ตอนที่ 244 วินาตื่นจากฝันพยากรณ์

ตอนที่ 244 วินาตื่นจากฝันพยากรณ์

อารอนมองดูเหล่ายักษ์เถื่อนร่างกำยำบุกเข้าฆ่าฟันซอมบี้โดยไม่เกรงกลัวสิ่งใด ภาพด้านหน้ามันทำให้อารอนนึกถึงการต่อสู้ในสมัยก่อนของตัวเอง เขาไม่เคยกลัวใคร เขามักจะสู้แม้แต่สัตว์กลายพันธุ์ที่แข็งแกร่งกว่าตัวเอง แต่พอก้าวมาอยู่ในจุดที่สูงถึงระดับสีทองทำไมเขาถึงกลับมากลัวตายได้กัน

ตัวตนและความกล้าความมุ่งมั่นในอดีตของเขาหายไปไหนแล้ว อารอนก้าวเดินออกมาข้างหน้ามนุษย์ทุกคน เสียงที่เปล่งออกมาด้วยความธรรมดา แต่กับดังกังวานกระจายไปทั่วทั้งมนุษย์ที่สั่นกลัวอยู่

“ข้าอารอน ชายที่ต่อสู้ในโลกที่ล่มสลายมา 212 ปี เป้าหมายของข้าคือการแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าพันธุ์มนุษย์ ตอนนี้เวลาจะพิสูจน์สิ่งที่ข้าเฝ้ารอนั้นมาถึงแล้ว ข้าจะฆ่าซอมบี้ทุกตัวให้หมดเพื่อบอกว่าข้านั้นแข็งแกร่งแค่ไหน ใครที่ต้องการจะสู้ก็จงตามมา แต่ใครที่กลัวตายพวกเข้าจงมุดหัวและรอความตายอยู่ที่นี่เถอะ”

พูดจบอารอนก็ยืนมือไปข้างหน้า เขาค่อย ๆ ยกมันขึ้น พื้นดินที่ห่างไป 100 กิโลเมตรต่างแยกออกจากดินลอยขึ้นมาหาอารอน พิ้นดินในจุดที่เขายืนอยู่ก็ยกตัวสูงก่อนที่จะพาเขาพุ่งเข้าหาฝูงซอมบี้ อารอนบุกเข้าไปตรง ๆ

ตาเดียวยังคงมีสีหน้าเย็นชาไม่พูดอะไร เขาเปิดดวงตาที่บอดขึ้น ดวงตานั้นของเขาเหมือนกับก้อนหินราบเรียบ จากนั้นก็ก้าวเดินออกไปทีละก้าวหลอมรวมกับกวดหินและดินทรายก่อร่างเป็นเกราะจากเกราะเป็นโกเลมยักษ์วิ่งขนาบข้างไปกับอารอน ชารอนยิ้มออกมา เธอเข้าใจดีตาเดียวไม่สนใจอยู่แล้วว่าจะเป็นหรือตายสิ่งที่เขาทำก็แค่ต้องการชดเชยเรื่องในอดีตเท่านั้น

ชารอนตามออกไปเช่นกัน

“คิ ๆ น่าสนุกดีนิ” สาวโรคจิตยิ้มออกมามองทั้งสามคนก่อนจะตามไปเช่นกัน

คนอื่น ๆ ที่เห็นว่ามนุษย์ชั้นสูงสีทองฝั่งตนเองออกไปสู้ก็ไม่คิดจะหลบอยู่เป็นคนขี้ขลาดตาขาวนั่งรอความตาย ถ้าไม่สู้ก็ตาย แต่ถ้าสู้บางที่พวกเขาอาจจะได้รับโอกาสในการมีชีวิตต่อไป

“ย๊ากกกก!!!!!!!”

คนทั้งหมดร้องคำรามเรียกขวัญกำลังใจก่อนจะมุ่งออกไปปะทะกับซอมบี้ คนหลายแสนเข้าร่วมจับมือกับยักษ์เถื่อนสู้กับซอมบี้

แต่แล้วอยู่ ๆ ที่ยอดหอคอยตรงกลางของปราการสุดท้ายสถานที่ซึ่งไนเรลถูกกักขังอยู่ก็ระเบิดออกมา ตามมาด้วยเงาของคนสองคนพุ่งออกมามัน คือเอิร์ลดาโก้และอาบิเกลที่กำลังสู้กันอยู่

ด้านหลังของอาบิเกลมีมนุษย์จำนวนมากที่มีพลังระดับ 6 ถึง 300 คนกำลังรวมตัวกันผสานพลังโจมตีเอิร์ลดาโก้ คนเหล่านี้คือผู้สะกดแต่ที่มากกว่านั้นคือพลังของพวกเขานั้นหลอมรวมกัน ทุกคนมองเห็นในทุก ๆ มุมมองของคนอื่น ๆ

อีกทั้งอาบิเกลยังมีความสามารถที่ดึงพลังพวกนี้มาเสริมให้กับต้นเองและใช้สู้กับเอิร์ลดาโก้ได้

ไม่มีใครรู้ทั้งสองสู้กันทำไมจนกระทั่งแก่นพลังงานสีเขียนพุ่งออกมาตกลงมายังซากซอมบี้ไททันระดับ 7 แถว ๆ ป้อมที่ควบคุมประตูพอดี

“ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะรอเวลานี้มาตลอด ตกลงเจ้าไม่คิดจะทำตามที่ตกลงกันใช่ไหม” เอิร์ลดาโก้กล่าว

“ฮ่า ๆ เจ้าคิดว่าเป็นผู้ใหญ่กว่าแล้วจะหลอกข้าได้อย่างนั้นเหรอ ข้าไม่ใช่เด็กน้อยสามขวบ! คนอย่างเข้าไม่มีทางช่วยคนอื่น ๆ อยู่แล้ว หลังจากเจ้าขึ้นไประดับดวงดาวคงคิดจะฆ่าทุกคนที่เป็นภัยกับตัวเองจากนั้นก็เดินทางไปที่อีกโลกกอบกู้จีนาสบัดซบนั้นขึ้นมาสินะ” อาบิเกลกล่าวเหน็บแนม

ทั้งสองไม่พูดอะไรกันอีก พวกคนยอมมีแผนการของตัวเองไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่อยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้อย่างแน่นอน

เป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่สิ่งใดแต่เป็นแก่นพลังงานสีเขียวที่ตกอยู่ตรงนั้น แต่เพราะไม่มีใครยอมใครทั้งสองจึงลั่งกันไปมาจนไม่สามารถเข้าใกล้แก่นพลังงานนั้นได้

......

ในขณะเดียวกันที่ทั้งสองสู้กันอยู่เมฆดำหนาก็ปกคลุมไปทั้งพื้นดินมันต่างจากหมอกพิษของซอมบี้นี่คือเมฆฝนอย่างแท้จริง

ฝนที่ตกลงมาในรอบ ๆ หลายสิบปีได้หล่นลงมารวมกับเลือดสีแดงและดำในสนามรบ หลายคนยิ่งบ้าคลั่งเข้าไปใหญ่ แต่ก็มีหลายคนที่สังเกตสิ่งที่มากับสายฝนได้จากไกล ๆ

หนึ่งในนั้นคือวินาที่เฝ้ามองทุกการกระทำอยู่ตลอด

มันมีสัตว์กลายพันธุ์ตัวสูงใหญ่ไม่ต่างจากซอมบี้ไททันระดับ 7 หัวทั้ง 7 ของมันหยับไปมาราวกับหัวของมังกร ผิวหนังมันวาวเต็มไปด้วยเกล็ด ยิ่งเปียกน้ำยิ่งทำให้มันดำทมิฬ

เมสันและอลันจำมันได้ในทันทีเจ้านี่คือไฮดราเจ็ดเศียรที่อยู่ในป่ามืด บนหลังของมันยังมี

มีกองทัพอสูรเผ่าเจ้าสมุทรระดับ 5 และ 6 นับแสนตน พวกมันมาพร้อมกับเมฆฝนเพื่อเข้าสังหารซอมบี้ซึ่งมีคนที่ควบคุมกองทัพเผ่าเจ้าสมุทรคือเพบีกีส

ด้านหลังของชายคนนั้นยังมีลูน่าเธอแต่งตัวด้วยชุดนักรบของเผ่าเจ้าสมุทร ดูเหมือนว่าเธอจะได้หลังกลับคืนมาแล้ว และข้าง ๆ กันยังสเตล่าอยู่ด้วย

เมื่อมีการเสริมกำลังจากเผ่าเจ้าสมุทรก็ทำให้จักรพรรดิซอมบี้เริ่มนั่งไปติดแล้ว ที่ผ่านมามันมักจะฆ่าล้างได้ตามใจเพราะเผ่าพันธุ์ทรงปัญญาในโลกนี้ไม่เคยจับมือกันมาก่อน

แต่ตอนนี้ทุกคนเลือกจะมาช่วยกันสู้ในศึกสุดท้าย พวกเขารู้ว่าถ้าพวกซอมบี้จัดการมนุษย์และได้ปราการสุดท้ายที่มีประตูเคลื่อนย้ายไปโลกนี้คงจบสิ้นแล้ว

ตอนนี้เกิดเป็นสงคราม มนุษย์ ยักษ์เถื่อนและเผ่าอสูร ที่ต่อสู้กับซอมบี้ นี่คือศึกตัดสินว่าใครจะอยู่ใครจะตาย

บางทีหลังจากนี้โลกจะตกอยู่ในมือของซอมบี้ก็เป็นไปได้

.........

“เอายังไงต่อกันดี” ชารอนถามเมสัน

“ไปที่หอคอยที่ระเบิดนั้นก่อน ตอนนี้คงไม่มีคนเฝ้า เป้าหมายของเราคือการช่วยไนเรลออกมา” ทุกคนวิ่งไปที่หอคอย ตอนนี้ไม่มีใครมาสนใจพวกเขาอยู่อีกแล้ว

แต่ในตอนนั้นเองเอิร์ลดาโก้ก็เข้าไปถึงแก่นพลังงานสีเขียวที่ตกอยู่ก่อนที่จะหยิบขึ้นมาและก็กลืนแก่นพลังงานลงไป

“ไม่!!!! บัดซบเอ้ย” อาบิเกลที่ตามมาไม่ทันพูดด้วยความโกรธแค้น ตอนนี้มันสายไปแล้ว เอิร์ลดาโก้ได้สิ่งที่หวังไว้แล้ว

“มาดูกันว่าเจ้าจะดูดซับพลังงานได้หมดก่อนหรือข้าจะฆ่าเจ้าได้ก่อน” อาบิเกลตัดสินใจทุ่มสุดตัวฆ่าเอิร์ลดาโก้

เอิร์ลดาโก้ไม่สนใจ ตอนนี้เขากำลังดื่มด่ำกับพลังงานของแก่นพลังงานที่กระจายออกมา มันกำลังทำให้พลังงานภายในเซลล์ของเอิร์ลดาโก้เพิ่มเรื่อยขึ้นไม่หยุดจนกระทั่งถึงระดับสีทองขึ้นสมบูรณ์

“ข้ามไปไม่ได้?” เอิร์ลดาโก้ไม่สามารถข้ามผ่านระดับไปที่ดวงดาวได้

อาบิเกลโจมตีใส่เอิร์ลดาโก้แต่มันก็หลบได้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นอาบิเกลก็ยังยิ้มเยาะ พอเห็นว่าเอิร์ลดาโก้ไม่สามารถข้ามไประดับดวงดาวได้

“เจ้า! ฮ่า ๆ พลังของเจ้าไม่มีทางไปถึงระดับดวงดาว มันเพราะความสามารถที่อ่อนแอของเจ้า” อาบิเกลรู้สึกสะใจสุด ๆ

เอิร์ลดาโก้เองก็ขมวดคิ้วอย่างไม่เชื่อ จริงดังที่อาบิเกลว่า เพราะเอิร์ลดาโก้ไม่ใช่มนุษย์ที่วิวัฒนาการตั้งแต่แรก แต่เขาฝืนกินผลยกระดับไปจึงมีพลัง แต่ร่างกายของเขามาถึงขีดจำกัดของมันแล้ว

“หึ ถึงระดับความสามารถของข้าจะอ่อนแอ แต่เจ้าอาจจะยังไม่รู้” เอิร์ลดาโก้หายตัวไปและโผล่อยู่หน้าอาบิเกลก่อนจะจับคอของอาบิเกลไว้ “แต่ข้าสามารถกินมนุษย์เพื่อวิวัฒนาการต่อได้ ตอนนี้ข้าต้องการเลือดของมนุษย์ชั้นสูงพอดี” ดวงตาของอาบิเกลเปลี่ยนไปเป็นเหมือนกับซอมบี้ เขี้ยวและฟันของเขางอกยาวออกมา ตอนนี้เอิร์ลดาโก้ไม่ต่างจากซอมบี้สติปัญญาเลย

“เจ้า! คือซอมบี้” อาบิเกลพยายามใช้พลังจิตใจโจมตี แต่เอิร์ลดาโก้ต้านมันไว้ได้ด้วยระดับพลังที่สูงกว่ามาก

“ข้าคือเลือดผสมต่างหาก” เอิร์ลดาโก้กัดเข้าไปที่หน้าผากของอาบิเกลกินทั้งคริสตัลวิวัฒนาการและสมองของอาบิเกลเข้าไปก่อนจะสูบเลือดและเนื้อจนเหลือแต่ซากแห้ง ๆ โดยที่อาบิเกลไม่มีโอกาสได้ร้องเลยแม้แต่น้อย

“ข้าต้องการอีก พวกมนุษย์ชั้นสูงจงมอบเลือดเนื้อมาซะ แล้วข้าจะทำให้เผ่ามนุษย์ชนะซอมบี้” อาบิเกลเข้าฆ่ามนุษย์ภายในปราการลอยฟ้า

ห่างออกไปในการต่อสู้ในสนามรบ อารอน ตาเดียว ชารอน ต่างก็ตกใจกับการกระทำของเอิร์ลดาโก้ แต่นิเรีย เอวา ลูน่า และสเตล่า เคยเห็นเอิร์ลดาโก้อีกโลกที่มีพลังแบบนี้แล้วจึงไม่ตกใจมากนัก แต่พวกเขาต้องการหยุดเอิร์ลดาโก้

ตัวตนของเอิร์ลดาโก้นั้นไม่ต่างจากซอมบี้แม้แต่น้อย

เอิร์ลดาโก้ฆ่าทุกคนที่แอบอยู่ในปราการสุดท้ายจนเหลือเพียงแต่กลุ่มของเมสันที่อยู่ใกล้หอคอยพอดี วินามองไปด้วยความกลัว แต่เอก็ยังมองต่อไป

“พวกมดปลอก ข้าจะกินพวกเจ้าให้หมด” เอิร์ลดาโก้หายตัวไปขวางทางพวกเมสัน

“มาแล้ว อ๊ากกก!” แต่ยังไม่ทันพูดจบ มือของเอิร์ลดาโก้ก็แทงทะลุหัวใจของเมสัน ทำให้เมสันโดนฆ่าตายทันที

“ไม่!” ชารอนร้องด้วยความตกใจ ฝ่ามือของเธอปลดปล่อยกรดพิษที่หลอมละลายได้แม้เหล็กจากปราการแห่งนี้

แต่เอิร์ลดาโก้กลับรวดเร็วเกินไปเขามีปีกงอกออกมา คมของปีกเฉือนผ่าร่างของชารอนจนขาดครั้ง แต่ถึงแบบนั้นพิษก็ยังสร้างความเจ็บปวดและบาดแผลให้กับเอิร์ลดาโก้ จนมันโกรธร้องคำรามออกมา

ว๊ากก!!!

“พี่สาวชารอน!! แกฆ่าเธอ...ไปตายซะ” เวนดี้ที่พยายามใช้วิญญาณอารักษ์โจมตี วันน่าเข้าจับตัวมันไว้เพื่อปิดผนึกการรับรู้ วิลด้าและวิลม่าทั้งสองใช้เส้นใยจับตัวของเอิร์ลดาโก้

เวสลี่ วินเอลและเวลด้าพยายามใช้พลังของตัวเองโจมตี แต่ทุกอย่างมันไม่เป็นผล

“วินาวิ่ง” วินเอลหันมาบอกกับวินา ก่อนที่พวกเธอทั้งหมดจะโดนเอิร์ลดาโก้ฆ่าและกลืนกินอย่างง่ายดาย

น้ำตาของวินาไหลออกมา ในใจมันจุกจนบอกไม่ถูกเธอไม่สามารถช่วยใครได้เลยแม้แต่น้อย หญิงสาวกำมือแน่นด้วยความโกรธที่เห็นภาพพี่น้องทั้ง 8 ถูกฆ่า รวมทั้งปู่เมสันด้วย

“วินาวิ่งหนีเรา คุณต้องรอด” อลันสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะจับมือวินาพาวิ่งหนีออกจากตรงนั้น

วินามองทุกอย่างจดจำมันไว้ในจิตใจ

หลังจากเอิร์ลดาโก้ฆ่าโนเนททุกคน ก็ทั้งสอมาจนทันก่อนที่จะโจมตีทั้งสอง อลันที่เห็นแบบนั้นก็ไม่มีทางเลือกเอาตัวเข้ามาขว้างวินาไว้

“อั๊ก! วินาผมชอบ...” หัวของอลันโดนบีบจนแตกกระจายเลือดไหลเละทั่วไปหน้าของวินา

ตอนนี้เหลือเธอเพียงคนเดียวแล้ว

เอิร์ลดาโก้มองวินาและพูดว่า “เจ้าคือผู้เสียสละอีกคนเดียว ระดับของข้าก็จะวิวัฒนาการไปที่ 1 ดวงดาว ดังนั้นจงตายเพื่อข้า”

วินาไม่สนใจคำพูดของเอิร์ลดาโก้เลยแม้แต่น้อย เธอมองไปรอบ ๆ มองไปยัง นิเรีย เอวา ลูน่า และสเตล่าที่อยู่ห่างไปไม่ไกล พวกนั้นตรงมาที่ปราการสุดท้ายด้วยความเร็วสุดขีดแต่ทุกอย่างสายไปแล้ว

และแล้วปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวของเอิร์ลดาโก้ก็กัดลงไปที่เธอ ก่อนจะฉีกลำคอขาว ๆ นั้นจนเล้นเลือดใหญ่ฉีกขาดเลือดเนื้อไหลทะลักออกมา วินากระอักเลือดออกมา

มันไม่เจ็บปวดมากนักสำหรับเธอก่อนที่ภาพทั้งหมดจะหยุดลง

.....

เฮือก!!

วินาดีดตัวลุกขึ้นมาราวกับคนที่พึ่งดำดิ่งไปยังทะเลลึก เธอฟื้นกลับขึ้นมาแล้ว วินายังคงอยู่ที่ค่ายภายในปราการสุดท้ายรอคอยออกไปสู้อยู่จากสัญญาณรอบที่ 4 ทุกคนยังไม่ตายและเรื่องทั้งหมดยังไม่เกิดขึ้น เธอหันไปมองดูอลันที่กำลังถามคนรอบ ๆ ว่าวินาเป็นอย่างไรบ้าง แต่พอทุกคนเห็นว่าวินาฟื้นขึ้นมาจึงเดินมาดูอาการ

วินานึกถึงภาพที่เกิดขึ้นด้วยความเจ็บปวด สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นคือสิ่งที่เธอเห็นผ่านความสามารถพยากรณ์ตั้งแต่ที่เธอฟื้นขึ้นมา ในโลกของการพยากรณ์เธอพยายามจดจำภาพทุกอย่างที่เห็น เธอเห็นเหตุการณ์ที่เกิดหลังจากนี้ และพอเอิร์ลดาโก้ฆ่าเธอในฝันพยากรณ์ วินาก็ไม่สามารถใช้ความสามารถพยากรณ์ต่อไปได้ เพราะนั้นหมายความว่าเธอจะตายเมื่อถึงตอนนั้น

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าอีกไม่นานทุกคนจะต้องตาย สิ่งที่เธอเห็นกำลังจะเกิดขึ้นจริง ๆ หลังจากนี้

ส่วนหนึ่งเธอดีใจที่ทุกคนยังปลอดภัยและจะมารวมกันตรงนี้

“อ้า!” วินาร้องด้วยความเจ็บปวด คริสตัลบนหน้าผากของเธอกะพริบถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนที่แสงของมันจะหมดมองลงกลับไปเป็นสีขาว ระดับพลังของเธอลดลง ใบหน้าของวินากาวซีดเส้นผมของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับคนแก่

มันเกิดขึ้นมาจากการฝืนให้ความสามารถพยากรณ์ทุกอย่างมีสิ่งแลกเปลี่ยนเสมอ