ตอนที่ 257 ศัตรูของผืนป่า
ตอนที่ 257 ศัตรูของผืนป่า
เธอมีนามว่า นาเดีย ที่แปลว่า ‘ความหวัง’ เด็กสาวนาเดียมองไปที่เอิร์ลดาโก้ด้วยสายตามุ่งมั่น เธอไม่หวั่นแม้เพื่องหน้าจะเป็นผู้นำผู้โหดร้ายของจีนาส อีกทั้งด้านหลังยังมีกองกำลังทหารนับล้าน พร้อมด้วยปราการสุดท้ายที่บินอยู่เหนือพื้นดิน ปืนใหญ่ทุกกระบอกหันเล็กมาทิศทางที่เธอขวางอยู่
“ข้าพร้อมที่จะตายแล้ว” โนแลนกำหมัดในมือแน่นเปลวเพลิงอาบไร้ทั่วร่างกาย เขารอคอยวันนี้มานาน
“ลุงไม่ตายหรอก” นาเดียหันมายิ้มหวานๆ ให้กับชายวัยกลางคน
ทั้งสองคนเดินทางมาด้วยกันนานหลายปี เด็กสาวจึงรู้ว่าโนแลนอยากฆ่าตัวตาย แต่เพราะโดนชายใจร้ายสาปไม่ให้ตาย เธอเคยบอกไว้เจอชายคนนั้นจะขอให้เขาช่วยถอนคำสาปให้
ภายในตึกกระดองเต่า ทุกคนมองไปที่แผ่นหลังเด็กสาวและชายอีกคนด้วยความเข้มขึง ไคโรมองภาพนี้ด้วยเช่นเดียวกัน
“บัดซบ ข้าจะให้เด็กมาปกป้องได้ยังไงกัน” ไคโรกัดฟันพูดด้วยความโมโห เขากำลังจะเดินออกไปสู้ตาย แต่แล้วก็นึกขึ้นได้จึงหันมามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้าง เธอคือ คาร่า
“ไปเถอะ ฉันจะไปพร้อมกับคุณ” คาร่ากล่าวออกมาขณะที่ยืนมือไปจับมือของไคโร
ไคโรพยักหน้าอย่างเขาใจ เขาหันไปบอกกับตาเดียวว่า “ผมอยากให้คุณ และเซน พาทุกคนหนีไปทางท่อน้ำทิ้งที่พวกเผ่าเจ้าสมุทรเคยขุด เราสองคนจะออกไปถ่วงเวลาพวกมันไว้”
“ท่านไคโร ข้าขอไปกับท่านด้วย ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่สามารถเจอหน้าของนายท่านไนเรลได้ถ้าเขากลับมา” เซนกล่าวขอร้อง
“ไปกันเถอะ” ไคโรและคาร่า เดินออกไปจากอาคารกระดองเต่า
“อาจารย์” ดานเต้และนิรินพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“อย่าทำให้ท่านไนเรลผิดหวัง พาคนอื่น ๆ ออกไปพร้อมกับท่านตาเดียว ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้นข้าจะถ่วงเวลาให้ท่านพ่อและท่านแม่ของนายท่านไนเรลหนีไป มันคือความรับผิดชอบของพ่อบ้านอย่างข้า”
พูดจบเซนก็เดินตามออกไป
ทั้งดานเต้และนิรินต่างมองไปที่เซนด้วยดวงตาแดงก่ำทำความเคารพเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหันไปหาตาเดียว
ตาเดียวสัมผัสไปที่พื้นก่อนที่จะยกมือขึ้น เกิดเป็นหลุมเชื่อมต่อไปยังท่อน้ำทิ้ง ตาเดียวส่งสัญญาณให้ดานเต้และนิรินสองคนนำออกไปก่อน ทั้งสองเข้าใจสิ่งที่ทั้งเซนและตาเดียวทำ พวกเขายังเด็กและมีพลังสูงมาก มันคือความหวังที่จะช่วยปกป้องและฟื้นฟูสมาพันธ์นักล่าได้ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
คนที่เหลืออยู่หลายหมื่นต่างยิ่งตามลงไป โดยเด็ก ๆ และผู้หญิง คนแก่ลงไปก่อน ตามมาด้วยผู้ชายและผู้พิทักษ์คอยช่วยเหลือ
ด้านนอกเอิร์ลดาโก้กำลังจะบอกให้คนอื่น ๆ โจมตีเข้าไปโดยไม่ต้องสนใจเด็กสาว แต่แล้วในตอนนั้นประตูอาคารก็เปิดออก ไคโร คาร่า และเซนเดินออกมา
“ข้าก็นึกว่าเจ้าจะหดหัวอยู่หลังเด็กน้อย ถ้าเป็นแบบนั้นเนโคที่ตายไปคงผิดหวังน่าดู” เอิร์ลดาโก้พูดด้วยความเหน็บแนม
ไคโรไม่ตอบอะไร มันเดินมาหาเด็กสาว “เด็กน้อยเจ้าหนีเข้าไปหลบในอาคารกระดองเต่าก่อน เดี๋ยวลุงจัดการที่เหลือเอง”
แต่พอไคโรพูดจบ ทั้งนาเดียและโนแลนไม่ได้ทำตามที่เขาบอก เด็กสาวหันมามองไคโรอย่างสนใจ เธอมองไปที่คาร่าด้วย ก่อนจะยิ้มออกมา
“ไม่ต้องห่วงหนูไม่เป็นอะไร สิ่งสิคุณลุงเป็นคนเมืองนี้หรือเปล่า หนูกำลังตามหาพ่ออยู่ ลุงพอจะรู้จักไหม”
“พ่อหนูชื่ออะไร”
นาเดียส่ายหัว เธอหยิบบางสิ่งออกมาก่อนที่จะส่งให้ไคโร “พ่อทิ้งสิ่งนี้ไว้ พร้อมกับดาบนี่”
“เครื่องส่งสัญญาณของสมาพันธ์นักล่า” ไคโรรับมันมาก่อนจะเปิดใช้งานมัน ทันใดนั้นซีโร่ก็เชื่อมต่อเข้ากับเครื่องส่งสัญญาณ ก่อนมันจะพูดขึ้นมา
“เครื่องส่งสัญญาณรุ่นแรกของสมาพันธ์นักล่า ตามที่บันทึกในฐานข้อมูล เจ้าของเครื่องส่งสัญญาณคือ ท่านประธานไนเรล”
ไคโรและคาร่ามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ถ้าเป็นอย่างที่เด็กสาวบอก เธอคือลูกของไนเรล และก็เป็นหลานของทั้งสองคนด้วย
เสียงของซีโร่แม้จะไม่ได้ดังแต่ทุกคนได้ยินมัน และคนที่อั้มอึ้งที่สุดคงหนีไม่พ้นโนแลน
“ไนเรล...” โนแลนพึมพำออกมา
นาเดียได้ยินก็หันไปถามด้วยดวงตาใสซื่อ “ลุงรู้จักด้วยเหรอ”
“ฮ่า ๆ ๆ โชคชะตาช่างตลกยิ่งนัก แน่นอนสิ แต่ช่างมันเถอะลุงไม่อยากจจะพูดเรื่องนี้” โนแลนไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรนาเดีย แม้จะเคยเคลียดแค้นพ่อของเธอก็ตาม แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
สำหรับโนแลน ไนเรลก็แค่คนบัดซบคนหนึ่งไม่ต่างจากตัวเอง แต่นาเดีย โนแลนมองเธอเป็นเหมือนหลานสาวคนหนึ่งที่เขาต้องปกป้องก็แค่นั้น
ห่างออกไปไกล เอิร์ลดาโก้ยิ้มออกมา มันเจอของดีเข้าให้แล้ว
“ไม่คิดว่าไนเรลอาโรเดียจะมีลูกสาวด้วย นอกจากพวกที่หายไปแล้ว ตระกูลอาโรเดียมารวมกันอยู่ตรงนี้แล้วสินะ จับมันมาให้....”
แต่เอิร์ลดาโก้ยังไม่ทันจะได้พูดจบ ก็เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง องค์ชายใหญ่ก็ลอยกระเด็นมาตกใกล้ ๆ ในสภาพที่บาดเจ็บสาหัส
จากเหตุการณ์เมื่อครู่ ทำให้เกิดเรื่องระเบิด เศษหินและดินพร้อมด้วยแรงระเบิดกระจายไปทั่วนอกจากนั้นยังมีกองทัพยักษ์เถื่อนเผ่าวารี โดยมีราชาวารีตามหลังมา
เอิร์ลดาโก้ไม่รอให้คนอื่น ๆ ลงมืออีกเขาคิดจะลงมือเอง เพราะตอนนี้ราชาวารีกำลังจะมา เอิร์ลดาโก้ยังไม่อยากจะปะทะกับราชาวารี เพราะอาจจะทำให้ไคโรและคนอื่น ๆ อาศัยจังหวะนี้หนีไปได้
โนแลนสัมผัสได้เพียงบางสิ่งที่พุ่งเข้ามา เขาระเบิดพลังเต็มที่สร้างสุดยอดเพลิงเผาผลาญอย่างรุนแรง ขวางกั้นไปเบื้องหน้า
“บังอาจขวางข้าอย่างนั้นเหรอ” เอิร์ลดาโก้ต่อยอัดเข้าไปที่อากาศ เกิดแรงปะทะมหาศาลระเบิดเปลวเพลิงทั้งหมด
โนแลนไม่กลัวตาย มันยิ้มเยาะออกมา รีบเอาตัวเข้าไปขวางเบื้องหน้าของนาเดีย พร้อมกับอ้าแขนระบการโจมตีจากเอิร์ลดาโก้ แต่แล้วไคโรก็เคลื่อนไหว
เข้ามาขวางเบื้องหน้าของโนแลนอีกที
ตูม!
ไคโรยกแขนขึ้นมากันกล้ามเนื้อของเขานั้นแข็งแกร่งมาก เขามีพลังระดับ S เสริมพละกำลัง ขณะที่เอิร์ลดาโก้เข้ามาถึงก็ใช้เท้ากระทืบใส่ไคโรโดยตรง
จนตัวของไนโคจมลงพื้นไปครึ่งหนึ่ง
แม้จะมีพลังระดับ S แต่พลังของไคโรก็สู้เอิร์ลดาโก้ไม่ได้อยู่ดี อีกทั้งก่อนหน้านี้เขายังบาดเจ็บจากการปะทะกันมาแล้วครั้งหนึ่ง
ในตอนนั้นเองเสียงของเซนก็ดังขึ้น “เท้าขวา” และสิ้นเสียง เท้าของเอิร์ลดาโก้ก็เหมือนกับถูกแช่แข็ง
มันมองไปตามเสียง เห็นสองคนที่ลงมืออยู่คนหนึ่งคือเซน ที่อ่านความคิดของมัน อีกคนคือคาร่า เธอก็มีพลังระดับ S ด้วยเช่นกัน [ดวงตาผนึก S]
แต่เพราะพลังของเธอไม่มากพอที่จะหยุดทั้งตัวของเอิร์ลดาโก้ เธอจึงหยุดการเคลื่อนไหวบาง ส่วนของมันแทน
เอิร์ลดาโก้ต่อยกระหน่ำไปที่ไคโร แต่ทุกครั้งเซนจะพูดออกมาก่อนเสมอ จากนั้นคาร่าจะผนึกการโจมตีในทันที
“เลิกเล่นกันได้แล้ว” เอิร์ลดาโก้หมดความอดทนมันยกมือขึ้น ปืนใหญ่บนปราการสุดท้ายยิงถล่มลงมากลางวงในทันที แม้เซนจะพูดออกมาทัน แต่ไม่สามารถถอยได้ทัน
ตูม!!!
แต่แล้วกลับไม่ได้เกิดภาพที่เอิร์ลดาโก้ต้องการ เพราะด้านหน้าของพวกเขามีต้นไม้ใหญ่ที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนไม่รู้ ขวางหน้าอยู่
“เจ้าจะทำอะไรพวกเขา” นาเดียพูดออกมาด้วยความไม่ชอบใจ ทันใดนั้นก็มีเสียงลมที่พัดรุนแรง ใบไม้ที่สั่นไหวไปทั่วทั้งผืนป่า ต้นไม้รอบเมืองซานติเกียเริ่มโน้มเอียงเข้ามาในเมือง
และก่อนที่เอิร์ลดาโก้จะได้ตอบสนองก็มีรากไม้พุ่งออกมาจากพื้นดินจู่โจมใส่เอิร์ลดาโก้
อ๊ากกก!!!
เอิร์ลดาโก้คำรามออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ด้วยระดับของเขาแต่กลับโดนรากไม้ที่พุ่งออกมาจากพื้นดินแทงทะลุแขน
เอิร์ลดาโก้ฉีกรากไม้ออกด้วยความเดือดดาล มันตรงเข้าหานาเดีย ไคโรเห็นแบบนั้นก็เข้ามารัดตัวของเอิร์ลดาโก้จากด้านหลัง
เอิร์ลดาโก้จับแขนของไคโรและออกก่อนจะฟาดลงจากพื้นอย่างรุนแรง
อัก!
ไคโรจุกจนลุกไม่ขึ้น มีเลือดไหลออกมาจากตัวของมัน นาเดียเห็นแบบนั้นเธอก็โกรธขึ้นมา กวางเผือกที่นาเดียขี่อยู่ก็รับรู้ได้มันตะกุยเท้าหายใจฟืดฟาดอย่างไม่พอใจ
ทางด้านเอิร์ลดาโก้รู้สึกว่ามีอะไรแปลก ๆ ในตอนนั้นเองที่พื้นด้านล่างที่พวกเขายืนต้นไม้ใหญ่ยักษ์ก็พุ่งออกมา
มันสูงกว่า 300 เมตร รอบวงใหญ่มาก ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้ทุกคนถอยไปคนละทาง
เอิร์ลดาโก้ถอยหนีด้วยความตกใจ
เกิดบ้าอะไรขึ้น!
เอิร์ลดาโก้มองอย่างไม่เข้าใจ
นาเดียและกวางเผือกเดินมาด้านหน้า เธอสัมผัสไปที่ต้นไม้ก่อนี่จะพูดว่า “เขาต้องการทำร้ายข้าและคนอื่น ๆ”
ต้นไม้สั่นไหวอย่างไม่พอใจ หลังจากนั้นทั้งผืนป่าก็โจมตีใส่เอิร์ลดาโก้
ต้นไม้ทั้งหมดลงมือถล่มใส่ทหารจีนาส รากของพวกมันราวกับยาวไม่สิ้นสุดแทงเข้าไปในร่างตามชุดสูทรบ
ในส่วนของเอิร์ลดาโก้มันโดนต้นไม้ใหญ่ด้านหน้าจู่โจม
ตอนนี้ผืนป่ากลายเป็นศัตรูกับเอิร์ลดาโก้และทหารจีนาสทั้งหมด ไม่เพียงแค่นั้นแม้แต่เหล่ายักษ์เถื่อนเผ่าวารีที่เข้ามาในเมืองซานติเกีย ก็โดนไปด้วย
เอิร์ลดาโก้รีบถอยกลับมา มันมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ป่ากำลังเข้ามาในเมืองซานติเกียและปกป้องเด็กสาวคนนั้น
มันมองทหารที่ตายลงเรื่อย ๆ นับหมื่นในแต่ละนาที
“สั่งให้ทุกคนถอยไปที่ปราการสุดท้าย ยิงระเบิดไฟเผาทุกอย่างในเมือง”
เอิร์ลดาโก้สั่งให้ทุกคนถอยขึ้นไปในปราการสุดท้าย ก่อนที่จะทิ้งระเบิดไฟเผาเมือง แม้จะเป็นแบบนั้น แต่มันกลับไม่สามารถหยุดผืนป่าได้เลยแม้แต่น้อย ทหารเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นที่หนีรอดกลับมาได้ ส่วนนับแสนนั้นตายลงไปในเมืองซานติเกีย
หลังจากไม่มีทหารจีนาสคนไหนรอดมาได้อีก เอิร์ลดาโก้ก็สั่งให้ทิ้งระเบิดเผาเมือง แต่แล้วต้นไม้ก็พุ่งขึ้นมาโจมตีปราการสุดท้าย
พวกมันยืดยาวจนมาถึงปราการสุดท้ายที่ลอยลำอยู่บนท้องฟ้าและคิดจะถึงปราการสุดท้ายลงไป
ทำให้เอิร์ลดาโก้ไม่มีทางเลือกต้องถอยออกมา ถึงจะไม่สามารถจับตัวไคโรและคนในครอบครัวของไนเรลได้ แต่มันก็ทำลายเมืองซานติเกียเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
...........
หนึ่งเดือนหลังการต่อสู้ที่เมืองซานติเกีย ทั้งเมืองก็กลายเป็นเมืองร้าง ไม่มีมนุษย์กลับไปที่นั้นอีก ทางด้านกองกำลังทั้งสาม กองทัพพยัคฆ์ กองทัพหมาป่า กองทัพเวหา หายตัวไปอย่างลึกลับ
ทำให้ซอมบี้เข้ามาที่เมืองและยึดพื้นที่ทั้งหมดไปได้ การขยายตัวของซอมบี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
สองเดือนต่อมา..
เอิร์ลดาโก้ส่งทหารตามล่าสมาพันธ์พันนักล่าที่หนีไปที่พื้นป่าทางประเทศจีนาส เพราะตอนนี้ไทกีล่าไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว
มีการปะทะกันอย่างต่อเนื่องกับสมาพันธ์นักล่าและปราการสุดท้าย แต่ในทุก ๆ ครั้ง ทหารของเอิร์ลดาโก้จะตายอย่างน่าสยดสยอง
สี่ปีนับตั้งแต่ที่ไนเรลหายตัวไป ทวีปเทียลันน่าปกคลุมด้วยหมอกพิษสีดำ หิมะหยุดลง โลกน้ำแข็งหายไปทั้งทวีปตายซาก เกิดความแห้งแล้งกระจายไปทั่ว
เอิร์ลดาโก้พาปราการสุดท้ายถอยไปที่ทวีปโรเลียน่า ราชาวารีพายักษ์เถื่อนเผ่าวารีและเฉลยที่เหลือรอดไปที่นั่นเช่นเดียวกัน
และปล่อยให้เผ่าเจ้าสมุทรและจักรพรรดิซอมบี้สู้กันที่ทะเลเปิด ทำให้จักรพรรดิซอมบี้พากองทัพซอมบี้ไปที่ทวีปโรเลน่า แต่ก็ใช่ว่าไม่มีทาง เพราะตอนนี้ระดับน้ำทะเลแห้งลงเรื่อย ๆ
ส่วนทางสมาพันธ์นักล่าอีกเลยนับตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครเจอกับพวกเขาอีก
