ตอนที่แล้ว305 - วันสุดท้ายในนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป307 - พลังที่น่าสะพรึงกลัว

306 - ผู้คุ้มกัน


306 - ผู้คุ้มกัน

เอี้ยนลี่เฉียง กู่เจ๋อซวนและจ้าวฮุ่ยเผิงตื่นขึ้นจากการหลับใหลในวันรุ่งขึ้นก่อนรุ่งสาง หลังจากเตรียมการสักครู่ พวกเขาสะพายกระเป๋าไว้บนหลังและออกจากยอดเขาเทียนเฉียวก่อนตีห้า

เมื่อทั้งสามมาถึงนอกประตูของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ท้องฟ้าทางทิศตะวันออกก็เริ่มส่องแสง แดดยังไม่ออก อย่างไรก็ตาม ถนนกว้างนอกประตูภูเขาก็พลุกพล่านไปด้วยกิจกรรมทุกประเภท

ที่ด้านนอกประตูมีรถม้าประมาณสามร้อยคันและในขบวนนี้มีผู้คุ้มกันประมาณพันคน

“มีรถมามากมายจริงๆ นี่เป็นขบวนที่ใหญ่โตอย่างยิ่ง?” กู่เจ๋อซวนเบิกตากว้างขณะที่มองดูปรากฏการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขา

“อาวุธชั้นดีสองหมื่นชิ้น ข้ารู้สึกว่าคนจำนวนน้อยนิดอย่างนี้ไม่พอด้วยซ้ำ…”

เอี้ยนลี่เฉียงกล่าวอย่างสบายๆ หลังจากกวาดสายตามองไปยังรถม้า

“อาเจ้ารู้อยู่แล้วว่ามีอะไรอยู่ในรถม้า ท่านผู้นำข้าก็อยู่ที่เขาเทียนเฉียวทำไมข้าไม่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย?”

“สิ่งนี้ถือได้ว่าเป็นข้อมูลลับภายในนิกาย ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงไม่มีความรู้เรื่องนี้ หากข้อมูลนี้รั่วไหลออกไปคนที่รู้ความลับทั้งหมดจะต้องถูกลงโทษซึ่งจะนำไปสู่ปัญหาระหว่างการเดินทาง

ข้าเพียงแค่ได้ยินความลับนี้มาโดยตรงเงินเท่านั้น มาเถอะ ไปรายงานการมาถึงของเรากัน ไม่งั้นอาจมีคนอ้างว่าเราไม่รู้มารยาท…”

“ใช่ เจ้าพูดถูกต้องแล้ว!”

จ้าวฮุ่ยเผิงบางครั้งจะพูดน้อยกว่าสิบคำในหนึ่งวัน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเอี้ยนลี่เฉียงและกู่เจ๋อซวนจะเป็นคนที่พูดกันเกือบตลอดเวลา

เมื่อทั้งสามคนอยู่ด้วยกัเขาจะฟังอยู่ข้างๆโดยไม่พูดอะไรเท่านั้นคนที่ไม่รู้จักเขาคงคิดว่าจ่าวหุยเผิงเป็นคนใบ้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง มีเพียงเอี้ยนลี่เฉียงและ กู่เจ๋อซวนเท่านั้นที่รู้ว่าเขาชอบที่จะไม่พูดต่อหน้าฝูงชน นี่คือบุคลิกของเขาที่ไม่สามารถบังคับได้

หลังจากการสุ่มถามคนในกองทหาร เอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนก็สามารถหาหัวหน้าขบวนพบ หัวหน้าหน่วยคุ้มกันแซ่เฟิง เขาคือผู้พิทักษ์สี่ทะเล

ผู้พิทักษ์สี่ทะเลเป็นหน่วยงานที่สังกัดภายใต้ลานสี่ทะเลของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์

สมาชิกส่วนใหญ่ของหน่วยงานคุ้มกันเป็นศิษย์ภายในนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ นอกจากนี้ผู้พิทักษ์สี่ทะเลยังเชี่ยวชาญในการคุ้มกันและปกป้องผู้คน

หัวหน้าขบวนแซ่เฟิงมีร่างกายที่แข็งแกร่งและมีหนวดเคราครึ้ม ดวงตาของเขาเป็นประกาย และหูของเขาก็กางออกซึ่งดูไม่สมส่วนกับใบหน้าที่ค่อนข้างหล่อเหลาของเขา

เพียงมองดูครั้งเดียวก็ทราบได้ว่าชายคนนี้ถือเป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง

“พวกเจ้าสามคนคือคนที่เขาเทียนเฉียวส่งมาให้ตามเราไปทางเหนือหรือเปล่า”

หัวหน้าคุ้มกันเฟิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นเอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจต่อพวกเอี้ยนลี่เฉียง

เมื่อเห็นการแสดงออกของหัวหน้าขบวนเฟิง เอี้ยนลี่เฉียงก็พยักหน้าตอบรับ

"ใช่!"

“แสดงป้ายประจำตัวของเจ้าให้ข้าดู!”

เอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนมอบป้ายประจำตัวของตนให้กับหัวหน้าคุ้มเฟิง เขาทำการตรวจสอบคร่าวๆ ก่อนจะโยนป้ายพวกนั้นกลับคืน

“พวกเจ้ามีความขัดแย้งกับใครบนเขาเทียนเฉียว?”

“ก็… เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราทำอะไรผิด ผู้จัดการชิวเป็นคนจัดการให้เรามา!” เอี้ยนลี่เฉียงกล่าวอย่างใจเย็น

“ลืมมันไปเถอะ อย่าพูดถึงเรื่องไร้สาระนี้อีก!” หัวหน้าคุ้มกันเฟิงโบกมืออย่างรำคาญและพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่หยาบคาย

“ข้าจะอธิบายกฎของที่นี่ให้เจ้าฟัง เจ้าสามารถติดตามเราไปได้แต่เจ้าต้องเชื่อฟังคำสั่งของข้า ข้าบอกให้เจ้าไปเจ้าต้องไปข้าบอกให้เจ้าหยุดเจ้าต้องหยุด

ภายใต้การคุ้มกันของข้าขบวนนี้จะปลอดภัยอย่างแน่นอนขอเพียงแค่เจ้าทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด เจ้าก็จะสามารถกลับมาที่นี่ได้อย่างปลอดภัยเข้าใจหรือไม่”

“เข้าใจแล้ว!”

“เฉินหู่…” ผู้นำคุ้มกันเฟิงหันกลับมาและเรียกคนที่อยู่ใกล้ๆ

ชายอายุ 30 ปีคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาทันทีเมื่อได้ยินการเรียกและพูดว่า

“หัวหน้า”

“สามคนนี้มาจากยอดเขาเทียนเฉียว พวกเขาจะติดตามเจ้า สอนกฎไอ้พวกเขา…”

"ทราบแล้วครับ!"

ชายที่ชื่อเฉินหู่เหลือบมองเอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆก่อนพูดต่อ

“พวกเจ้าตามข้ามา…”

และเช่นเดียวกันเอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนก็ติดตามเฉินหู่ซึ่งจัดการธุระให้พวกเขาทันทีหลังจากนั้น ทั้งสามคนได้รับมอบหมายให้ติดตามรถสามคันที่บรรทุกสินค้า

นอกจากจะดูแลสินค้าแล้ว พวกเขายังมีหน้าที่ดูแลม้าแรดที่ลากรถด้วย เมื่อพวกเขาเดินตามกลุ่มไป พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เดินไปมาโดยลำพัง

แม้แต่อาหาร เครื่องดื่ม และการเคลื่อนไหวของลำไส้ก็ต้องได้รับการควบคุมและอนุญาตจากเฉินหู่ พวกเขาต้องอยู่ตรงเวลาเมื่อถูกเรียก

หากพวกเขาพยายามที่จะไม่เชื่อฟังเขา แส้ในมือของเฉินหู่จะเริ่มบินไปรอบๆทันที…

หนึ่งชั่วยามหลังจากเอี้ยนลี่เฉียงและเพื่อนๆของเขามาถึง แสงแรกของรุ่งอรุณก็ปรากฏขึ้นและส่องแสงบนพื้นผิวโลก

ในที่สุดกองรถม้าขนาดใหญ่ก็เคลื่อนออกจากประตูนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ภายใต้เสียงคำรามของผู้นำคุ้มกันเฟิง:

“เริ่มการคุ้มกัน…”

เช่นเดียวกับงูยาว กองเรือเริ่มเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ทุกคนในกองเรือ รวมทั้งผู้ที่อยู่บนหลังม้าก็เริ่มขับรถม้าออกไป ยกเว้นเอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนที่เริ่มท่องกฏต่อเนื่องกันราวกับกำลังร้องเพลง

“ผู้พิทักษ์สี่ทะเลข้ามทะเลทั้งสี่ เราเป็นคนมีเหตุผล เราใช้คำพูดโน้มน้าวใจ ไม่ใช่ด้วยความรุนแรงและความโกรธ บรรดาผู้ที่ไม่เอาใจใส่เราจะได้รับการต้อนรับด้วยดาบและหอกของเรา

หากไม่มีธุรกิจก็ไม่มีงานให้เราทำ หากเจ้าไม่ผูกมิตรกับเราพวกเจ้าก็จะเผชิญหน้ากับดาบของเรา หากเจ้าเป็นมิตรกับเราเจ้าจะได้รับความมั่งคั่งและความปลอดภัย

ความไม่ซื่อสัตย์และความอยุติธรรมจะไม่ได้รับการยอมรับ จำคำเหล่านั้นไว้ในใจและคุณจะอยู่ร่วมกันอย่างสันติในทุกก้าวที่เราเดินผ่าน”

ธงสามเหลี่ยมด้านเดียวของผู้พิทักษ์สี่ทะเลถูกปักไว้ที่ด้านบนของรถม้านั้น

เอี้ยนลี่เฉียงฟังเพลงอันโอ่อ่าของชายสองสามร้อยคนขณะนั่งอยู่บนรถม้า ซึมซับบรรยากาศของภราดรภาพอย่างทั่วถึง ในขณะนั้นเขาค่อนข้างสนใจสถานการณ์นี้

งานนี้ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดไว้แต่แรก เขาเคยได้รับพัสดุจากAlibabaในชาติที่แล้วไม่ทราบว่าการขนส่งของพวกเขามีความแตกต่างจากสถานการณ์ตอนนี้หรือไม่

ถ้ามีรถไฟหรือรถยนต์จะสะดวกกว่าในการขนส่งสินค้ามากกว่า พูดตามตรง การสร้างรถไฟ รถยนต์ หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านั้นนั้นไม่ใช่เรื่องยาก

ในการสร้างสิ่งเหล่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเครื่องจักรไอน้ำ หลักการเบื้องหลังเครื่องจักรไอน้ำไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น แต่เนื่องจากผู้คนในโลกนี้เคยชินกับการใช้กำลังสัตว์และกำลังคน จึงไม่มีใครคิดเรื่องนี้ตั้งแต่แรก

เป็นไปได้ไหมที่เขาจะสร้างเครื่องจักรไอน้ำขึ้นบนโลกนี้เป็นครั้งแรก?

ความคิดผุดขึ้นในหัวของเอี้ยนลี่เฉียง จากนั้นเขาก็ส่ายหัว ละทิ้งความคิดนั้น โลกใบนี้เป็นโลกที่ถูกปกครองด้วยความรุนแรง การจะทำสิ่งอื่นนั้นเป็นเรื่องไร้สาระทั้งสิ้น

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด