ตอนที่ 9

แชะ แชะ แชะ

“ดีค่ะ ดี”

“เงยหน้าขึ้นอีกนิดค่ะน้องวี นั่นแหละ เยี่ยม”

“โอบเอวด้วยค่ะ สูงขึ้นอีกนิด นั่นแหละ~”

เสียงสั่งการของพี่ตุ๊กดังเป็นช่วงๆ เพื่อคอยจัดท่าทางของนายแบบและนางแบบอย่างวีและเบล ส่วนทางด้านของวีงั้นเหรอเขาก็ได้แต่ทำตามที่ชายร่างใหญ่ตรงหน้าสั่งด้วยความสับสนยังไงล่ะ

‘เรามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกันหว่า ?’

วีสับสนขณะที่กำลังโพสท่าคู่นางแบบ

ย้อนกลับไปเมื่อ 20นาทีก่อน…

“ผม ?”

วีชี้มาที่ตัวเองด้วยความงุนงงก่อนจะเห็นชายร่างใหญ่เดินตรงเข้ามาทางเขา ในตอนแรกวีก็สับสนเล็กน้อยว่าทำไมเขาถึงถูกเรียก จนกระทั้งชายร่างใหญ่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของวี

เป็นผู้ชายที่สูง 180ซม. ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแต่ถึงอย่างงั้นความรู้สึกที่เขาแผ่ออกมาก็ช่างดูอบอุ่นและนุ่มนวลราวกับว่าเขานั้นเป็นผู้หญิง

“ขอโทษนะคะน้อง”

เขาคนนั้นพูดออกมาทำให้วีรู้ได้เลยว่าผู้ชายตรงหน้าของเขานั้นไม่ใช่ผู้ชายจริงๆ วีมองเขาไม่สิเธอเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ

“ครับ ?”

“ไม่ทราบว่าน้องพอจะมีเวลาว่างไหม พี่อยากจะให้น้องช่วยอะไรพี่สักหน่อย”

วีที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับขมวดคิ้วและมองไปยังบุคคลตรงหน้าทันที เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของวีท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อยและอธิบายสถาะการณ์ของตัวเองให้กับวีได้ฟัง

“ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะน้อง พอดีพี่เนี้ยเป็นช่างภาพแฟชั่นแต่เผอิญว่านายแบบที่ได้นัดกันไว้นั้นติดต่อไม่ได้ ด้วยเหตุนั้นเราจึงต้องรีบหานายแบบใหม่แต่ว่าจะหาตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว พี่ก็เลยอยากจะให้น้องมาเป็นนายแบบจำเป็นให้หน่อยจะได้ไหม ?”

วีได้ยินแบบนั้นก็เกิดท่าทีลังเลเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทีลังเลของวีเขาจึงพูดต่ออีกว่า

“แน่นอนว่าไม่ได้ให้ช่วยฟรีๆหรอกนะ”

วีที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าตกลงทันที

“ขอบคุณมากนะคะน้อง เอาล่ะงั้นตามพี่มาที่กองเลยค่ะ”

วีเดินตามหลังไปทันทีระหว่างทางเขาก็แนะนำตัวว่าชื่อพี่ตุ๊ก เป็นช่างภาพแฟชั่น วีที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าหงึกๆคล้อยตามไปอย่างว่าง่าย

พี่ตุ๊กพาวีไปแต่งหน้าแต่ด้วยหน้าตาของวีนั้นดีอยู่แล้วจึงไม่ต้องตกแต่งอะไรมากเพียงแค่ทาแป้งเล็กน้อยเท่านั้น จากนั้นทีมงานก็ลากวีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยหยิบชุดนั้นชุดนี้มาให้ จากนั้นก็โยนวีมายังหน้ากล้องอย่างรวดเร็ว

ด้วยการที่ต้องทำงานแข่งกับเวลาทุกอย่างจึงรวดเร็วไปด้วยจนวีไม่ทันได้ตั้งตัว เขาไม่รู้แม้กระทั้งจะต้องเข้าฉากถ่ายคู่กับนางแบบสาว

กลับมาที่ปัจจุบัน วีก็ยังคงถูกถ่ายรูปพร้อมกับโพสท่านู้นนี้กับนางแบบอยู่

“เอาล่ะพักกันก่อนสักแป๊ปนึงนะ”

เมื่อวีได้ยินคำว่าพักเขาก็ถอนหายใจออกมา จากนั้นก็มีนางแบบสาวสวยเข้ามาคุยกับเขา

“ทำได้ดีเลยนะสำหรับครั้งแรกน่ะ”

เธอพูดพร้อมกับยื่นขวดน้ำมาให้ วีรับไว้พร้อมกับกล่าวขอบคุณ

“ไม่หรอกครับ เอ่อ…”

นางแบบสาวยิ้มพร้อมกับพูดว่า

“พี่ชื่อเบล แล้วเราล่ะ ?”

“ผมวีครับ”

เบลพยักหน้าก่อนจะกล่าวชมวีอีกครั้ง วีก็ได้แต่ทำท่าทีเขินอายเท่านั้น ก่อนจะถามกับเบลไปว่า

“ว่าแต่ทำไมนายแบบเขาถึงยังไม่มาอีกล่ะครับ ผมว่านี่ก็นายแล้วนะ ?”

“นั่นสิ สงสัยคงมีปัญหาอะไรล่ะมั้ง”

เบลคิด ไม่นานนักพี่ตุ๊กก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่าวขอโทษวี

“พี่ขอโทษด้วยนะน้องวี วีช่วยเป็นนายแบบคู่กับเบลให้พี่อีกสักสองสามชุดได้ไหม พอดีว่านายแบบเขาเกิดอุบัติเหตุระหว่างเดินทางมาน่ะ เขาเลยมาไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วงนะเดียวพี่จะเพิ่มค่าแรงให้”

วีที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มพร้อมกับตอบกลับไปอย่างสบายๆว่า

“ได้สิครับ ผมเองก็สนุกเหมือนกัน”

‘เหมือนได้ย้อนกลับไปในชีวิตก่อนเลย’

วีคิดในใจ ทางด้านพี่ตุ๊กเองก็กล่าวขอบคุณวีและทั้งกองก็เริ่มกลับมาทำงานกันอีกครั้ง เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงบ่ายในที่สุดงานก็จบลง วีถอนหายใจออกมาแม้เขาจะเคยผ่านงานแบบนี้มามากแล้วก็ตามแต่การเปลี่ยนเสื้อผ้าไปมาและปั้นท่าโพสรัวๆก็ยังสร้างภาระให้กับร่างกายอยู่ดี

วีนั่งลงด้วยความเหนื่อยอ่อนก่อนที่พี่ตุ๊กจะเดินเข้ามาและกล่าวขอบคุณวีก่อนจะยื่นซองให้กับเขาและถุงผ้าใบใหญ่

“อันนี้เป็นค่าตัวของเรา ส่วนนี่ถือเป็นของขวัญขอบคุณจากพี่แล้วก็ทางร้านก็แล้วกันนะ”

วีรับมาก่อนจะเปิดดูถุงผ้าใบใหญ่ ปรากฏว่าเป็นชุดเสื้อผ้าส่วนใหญ่ที่เขาได้ใส่ถ่ายในวันนี้แต่ภายในถุงนั้นเป็นของใหม่ที่ยังไม่ได้แกะห่อ วีมองหน้าพี่ตุ๊กเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขอบคุณ

พี่ตุ๊กโบกมือเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า

“ไม่เป็นไรๆ เราเองก็ได้ช่วยพวกพี่เหมือนกันถ้าเกิดไม่ได้น้องวีก็ไม่รู้ว่ากองจะเสียเงินไปเท่าไหร่”

วีพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นพี่ตุ๊กก็ได้เอ่ยถามกับวี

“ว่าแต่วี พี่จะขอช่องทางติดต่อเราหน่อยได้ไหมเผื่อมีงานที่เหมาะกับวีอีกพี่จะได้ติดต่อหาเราได้”

“ได้สิครับ”

วีได้ให้เบอร์ติดต่อและไลน์กับพี่ตุ๊กไว้ก่อนทังคู่จะจากกัน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องเดินวนในห้างเพื่อซื้อเสื้อผ้าแล้วเพราะมีเสื้อผ้าฟรีๆหลายชุดอยู่ในถุงผ้า ด้วยความเหนื่อยล้าวีจึงเรียกแท๊กซี่เพื่อกลับบ้านแทนการนั่งรถเมล์

ในระหว่างที่อยู่บนแท๊กซี่วีก็เปิดซองดูก่อนจะพบแบงค์พันเป็นปึกอยู่ในซอง วียิ้มพร้อมกับนับจำนวนแบงค์ในนั้น

‘ไหนๆดูซิ ได้เท่าไหร่ ?’

‘โอ้ ~ ได้มาหมื่นนึงเลยเหรอถือว่าเยอะอยู่นะสำหรับมือใหม่’