　　"ขอบคุณ" หลังจากจิบสองจิบอย่างสง่างามเสี่ยวหยานยิ้ม: "ตลอดทั้งบ่ายผมแทบจะไม่ได้หยุดใช้เสียงเลยต้องพูดอยู่ตลอดเวลา และผมก็พึงสูบมาด้วย คอแห้งมาก" เมื่อเหฌนดงซูบินอ้าปากบ่นอีกครั้ง เสี่ยวหลานก็อดยิ้มไม่ได้ “คุณหัวเราะอะไร วันนี้ก็มีประชุมทั้งวันเลย สินะ แล้วคุณพอจะได้เรื่องเกี่ยวกับการโยกย้ายตำแหน่งของผมบ้างไหม” ดงซูบินกล่าว “ผมได้ยินมา”

　　เสี่ยวหลานก้มศีรษะของเธออีกครั้งแล้วดื่มน้ำต้มก่อนพูดว่า: “เขตหนางฉางอยู่ไกลจากตัวมฑลของเราแต่แทบจะมีความเจริญพอๆกับมณฑลหยานไท่ และ ที่นี่นฉันก็ไม่ค่อยมีอิทธิพลหรือเส้นสายเท่าไรเลย และฉันช่วยคุณไม่ได้มาก ดังนั้นคราวนี้คุณจะต้องเผชิญกับความท้าทายครั้งใหญ่ สภาพแวดล้อมใหม่และสถานการณ์ใหม่ เป็นการทดสอบเล็กๆ น้อยๆ ให้กับคุณ ในหยานไท่ดงซูบินนั้นพอจะมีชื่อเสียง แต่ในเขตหนานฉาง ผู้คนไม่รู้ว่าคุณเป็นใครและแทบจะไม่คุ้นหน้าคุณเลยด้วยซ้ำ คุณรู้ไหมว่าฉันหมายความว่าอย่างไร?”

　　ดงซูบินมีชื่อเสียงมากใน มณฑลหยานไท่มันเกี่ยวอะไรกับระดับตำแหน่งของเขาและตำแหน่งของเสี่ยวหลาน ความสัมพันธ์แบบชู้สาว นั้นไม่เหมาะกับงานราชการเท่าไรนัก อย่างไรก็ตาม ในเขตหนานฉาง ดงซูบินเองก็ไม่มีญาติหรือเพื่อนร่วมงานเก่าของเขาเลย ยิ่งกว่านั้น มณฑลและเมืองมักเกี่ยวข้องกันในทุกด้าน และความสัมพันธ์ก็ซับซ้อน บางทีคุณอาจพบใครบางคนที่คุณอาจรู้จัก ดังนั้นการที่ดงซูบินไปที่นั้นก็เปรียบเสมือนดงซูบินต้องไปเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด ทุกคนจะไม่เคารพเขาเหมือนที่เขาอยู่หยานไท่

　　“อืม ผมเข้าใจแล้ว”

　　“เอาล่ะ ฉันจะไม่พูดมากกว่านี้ ถ้าพูดมากกว่านี้ คิดคุณอาจเกลียดฉันเลยก็ได้”

　　“ถ้าอย่างงั้นผมไม่รบกวนแล้วดีกว่า ผมแทบจะทนไม่ไหวแล้วที่จะไปดำรงตำแหน่งนั้น” เมื่อเดินขึ้นไปดงซูบินบีบไหล่ของเธอ “ผมไม่เห็นคุณทั้งวันและผมก็คิดถึงคุณมากๆ”

　　เสี่ยวหลานยิ้มอย่างขยันขันแข็งและหันหลังกลับมาก่อนจะพูดว่า “คุณนี้ปากหวานจริงๆ?”

　　ดงซูบินยิ้ม: "ก็เพราะว่ามันหวานจริงๆ"

　　"จริงเหรอ?" เสี่ยวหลานเหลือบมองเขาด้วยรอยยิ้มที่มุมตาของเธอ

　　ดงซูบินไอมองไปที่ปากของเสี่ยวหลาน ก้มศีรษะลง และจูบเธอ

　　ใครจะไปรู้ เสี่ยวหลานพยายาม หลีกเลี่ยงและยิ้ม: "ที่นี่ยังคงเป็นสำนักงานถ้ามีใครบังเอิญมาเจอเขามันจะไม่ดี"

　　"คุณเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรือยังไงอย่าจะรู้ว่ามันหวานไหม"

　　"ฉันไม่ได้บอกว่าจะชิมตอนนี้ ฮ่าฮ่า”

　　ดงซูบินเองรู้สึกเซงเล็กน้อยกับคำปฏิเสธนี้ เขาไม่ยอกเลิกความพยายาม เขาต้องจูบเธอ เสี่ยวหลานกล่าวว่า "ไม่เป็นไร โอเค" หลังจากที่ทั้งสองผลักเธอไปครู่หนึ่ง ดงซูบินชี้ไปที่ปากของเขาและนั่งลงบนโซฟาเสี่ยวหลานเหลือบมองเขาด้วยตาพระจันทร์เสี้ยวและก้มศีรษะเบา ๆ สัมผัสปากของเขาทำให้ดงซูบินคันมาก สองวินาทีต่อมาเสี่ยวหลานใช้ลิ้นของเธอเอง มันติดตะขอเล็กน้อย และกวาดปากของดงซูบิน ด้วยปลายลิ้นของเธอสามหรือสี่ครั้ง ทำให้ดงซูบินแทบจะทนไม่ไหว

　　เสี่ยวหลานถอยของเธอออกมายิ้มอย่างสง่างาม “มันมีเต็มไปด้วยกลิ่นของบุหรี่”

　　ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดว่า “พี่เสี่ยว ผมยังไม่กลับดีไหม?” ดงซูบินตะโกนออกมา

　　“ทำไม่? คุณคิดว่าการตะโกนจะทำให้ฉันใจอ่อนอย่างงั้นหรอ? ฮ่า ๆ ตัดสินใจให้ดีถ้าไม่อย่างงั้นคุณจะออกที่นี้ไม่ได้”

　　'ผมไม่กลัวหรอกไม่มีใครสามารถห้ามผมได้ในตอนนี้ '

　　เสี่ยวหลานหัวเราะคิกคักแล้วตบหลังมือ “เด็กน้อย คุณต้องหัดอดทนอดกลั่นบางอย่างไว้นะ ตอนนี้คุณอย่ามาเสียเวลากับฉันเลย เตรียมตัวของคุณให้พร้อมเถอะ”

“แต่คราวหน้าอาจไม่ได้มีโอกาสแบบนี้อีกแล้วนะ เพราะระยะทางระหว่างหยานฉางกับหยานไทนั้นค่อนข้างไกลกันมาก ผมเองก็ไม่รู้จะได้กลับมาเมื่อไร”

"ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงคุณเองก็ควรจะดูแลตัวเองให้ดีนะ เพื่อความปลอดภัยของคุณเอง"

　　“ผมเข้าใจแล้ว”

　　แน่นอนช่วงเวลาหลังจากนี้จะเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างแน่นอน แม่ของดงซูบินองก็ได้ไปสอนในเมืองแล้ว พี่หยูก็จะติดตามดงซูบินไปด้วย ฉูหยวนก็อยากไปทำงานในเมืองด้วย ซึ่งหมายความว่าดงซูบินจะต้องห่วงเสี่ยวหลานเป็นพิเศษคนเดียวเท่านั้น มันทำให้ดงซูบินนั้นกังวลใจเป็นอย่างมาก แต่ถึงยังไงเขาก็ทำเพียงแค่ถอนหายใจออกมาเพราะไม่สามารถทำอะไรได้อยู่ดี

　　เมื่อถึงจุดนั้นเสี่ยวหลาน ก็ตบโต๊ะแบบสบาย ๆ หยิบไฟแช็กขึ้นมาแล้วจุดไฟให้เขาด้วยรอยยิ้ม

　　ดงซูบินผงะไปครู่หนึ่งและโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับบุหรี่ในปากของเขา ดูเหมือนว่าจะเป็นครั้งแรกที่เสี่ยวหลาน จุดบุหรี่ให้เขา

　　เสี่ยวหลานชักมือกลับไป "คำสั่งโยกย้ายน่าจะมาถึงในไม่กี่วันนี้ สัปดาห์นี้น่าจะเป็นสัปดาห์ที่คุณต้องบอกลาเพื่อนๆของคุณที่นี้ ฮ่าฮ่า แต่สำหรับวันนี้เป็นวันของฉัน คุณจะต้องอยู่กับฉันและทานข้าวกับฉันด้วย "

　　"แค่นั้นก็พอแล้ว... " ดงซูบินพูดในใจว่า ไม่อยากแค่ทานข้าวและคุยกันเท่านั้น ฉันเองก็อยากจะนอนกับคุณด้วย

　　...

　　เป็นเวลาหลายวันดงซูบินกำลังเตรียมที่จะออกจากเขตหยานไท่

　　เพื่อๆและคนรู้จักของดงซูบินจัดงานเลี้ยงฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่...

　　ทุกคนที่รู้จักดงซูบินกลับมาหาเขาอีกครั้งมันเหมือนกับตอนที่เขาพึงรอดจากเหตุการณ์เครื่องบินตกยังไงยังงั้นเลย และบางครั้งมีคนหลายกลุ่มได้รับเชิญไปทานอาหาร อันที่จริงมีกิจกรรมมากมายให้ทำ ทั้ง เซาว์น่า การพูดคุยสังสรรค์กัน นั้นร่วมถึงกาการเชิญเสี่ยวหลานมาด้วย แต่ถึงอย่างงั้นหลายคนเองก็ไม่กล้าไปร่วมวงกับเธอเพราะท้ายที่สุดพวกเขายังกลัวว่าเสี่ยวหลานอยู่ดี เพราะต่อให้หัวหน้าซูบินออกไปแล้ว แต่พวกเขายังต้องทำงานกับเสี่ยวหลาน

　　ในตอนท้ายดงซูบินยังเชิญผู้นำมณฑลบางคน

　　ตัวอย่างเช่น รองเลขาธิการเฉาซูเผิงเช่น ครอบครัวของดวนเซิงกัง เลขาธิการคณะกรรมการตรวจสอบวินัย และครอบครัวของจ้าวจินหยง หัวหน้าแผนกกองทัพ

　　เสี่ยวหลานและดงซูบินก็เข้าร่วมการประชุมกับทั้งคู่ นี่เป็นความคิดของดงซูบิน เขาและสมาชิกคณะกรรมการประจำคณะกรรมการสามแห่งของมณฑลมีความเสน่หาเจียวบ้าง แต่สามคนนี้ล้วนเป็นฝ่ายของเซียงดาว ฉันต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อ ช่วย เสี่ยวหลานสร้างความสัมพันธ์และเชื่อมต่อซึ่งกันและกันแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เปลี่ยนไปเป็นฝ่ายเสี่ยวหลาน เขาก็สามารถใช้เรื่องนี้เพื่อโปรยหมอกและปล่อยให้เซียงดาวต้องการไป

　　ในตารางงานที่ยุ่ง วันออกเดินทางใกล้เข้ามาแล้ว

　　ความรักของดงซูบินที่มีต่อมณฑลหยานไท่ นั้นไม่เล็กเลย ในตอนนี้ เขามีความรู้สึกอึดอัดในใจจริงๆ หลังจากการหยั่งรากมานานกว่าหนึ่งปี มันไม่ใช่ว่าคุณจะปล่อยมือได้

　　เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน คำสั่งโอนของแผนกองค์กรอยู่ในมือของดงซูบิน

　　ดงซูบินได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเลขานุการและผู้อำนวยการคณะทำงานพรรคของสำนักงานตำบลกวงหมิงเขตเมืองหนาฉาง นายกเทศมนตรีเมืองเฟิงโจว

　　……

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด