ตอนที่แล้วตอนที่ 28 เทคนิควาดเงา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 30 น้ำเพียงหยดเดียวจากมหาสมุทร

ตอนที่ 29 ต่อไป


คนที่ยืนอยู่ตรงข้ามหลิงเซียวคือ ป่าน คันโถว ที่กระโดดแย้วๆก่อนหน้านี้

“เจ้าหนู อย่าหาว่าฉันดูถูกแก ฉันจะยอมให้เเกเป็นคนเริ่มโจมตีก่อน” ป่าน คันโถว กล่าวอย่างภาคภูมิใจ

หวังหนิงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น และกล่าวทันทีว่า “อย่าดูถูกเขา”

“ไม่เป็นไร พี่หวัง พี่ไม่ทราบระดับของฉันหรือ” ป่าน คันโถว กล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง

หวังหนิงลอบด่าไอ้งี่เง่าคนนี้อย่างลับๆ แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไร เขาไม่อยากบอกคนอื่นเกี่ยวกับสถานการณ์ที่น่าอับอายที่เขาเผชิญเมื่อเช้า

หลิงเซียวเอียงศีรษะและถามว่า "แกแน่ใจหรือ"

"มาเถอะ ฉันแทบทนรอไม่ไหวแล้วที่จะสอนวิธีการเป็นลูกผู้ชายให้กับแก ฮ่าฮ่าฮ่า!" ป่าน คันโถว หัวเราะเสียงดัง

ผู้ที่เฝ้ามองก็หัวเราะออกมาด้วยเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขามั่นใจในฝีมือของ ป่าน คันโถว

ซูเหยา จางรุ่ย กำหมัดของพวกเธอแน่น พวกเธออยากจะพุ่งเข้าไปทุบตีไอ้หนุ่มปากเสียคนนี้จริงๆ

“ในเมื่อเเกพูดเเบบนั้น ฉันก็จะทำ” หลิงเซียว กล่าวอย่างเย็นชา

ดวงตาของหลิงเซียวพลันเฉียบคมขึ้น เขาทรมานมามากพอแล้วกับการพูดคุยกับไอ้ไก่อ่อนพวกนี้

ทันใดนั้นภาพเงาก็ปรากฏตัวขึ้นบนศีรษะของหลิงเซียวโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า หรือแม้แต่กระบวนการใดๆ

ขณะที่ภาพเงานี้ปรากฏขึ้น หลิงเซียวก็พุ่งตัวไปข้างหน้าราวกับภูติผี

บูม!

เสียงแหวกผ่านอากาศดังสนั่น หลิงเซียวกวาดไม้เท้าในมือของเขาฟาดลงไปที่หน้าอกของ ป่าน คันโถว

ดวงตาของ ป่าา คันโถว เบิกกว้างด้วยใบหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

ใบหน้านี้ราวกับจะพูดว่า เจ้าขยะจากเมืองเล็กๆระดับสาม มันเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?

ปัง!

โดยไม่ให้เวลา ป่าน คันโถว ได้เตรียมใจแม้แต่น้อย ไม้เท้าก็ฟาดเข้าไปที่หน้าอกของมันแล้ว

แรงอันมหาศาลพลันแผ่ออกมาจากไม้เท้ายาว

ป่าน คันโถว รู้สึกราวกับอวัยวะภายในของมันพลิกกลับ

ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้มันอยากจะกรีดร้องออกมาเสียงดัง

ก่อนที่ ป่าน คันโถว จะทันได้กรีดร้อง ร่างของมันก็ถูกส่งกระเด็นออกไปก่อนแล้ว

มันถูกหลิงเซียวส่งบินขึ้นไปในอากาศสูงสิบเมตรก่อนจะตกลงมากระแทกกับพื้น

อัก!

เลือดสีแดงสดพ่นออกมาจากปากของมัน

จากนั้นเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดก็ดังก้องไปทั่วห้องโถงศิลปะการต่อสู้

หลิงเซียวยืนนิ่งบนเวทีประลองและพูดอย่างแผ่วเบาว่า "ต่อไป"

อึก!

เหล่าสมาชิกของโดโจพลันพากันกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก พร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง

จากนั้นพวกมันก็ค่อยๆก้าวถอยหลังราวกับว่ากลัวหลิงเซียวจะกระโดดออกจากเวทีประลองและมาจัดการกับพวกมัน

“คิคิคิ…” ซูเหยาและจางรุ่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเพื่อเห็นท่าทางของพวกนั้น

เสียงหัวเราะนี้ราวกับเป็นฝ่ามือที่ไร้รูปร่างตบเข้าไปที่ใบหน้าของหวังหนิงและคนอื่นๆ!

หวังหนิงโกรธจัด มันมอง ป่าน คันโถว ด้วยสายตาดุดันและพูดออกมาว่า "ไอขยะ! ช่างน่าขายหน้า! รีบพามันไปที่ห้องพยาบาลเร็ว!"

ด้วยคำสั่งของ หวังหนิง สมาชิกโดโจจึงออกมานำตัว ป่าน คันโถว ออกไป

"กลัวอะไร มันแค่คนเดียว! ยังมีเราอีกตั้ง 9 คน!

"ฉันบอกให้ ป่าน คันโถว ระวังแล้ว แต่มันไม่ฟัง ตราบใดที่เราระมัดระวังการจะทุบตีไอเวรนี่ก็เป็นเรื่องง่ายๆ แม้ว่าเราจะล้มมันไม่ได้ในรอบแรก แต่เราก็จะต้องล้มมันได้อย่างแน่นอน!” หวังหนิงกล่าวอย่างเฉียบขาด

เมื่อสมาชิกโดโจคิดตามคำพูดของหวังหนิง พวกมันก็กลับมารู้สึกตัว

เพื่อรักษาใบหน้าของพวกมัน พวกมันจึงเริ่มการต่อสู้อีกครั้ง ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยกลัวพลังของหลิงเซียวมาก่อน

“หึ! ไร้ยางอาย!” ซูเหยา คิดในใจ

จากนั้นเธอก็มองไปที่หลิงเซียวด้วยสายตาที่อธิบายไม่ถูก ดวงตาคู่สวยของเธอเปร่งประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด