บทที่ 88 กลับบ้าน
“พระสนมฉินเพค่ะ แผลของพระสนมยังไม่หายดีการเคลื่อนไหวพระวรกายยังทำไม่ได้เพค่ะ” ซูจิงเหวินวางเบาะหลังเอวของสนมฉินอย่างประหม่า “พระสนมฉิน คุณหนูใหญ่ซูมาถึงแล้ว เพค่ะ” ด้วยความเกลียดชังในดวงตาของนาง สนมฉินก็กลับสู่สภาวะปกติทันที “ให้นางเข้ามา” "เพค่ะ" เมื่อได้ยินว่าซูมู่เก๋ออยู่ที่นี่ ซูจิงเหวินก็เบิกต...
