WS บทที่ 168 ความมั่นใจของเฮกฮาร์
เมอร์ลินปลดปล่อยพลังงานธาตุลมที่ผันผวนอย่างรุนแรงออกจากร่างกายของเขา คนธรรมดาสามารถจับได้เพียงภาพเบลอของพลังธาตุ พวกเขาไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนของเขาได้
มีเพียงนักเวทย์เท่านั้นที่สามารถใช้พลังจิตเพื่อติดตามตำแหน่งของเมอร์ลิน
“เขาอยู่ที่นั่น!”
นักเวทย์คนหนึ่งที่อยู่ถัดจากเคานต์ลองการ์ดีระบุตำแหน่งของเมอร์ลินได้ พวกเริ่มโจมตีไปยังจุดนั้นทันที
เมอร์ลินรีบวิ่งไปรอบๆ ขณะที่เขาสังเกตการกระทำของลองการ์ดีและนักเวทย์ที่อยู่รอบตัวเขาจากระยะไกลด้วยพลังจิตของเขา
จริงอยู่ว่าเขาไม่สามารถต้านทานทหารนับหมื่นคนได้แต่พวกเขาก็โจมตีเมอร์ลินไม่ได้เช่นกัน
นอกจากเมอร์ลินจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงแล้ว เขายังสามารถป้องกันลูกศรทั้งหมดจากด้วยโล่ปฐพี
ดังนั้นเมอร์ลินแทบไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เลย เมื่อเขาผ่านแนวป้องกันของทหารหลายพันนายได้ เขากำลังเข้าใกล้เคานต์ลองการ์ดีอย่างรวดเร็ว
จากนั้นไม่นาน เมอร์ลินก็หยุดเคลื่อนที่ เสื้อคลุมสีดำที่เขาสวมและผมสีดำของเขาปลิวไปตามสายลม ใบหน้าอ่อนเยาว์ของเขาไม่มีร่องรอยของความไร้เดียงสา ดวงตาสีฟ้าของเขาให้ความรู้สึกลึกซึ้งราวกับว่าเขาได้ผ่านช่วงชีวิตขึ้นๆ ลงๆ หลายครั้ง
"ฆ่ามัน!"
เมื่อสังเกตเห็นว่าเมอร์ลินมาถึง เหล่านักเวทย์เตรียมพร้อมโจมตีทันที
ทันทีนั้นเอง ความผันผวนที่รุนแรงของพลังธาตุไฟ ลม น้ำแข็งและธาตุอื่นๆ ส่งไปหาเมอร์ลินอย่างไม่หยุดยั้ง เมอร์ลินรู้สึกถึงอันตรายจากการโจมตีเหล่านี้
เหนือสิ่งอื่นใด ในกลุ่มคาถาที่ยิงมาหาเมอร์ลิน ข้างในมีคาถาระดับหนึ่งแทรกไว้ท่ามกลางการโจมตีเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับการคัดเลือกจากเคานต์ลองการ์ดีมาอย่างดี
"รูปปั้นผู้พิทักษ์!"
เมอร์ลินร่ายคาถาระดับหนึ่งออกมา รูปปั้นผู้พิทักษ์ซึ่งเป็นคาถาเพิ่งสร้งามาเมื่อไม่นามานี้เอง
*ครืน*
ทันใดนั้น รูปปั้นขนาดใหญ่จำนวนมากขึ้นมาปกคลุมเมอร์ลินจากบนลงล่าง ขณะที่พวกมันกะพริบแสงเหลืองจ้า
*ครืน*
เมอร์ลินรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แม้รูปปั้นผู้พิทักษ์จะรับเวทมนต์เข้าเต็ม ๆ แต่มันก็ไม่สลายไป นี่คือความแตกต่างอย่างมากระหว่างคาถาระดับหนึ่งกับคาถาระดับศูนย์
พวกคาถาระดับศูนย์ที่ร่ายโดยนักเวทย์ระดับเริ่มต้นเหล่านี้ไม่สามารถทำอะไรเมอร์ลินได้เลย
ในไม่ช้า เมอร์ลินก็รู้สึกได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวได้พุ่งเข้าชนรูปปั้นผู้พิทักษ์อย่างไร้ความปราณี แรงกระแทกทำให้รูปปั้นผู้พิทักษ์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและเกิดรอยร้าวขึ้นมาจางๆ
“หืม? คาถาระดับหนึ่ง?”
เมอร์ลินหรี่ตา จากนั้นเขาก็เสกรูปปั้นผู้พิทักษ์อีกครั้ง ตัวรูปปั้นที่ส่องสว่างราวกับประกาศว่าไม่กลัวการโจมตีที่โหดเหี้ยมของคู่ต่อสู้เลย
ร่างของเมอร์ลินจมหายไปด้วยคาถาไม่รู้จบ ดังนั้นแม้แต่นักเวทย์ที่อยู่ใกล้เขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในนั้น
“เขาควรจะตายเพราะเขาต้องรับมือกับการโจมตีหลายครั้ง แม้ว่าเขาจะเป็นนักเวทย์จากดินแดนมนต์ดำแต่เขาจะไม่สามารถต้านทานการโจมตีขนาดนี้ได้แน่นอน!”
หลังจากนั้นไม่นาน นักเวทย์บางคนก็ค่อยๆ หยุดโจมตี เนื่องจากพวกเขาร่ายคาถาอย่างบ้าคลั่งและพวกเขาใช้พลังเวทย์มนตร์ไปมาก ดังนั้นพวกเขาจึงต้องหยุด
ควันเริ่มจางลงเรื่อย ๆ ความโลภส่องประกายในสายตาของนักเวทย์หลายคน หลังจากที่พวกเขายืนยันว่าเมอร์ลินเสียชีวิตแล้ว พวกเขาจะต่อสู้เพื่อแหวนมนต์ดำทันที
นอกจากพ่อมดเฮกฮาร์แล้ว ผู้ร่ายคาถาอีกห้าคนดูเหมือนจะเป็นพันธมิตรกัน จากท่าทางของพวกเขาพร้อมที่จะต่อสู้กับเฮกฮาร์
สีหน้าของพ่อมดเฮกฮาร์มืดมน เขารู้ว่าพวกเขาทั้งหกจะต่อสู้กันเองทันทีที่เมอร์ลินเสียชีวิต นักเวทย์ทั้งห้าน่าจะวางแผนเรื่องนี้ไว้ล่วงหน้า
เมื่อถึงเวลาพ่อมดเฮกฮาร์ต้องเผชิญกับการโจมตีของชายห้าคนนี้ ถ้าหากเขาต้องการแหวน
“ฮิฮิ ไหนใครอยากได้แหวนมนต์ดำมั้ย? ใครกล้าขวางทางฉัน มันต้องตาย!” เจตนาฆ่าผุดขึ้นในใจของเฮการ์ เขาได้เตรียมการทั้งหมดแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับนักเวทย์ทั้งห้า เขาก็จะไม่หวั่นกลัว เขาต้องการเป็นเจ้าของแหวนมนต์ดำไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!
“พ่อมดเฮกฮาร์ คุณกลายเป็นนักเวทย์ระดับหนึ่งแล้ว คุณมาต่อสู้เพื่อแหวนเวทมนตร์แห่งความมืดกับพวกเราทำไม?”
ทันใดนั้น ผู้ร่ายเวทย์ระดับเริ่มต้นถามด้วยเสียงต่ำ
“ใครบ้างไม่อยากเข้าร่วมองค์กรนักเวทย์ สถานที่แห่งนั้นสามารถทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น หากพวกคุณอยากได้แหวนมากล่ะก็ ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายล่ะกัน!”
พ่อมดเฮกฮาร์ตอบด้วยรอยยิ้มอันแข็งกร้าว ทั้งสองฝ่ายพร้อมที่จะกระโดดเข้าหากันและความตึงเครียดก็ปะทุขึ้นในอากาศ
เคานต์ลองการ์ดีขมวดคิ้วเล็กน้อยและขัดจังหวะพวกเขา “พวกท่านเอาอย่างนี้มั้ย ไว้เรามาตัดสินกันว่าใครเป็นเจ้าของแหวนมนต์ดำ ภายหลังจากที่เราควบคุมเมืองปรากาชได้แล้ว อย่างนี้น่าจะดีกว่ามั้ย?”
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครฟังคำพูดของลองการ์ดี นักเวทย์เหล่านี้อาจสุภาพต่อเคานต์ลองการ์ดีแต่แหวนมนต์ดำ มันส่งผลต่อการที่พวกเขาจะสามารถเข้าร่วมดินแดนมนต์ดำได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจว่ากองทัพของเมืองเลบิสจะสามารถทำลายเมืองปรากาซได้หรือไม่ก็ตาม
“หวู่ม!”
สายลมพัดเบา ๆ พัดควันและฝุ่นออกไป ทุกคนสามารถเห็นเบื้องหน้าได้อย่างเลือนลาง ร่างของเมอร์ลินดูเหมือนจะไม่อยู่ในสายตา ของพวกเขา พวกเหล่านี้ไม่สามารถรอให้ฝุ่นจางลงได้ พวกพุ่งไปข้างหน้าโดยทันที
“หวู่ม! หวู่ม! หวู่ม!
ร่างเงาทั้งห้าพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตา พวกเขาก็มาถึงจุดที่เต็มไปด้วยกลุ่มควัน
“พวกแกกำลังรนหาที่ตาย! ใครก็ตามที่ขวางทางฉันต้องตาย!”
เมื่อเห็นว่านักเวทย์พุ่งเข้าไปในจุดที่เมอร์ลินอยู่ พ่อมดเฮกฮาร์ได้โกรธจัด ความผันผวนที่รุนแรงของพลังธาตุถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเขา เขาพร้อมที่จะร่ายคาถาและต่อสู้กับนักเวทย์ทั้งห้า!"
“อะไรนะ ไม่จริง เขายังไม่ตาย!”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงอุทานออกมาด้วยความตกใจ จากภายในฝุ่นที่อยู่ข้างหน้าพ่อมดเฮกฮาร์ หลังจากนั้น ความผันผวนของพลังธาตุก็ถูกปลดปล่อยออกจากควัน
“เขายังไม่ตาย?”
พ่อมดเฮกฮาร์หยุดวิ่งเข้าไปอย่างกะทันหัน เขาจ้องเขม็งไปที่ควันที่อยู่ข้างหน้าเขา ไม่นานควันก็หายไป เมอร์ลินยังคงสวมชุดคลุมสีดำขนาดใหญ่ เนื่องจากเขาได้รับการคุ้มครองจากรูปปั้นที่แข็งแรง จึงไม่มีวี่แววว่าเขาได้รับบาดเจ็บ
“หมอกรัตติกาล!”
เมอร์ลินเผยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมออกมา การโจมตีเหล่านั้นน่ากลัวแต่เขาได้ร่ายคาถารูปปั้นผู้พิทักษ์อย่างต่อเนื่องหลายครั้ง เขาจึงไม่กลัวการโจมตีระดับนั้นเลย
หมอกสีดำปรากฏขึ้นทันทีและปกคลุมนักเวทย์ทั้งห้าอย่างรวดเร็ว มันแผ่ขยายออกไปไกลโดยตั้งใจจะห่อหุ้มพ่อมดเฮกฮาร์เอาไว้ด้วย
“แย่แล้ว มันเป็นคาถาธาตุมืด หมอกรัตติกาล!”
พ่อมดเฮกฮาร์รู้ได้ทันทีว่าเมอร์ลินใช้คาถาธาตุมืดซึ่งคาถานี้เป็นคาถาที่ซับซ้อนที่สุดในบรรดาคาถาประเภทความมืด
"หวู่ม!"
ความผันผวนของพลังธาตุลมปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว พ่อมดเฮกฮาร์ถอยกลับด้วยความเร็วสูงเพื่อป้องกันไม่ให้หมอกรัตติกาลปกคลุมเขา อย่างไรก็ตาม คนอื่น ๆ ไม่ได้โชคดีขนาดนั้น พวกเขาถูกห่อหุ้มอย่างรวดเร็วด้วยภาพลวงตา
“ข่ายสายฟ้า!” เมอร์ลินร่ายคาถาใส่นักเวทย์ทั้งห้าทันทีที่หมอกรัตติกาลปกคลุมพวกเขา
ข่ายสายฟ้าเป็นคาถาโจมตีวงกว้าง ทันทีที่สายฟ้าเข้าไปในกลุ่มหมอกดำ พวกมันก็ช็อตเหล่านักเวทย์ทันที
พวกเขาเป็นเพียงพ่อมดพเนจรระดับเริ่มต้นเท่านั้น พลังจิตของพวกเขาก็ไม่แข็งแกร่งเช่นกัน หลังจากที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกรัตติกาล พวกเขาก็ตกอยู่ในภาพลวงตาทันที ไม่ว่าคาถาก็สามารถฆ่าพวกเขาได้
สียงฟ้าร้องดังจากสายหมอก แสงของสายฟ้าส่องออกมาอย่างงดงามแต่ทิวทัศน์ที่สวยงามนั้นมาพร้อมกับการตายของนักเวทย์ทั้งห้าคน
"ฟู่…"
เมอร์ลินโบกมือเล็กน้อยและเป่าหมอกรัตติกาลให้หายไป เหลือไว้เพียงห้าศพบนพื้นดิน
นอกจากพ่อมดเฮกฮาร์ที่วิ่งหนีเพื่อหลีกเลี่ยงออกไป ทำให้พ่อมดที่เคานต์ลองการ์ดีคัดเลือกมาล้วนเสียชีวิต!
“ช่างเป็นคาถาที่น่าสะพรึงกลัวมาก!”
เคานต์ลองการ์ดีพยายามรักษาความสงบของเขาได้หลังจากเห็น เมอร์ลินฆ่ากลุ่มนักเวทย์ทั้งห้าตัวด้วยคาถาเพียงสองคาถา เขาหันไปมองพ่อมดเฮกฮาร์ซึ่งเป็นความหวังสุดท้ายของเขา
“พ่อมดเฮกฮาร์ ท่านมีวิธีจัดการกับเมอร์ลินไหม?”
เคานต์ลองการ์ดีถามเสียงต่ำ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นักเวย์แต่เขาก็สามารถเห็นได้ว่าเมอร์ลินแข็งแกร่งถึงขนาดที่พ่อมดเฮกฮาร์ยังต้องเกรงกลัวเขา
พ่อมดเฮกฮาร์จ้องไปที่เมอร์ลิน จากนั้นก็เหลือบมองร่างของเหล่านักเวทย์ที่นอนบนพื้นและหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นสายตาของเขาได้ฉายแววแน่วแน่ออกมา
“ขอให้ท่านเคานต์ได้โปรดสบายใจ ฉันสามารถฆ่าเมอร์ลินได้แน่นอน!”
พ่อมดเฮกฮาร์ก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่เมอร์ลิน
“เมอร์ลิน แม้คุณจะไม่ใช่สมาชิดอย่างเป็นทางการแต่คุณก็แข็งแกร่งมาในเวลาเพียงหนึ่งปี! มันยิ่งทำให้ฉันอยากเข้าไปในดินแดนมนต์ดำมากยิ่นขึ้นไปอีก มีเพียงองค์กรนักเวทย์เท่านั้นที่ทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้นได้!”
เมอร์ลินขมวดคิ้ว ดูเหมือนพ่อมดเฮกฮาร์จะไม่เข้าใจสถานการณ์ของตัวเอง แม้ว่าเมอร์ลินจะร่ายเวทย์เพียงสองคาถาแต่เขาก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่านักวเทย์ระดับหนึ่ง อย่างไรก็ตาม พ่อมดเฮกฮาร์กลับมีความมั่นใจที่เต็มเปี่ยม เขาไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหน?
ในขณะที่เมอร์ลินกำลังสับสน ม้วนคัมภีร์โบราณปรากฏขึ้นในมือของพ่อมดเฮกฮาร์
แม้ว่าตัวม้วนคัมภีร์จะดูทรุดโทรมแต่ความผันผวนของพลังธาตุที่รั่วไหลออก ทำให้สีหน้าของเมอร์ลินเปลี่ยนไปทันที
"รูปปั้นผู้พิทักษ์!"
เมอร์ลินร่ายคาถารูปปั้นผู้พิทักษ์ออกมาโดยไม่ลังเล ที่สำคัญมันเป็นคาถาแบบเสริมพลัง
ในเวลาเดียวกัน พ่อมดเฮกฮาร์ได้เผยรอยยิ้มที่น่าสยดสยองออกมา จากนั้นเขาเปิดใช้งานม้วนคัมภีร์ด้วยความรวดเร็ว
