บทที่ 232 ตื่นตระหนก
เย่โม่ถามอีกครั้ง “รู้ได้ยังไงว่าผมกับถังเป่ยเวยเป็นพี่น้องกัน?” ทันใดนั้นก็มีเสียงแหลมเสียดแทงลากยาวดังขึ้นขัดคำตอบ ดวงตาของตงฟางชีปรากฏแววดิ้นรนขัดขืนจนได้สติขึ้นมาในที่สุด เขาเหลือบมองเย่โม่แวบหนึ่งด้วยความหวาดกลัว...ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจขบฟันเขาหากันอย่างรวดเร็วต่อเนื่อง เลือดสีดำข้นไหลออกจากปาก...