ตอนที่ 52 ตกเหว
ตอนที่ 52 ตกเหว
ก่อนที่กายจะกระโจนประชิดตัวผู้เล่น ทั้งสองล้มลงกับพื้น ผู้เล่นพยายามผลักกายออกจากตัวเอง แต่กายไม่ยอมแพ้ เขาคร่อมไปที่ร่างของผู้เล่นและจับมีดคิดจะเสียบไปที่คอของผู้เล่นคน
แต่ผู้เล่นก็ใช้ทั้งสองมือจับไปที่ข้อมือของกาย ผลักดันมีดออกไปจากคอ ซึ่งไม่มีเกราะป้องกัน กายกดมีดลงไปเรื่อง ๆ มีดกำลังปักเข้าที่คอ แต่เพราะแรงของทั้งสองเท่ากัน มันจึงไม่มีใครชนะใคร เกิดเป็นการยื้อมีดไปมา
ผู้เล่นร้องด้วยความเจ็บจากบาดแผลข้างเอว ทำให้กายหันไปมองลูกศรตรงเอวที่ปักคาอยู่ กายปล่อยมือข้างหนึ่งจากมีดและจับไปที่ลูกศรแทงเข้าไปในแผลของผู้เล่นมากกว่าเดิม
“อ๊ากกก!! ไอ้เวร NPC บัดซบ อั๊ก!”
ผู้เล่นดิ้นไปมาด้วยความเจ็บ แขนทั้งสองของมันอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ เลือดที่ไหลจากแผลข้างเอวทำให้มือของกายที่จับลูกศรอยู่รู้สึกทั้งเหนี่ยวทั้งลื่น เลือดยังคงอุ่น ๆ อยู่
กึก! กึก!
เขาสัมผัสได้ว่าหัวลูกศรตัดผ่านอวัยวะภายในอย่างชัดเจน เลือดไหลออกจากปากโจรผู้เล่น
ผู้เล่นไม่มีแรงต่อต้านกายได้อีก มีดในมืออีกข้างของกายก็เสียบเข้าที่คอของผู้เล่น และเฉือนมีดตัดเส้นเลือดใหญ่ด้านข้างคอ
โจรผู้เล่นสำลักเลือดออกมา จากการที่เลือดไหลทะลักเข้าไปที่หลอดลม กายยกมีดอีกครั้งจับด้วยสองมือที่เปื้อนเลือดเสียบเข้าหัว
ร่างของโจรผู้เล่นกายเป็นลูกไฟลอยหายไปบนท้องฟ้าเหลือแค่กายในสภาพเปื้อนเลือดเท่านั้น กายมองกองเสื้อผ้าและสิ่งของที่เหลือของโจรผู้เล่น หนึ่งในนั้นเป็นเหรียญตราที่ใช้ในการทดสอบของสถาบันศาสตร์นักรบ
เหรียญตรา...
โดยไม่ต้องคิดเขาเก็บมันทันที ก่อนจะหันไปคว้าหน้าไม้กึ่งอัตโนมัติมา ในหน้าไม้ยังมีลูกศรอยู่ 12 ลูกที่โจรผู้เล่นพึ่งใส่ไป เขาไม่รอช้ายกหน้าไม้ยิงใส่โจรผู้เล่นทั้ง 5 คนที่วิ่งเข้ามาจนหมดทั้ง 12 ลูก
ร่างของผู้เล่นกลายเป็นลูกไฟหายไปเหมือนกับคนอื่น ๆ
“ลูกศร!” กายควานหาซองลูกศร มันทับรวมกับในกองสิ่งของที่ผู้เล่นเหลือไว้ มีอยู่ทั้งหมด 2 ซอง นั้นเท่ากับ 24 ดอก
กายเปลี่ยนซองลูกศรใหม่ ขณะเดียวกันอาลีน่าก็มาถึงที่เขายืนอยู่ ด้านหลังยังลูก้ากับเจเดนช่วยกันหิ้วกรีตามมา พร้อมด้วยเอนาย่าและสองนักดาบด้านหลัง
ตอนนี้ทั้ง 8 คนรวมทั้งตัวกายด้วยมารวมตัวกันอยู่ตรงจุดด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ซึ่งมีผู้เล่นอยู่น้อยที่สุดแต่นั่นกลับให้กายขมวดคิ้วคิดหนัก เพราะการที่ทุกคนมารวมกันนั้นหมายความว่า ผู้เล่นจะมาร่วมกันที่นี่เช่นกัน
“ส่งหน้าไม้มา ข้าใช้มันได้ดีกว่าเจ้า” อาลีน่าสั่งกาย
แต่กายไม่ได้ให้อาลีน่าไป เขากลับถือมันไว้แน่นแทน ตอนนี้หน้าไม้ในมือถือว่าเป็นแต้มต่อที่สำคัญอีกอย่างทั้งเขาและอาลีน่าก็ไม่อาจจะเรียกว่ากลุ่มหรือพวกเดียวกันได้เต็มปาก เพราะตอนแรกเธอยังไล่ฆ่าเขาอยู่แล้ว
แค่ทั้งสองไม่สู้กันตอนนี้เพราะสถานการณ์ที่มีโจรผู้เล่นเท่านั้น กายไม่คิดจะให้หน้าไม้กึ่งอัตโนมัตินี้กับอาลีน่าอย่างแน่นอน
“เอาหน้าไม้มาซะ!” อาลีน่าพูดซ้ำอีกครั้ง ลูก้าและเจเดนชี้ดาบไปที่กายขณะประคองตัวกรีอยู่
“เร็วพวกมันตามมาแล้ว” เอนาย่าร้องตะโกน สองผู้ใช้ดาบฆ่าโจรผู้เล่นไปอีกหนึ่ง
“เลือกเอาจะสู้กันเพื่อหน้าไม้ชิ้นนี้ หรือจะหนีต่อ” กายพูดอย่างเด็ดขาด สายตาของเขาดุดันเป็นอย่างยิ่ง
ในตอนนั้นเอง ก็มีธนูยิงเข้ามาปักเข้าไปที่หัวของเจเดน ผู้ซึ่งไม่ทันได้ระวัง ดวงตาของเจเดนเบิกกว้าง หงายหลังล้มลง
กรีที่อยู่ข้าง ๆ เจเดนก็ล้มลงไปด้วย มันรีบตั้งสติหันมาดูเจเดน แต่เจเดนไร้ซึ่งลมหายใจไปแล้ว
ขณะเดียวกันอาลีน่าก็หันไปคว้าศรวางลงบนธนู ก่อนจะง้างสายธนูใช้ศิลปะการต่อสู้สผานเข้ากับศร
“ศิลปะการต่อสู้ รูปแบศาสตราวุธ เจาะทะลวง ขั้น 2” ลูกศรถูกปล่อยออกไปสังหารมือธนูที่ยิงเจเดน จนมันตายไปในทันที
“ทางนี้ พวกมันคิดจะฝ่าออกไป” หนึ่งในผู้เล่นถือกระบองไม้วิ่งเข้ามา
กายไม่สนใจการตายของเจเดน เขาคว้าหน้าไม้วิ่งเข้าหาผู้เล่น ด้านหน้าของหน้าไม้กึ่งอัตโนมัติกดแนบชิดกับหน้าท้องของโจรผู้เล่น
ดวงตาผู้เล่นคนนั้นรู้สึกตกใจมาก โดยเฉพาะเมื่อมันมองไปที่ดวงตาของกายและมือที่เต็มไปด้วยเลือด
“อย่าาา...” โจรผู้เล่นพูดออกมาคำเดียว กายก็ยิงใส่ตัวผู้เล่นในระยะประชิด
ฉึก!!
ด้วยความแรงของหน้าไม้บวกกับระยะประชิดแค่นี้ บาดแผลที่สร้างจึงมีขนาดใหญ่เท่ากำปั้นและเพียงหนึ่งลูกศรก็ปลิดชีพโจรผู้เล่นคนนี้ทันที กายวิ่งฝ่าลูกไฟของร่างผู้เล่นออกไปจากแนวล้อมของพวกโจรผู้เล่น
อาลีน่าไม่มีทางเลือกเมื่อเห็นกายวิ่งหนีออกไปแล้ว “เจเดนตายแล้ว พวกเราต้องไปต่อ”
ลูก้าพยักหน้าเข้าใจ มันคว้าตัวของกรีขึ้นมา กรีใช้ดาบช่วยพุ่งตัวเองลุกขึ้นมา ทั้งสามวิ่งไปทางเดียวกับกาย
เอนาย่าและสองผู้ใช้ดาบสองมือที่ตามมาหลังสุด ห่างจากกลุ่มข้างหน้าไม่ถึง 20 เมตร แต่ก็มีโจรกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ด้านข้าง คว้าตัวของเอนาย่าไว้ สองผู้ใช้ดาบเห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปช่วยเธอ
“แย่แล้ว เอนาย่าโดนพวกมันจับตัว” กรีหันมาเห็นรีบบอกกับอาลีน่า
อาลีน่าหันไปกลับ เธอต้องไปช่วยเอนาย่าและอีกสองคนก่อน หญิงสาวหันไปยิงสังหารโจรที่ค่อมตัวของเอนาย่าตายลงไป สองนักดาบเข้ามาช่วยเอนาย่า แต่แล้วในตอนนั้นเองก็มีลูกศรยิงมาอย่างต่อเนื่องใส่ทั้งสามคน
มันคือการโจมตีที่มาจากหน้าไม้อีกอัน
ร่างของนักเรียนชายผู้ใช้ดาบสองคนล้มลงพร้อมกับเอนาย่า ไม่มีใครรู้ว่าทั้งสามรอดหรือไม่ กลุ่มของโจรผู้เล่นเกือบ 30 คนมาถึงอย่างรวดเร็วพวกมันใช้ดาบแทงซ้ำไปที่นักเรียนทั้งสามที่นอนทับกันอยู่
มันเป็นภาพที่โหดเหี้ยมมาก
“ไม่!!!” อาลีน่าตะโกนสุดเสียง ดวงตาแดงก่ำ ด้วยความเสียใจ เธอคิดจะวิ่งกลับไปช่วย แต่ลูก้าห้ามเธอไว้
“พวกเขาไม่รอดแล้ว เราเข้าไปก็ตายเปล่ารีบตามนักเรียนคนนั้นไปดีกว่า” ลูก้าพูดด้วยเสียงสั่นไหวเช่นกัน
อาลีน่ามองไปที่ทั้งสอง ตอนนี้ลูก้าโดนยิงที่ไหล ส่วนกรีนั้นไม่ต้องพูดถึง ถ้าเธอย้อนกลับไปคงมีแต่ตายกับตายเท่านั้น
“ไป!” อาลีน่ากัดฟันพูดหันหน้าวิ่งเข้าไปในป่า โดยมีกลุ่มโจรผู้เล่นวิ่งตามหลังมาใกล้ ๆ
จากการปะทะครั้งนี้ มีเพียง 4 คนจาก 11 คนเท่านั้นที่รอดไปได้ รวมทั้สายด้วย ส่วนโจรผู้เล่นนั้นตายไปมากกว่า 60 และบาดเจ็บอีกจำนวนหนึ่ง
แต่การไล่ล่ายังไม่จบสิ้น เพราะโจรผู้เล่นตามรอยพวกของอาลีน่ามา
กายวิ่งกระโดดไปมา บางครั้งเขาก็ใช้มือปัดเถาวัลย์ที่ขวางทางออก เส้นทางที่วิ่งอยู่นี้มันลึกเข้าไปในผืนป่าเคนารีส
แต่แล้วกายก็วิ่งผ่านพุ่มไม้จุดหนึ่ง เขากลับสัมผัสพื้นที่จะเหยียบไม่ได้ ตัวกายตกลงไปในจุดที่ดินทรุดตัวลึกลงไป 2 เมตร แต่แล้วด้วยความเร็วและทิศทางที่วิ่งมา มันเกือบทำให้กายลื่นลงเหวไปอีก โชคดีที่เขาคว้ารากไม้ไว้ได้ทัน
“เกือบไปแล้ว” กายพูดออกมาด้วยความตกใจ
เมื่อมองลงไปด้านล่างมันสูงเกือบ 50 เมตร แถมยังลาดเอียงมากกว่า 50 องศา มีหินโผล่มาเป็นบางจุดสลับกับต้นไม้ พร้อมใบไม้สีน้ำตาลที่เปียกฝนเมื่อคืนปกคลุมหน้าดิน ล่างสุดเป็นเส้นทางน้ำที่มีน้ำสีน้ำตาลโคลนขุ่นไหลอย่างรุนแรง
ที่กายไม่เห็นเพราะตรงนี้มีหญ้าขึ้นสูงสลับกับเถาวัลย์และต้นไม้ ซึ่งที่บังสายตาพอดี ด้านหลังกอหญ้าเป็นส่วนที่ดินทรุดตัวกินยาวไปสุดแนวเนินเขา
เขาดึงตัวเองขึ้นมา แต่แล้วก็ได้ยินเสียงใครกำลังวิ่งตามมา กายรีบหลบหลังตรงจุดที่เนินดินทรุดตัวซึ่งมีพุ่มหญ้าบังอยู่ข้างหน้า
กายมองลอดผ่านช่องใบหญ้า เล็งหน้าไม้ไปตามทิศทางเสียง เขาไม่ได้ยิงในทันที แต่รอให้คนที่ตามมาเข้ามาใกล้ก่อน
“พวกนั้น”
คนตามมาไม่ใช่ใครแต่เป็นอาลีน่า ลูก้า และกรีที่รอดมาสามคนเท่านั้น
“มันไปทางนั้น”
“ตามไป”
เสียงโจรผู้เล่นโห่ร้องไล่ตามมาไม่ห่าง ทำให้ทั้งสามวิ่งไม่หยุด
ไม่รู้เพราะบังเอิญ หรือเพราะรอยเท้ากาย อาลีน่าและอีกสองวิ่งมาทางกายพอดี ซึ่งด้านหลังเป็นเหวที่กายเกือบตก
อาลีน่าไม่มีทาทางจะหยุด เธอกระโดดข้ามหัวกายไป แต่พึ่งตระหนักได้ว่ามันไม่มีอะไรหลังพุ่มหญ้าและเถาวัลย์
“อ้า!” ทันทีที่เท้าเธอสัมผัสกับใบไม้เปียกชื้น และพื้นที่ลื่นสุด ๆ บวกกับเหวที่ลาดชันก็ลื่นไถลตัวลงไปในทันที
แต่แล้วในเสี้ยววินาทีก็มีคนคว้าแขนเธอเอาไว้
กายคว้าแขนอาลีน่าไว้ส่วนอีกมือหนึ่งจับรากไม้ผุ ๆ ที่ดินอยู่ในดินเพื่อยึดตัวเองไม่ให้ตกลงไป มือของกายจับกับมือของอาลีน่าแน่นไม่ยอมปล่อย เขารู้สึกได้ถึงชีพจรที่กำลังสูบฉีดเลือดอย่างรุนแรงจากความตกใจ
“จับไว้” กายบอกกับอาลีน่า พร้อมกับค่อย ๆ ดึงตัวเธอ
อาลีน่าหายใจเข้าออกตั้งสติใช้เท้าจิกเข้าไปที่ดินโคลน เพื่อเป็นที่ยันตัว แต่ดินที่เหวมันลื่นและชื้นแฉะมากกว่าที่คิด พออาลีน่าเจาะเท้าเข้าไปมันก็คล้ายกับจะทรุดตัวไถลมากกว่าเดิม
“อย่าขยับ รากไม้มันรับน้ำหนักไม่ไหว” กายรีบบอกกับอาลีน่าพร้อมกับส่งสายตาให้เธอมองดู
ด้วยน้ำหนักตัวทั้งสองและชุดเกราะที่พวกเขาใส่อยู่มันรวมกันมากกว่า 120 กิโลกรัม รากไม้ผุเริ่มหลุดออกจากดินมากขึ้นทุกครั้งที่พวกเขาขยับตัว
อาลีน่าและกายปรับลมหายใจตัวเองอย่างช้า ๆ เพื่อไม่ให้เกิดการขยับมากเกินไป
ลูก้าและกรีที่อยู่ด้านบน เขาไม่ได้ลื่นตกลงมาด้วย เพราะหยุดได้ทันแบบฉิวเฉียด ลูก้าและกรีค่อย ๆ ลงมาตรงจุดที่เนินดินที่ทรุดตัว ซึ่งมีพื้นที่ให้ยืนได้
ก่อนจะช่วยกันคว้าเถาวัลย์เส้นใหญ่ที่หาได้แถวนั้น ก่อนจะยึดปลาดด้านหนึ่งกับรากไม้แข็งแรง และส่งอีกด้านให้กับอาลีน่า เถาวัลย์ยาวไม่กี่เมตร พอแค่ให้อาลีน่าเอือมมือไปจับได้เท่านั้น
อาลีน่าใช้มือที่ว่างอีกข้าง ค่อย ๆ เอื้อมไปจับเถาวัลย์เส้นนั้นอย่างยากลำบาก เธอคว้าจับและกำมันแน่น
หญิงสาวพยักหน้าให้กาย
เมื่อเห็นอาลีน่าจับเถาวัลย์ไว้ได้มั่นคงแล้ว กายปล่อยมือที่จับเธออยู่ในทันที เพราะรากไม้รับน้ำหนักไม่ไหวแล้ว
หลังจากนั้นกายก็คิดจะเอื้อมมือจะไปจับเถาวัลย์เส้นเดียวกันด้วย แต่ในจังหวะนั้นรากไม้ที่กายจับอยู่ก็มีเสียงดัง
กึก!
รากไม้ผุขาดออก ตัวกายร่วงไถลลงแบบไม่ทันตั้งตัว เขารีบคว้า...
