอตระหนักว่าเธอรู้จักซูเจ๋อเกินไป

เธอไม่เคยรู้ว่าเขาจะสามารถตบตีผู้หญิงได้ลงคอ

เธอรู้สึกว่าซูเจ๋อเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและอารมณ์ดีอยู่เสมอ

อย่างน้อยในรอบหลายปีที่พวกเขาอยู่ด้วย เขาไม่เคยแสดงอารมณ์เสียกับเธอเลย

ไม่ต้องพูดถึงการสัมผัสเธอ

ต่อหน้าเธอ เขาเป็นคนอ่อนโยนและน่ารักเสมอ

และผู้ชายคนนี้ กลับรู้วิธีตบตีผู้หญิง

สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ในความคิดของเฉียวเมียนเมียน

นอกจากนี้ แรงตบที่เขาตบเฉียวอันซินยังแรงมากเสียด้วย