ตอนที่ 818 ต่อไปถ้าอยู่ข้างนอก อย่าจูบฉัน
ตราบใดที่ยังไม่แต่งงาน พวกเขาก็ยังมีโอกาส
อีกอย่าง ประธานเหมาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนมาก่อน ตอนนี้เขาเต็มใจที่จะมีแฟนแล้ว
หมายความว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว
เขาสนใจเพศตรงข้ามแล้วใช่ไหม?
ดังนั้น พวกเขาจึงมีโอกาส
เกิดอะไรขึ้น ถ้าหากว่า...
ถ้าผู้ชายอย่างประธานเหมาจะชอบคนใดคนหนึ่งในพวกเขา แม้ว่าเธอจะแต่งงานเข้าตระกูลเหมาไม่ได้ แต่การได้ออกเดทกับผู้ชายคนนั้นถือเป็นความทรงจำที่ยอดเยี่ยม
และประธานเหมายังร่ำรวยมากเสียด้วย
แม้ว่าพวกขเจะเลิกรากันไป ขาก็ต้องชดเชยให้เธออย่างแน่นอน
อย่างไร พวกเขาก็ไม่เสียอะไรอยู่แล้ว
เมื่อคิดในใจเช่นนี้ พนักงานหญิงต่างก็ยิ้มกว้างขึ้น เมื่อเหมาเยซื่อเดินผ่าน
“สวัสดีค่ะ ท่านประธานเหมา”
เหมาเยซื่อเดินตรงไปทางเฉียวเมียนเมียน
พนักงานหญิงมองตามเขาไปและเห็นผู้หญิงในชุดขาว เห็นเขาเอื้อมมือไปสัมผัสศีรษะของเธอ
การกระทำของเขาช่างอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรักใคร่
พวกเขาไม่เคยเห็นความอ่อนโยนและความเสน่หาอย่างนี้มาก่อน
กลุ่มคนที่กำลังมองต่างตกตะลึงและเริ่มพูดคุยกันอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ? ฉันเห็นเธอเมื่อสักครู่ล่ะ เธอดูดีทีเดียว หน้ายังดูเด็กอยู่เลย แต่ประธานเหมากลับปฏิบัติกับเธอแตกต่างออกไป เป็นไปได้ไหมว่าเธอเป็นน้องสาวของประธานเหมา?”
“ไม่ใช่หรอก ฉันไม่เคยได้ยินนะว่าท่านประธานเหมามีน้องสาว”
“เป็นแฟนคนนั้นของท่านประธานเหมาหรือเปล่า? เธอไม่ได้บอกเองหรอกเหรอว่าท่านประธานเหมามีแฟนแล้ว และเคยพาเธอมาที่บริษัทก่อนหน้านี้?”
“อืม นั่นแฟนของท่านประธานเหมาล่ะ เธอเคยมาที่นี้สองครั้งแล้ว ท่านประธานเอาใจเธอมากเลยล่ะ ฉันได้ยินมาว่าก่อนที่เธอจะมาถึง เขาให้เลขาเตรียมขนมมากมายในไว้ที่ห้องทำงานด้วย”
“ว้าว ฉันไม่นึกว่าท่านประธานเหมาจะเอาใจผู้หญิงเป็นด้วย”
“จะเป็นไปได้ยังไง? ไม่ว่าผู้ชายจะเย็นชาแค่ไหน เขาก็ต้องปฏิบัติแตกต่างออกไปกับผู้หญิงที่เขาชอบอยู่แล้ว ผู้ชายจะไม่รู้วิธีเอาใจผู้หญิงได้ยังไง ที่เขาเย็นชาก็เพราว่าเขายังไม่เจอคนที่เขาควรจะเอาอกเอาใจต่างหากล่ะ”
พนักงานหญิงพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้น
ในอีกด้าน
“มาถึงนานหรือยัง?”
เหมาเยซื่อจับมือเฉียวเมียนเมียนและพาเธอเดินเข้าไป
ชายหนุ่มประสานนิ้วมือของเขาเข้ากับนิ้วมือของเธอ
สายตาของเขาไม่ละจากเธอเลย ราวกับว่าเธอเป็นคนเดียวในสายตาของเขา
“ฉันเพิ่งถึงค่ะ”
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าพนักงานรอบตัวเธอมองมาที่เธอ เธอรู้สึกเขินอายนิดหน่อย เธอเม้มปากแล้วถามเบา ๆ
“ตอนนี้คุณไม่ยุ่งหรอกเหรอคะ?”
“ยุ่งสิ”
เหมาเยซื่อยิ้ม
“แต่ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ผมก็ต้องลงมารับคุณ”
เฉียวเมียนเมียนยิ้มหวาน
“งั้นฉันก็ทำให้งานของคุณล่าช้าละสิ? อันที่จริง ฉันขึ้นไปเองก็ได้”
“งานไม่สำคัญเท่ากับภรรยาของผมหรอก”
เหมาเยซื่อจับมือเธอและพาเธอเข้าไปในลิฟต์
หลังจากกดปุ่มไปชั้นบนสุด เขาก็ยกคางของเธอขึ้นและจูบเธอเบา ๆ ที่ริมฝีปาก
“ภรรยาของผมต้องมาก่อน เรื่องอื่นอยู่แล้วสิ”
ประตูลิฟต์ยังไม่ได้ปิด
เฉียวเมียนเมียนหันกลับมาและเห็นพนักงานมองมาที่พวกเขา
เธอหน้าแดงและตีเข้าที่หน้าอกของเขา
“ทำอะไรคะ อย่าจูบฉันตอนที่อยู่ข้างนอกแบบนี้สิ”
“ที่รัก ที่นี่มันในลิฟต์นะ”
