ตอนที่ 799 เขาไม่สามารถมองข้ามเธอไปได้

“โดยหลักการแล้ว มันเป็นแบบนั้นครับ” เว่ยเจิ้งยิ้มอย่างสุภาพ

“คุณเซิน หากคุณจะมา คุณโทรหาประธานเหมาก่อนที่คุณจะมา ประธานเหมาจะแจ้งให้ผมทราบ  และผมจะแจ้งให้แผนกต้อนรับรับทราบ แล้วพาคุณไปพบประธานเหมาโดยตรงครับ”

เซินโย่วหายใจเขาลึก ๆ แล้วยิ้ม

“ฉันต้องนัดเขาใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ ผมจะโทรแจ้งประธานเหมาให้ครับ”

เว่ยเจิ้งมองดูท่าทางโกรธของเธอและรู้สึกว่าเธอน่าสงสาร

อันที่จริง ถ้าประธานเหมาไม่ได้คบกับนายหญิง เขาเองก็รู้สึกว่าเซินโย่วเป็นตัวเลือกที่ดี

ครอบครัวเซินและครอบครัวเหมาก็เข้ากันได้ดี และเซินโย่วก็รู้จักกับประธานเหมามาหลายปีแล้ว

ยิ่งกว่านั้น เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ข้างปรานเหมา

ถ้านายหญิงไม่ปรากฏตัว คนที่ประธานเหมาจะเลือกแต่งงานด้วยก็คงเป็นเซินโย่ว

เธอโสดมากว่า 20 ปีแล้ว แต่สุดท้ายเธอก็ต้องมองดูผู้ชายที่ตัวเองชอบไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น

ช่างน่าสงสารจัง

แต่คนที่ฉลาดกว่าก็ควรจะรักษาระยะห่างหลังจากนี้

เธอไม่ควรมีความคิดที่ไม่สมจริง

เซินโย่วเป็นผู้หญิงที่ฉลาด

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอกลายเป็นคนที่ไม่มีเหตุผล เมื่อพูดถึงความสัมพันธ์

สิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้กำลังค่อย ๆ บั่นทอนมิตรภาพระหว่างประธานเหมาและเธอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอตั้งเป้าไปที่นายหญิง

ประธานเหมาสนใจนายหญิงมาก เขาคงไม่สามารถทนให้เธอทำอะไรเธอได้

ถ้าเธอหยุดตอนนี้ มันก็คงไม่สายเกินไป

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เธออาจจะกลายเป็นคนแปลกหน้ากับประธานเหมา

เว่ยเจิ้งหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาเหมาเยซื่อ

เมื่อเขารับสาย เขาพูดด้วยความเคารพว่า

“ประธานเหมาครับ ผมเจอคุณเซินที่ล็อบบี้ เธอบอกว่าเธอมีเรื่องจะคุยกับท่านครับ ท่านสะดวกพบเธอไหมครับ”

เว่ยเจิ้งคิดว่าเหมาเยซื่อจะต้องปฏิเสธ

คราวที่แล้วประธานเหมาบอกว่าไม่ให้ใครขึ้นไปพบ

เขาไม่ได้หมายถึงเซินโย่วหรอกเหรอ?

เขาได้ยินเหมาเยซื่อพูดด้วยตนเองว่าไม่ให้เซินโย่วขึ้นมาได้โดยเด็ดขาด

เว่ยเจิ้งตกใจและถามอีกครั้ง

“ให้คุณเซินขึ้นไปได้ไหมครับ”

หลังจากได้รับการยืนยันอีกครับ เขาก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย

แต่เขารู้ว่าการตัดสินใจของประธานเหมาไม่ผิด

เขาต้องมีเหตุผลของเขาที่ปล่อยให้เซินโย่วขึ้นไป

เว่ยเจิ้งเก็บโทรศัพท์มือถือของเขาและเดินไปหาเซินโย่ว

เขายิ้มและพูดว่า

“คุณเซินเชิญมากับผมครับ ประธานเหมาใกล้จะประชุมเสร็จแล้ว สักครู่จะมาพบคุณครับไ

เซินโย่วยิ้ม เมื่อได้ยินเช่นนั้น

เธอรู้ว่าเธอมีที่สำหรับเหมาเยซื่อ

เขาไม่สามารถมองข้ามเธอไปได้

เธอหิ้วกระติกน้ำร้อนแน่นและยิ้มให้กับเขา

“เอาล่ะ เรารอให้เขาทำงานเสร็จก่อนก็ได้ ฉันเอาซุปมาให้เขาด้วยล่ะ”

“เอ่อ...”

เว่ยเจิ้งมองลงไปและเห็นเซินโย่วหิ้วกระติกน้ำร้อน

เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า

“คุณเซินทำซุปมาให้ท่านประธานเหมาด้วยเหรอครับ?”

“อืม” เซินโย่วยิ้มและพูดว่า

“ฉันทำเอง ฉันใช้เวลาทำไก่ตุ๋นโสมเป็นชั่วโมงเลยนะ ใช้โสมที่ดีที่สุดด้วย อาซื่อคงจะเหนื่อยหลังจากการประชุมนาน ๆ แบบนี้ นี่เป็นซุปที่ดีที่สุดสำหรับเขา”