319 - ถ่ายทอดวิชา

319 - ถ่ายทอดวิชา

หลี่หงตู้ไม่สามารถหยุดหัวเราะได้ เขาหัวเราะอยู่นานแต่แล้วเสียงหัวเราะของเขาก็หยุดลงอย่างกะทันหัน

“ใช่แล้ว ขันทีที่มีแซ่หลิวให้เหรียญทองแดงแก่เจ้าสองเหรียญใช่หรือไม่”

“ถูกต้องแล้วอาจารย์ข้าได้รับเหรียญทองแดงที่สลักคำว่าจี้ไว้เพื่อไปศึกษาวิธีการยิงธนู…” เอี้ยนลี่เฉียงตอบอย่างจริงจัง

“อา เจ้าไปที่นั่นไม่ได้อย่างเด็ดขาด…” หลี่หงตู้รู้สึกประหม่าและหยุดเขาอย่างรวดเร็ว

“ทำไมล่ะอาจารย์” เอี้ยนลี่เฉียงมองเขาแปลกๆ

“เจ้าคนแซ่จี้นั้นเป็นคนที่ชั่วช้าที่สุดในโลก…!” หลี่หงตู้กัดฟันดาบออกมา

“อย่างนั้นหรือ” เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย “แต่ข้าต้องเรียนวิชายิงธนู…”

“ไม่ว่าจะอย่างไรเจ้าก็ต้องฝึกวิชาของข้าให้เชี่ยวชาญเสียก่อนถึงจะไปเรียนยิงธนูได้!”

เอี้ยนลี่เฉียงพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งและคิดว่าเขาไม่ควรกินอะไรที่มากเกินไปในคำเดียวจึงพยักหน้ารับปาก

“ได้เลยอาจารย์! ข้าสัญญาว่าก่อนที่จะเชี่ยวชาญวิชาจากท่านข้าจะไม่ไปเรียนยิงธนู!”

“ตอนที่เจ้าสุดสำเร็จแล้วข้าจะพาเจ้าไปที่นั่นเองไม่นั้นเจ้าคนแรกที่จะทุบตีเจ้าตายอย่างแน่นอน!”

“ตกลงข้าเชื่อฟังอาจารย์!” เอี้ยนลี่เฉียงพยักหน้า

“ใช่ นั่นเป็นวิธีการที่ถูกต้อง!” ใบหน้าของหลี่หงตู้ยิ้มออกมาอีกครั้ง

"โอ้ใช่ วิชาทวนของอาจารย์มีนามว่าอะไร?” เอี้ยนลี่เฉียงรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของหลี่หงตู้เป็นประกายเมื่อเขาได้ยินคำถามของเอี้ยนลี่เฉียงและดูเหมือนค่อนข้างพอใจกับตัวเอง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าเชี่ยวชาญวิชาทวนทั้งหมดที่มีในโลกนี้ ทวนดอกแพร์ ทวนตระกูลหยาง ทวนตระกูลเย่ว์ ทวนตระกูลอู๋ ทวนแทงหลัง ทวนทำลายดาว ทวนทรราช เพลงทวนเก้าสวรรค์สิบพิภพ ….”

เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึงเมื่อได้ยินชื่อวิชาทวนเหล่านั้น

“ท่านอาจารย์ ท่านกำลังบอกว่าท่านพร้อมที่จะสอนวิชาหอกทั้งหมดนั้นแก่ข้าหรือ?”

“แน่นอน…” รอยยิ้มของหลี่หงตู้จางลงในทันใดขณะที่เขาส่ายหัว

“ไม่!”

“เอ่อ ไม่…?” เอี้ยนลี่เฉียงสำลัก “แล้วท่านจะสอนอะไรให้ข้า”

“แก่นแท้ของวิชาทวน!”

“แก่นแท้?” เอี้ยนลี่เฉียงมีสีหน้าสงสัย “ที่ท่านไล่ออกมาไม่เห็นมีวิชานี้เลย?”

"แน่นอน!" หลี่หงตู้ดูเหมือนจะภูมิใจ

“วิชาทวนมีนับร้อยนับพัน แต่แก่นแท้ของมันก็อยู่ที่การรุกและการรับเท่านั้น การเคลื่อนไหวด้วยท่วงท่าสวยงามพวกนั้นไม่มีประโยชน์อะไรทั้งสิ้น ฝึกไปรังแต่จะทำให้ตัวเองโง่ซะเปล่าๆ!”

“แล้วแก่นแท้ที่อาจารย์ว่ามันเป็นแบบไหน?”

“สังหารคำทีในการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เจ้าไม่จำเป็นต้องควงทวนเหมือนกับพวกลิงค่าง เจ้าเพียงแค่เคลื่อนไหวครั้งเดียวก็ฆ่าคู่ต่อสู้ของตัวเองได้นั่นต่างหากคือเคล็ดลับที่แท้จริง?”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่หงตู้เอี้ยนลี่เฉียงก็รู้สึกว่าหน้าอกของเขาร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที

“ใช่ ข้าอยากเรียนสิ่งที่อาจารย์บอกนั่นแหละ! ต่อให้ต้องตายข้าก็จะสึกมันให้สำเร็จอย่างแน่นอน!” เอี้ยนลี่เฉียงลูบมือของเขาอย่างกระตือรือร้น “แล้วมันต้องฝึกแบบไหนเหรออาจารย์!”

“อะแฮ่ม อะแฮ่ม…”

หลี่หงตู้กระแอมไอสองครั้ง แล้วทันใดนั้นก็ชี้ไปที่แอ่งน้ำที่ฐานของน้ำตก

“มีทวนวิเศษเล่มหนึ่งอยู่ในน้ำเจ้าไปงมมันขึ้นมา…”

“ท่านอาจารย์ ทวนเล่มนั้นไปอยู่ในน้ำได้อย่างไร”

“เมื่อสองสามปีก่อน ข้าเห็นปลาตัวหนึ่งอยู่ในสระแล้วรู้สึกอยากกินปลาย่างกับเหล้าจึงโยนทวนใส่ปลาตัวนั้น…”

“มันจะไม่พังไปแล้วเหรออาจารย์มันถูกแช่น้ำอยู่ตั้งสามปี? ข้าว่าให้โรงตีเหล็กของคฤหาสน์กวางทำขึ้นมาใหม่จะไม่ดีกว่าเหรอ…”

“มันถูกสร้างขึ้นมาจากเหล็กกระดูกสันหลังมังกร ต่อให้เจ้าวิ่งไปทั่วโลกเจ้าก็ไม่สามารถหาทวนวิเศษที่แข็งแกร่งเหมือนทวนเล่มนี้ได้อีก…” หลี่หงตู้ส่ายหัว

“เหล็กกระดูกสันหลังมังกรเป็นวัสดุชนิดใด…?”

“เหล็กกระดูกสันหลังมังกรเป็นหนึ่งในสมบัติของโลกที่ไม่ได้สร้างขึ้นโดยฝีมือมนุษย์ เป็นวัสดุที่ดีที่สุดสำหรับทำด้ามทวนและไม่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงิน

ย้อนกลับไปในสมัยนั้นแม้แต่ครั้งสมบัติของฝ่าบาทก็ยังมีเหล็กกระดูกสันหลังมังกรเพียงชิ้นเดียว นี่คือของขวัญพระราชทานที่ฝ่าบาทมอบให้ข้า!”

“เดี๋ยวข้าจะไปงมมันเดี๋ยวนี้…”

เมื่อได้ยินว่ามีทวนล้ำค่าอยู่ในสระ เอี้ยนลี่เฉียงก็ตัดบทสนทนาสั้นๆ เขาตรงไปที่ขอบสระแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงกางเกงขาสั้นตัวเดียว

“มันอยู่ที่ไหนสักแห่งตรงกลางสระนั้นแหละ…ลองค้นหาใต้น้ำรอบๆดูสิ!”

“เอาล่ะ เดี๋ยวข้าจัดการเอง!” เอี้ยนลี่เฉียงยืนยันแล้วลงไปในสระ

สระน้ำสีฟ้าคราม ทิวทัศน์สวยงามราวกับวังมังกร เอี้ยนลี่เฉียงเป็นนักว่ายน้ำที่ดีในชาติที่แล้ว ดังนั้นการว่ายไปที่ก้นสระนี้จึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา

ไม่มีโคลนที่ด้านล่างของสระ มันถูกปกคลุมด้วยทรายและหินชั้นดี เอี้ยนลี่เฉียงเริ่มค้นหาไปรอบๆทีละก้าว แน่นอนว่าเขารู้สึกถึงบางสิ่งที่ยาวและแข็งอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาหลังจากก้าวไปสองสามก้าว นั่นอาจเป็นด้ามทวนโลหะ

เอี้ยนลี่เฉียงพยายามหยิบด้ามทวนขึ้นมาแต่มันหนักมากเขาสัมผัสได้ว่ามันมีน้ำหนักมากถึงสี่ร้อยจิน

ทวนยาวประมาณวาครึ่ง หากไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของเอี้ยนลี่เฉียงจะไม่มีใครสามารถงมทวมเล่มนี้ขึ้นมาได้เลย

ด้วยของหนักเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาจะไม่สามารถว่ายกลับขึ้นสู่ผิวน้ำได้ ในท้ายที่สุดเอี้ยนลี่เฉียงก็เดินลัดเลาะไปตามริมฝั่งก่อนจะโผล่ขึ้นมาจากน้ำ

“อาจารย์ใช่อันนี้หรือเปล่า?”

บางทีอาจเป็นเพราะว่าแช่น้ำเกินไปดังนั้นทวนเล่มนี้จึงถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำสีเขียวและน้ำตาลทำให้มันดูไม่มีความพิเศษอย่างใด

"ใช่! ใส่เสื้อผ้าก่อน!” หลี่หงตู้อุทานแล้วหยิบทวนที่มีน้ำหนักประมาณสี่ร้อยจินด้วยมือเดียว เขามองมันจากบนลงล่างด้วยอารมณ์และสัมผัสมันเบาๆด้วยความคิดถึง

เอี้ยนลี่เฉียงสวมเสื้อผ้าอีกครั้งโดยเร็วที่สุด

“นี่คือส่วนที่สร้างจากเหล็กกระดูกมังกรหรืออาจารย์ ทำไมมันดูธรรมดาจัง…”

หลี่หงตู้ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ใช้ทวนเล่มนั้นฟาดเข้าใส่หินโม่ที่เอี้ยนลี่เฉียงยกมา การโจมตีครั้งนี้รุนแรงเป็นอย่างมากและหินโม่ขนาดใหญ่ก็ถูกตัดแบ่งออกเป็นสองส่วนอย่างง่ายดาย

เมื่อเกิดการสั่นสะเทือนครั้งนี้ตะไคร่น้ำและโคลนที่ติดอยู่บนด้ามจับของทวนก็ถูกกระแทกออกไปเปิดเผยให้ถึงทวนสีเงินเงางามแวววาวอยู่ต่อหน้าเอี้ยนลี่เฉียง