ตอนที่แล้วบทที่ 16 : ซูจื่อเหนียนและซูฉิงเจี่ย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 18 : อัจฉริยะเด็กขั้น 6 ของสมัยจินซวน

บทที่ 17 : ในจวนภูเขาหมิงเยว่ของข้า นั่นไม่ใช่วิธีที่เราทำการค้า


เมื่อซูจื่อหยุนได้ยินเช่นนี้  นางมองไปที่จุนหลินเถียนด้วยความเกลียดชัง

นางเห็นใบหน้าดำครึ้มของจุนหลินเถียน  ดูเหมือนเขาต้องการระบายความโกรธของเขา

ด้วยความโกรธ  นางพูดอย่างเย็นชาว่า  “ท่านพี่จะพูดอย่างไร้ยางอายเยี่ยงนี้ได้อย่างไร?  หากท่านทำเช่นนี้อีกครั้งต่อหน้าองค์ชาย  พระองค์อาจลงโทษท่านสำหรับการกระทำความผิดนี้”

“ฮึ่ม!  คนที่กำลังจะตายยังต้องกลัวอันใดอีกเล่า?”  ซูจื่อเหนียนหยุดร้องไห้และกล่าว

ซูจื่อโมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างสำลักในลำคอ  นางทั้งตื่นเต้นและดีใจเมื่อได้เห็นคนทั้งสอง

ซูจื่อหยุน ขมวดคิ้วและกำหมัดแน่น

“องค์ชายชายสาม  การแต่งงานระหว่างท่านกับโมโม่จัดขึ้นโดยพระอัครมเหสี  ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะยกเลิกการหมั้นหมายกับนางกลางคันเพียงเพราะนางไม่สามารถปลูกฝังได้  ท่านรู้หรือไม่ว่าโมโม่เป็นคนจิตใจดี  ร้องเพลงเพราะและเต้นระบำได้ดี  การไม่สามารถปลูกฝังได้ ไม่ใช่อาชญากรรม  ท่านช่างเป็นคนใจร้ายและอยุติธรรมนัก  โชคดีที่โม่โม่ไม่ได้แต่งงานกับคนเช่นท่าน”

ซูจื่อเหนียนรู้ว่านางจะต้องตาย  ดังนั้นนางจึงกล้าพูดทุกคำที่อยู่ในใจ  เพื่อที่นางจะได้มีความสุข

ซูจื่อโม่เห็นด้วยกับคำพูดของซูจื่อเหนียนเป็นอย่างมาก  นางโชคดีมากจริงๆ ที่ไม่ได้แต่งงานกับจุนเหลียนเถียน

“พวกเจ้าทำอะไรอยู่?  พาพี่สาวและพี่ชายของข้ากลับไปโดยเร็วที่สุด”

ซูจื่อหยุนรู้ดีว่าถ้าซูจื่อเหนียนเดินหน้าต่อไป  จุนหลินเถียนจะฆ่านางแน่นอน  อย่างไรก็ตาม  ซูจื่อเหนียนไม่สามารถตายได้  นางต้องแต่งงานกับแม่ทัพหวังเพื่อที่ตระกูลซูของพวกเขาจะได้รับอำนาจ  หากเป็นเช่นนั้น  จุนหลินเถียนจะไม่ลังเลที่จะแต่งงานกับนาง

“ขอรับ”  ซู่ชิงพยักหน้าให้คนของเขาที่อยู่ด้านหลัง

“วันนี้ใครกล้าขยับ  ข้า  เจ้าของจวนหมิงเยว่จะทำให้เลือดในกายเขากระเซ็นออกมาเป็นจุดๆ”

เสียงอันเยือกเย็นที่ฟังดูเหมือนเสียงของอสุราจากนรก  ทำให้ทุกคนอึดอัดราวกับว่ามันทำให้หัวใจของพวกเขามีรอยขีดข่วน

มีเพียงซูชิงและซูจื่อเหนียนเท่านั้นที่มองไปที่ซูจื่อโม่โดยไม่ได้ตั้งใจ  พวกเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกคุ้นเคยที่มีต่อนาง

“เจ้าของหมิงเยว่  นี่เป็นเรื่องของครอบครัวซูของเรา  เจ้าของยังคงตั้งใจที่จะแทรกแซงหรือ?”

ซูจื่อหยุนคำรามด้วยความโกรธ  ซูจื่อโม่เข้ามาขวางทำให้หัวใจที่หงุดหงิดของซูจื่อเหยียนหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น

จุนหลินเถียนก็หันกลับมาและจ้องไปที่ซูจื่อโม่  คิ้วของเขาขมวดแม้จะไม่ต้องการ

“เจ้าของหมิงเยว่  มันจะดีกว่าที่ท่านไม่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”  จุนหลินเถียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเตือน

“องค์ชายสาม  ในจวนภูเขาหมิงเยว่ของข้า  นั่นไม่ใช่วิธีที่เราทำการค้า”

การเยาะเย้ยบนริมฝีปากของนางดูสวยงามและมีเสน่ห์  แต่มันเห็นได้ชัดว่านางไม่ได้ทำให้จุนหลินเถียนอยู่ในสายตาของนางเลย

“พาพวกเขากลับไป”  ด้วยคำพูดของจุนหลินเถียน  ซูจื่อหยุดกล่าวอย่างไร้ยางอาย

“ถ้าท่านต้องการกำจัดผู้คน  ท่านต้องถามข้าก่อน”

น้ำเสียงเย็นชาทำให้ทุกคนหันกลับมามอง  อย่างไรก็ตาม  พวกเขาเห็นเด็กสามคนที่มีความงามไร้ที่ติเท่านั้น  เด็กคนหนึ่งมีบรรยากาศที่หนาวเย็น  และมีร่องรอยของการเยาะเย้ยที่ปากของเขาเล็กน้อย

“หลี่เอ๋อ  แจ้งให้พวกเขาทราบผลของการเดินทางที่จวนภูเขาหมิงเยว่”

เสียงแผ่วเบาดังขึ้น  แต่ความหมายของคำพูดของนางนั้นตรงกันข้าม

“ท่านแม่  หลี่เอ๋อจะทำมันอย่างรวดเร็ว”  ดวงตาที่สวยงามแต่เดิมของเด็กแสดงเจตนาฆ่าที่ผู้คนจะไม่นึกไม่ฝันว่าจะเห็นในเด็ก

ชายในชุดขาว  ซึ่งซ่อนตัวอยู่บนต้นสนนอกจวนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว  การแสดงออกทางสีหน้าของเด็กคนนั้นดูคุ้นเคยจริงๆ  เขาเคยเห็นมันที่ไหน?

คำว่า "ท่านแม่" ทำให้จุนหลินเถียนประหลาดใจมาก  เด็กทั้งสามคนนี้เป็นลูกของนาง?

“ท่านแม่สามารถให้ซีเอ๋อร์ได้ด้วย…. …?”

"เจ้าทำได้"

ซูฉียังพูดไม่จบ  แต่ซูจื่อโม่ตอบตกลง  สำหรับนาง  การออกกำลังกายเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำ

“ฮ่า ฮ่า! วันนี้ข้าจะข้าจะไปทำเรื่องยิ่งใหญ่ในกลางดึก”

ซูฉียิ้มเยาะและกล่าว “ท่านพี่  ไปกันเถอะ”

ซูซินมุ่ยหน้าอยู่ด้านข้าง  เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถเข้าร่วมได้

หลังจากหมุนตัวออกไป  นางเดินห่างออกไปหนึ่งร้อยก้าว  นางไม่ต้องการรับผลกระทบ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด