ตอนที่70 ขายอุปกรณ์
ตอนที่70 ขายอุปกรณ์
หลังจากที่เจ้าอ้วนล็อคอินเข้ามาในเกม เขาก็ได้ยินเสียงข้อความนับไม่ถ้วนเด้งเข้ามาในระบบแจ้งเตือน
ช่องจดหมายของเขาเต็มไปด้วยข้อความมากมาย เป็นการบ่งบอกเลยว่ามีผู้เล่นหลายคนอยากติดต่อเขา
“การประมูลสาธารณะจะเริ่มขึ้นหลังจากครบหนึ่งเดือน ถ้าหากสนใจก็ให้ไปลงเงินในนั้นแทน” เจ้าอ้วนตอบกลับข้อความแบบนี้กับผู้เล่นทุกคน
หลังจากที่เจ้าอ้วนเฉียนตอบกลับไป ข้อความต่างๆก็เริ่มลดน้อยลง ทุกคนเข้าใจดีว่าสถานะในตอนนี้ พวกเขาต้องรีบเก็บเลเวลให้ได้ 30 เพื่อก่อตั้งกิลด์ และหาเงินให้มากเพื่อชนะการประมูล
เจ้าอ้วนเฉียนต้องการติดต่อไปหาเดอะฟูจิทีฟ แต่ว่าเขายังไม่ออนไลน์ เจ้าอ้วนเฉียนจึงเดินไปยังธนาคารเผื่อฝากเหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่นเอาไว้ก่อน แล้วก็จัดแจงข้าวของต่างๆให้พร้อมเดินทาง
เมื่อเสร็จกิจที่ธนาคารแล้วเขาก็เดินมารอที่ทางเข้าธนาคาร เพื่อมาตามนัดกับหลิวหลาน แต่เนื่องจากหลิวหลานยังไม่มาหาในตอนนี้ เจ้าอ้วนเฉียนจึงไม่อยากเสียเวลา
เขาเลยเดินกลับเข้าไปในธนาคารอีกครั้งและนำข้าวของต่างๆที่เขาไม่ได้ใช้ นำออกมาตั้งแผงขาย
“เร่เข้ามา เร่เข้ามา มาดูของระดับทองแดงที่ดรอปจากบอสกันเร็ว”
เมื่อเจ้าอ้วนเฉียนเปิดแผงลอยที่น่าสนใจแบบนี้ ผู้เล่นก็เริ่มมารวมตัวกันที่ร้านค้าของเขา
“สหาย นี่มันราคาเท่าไหร่งั้นหรอ?” นักรบหยิบกระบี่ขึ้นมาแล้วสอบถาม
เจ้าอ้วนจ้องมองดู เนื่องจากกระบี่อันนั้นมันไม่ได้ดีไปมากกว่าของธรรมดา มันแค่เพิ่มค่า สเตร้งมา 1 หน่วย
“5 เหรียญทอง” เจ้าอ้วนเฉียนพูดราคามามั่วๆ
“อืม... ก็ได้” นับรบคนนี้กัดฟันตอบพร้อมกับควักเงินออกมา 5เหรียญทอง
“สหายแล้วชิ้นนี้หล่ะ?”
“ผมต้องการอันนี้!”
…
อย่างที่บอกไปว่า ในตอนนี้ตัวเกมอีเทอน่อลยังอยู่ในช่วงแรกของการเปิดตัวเท่าไหร่ ซึ่ง ผู้เล่นส่วนมากยังไม่มีของทองแดงสวมใส่ ดังนั้นการที่ได้เห็นของทองแดงในราคา 5 เหรียญทอง ผู้เล่นส่วนมากจึงคิดว่าราคามันถูกมาก
“สหาย ขวานอันนี้มันมีค่าสเตตัสที่สวยเลยหล่ะ มันต้องแพงมากๆเลยใช่ไหม?” นักรบกล้ามโตท่านนึงเดินเข้ามาด้วยความออยากได้ของ แต่เขาก็ลังเลเนื่องจากขวานอันนี้มันน่าจะแพง
“พ่อนักรบหนุ่ม อย่าลังเลที่จะจ่ายเงินเพื่อความเก่งกาจ ค่าเด็กซ์เทอริตี้ +5 หน่วยนี่ช่วยอะไรได้หลายอย่างเลยนะ อย่างเช่นกรณีที่นายไปล่าบอสแล้วพลาด การโจมตีสุดท้ายนั้นสามารถปลิดชีพนายได้ แล้วนายทำได้แค่หลบเท่านั้น แต่ว่านายพลาดไม่สามารถหลบมันพ้น เฉียดไปนิดเดียว ไอเจ้าส่วนต่างค่าเด็กซ์เทอริตี้ 5 เนี่ยแหละที่สามารถช่วยเหลือนายได้ เท่านี้นายก็หายลังเลแล้วใช่ไหม?”
“นั่นก็จริง ผมจะลังเลอีกต่อไปทำไมกันเนอะ?” หลังจากที่โดนเจ้าอ้วนหลอกล่อ นักรบกล้ามโตคนนี้ก็ควักเงิน 10เหรียญทองออกมาเพื่อจ่ายทันที
“ขอโทษนะทุกคน พวกเราจะเหมาของทั้งหมดในร้านนี้” กลุ่มของผู้เล่นเฟียซดราก้อนเดินเข้ามา
“สหายถังเงินกำลังดูมีความสุขเลยนะ” เฟียซดราก้อนเดอะทาเล้นท์ทักทายอย่างยิ้มแย้ม
“อ้าวว่าไงสหายเฟียซดราก้อนทั้งหลาย” เจ้าอ้วนพยักหน้าตอบรับ “ทำไมยังไม่กลับเมืองพวกนายอีกหล่ะ? อยากจะมายึดที่แบล็คเทอเทิสงั้นหรอ?”
“แหม๋ ไม่หรอก พวกเราอยากกลับใจจะขาด แต่หัวหน้ากิลด์คลาวด์ดราก้อนยังไม่ให้ค่าเทเลพอร์ตกับพวกเราหน่ะสิ”
“ฮ่าๆ สหายเฟียซดราก้ออนทั้งหลายก็เป็นคนตลกเหมือนกันนะ เอาหล่ะมาเข้าประเด็นกันดีกว่า พวกนายอยากเหมาของทั้งหมดงั้นหรอ?”
“อย่างที่เห็นอะเนอะว่ากิลด์ของผมมีคนจำนวนมาก แต่พวกเรายังขาดแคลนอุปกรณ์อยู่ ดังนั้นการลงทุนซื้อของทั้งหมดก็ถือว่าเป็นเรื่องที่สมควรใช่ไหมหล่ะ? … หมดนี่ 100 เหรียญทองว่าไง”
“อ่า…” เจ้าอ้วนเฉียนทำท่าลีลา ยังไม่ตอบตกลง
“เจ้าอ้วน เอาของทั้งหมดนั่นมาให้ฉัน” หลิวหลานตะโกนมาจากไกลๆ
“อ่ะนี่ ของนายเอาไปให้หมดเลย” เจ้าอ้วนรีบทำการค้าขายกับเฟียซดราก้อนและรับเงินมาทันที
“เสียใจด้วยนะ เธอมาช้าไป!”
“ไอเวรอ้วน แกกล้าดียังไงขายของพวกนี้ให้คนอื่น?” หลิวหลานพูดด้วยความโมโห “เพราะฉันไม่จ่ายเงินงั้นหรอ? นายถึงได้ทำแบบนี้?”
“ก็ก่อนหน้านี้พูดอะไรไปหล่ะ?” เจ้าอ้วนแสดงท่าทางไร้เดียงสา “ผมเก็บไว้ให้แล้ว แต่คุณไม่ยอมจ่ายเงินผมสักทีก็เลยขายไปหมดเลย”
“ไอเวรอ้วน!?”
ทันใดนั้นสหายของเขาก็ทักมา “สหายถังเงิน นายอยู่ไหนหน่ะ?” เดอะฟูจิทีฟล็อคอินเข้าเกมมา ก็ทักทายทันที
“หึ เพื่อนผมกำลังมา เสียใจด้วยนะ” เจ้าอ้วนเฉียนตอบกลับหลิวหลาน แล้วก็ส่งตำแหน่งให้เดอะฟูจิทีฟทันที
เดอะฟูจิทีฟรีบมาหาเจ้าอ้วนเฉียนอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อมาถึงแล้วพบกับพวกเฟียซดราก้อนเขาก็ตกใจอยู่พักนึง ทั้งสองจ้องหน้ากันแบบจะเอายังไงดี?
“หึ สองโจรร่วมมือกันล่าบอสข้ามจักรวาล น่าสนใจดีว่าจะไปได้ไกลถึงไหน?” เฟียซดราก้อนเดอะทาเล้นท์พูดแล้วก็ไม่ได้สนใจเดอะฟูจิทีฟอีกต่อไป
เดอะฟูจิทีฟที่เห็นเช่นนั้นก็ยังกล้าๆกลัวๆอยู่ว่าจะเดินเข้าไปดีไหม แต่ด้วยระบบเกมที่ผู้เล่นไม่สามารถทำดาเมจต่อกันได้ในเมือง เดอะฟูจิทีฟจึงกล้าเดินเข้าไปเจ้าอ้วนเฉียน แล้วก็เหลือบไปเห็นหลิวหลาน
“อ้าวนั่นหัวหน้ากิลด์มิสตี้วอเทอร์ฟอลหนิ? นายขายเหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่นให้หล่อนแล้สงั้นหรอ?” เดอะฟูจิทีฟกระซิบที่ข้างหูเจ้าอ้วนเฉียน
“นายนี่ตลกเหมือนกันนะ ฮ่าๆ เหรียญนั่นมันมีมูลค่าสูงมาก ถ้าหากผมจะขายให้ใครสักคน ผมต้องขายให้กับคนที่น่ารักและสวยกว่านี้สิ!” เจ้าอ้วนแสดงท่าทางดูหมิ่นความสวยงามของหลิวหลาน
“ไอเวรอ้วน นายด่าฉันงั้นหรอ? นายกำลังจะบอกว่าฉันสวยไม่พองั้นสินะ?” หลิวหลานกำหมัดแน่นเสียยิ่งกว่าตอนเจ้าอ้วนขายของให้คนอื่น
เฟียซดราก้อนจ้องมองเจ้าอ้วนเฉียนและหลิวหลาน แล้วก็เข้าใจสถานการณ์ดีว่าเหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่นยังไม่ถูกขายไปอย่างแน่นอน
“ช่างเป็นเนื้อคู่ที่สวรรค์ส่งมาจริงๆ” เดอะฟูจิทีฟยิ้มและพูด
“จุ๊ ๆ ๆ อย่าพูดแบบนั้น เธอหน่ะมันอันตรายมาก สามารถทุบตีนายจนตายได้เลยนะ” เจ้าอ้วนเตือนเดอะฟูจิทีฟเบาๆ
“ยิ่งชอบเลยแบบนั้น สุดยอดจริงๆ” เดอะฟูจิทีฟพูดพร้อมกับทำหน้าตาสนใจ ดวงตาเป็นประกาย “สวัสดีคุณหญิง ผมมีนามว่าเดอะฟูจิทีฟ เคยเป็นหนึ่งใน 10อันดับแรกบนตารางจัดอันดับเหมือนกับคุณ ผมขอเสียมารยาทสอบถามได้ไหมว่าคุณอายุเท่าไหร่แล้ว? แต่งงานรึยัง? แล้วมีความประทับใจกับชายที่ยิ่งใหญ่และหล่อเหลาอย่างผมบ้างไหม?”
“โอ้ นายคือเดอะฟูจิทีฟเองงั้นหรอ สวัสดี นายเองก็ยิ่งใหญ่ตามที่พูดนะไม่อย่างงั้นไม่มีรายชื่อติดตารางจัดอันดับหรอก” หลิวหลานยิ้ม โค้งคำนับและพูดคุยกับเดอะฟูจิทีฟ
เจ้าอ้วนเฉียนเห็นแบบนี้ก็นั่งนิ่งไม่เข้าใจความคิดของเดอะฟูจิทีฟเลยจริงๆ
“ผมหวังว่าผมจะได้เล่นเกมกับคุณ ได้ใช่ไหม?” เดอะฟูจิทีฟถถาม
“ก็คิดว่าได้นะ แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่ฉันยังไม่เสร็จ ฉันเกรงว่าฉันจะไม่มีเวลาเล่นมากนักหน่ะสิ” หลิวหลานยิ้มพร้อมกับแสดงท่าทางลังเล
“มันคืออะไรงั้นหรอ? บอกผมได้ไหม? ผมยินดีที่จะช่วยคุณนะ” เดอะฟูจิทีฟเดินเข้าไปหาหลิวหลาน
“หึหึ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก... ฉันจะยอมออกเดทกับคุณถ้าช่วยฉันฆ่าไอไขมันนี่? สนใจไหม?” หลิวหลานหัวเราะ
“เธอมันนางปีศาจ!” เจ้าอ้วนสะดุ้งและด่ากลับทันที
“อืม....” เดอะฟูจิทีฟทำท่าลังเลและคิด “เอาล่ะสหายถังเงิน ถือว่าเป็นการช่วยเหลือให้เพื่อนคนนี้มีความสุข นายไปตายได้ไหม? แล้วผมจะจดจำคุณไว้ว่าเป็นผู้มีพระคุณตลอดไป”
“โอ้ว้าว นายยอมไล่ผมไปตายเลยงั้นหรอ?”
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ขำกันอย่างมีความสุข
“เอาล่ะ เลิกพูดล้อเล่นกันได้แล้ว นายขายเหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่นไปหรือยังหน่ะ สหายถังเงิน?” เดอะฟูจิทีฟถามทันที
“ยังเลย ผมจะเปิดประมูลสาธารณะหน่ะ” เจ้าอ้วนเฉียนพูดพร้อมกับหันไปมองหลิวหลาน
“ของฉันก็ไม่ได้ เหรียญก็ยังเอาไปเปิดประมูลอีก!” หลิวหลานบ่น “ถ้าขายให้ฉันคงจะได้ราคาดีกว่านี้แน่นอน..... ลืมไปแล้วสินะว่าฉันตามไปกระทืบนายที่บ้านได้หน่ะ”
“ราคาดีงั้นหรอ? กระทืบงั้นหรอ?” เจ้าอ้วนพูดแทรกขึ้นมาทันที
“คอยดูเลย!”
เจ้าอ้วนเฉียนได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มเจื่อนๆ แล้วก็พาทั้งสองเข้าไปในธนาคารทันที
เขานำเซ็ทไนท์เลเวล 8 9 10 ออกมาให้หลิวหลานดู
“เธอบอกว่าจะจ่ายให้ราคาดีใช่ไหม? พวกนี้พอจะสนใจไหม?”
“ไม่หล่ะ ของพวกนี้มันขยะ ในสายตาของฉันก็แค่ 1 เหรียญทองเท่านั้น” หลิวหลานเบือนหน้าหนี
“ได้โปรดหล่ะหญิงสาวผู้แสนสวย ได้โปรดอย่าทำร้ายน้ำใจของมหาเทพเฉียนแบบนี้เลย ผมต้องใช้เวลามากมายในการฆ่าบอสเพื่อให้ได้รับของพวกนี้มาเลยนะ” เจ้าอ้วนเฉียนพูด
“เสแสร้งต่อไปเถอะไออ้วน ฉันรู้มุขนายหน่ะ!” หลิวหลานพูด
“นายลองใช้ตัวเองเพื่อเป็นการขอโทษดูสิ” เดอะฟูจิทีฟแนะนำ
เจ้าอ้วนเฉียนลังเลอยู่พักนึงแล้วก็พยักหน้า “นั่นก็ไม่เลวนะ แต่คนหล่อๆอย่างผมจะเหมาะกับคนน่าเกลียดของเธองั้นหรอ?”
“ไอเวรอ้วน!” หลิวหลานโมโหมาก “ถ้านายเรียกฉันว่าน่าเกลียดอีกครั้งนึง ฉันจะออกเกมส์แล้วไปจัดการนายที่บ้านส้ะเดี๋ยวนี้!”
“ห้ะเดี๋ยวนะ เธอรู้จักบ้านนายงั้นหรอถังเงิน? เธอจะมาหานายที่บ้านงั้นหรอ?” เดอะฟูจิทีฟตกใจมาก พร้อมกับแสดงหน้าตาหื่นกาม “แล้วผมที่ช่วยล่าบอสหล่ะจะได้อะไรบ้าง?”
“ไอเวรตะไลทั้งสอง!” หลิวหลานรู้สึกได้ทันทีว่าไอสองคนนี้มันเป็นโจรที่น่ารำคาญมาก
“เอาล่ะเจ้าอ้วน ฉันเองก็ไม่ค่อยมีเงินมาก ฉันใช้เงินเรียนรู้สกิลไปหมดแล้ว ถ้าเกิดเป็นเงินหยวนหล่ะนายว่าไง?” หลิวหลานพูด
“หึหึ คิดว่าผมขายเพราะอยากได้เงินงั้นหรอ? ถ้าเกิดว่าผมอยากได้เงินผมเอาไปขายพวกเฟียซดราก้อนดีกว่า”
“ถ้ากล้าก็แล้วแต่...” หลิวหลานกัดฟันพูดอย่างน่ากลัว
“แม่งเอ้ย รู้สึกถึงการโดนเอาเปรียบเลย!” เจ้าอ้วนบ่น
“อะไรนะ? นายพูดว่าไงนะ?” หลิวหลานคิ้วขมวดและจ้องหน้าเจ้าอ้วนเฉียน
เจ้าอ้วนเฉียนรีบทำท่าเมินเฉยและหันไปคุยกับเดอะฟูจิทีฟทันที “เฮ้ ฟูจ โจรอย่างเราควรไปฟาร์มที่ไหนดีหล่ะ?”
“แมสเกรฟไม่สนุกอีกต่อไปแล้ว ลองไปที่ บัทเตอร์ฟายริดจ์ดูไหม? ที่นั่นมีมอนสเตอร์เลเวลตั้งแต่ 14 – 40 เลยหล่ะ แถมพวกมันยังมีค่าพลังชีวิตที่น้อยอีกด้วย แต่เสียดายที่พวกมีความว่องไวที่สูงมาก ซึ่งก็เหมาะกับโจรสายไวแบบพวกเราดีนะ” เดอะฟูจิทีฟตอบกลับทันที
“น่าสนใจดีนะ ถ้างั้นไปบัทเตอร์ฟายริดจ์กันดีกว่า” เจ้าอ้วนเฉียนตัดสินใจทันที
“ฉันเองก็จะไปด้วย!” หลิวหลานพูดแทรกขึ้นมาทันที
“มันคือสวรรค์แห่งโจรนะ เธอจะไปด้วยทำไม?” เจ้าอ้วนเฉียนสงสัย
“เพราะ.... ไม่ใช่เรื่องของนาย! ฉันจะไปก็คือฉันจะไป!” หลิวหลานตอบและเชิดหน้า
