บทที่ 3 การส่งใบสมัครการทดลอง
บทที่ 3 การส่งใบสมัครการทดลอง
เหอซิงโจวยืนยันว่าเขายังดูปกติดีแต่เหตุใดเหล่านักศึกษายังคงมองมาที่เขาด้วยความสงสัย
จนกระทั่งเพื่อนร่วมชั้นหญิงโจวเสี่ยวฉินที่นั่งอยู่แถวหน้าถามขึ้นด้วยความสงสัย “นี่เหอซิงโจวฉันได้ยินมาว่าคุณต้องการสร้างเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์จริงไหม?”
ในตอนนี้ทุกคนมองมาที่เขาด้วยความสงสัยและส่วนใหญ่คิดว่านี่เป็นเพียงเรื่องตลก!
เหอซิงโจวพยักหน้าอย่างสงบพลางกล่าวว่า “ใช่ฉันกำลังวางแผนที่จะสร้างเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิชชัน”
เมื่อเห็นดังนั้นทุกคนกลับยิ่งมองมาที่เขาด้วยท่าทางที่แปลกยิ่งกว่าเดิม เหอซิงโจวจึงอธิบายต่อ "มันเป็นแบบจำลองขนาดเล็กซึ่งไม่ใช่แบบที่ใช้กันในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์หรือระเบิดปรมาณู!"
“พระเจ้ามันเป็นเรื่องจริง!” โจวเสี่ยวฉินอุทานว่า “ความคิดของคุณกล้าหาญมาก!”
"เหอซิงโจวหนิวชากลายเป็นว่านายอยากจะสร้างเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์จริงๆหรือเนี่ย!" นักเรียนบางคนร้องออกมา
“ทำไมคุณถึงตั้งเป้าหมายเช่นนั้นแน่นอนว่ามันเป็นไปได้ยากมาก!”
"ฉันว่ามันจะเสียเวลาเปล่าหรือไม่"
มีคนกระซิบ “ฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้น่าประทับใจทีเดียวและเขายังบอกกับคนอื่นๆว่าเขากำลังจะสร้างเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์? เหตุใดทำไมเขาไม่ออกแบบหัวรบปรมาณูละ?”
“ฉันก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้!”
มีคนพูดติดตลกว่า "เราจะตั้งตารอดูผลลัพธ์ของคุณ"
แน่นอนว่าคงไม่มีใครเชื่อว่าเหอซิงโจวจะสามารถทำได้ เพราะถึงยังไงแนวคิดนี้ก็มากเกิดกว่าระดับของพวกเขาไปมากมายนัก
ซึ่งเหอซิงโจวเห็นด้วยเพราะอันที่จริงก่อนหน้าที่จะได้รับสมองควอนตัมออฟติกเขายังรู้สึกว่าเรื่องนี้มันยากเกินไป
แต่ตอนนี้สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้วตราบใดที่ใบสมัครทดลองของเขาได้รับการอนุมัติเขามั่นใจมากว่าเขาทำได้!
ในตอนนี้เหอซิงโจวมีท่าทางสงบก่อนจะพูดกับเพื่อนร่วมชั้นว่า
"ขอบคุณที่ให้ความสนใจถ้าใบสมัครของฉันได้รับการอนุมัติ ฉันจะสร้างชุดวิดีโอและโพสต์ไว้บนอินเทอร์เน็ตเมื่อนั้นทุกคนสามารถติดตามความคืบหน้าในขณะที่ฉันกำลังสร้างมันขึ้นมา"
หากเหอซิงโจวต้องการได้รับความสนใจจากผู้คนในประเทศเขาจำเป็นต้องมีอิทธิพลมากพอ การเปิดตัววิดีโอการผลิตเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์นับว่าเป็นหนึ่งในขั้นตอนเริ่มต้นที่ดี
ตราบใดที่มีคนติดตามจำนวนมากก็ย่อมก่อให้เกิดความสนใจระดับสูงตามมา นอกจากนี้เขายังสามารถเตือนผู้คนล่วงหน้าถึงภัยพิบัติวันโลกาวินาศที่จะเกิดขึ้นได้อีกด้วย
“ตกลงเราจะตามดูมันอย่างแน่นอน!” เหล่านักเรียนต่างพากันตะโกน แต่ทว่าบางคนก็ยิ้มเหมือนกับรอชมเรื่องตลก
เหอซิงโจวไม่สนใจคนกลุ่มนี้
หวางเจียห่าวรูทเมทของเขากล่าวขอโทษอย่างรู้สึกผิด “ลูกพี่เหอฉันขอโทษ พวกเราพูดถึงคุณในกลุ่มเมื่อวานนี้ ฉันไม่นึกเลยว่าทุกคนจะรู้เรื่องนี้ในวันต่อมา”
“ตราบเท่าที่คุณบอกมา ฉันจะออกไปยอมรับกับทุกคนว่านี่เป็นเรื่องตลกของฉัน”
เหอซิงโจวกล่าวว่า “ไม่เป็นไรนี่คือสิ่งที่ฉันต้องการเช่นกันทำ ถึงแม้ว่าพวกนายจะไม่พูดแต่ไม่นานพวกเขาจะรู้อยู่ดี”
รูมเมททั้งสามยิ่งงุนงง เหอซิงโจวตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?
ตอนนี้หลายๆคนรู้แล้วมันจะกลายเป็นเรื่องน่าอายหากว่าเหอซิงโจวทำไม่ได้ และเรื่องสำคัญคือทุกคนรู้ดีว่าเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิชชันนี้ทำไม่ได้จริงๆ!
นักเรียนยังคงพูดคุยกันอยู่และไม่นานอาจารย์ผู้สอนก็เข้ามา
เขาคือศาสตราจารย์เก่า ศาสตราจารย์จางโบเหยียนที่มีผมสีขาวครึ่งหนึ่งและสวมเสื้อคลุมสีขาวที่สะอาดตา
ศาสตราจารย์จางโบเหยียนถือเป็นหนึ่งในผู้นำด้านพลังงานปรมาณูของประเทศจีน เขาได้มีโอกาศเสนอชื่อนักวิชาการของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติอยู่หลายครั้งและปัจจุบันเขาทำงานเป็นนักวิชาการสำรองภายในห้องปฏิบัติการฟิสิกส์นิวเคลียร์แห่งชาติ และไซต์ทดลองของโรงเรียนก็อยู่ภายใต้การบริหารงานของเขา
"มาเริ่มบรรยายห้วข้อด้านล่างกันเถอะ" จางโบเหยียนมาถึงและห้องเรียนก็สงบลงทันที
มีชั้นเรียนใหญ่ในตอนเช้าและเมื่อถึงเวลาเลิกเรียน จางโบหยานก็จิบน้ำพลางกล่าวว่า "ได้เวลาเลิกคลาสแล้ว"
นักศึกษาต่างแยกย้ายกันออกไปแต่เหอซิงโจวกลับรีบวิ่งตามจางโบเหยียนn ที่กำลังจะจากไปอย่างเร่งรีบเพื่อส่งเอกสาร "รอก่อนครับศาสตราจารย์จางผมมีเอกสารการสมัครการทดลองที่ต้องการแสดงให้คุณเห็น"
เขาถือเอกสารในมือซึ่งเขียนว่า "วัสดุสำหรับการทดลองเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิชชันขนาดเล็ก" ที่เขาเขียนเมื่อคืนนี้
ศาสตราจารย์จางโบเหยียนอดทนต่อนักเรียนของเขามาโดยตลอดและเต็มใจที่จะให้ความรู้ เขาหยิบแฟ้มนั้นมาวางไว้ที่แขนก่อนจะเดินจากไป "ตกลงฉันจะตรวจดูมันเมื่อมีเวลา"
“ขอบคุณครับศาสตราจารย์” เหอซิงโจวขอบคุณเขา
...
จางโบเหยียนกลับไปที่สำนักงานแผนกงานสอนและการวิจัย อาจารย์มหาวิทยาลัยหลายคนเลือกที่จะกลับบ้านโดยตรงหลังเลิกเรียน แต่จางโบเหยียนชอบที่จะอยู่ที่สำนักงานการสอนเพื่อพูดคุยกับอาจารย์คนอื่นๆมากกว่า การนัดหมายเพื่อทำกิจกรรมยามว่าง เช่น ตกปลาและปีนเขา
เขามาที่ห้องของแผนกสอนและวิจัยโดยคนที่นั้นมีอาจารย์สองคนในแผนกฟิสิกส์คือตงเฉินและไคห่าว พวกเขาอายุใกล้เคียงกับจางโบเหยียนและพวกเขาก็เป็นนักฟิสิกส์อาวุโสเช่นเดียวกัน ในหมู่พวกเขาตงเฉินยังเป็นถึงคณบดีของ คณะฟิสิกส์!
“พี่จางเลิกสอนแล้วเหรอฉันกำลังรอคุณอยู่เลยทำไมพวกเราไปทานอาหารเย็นที่โรงอาหารกันละ” ตงเฉินกล่าวทักทาย “เมื่อเร็วๆนี้ที่นั้นมีเชฟคนใหม่ของครัวฮ่วยหยางย้ายมาอยู่ในโรงอาหารของเราแล้วการทำอาหารนั้นยอดเยี่ยมจนทำให้ฉันกลายเป็นขาประจำ”
"ตกลงไปกันสิ" จางโบเหยียนมาที่โต๊ะของเขาเพื่อวางหนังสือเรียนและเอกสาร
แต่ในขณะที่เขาวางมันลงเขาก็เห็นเอกสารที่เหอซิงโจวส่งมาและข้อความตัวหนาบนนั้นก็ดึงดูดความสนใจของเขาในทันใด
"วัสดุที่ใช้สำหรับการทดลองเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ไมโครฟิชชัน?" หลังจากสอนเป็นเวลาหลายปีนี่เป็นครั้งแรกที่มีนักเรียนส่งเอกสารการสมัครแบบนี้ให้กับเขาและเขาก็อดไม่ได้ที่จะอ่านมัน
"นักเรียนคนนี้น่าสนใจเขาส่งรายงานนำเสนอ'วัสดุสำหรับการทดลองเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิชชัน' มาให้ฉัน! เขายังอยากเป็นนักออกแบบเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ใช่หรือไม่?" จางโบเหยียนหัวเราะ
“อะไรนะมีนักเรียนส่งเอกสารให้เขาเขียนอะไรเกี่ยวกับมัน?” ตงเฉินและไคห่าวต่างก็ตกตะลึงเมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น
“นี่ไงเห็นไหม” จางโบเหยียนแสดงชื่อเอกสารให้พวกเขาดู
"นักศึกษาคนนี้เป็นคนกล้าหาญเช่นไร" ตงเฉินกล่าวทันทีว่า “ฉันอยากสร้างเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ด้วยตัวเองเหมือนกัน!”
ไคห่าวยิ้มและพูดว่า "ฮ่าฮ่า เขากล้าหาญจริงๆฉันยังคงสนใจว่าเขาเขียนอะไรในนั้น"
“ฉันก็สนใจนิดหน่อย!” จางโบเหยียนกล่าว
"ทำไมพวกเราไม่ลองอ่านมันดูสักครู่และค่อยออกไปทานอาหารเย็นด้วยกันทีหลัง"
“เอาล่ะเปิดดูกันก่อนเถอะฉันอยากอ่านมันเช่นกัน” ไคห่าวกล่าว
แน่นอนพวกเขาทั้งหมดคิดว่าเอกสารนี้ควรเป็นงานวิจัยบางอย่างของนักศึกษาและอาจจะไม่มีคุณค่ามากนัก
จางโบเหยียนเปิดไฟล์งานในคอมพิวเตอร์ขึ้นและอ่านมัน
ในรายงานการทดลองนี้เหอซิงโจวได้เขียนรายละเอียดว่าเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชันไมโครนิวเคลียร์ชนิดใดที่เขาต้องการสร้าง และทำการออกแบบเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิชชันที่มีรายละเอียดสมบูรณ์แบบ พื้นที่ใช้งาน ตัวสะท้อนนิวตรอน ระบบการควบคุม ชั้นป้องกัน จนไปถึงระบบทำความเย็น ฯลฯ
และสรุปเป็นแผนการทดลองที่สมบูรณ์มันยังมีมาตรการบำบัดหลังการทดลองอีกด้วย
ตอนแรกจางโบเหนียนก็แค่อยากรู้อยากเห็นเล็กน้อยแต่หลังจากดูมันแล้วเขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ซึ่งนี้ไม่ใช่งานเขียนของนักศึกษาหรอกหรือ? เห็นได้ชัดว่านี่เป็นโครงสร้างที่เข้มงวดอย่างมีระเบียบ ทฤษฎีมากมาย และอุปกรณ์เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ออกแบบมาเห็นได้ว่าทั้งหมดสมบูรณ์แบบ!
แม้ว่าเอกสารดังกล่าวจะเขียนเกี่ยวกับเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิชชันขนาดเล็กเท่านั้น แต่ตามความรู้ของจางโบเหยียนแล้วนั้นแม้ว่าเครื่องปฏิกรณ์นี้จะขยายใหญ่ขึ้น มันก็อยู่ไม่ไกลจากเครื่องปฏิกรณ์ที่มใช้งานจริงภายในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์!
เมื่อเขารู้เรื่องนี้ศาสตราจารย์จางจึงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา“ไม่น่าเชื่อนี่เป็นรายงานการทดลองที่ออกแบบโดยนักศึกษาจริงๆหรือเนี่ย!?”
