Sign in Buddha's palm 211 (II) เข้าสู่ระบบ! ภาพสิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์!
Sign in Buddha's palm 211 (II) เข้าสู่ระบบ! ภาพสิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์!
“เจ้าแน่ใจหรือว่าจ้าวทะเลบูรพานั้นตายไปแล้ว?”
ซูฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงถามต่อ
“ไม่แน่ใจ”
ชิงชิวเฉียนเฉี่ยนกล่าวตามความจริงว่า “จ้าวทะเลบูรพามีความสามารถสูงเสียดฟ้า แม้ว่าเขาจะตายไป แต่ก็มีหนทางที่จะฟื้นคืนชีพกลับมาได้ หากเขากลับมาเห็นห้องลับในถ้ำเซียนถูกครอบครองโดยเผ่าจิ้งจอกของข้าล่ะก็ คงจะไม่ปล่อยพวกข้าไปแน่”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ชิงชิวเฉียนเฉี่ยนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ซูฉินอย่างระมัดระวัง “ดังนั้นบรรพบุรุษเผ่าจิ้งจอกของข้าจึงรอคอยเกือบสองพันปีกว่าจะกล้าเข้าครอบครองเกาะหยิงโจวแห่งนี้ทีละนิด”
“สองพันปี?”
“ตระกูลจิ้งจอกของเจ้านี่ระวังตัวดีจริงๆ”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของซูฉิน
เซียนเทพปฐพีมีอายุขัยเพียงหนึ่งพันปี แม้ว่าจ้าวทะเลบูรพาจะมีหนทางยืดอายุขัยออกไปได้ แต่การยืดอายุขัยออกไปได้สี่ถึงห้าร้อยปีก็ถึงขีดสุดแล้ว ยังไม่นับระยะเวลาก่อนหน้าที่จ้าวทะเลบูรพาใช้ในการบ่มเพาะเรื่อยมา
เผ่าจิ้งจอกตระกูลชิงชิวรอเกือบสองพันปีก่อนถึงจะกล้าเคลื่อนไหว แม้เผ่าพันธุ์ภูตอสูรจะมีอายุยืนยาวเกินกว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่หลังจากระยะเวลาอันยาวนานเช่นนี้ สำหรับเผ่าพันธุ์จิ้งจอกก็ยังต้องใช้เวลาไปหลายชั่วอายุคน
แน่นอน ยิ่งจิ้งจอกตระกูลชิงชิวระมัดระวังตนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งอธิบายถึงความน่าสะพรึงกลัวของจ้าวทะเลบูรพาในยุคนั้นได้มากขึ้นเท่านั้น
แม้ว่าบรรพบุรุษเผ่าจิ้งจอกในยุคนั้นจะเชื่อว่าจ้าวทะเลบูรพามีแนวโน้มที่จะตกตายไปแล้ว แต่มันก็ยังรอจนถึงขีดจำกัดอายุขัยของอีกฝ่ายจึงจะรวบรวมความกล้าเข้ายึดครองเกาะหยิงโจว
“เซียนเทพปฐพีขั้นสูงสุด......”
ซูฉินรู้สึกทึ่ง แม้ว่าเขาจะแน่ใจว่าตนสามารถขึ้นสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีได้ และก็ไม่ใช่ปัญหาที่จะไปยังจุดสูงสุด แต่การก้าวไปสู่จุดนั้นอาจใช้เวลาไปหลายร้อยหลายพันปี
“เจ้าคิดเห็นอย่างไรกับเคหาสน์ลับภายในถ้ำเซียน?”
ซูฉินถอนหายใจออกมาแล้วจึงลอบถาม
“นายท่าน” ชิงชิวเฉียนเฉี่ยนรีบกล่าวตอบทันที “ท่านหัวหน้าเผ่าคิดเอาไว้ว่า ถ้ำแห่งนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าของจ้าวทะเลบูรพา แต่น่าเสียดายที่นางไม่สามารถผ่าแนวค่ายกลสังหารที่ล้อมรอบอยู่เข้าไปได้”
“บรรพบุรุษเผ่าจิ้งจอกของข้าก็ไม่สามารถกำจัดค่ายกลเก้าชั้นออกไปได้ ทำได้แค่มองดูสมบัติที่ซ่อนอยู่ใต้ฝ่าเท้า แต่ไม่สามารถแตะต้องได้”
ชิงชิวเฉียนเฉี่ยนกระซิบบอก
“สมบัติ?”
ซูฉินส่ายหัวเล็กน้อย
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันผ่านมานานแค่ไหนแล้วตั้งแต่ยุครุ่งเรืองของกระแสปราณฉีครั้งล่าสุด แต่อย่างน้อยก็หลายหมื่นปี
เป็นพันๆ ปีผ่านพ้นไป จะมีสมบัติอะไรเล่าถึงเก็บไว้ได้ยาวนานขนาดนั้น?
“เสร็จเรียบร้อย”
ดวงตาของซูฉินเป็นประกายในทันที เมื่อมองไปยังแผ่นศิลาสีดำเบื้องหน้า และตะโกนออกมาเสียงดัง “จงฟื้นคืน!”
ทันใดนั้น
เห็นค่ายกลฟ้าดินขนาดใหญ่สั่นสะเทือนและเข้าปกคลุมเกาะหยิงโจวทั้งหมดอีกครั้ง
พลังของค่ายกลขนาดใหญ่เข้าปกคลุมเกาะหยิงโจว ช่วยปกปิดเกาะหยิงโจวให้กลืนไปกับทะเลบูรพาอีกครั้ง กลับมาเป็นสรวงสวรรค์บนดินอีกครั้ง
ค่ายกลขนาดใหญ่ที่ซูฉินผ่าทำลายก่อนหน้าเป็นเพียงค่ายกลที่คอยปกคลุมเกาะเอาไว้ แต่มันไม่ได้ทำลายแกนหลักของค่ายกลไปด้วย
ดังนั้นเมื่อซูฉินเพิ่มพลังให้กับแผ่นศิลาสีดำ ค่ายกลฟ้าดินที่หักพังจึงค่อยๆ ฟื้นกลับมาอีกครั้ง
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเทียบกับค่ายกลฟ้าดินที่ควบคุมโดยจิ้งจอกตระกูลชิงชิวกับที่ควบคุมโดยซูฉิน ในครั้งนี้มันครอบคลุมได้อย่างสมบูรณ์แบบมากกว่า
ท้ายที่สุดจิ้งจอกตระกูลชิงชิวก็เป็นเพียงสัตว์อสูร แม้ว่าจะมีความฉลาดเฉลียวโดยกำเนิด แต่ไม่มีทางที่จะควบคุมค่ายกลของมนุษย์ที่จ้าวทะเลบูรพาเป็นผู้สร้างเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์
หลายปีที่ผ่านมานี้ ซูฉินได้ลงชื่อเข้าใช้และได้รับคัมภีร์ค่ายกลรูปแบบต่างๆ มามากมาย ความรู้นั้นสะสมจนเขาก้าวเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ด้านค่ายกลแล้ว ประกอบกับดวงตาแห่งสัจจะและวิชาปราณฉีฟ้ากำหนดที่ช่วยให้จับกระแสพลังของค่ายกลขนาดใหญ่ได้
ในเวลานี้ค่ายกลฟ้าดินที่ปกคลุมเกาะหยิงโจวนั้นกว้างใหญ่ไพศาล แม้จะไม่ได้ดีเท่ากับยุครุ่งเรือง แต่ก็แข็งแกร่งกว่าของเผ่าจิ้งจอกก่อนหน้านี้มาก
“นี่คือ?”
ชิงชิวเฉียนเฉี่ยนกลืนน้ำลายลงคอ ตะลึงงันกับสิ่งที่เห็น
หากซูฉินไม่ได้ถามคำถามมากมายกับนางขนาดนี้ จนทำให้ค่อนข้างแน่ใจว่าซูฉินไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับจ้าวทะเลบูรพา......
ไม่เช่นนั้นนางคงจะคิดว่าซูฉินเป็นทายาทของจ้าวทะเลบูรพาที่แท้จริงไปแล้ว
“เอาล่ะ”
“เกือบจะสมบูรณ์แบบทีเดียว”
ซูฉินปาดเหงื่อ มองขึ้นไปบนค่ายกลฟ้าดินที่สร้างขึ้นมาใหม่ด้วยความพึงพอใจ
ในขณะนี้เขาได้ปรับแต่งศิลาสีดำอย่างสมบูรณ์แล้ว ซึ่งเทียบเท่ากับการเป็นเจ้าของคนใหม่ของเกาะหยิงโจว ยกเว้นก็แต่ถ้ำเซียนในส่วนลึกของเกาะ ไม่มีสิ่งใดที่อยู่นอกเหนือขอบเขตการตรวจสอบของซูฉิน
“พาข้าไปยังถ้ำเซียนที่มีห้องลับนั่นซะ”
หลังจากซูฉินเข้าควบคุมเกาะหยิงโจวเรียบร้อย เขาก็หันไปพูดกับชิงชิวเฉียนเฉี่ยน
“เจ้าค่ะ”
ชิงชิวเฉียนเฉี่ยนโค้งคารวะพร้อมกับกล่าวคำ
เมื่อชิงชิวเฉียนเฉี่ยนกำลังจะพาซูฉินไปที่ถ้ำเซียนในส่วนลึกของเกาะหยิงโจว
ซูฉินก็หยุดอย่างกะทันหัน
“เกือบลืมไปเลย”
ดวงตาของซูฉินตกลงไปบนแผ่นศิลาสีดำอีกครั้ง
เหตุผลสำคัญที่สุดที่ซูฉินออกจากเมืองฉางอันเพื่อค้นหาเกาะหยิงโจวก็เพราะเขาต้องการหาสถานที่ใหม่สำหรับการลงชื่อเข้าใช้
“เกาะหยิงโจวเป็นหนึ่งในสิบทวีปและสามเกาะดำรงอยู่มายาวนานหลายหมื่นปี มันจะต้องมี 'เต๋าสะสม' เป็นจำนวนมากแน่”
ความคิดของซูฉินผันผวนไปมา และรีบกระซิบคำภายในใจทันที “ระบบ ลงชื่อเข้าใช้”
[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ ได้รับ 'ภาพสิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์' ]
