Dual Cultivation บทที่ 749 โยนเธอลงเตียง(ฟรี)
Dual Cultivation บทที่ 749 โยนเธอลงเตียง
หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อแหวนมิติทั้งหมดว่างเปล่า และทำให้เกิดภูเขาจำนวนมากจากหินวิญญาณ 150 ล้านก้อนแล้ว ซูหยางก็กลับไปที่ม้วนคัมภีร์บนพื้นและนั่งลงตรงหน้าพวกเธออีกครั้ง
หลังจากหลับตาลงและทำสมาธิเล็กน้อย ซูหยางก็ตบไปที่ม้วนคัมภีร์ ทำให้เกิดเสาแสงสีม่วงพุ่งออกจากม้วนคัมภีร์และพุ่งตรงไปสู่สวรรค์
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกมันจะไปถึงก้อนเมฆ เสาสีม่วงก็ถูกค่ายกลที่ปกป้องสำนักหงส์สวรรค์โดยรอบสะกัดกั้นไว้ก่อนจะถูกดูดกลืนไป
เมื่อเสาแสงสีม่วงถูกดูดกลืนจนหมด หินวิญญาณบนพื้นก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณพวยพุ่งออกมาด้วยก่อนจะถูกค่ายกลดูดกลืนไปด้วยเช่นเดียวกัน
ไม่กี่นาทีต่อมา หินวิญญาณทั้งหมด 150 ล้านก้อนก็สลายไปในอากาศ
ซูหยางยืนขึ้นและปัดฝุ่นออกจากก้นหลังจากนั้น แล้วก็มองตรงไปยังศิษย์และผู้อาวุโสสำนักที่งุนงงและพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าว่า "ข้าเพิ่งเสริมความแข็งแกร่งให้กับค่ายกลป้องกันที่ปกป้องสำนักหงส์สวรรค์ ต่อให้เป็นเขตราชันวิญญาณก็ยังมิสามารถบุกเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ได้"
"มิจำเป็นต้องขอบคุณข้า เพราะข้าทำสิ่งนี้เพื่อเจ้าสำนักของเจ้าเท่านั้น"
หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ซูหยางก็พูดต่อไปว่า "ว่าแต่สำหรับพวกเจ้าผู้ที่จะช่วยเหลือข้าในอนาคตอันใกล้นี้ ข้าอยากจะใช้เวลานี้ขอบคุณพวกเจ้าในตอนนี้ ขอบคุณและข้าสัญญากับเจ้าว่าพวกเจ้าจะมิเสียใจเลย"
เมื่อเหล่าศิษย์และผู้อาวุโสสำนักเห็นรอยยิ้มอันหล่อเหลาบนใบหน้าของซูหยาง พวกเธอก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีกระบี่ได้แทงทะลุหัวใจของพวกเธอโดยฉับพลัน เห็นได้ชัดว่าเป็นเขาที่ทิ่มแทงออกมา
“ข้าจะอยู่ที่นั่นเพื่อเจ้าอย่างแน่นอน ซูหยาง” ศิษย์คนหนึ่งตะโกนออกมาดังๆ
"ข้าด้วย ข้าจะอยู่ที่นั่นด้วย เจ้าสามารถทำอะไรกับร่างกายของข้าก็ได้"
เมื่อศิษย์คนหนึ่งเปิดปาก คนอื่นก็เริ่มกู่ก้องถึงความปรารถนาที่จะมีส่วนร่วมจนทำให้ศิษย์แทบทุกคนได้แสดงความตื่นเต้นของตนเองออกมา
“ดี ข้าจะรอคอยที่จะได้ฝึกฝนกับพวกเจ้าทุกคน จนกว่าจะถึงเวลานั้น”
หลังจากพูดเช่นนั้นแล้ว ซูหยางก็เหาะกลับไปยังที่พักของไป่ลี่ฮัว
ซื้อข้าวให้ผู้แปลสักจานที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com นะคะ
"นั่นคือซูหยางงั้นรึ หือ เขาช่างชวนฝันกว่าที่คิด"
เหล่าศิษย์ยังคงพูดคุยเกี่ยวกับซูหยางต่อไปแม้จะผ่านไปหลายนาทีหลังจากที่เขาออกจากที่แห่งนั้น
ในเวลาต่อมา ซูหยางก็กลับมาที่บ้านของไป่ลี่ฮัวและไปที่ห้องปรุงยา ซึ่งเธอก็กำลังอยู่ในระหว่างการปรุงยาด้วยวิชาใหม่ที่ซูหยางมอบให้เธอ
'ข้าให้วิชานี้กับเธอไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง และเธอก็เข้าใจจนถึงขั้นที่เธอสามารถใช้วิชานี้ในการปรุงยาได้ ไป่ลี่ฮัว… เจ้าค่อนข้างเรียนรู้ได้รวดเร็ว' ซูหยางกล่าวชมไป่ลี่ฮัวในใจเงียบๆและนั่งลงบนพื้นรอให้เธอปรุงยาเสร็จ
สองชั่วโมงต่อมา ไป่ลี่ฮัวก็ได้ดับเปลวไฟแห่งการปรุงยาของเธอและเปิดเตาปรุงยา หยิบเม็ดยาระดับปฐมวิญญาณที่เกือบจะเป็นสีขาวบริสุทธิ์ แสดงถึงคุณภาพสูง
“เจ้าคิดอย่างไร ซูหยาง ข้าลองใช้วิชาที่เจ้าให้มา และมันก็ปรับปรุงความสามารถในการควบคุมเปลวไฟของข้าอย่างมาก” ไป่ลี่ฮัวพูดกับเขาด้วยความตื่นเต้นบนหน้าตาแสนสวยของเธอ
ซูหยางพยักหน้าและพูดว่า "อย่างน้อยก็น่าประทับใจควรกับการกล่าวชม"...
"จริงรึ" ความสุขบนใบหน้าของไป่ลี่ฮัวชัดเจนขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดเขา
“ใช่ เจ้าทำได้เกินความคาดหมายของข้าอีกแล้ว ดังนั้นข้าจะให้รางวัลเจ้าอีก แต่ข้ามิสามารถคิดอะไรได้ ทำไมเจ้ามิบอกข้าว่าเจ้าต้องการอะไรจากข้า อะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ” ทันใดนั้นซูหยางก็พูดกับเธอด้วยรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้า
“อยากได้อะไรจากเจ้า… งั้นรึ สามารถเป็นอะไรก็ได้จริงๆงั้นรึ” ไป่ลี่ฮัวกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า ก่อนที่จะถามเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ
"ใช่ ขอเพียงให้อยู่ในอำนาจของข้า" ซูหยางพยักหน้า
"..."
หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ไป่ลี่ฮัวก็พูดด้วยสีหน้าที่แน่วแน่ว่า "ซูหยาง ข้าอยากให้เจ้าตรงไปตรงมาและจริงจังกับข้าสักครั้ง ว่าจริงๆแล้วเจ้ารู้สึกอย่างไรกับข้า เจ้าพอจะตอบต่อความรู้สึกของข้าอย่างจริงจังได้หรือไม่ เจ้าหมายถึงอะไรกับสิ่งที่เจ้าพูดกับข้าก่อนหน้านี้ ข้าจะมิปล่อยให้เจ้าหลีกเลี่ยงข้าอีกต่อไป”
"ข้ารู้ว่าข้าพูดอะไรออกไป แต่คิดว่าเจ้าจะขออะไรข้ามากมาย… ข้าควรจะทำอย่างไรกับเจ้าจริงๆดี หือ" ซูหยางส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
"ซูหยาง ตอบข้าจริงจังหน่อย" ไป่ลี่ฮัวพูดพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างจริงจัง
"..."
รอยยิ้มบนใบหน้าของซูหยางหายไปในทันใด และหลังจากเงียบไปชั่วขณะเขาก็เริ่มเข้าใกล้เธอด้วยสีหน้าจริงจัง
"เอ๋ เจ้ากำลังจะทำอะไรกับข้า ซูหยาง" ไป่ลี่ฮัวร้องเสียงดังหลังจากที่ซูหยางอุ้มเธอขึ้นมาโดยไม่คาดคิด ก่อนจะอุ้มเธอไปที่อีกห้อง ห้องนอนเธอ
"ซู-ซูหยาง” ไป่ลี่ฮัวพยายามอีกครั้ง
แต่ว่า ทันใดนั้น ซูหยางก็โยนร่างของเธอลงบนเตียงก่อนจะขึ้นไปบนเตียงและตรึงเธอไว้ด้วยการอยู่ด้านบนตัวเธอ
"ซูหยาง…" ไป่ลี่ฮัวนอนบนเตียงจ้องไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของซูหยางซึ่งอยู่ห่างจากใบหน้าที่แดงก่ำของเธอเองเพียงไม่กี่นิ้ว
"ข้าต้องการเจ้า ไป่ลี่ฮัว และข้าก็หมายความอย่างที่พูดก่อนหน้านี้ ข้าต้องการให้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าอย่างเป็นทางการ" ซูหยางพูดขณะจ้องไปที่ไป่ลี่ฮัวเข้าไปในดวงตาที่สวยงามและและแจ่มใสของเธอ
“แล้วเจ้าล่ะ เจ้าหมายความว่าอย่างไร เมื่อเจ้าบอกว่าเจ้ารักข้า เจ้าต้องการเป็นผู้หญิงของข้าจริงๆหรือไม่”
เมื่อได้ยินคำพูดของซูหยางและคำถามของเขา ไป่ลี่ฮัวก็เงียบไปชั่วขณะด้วยสีหน้าตะลึงง้น
ไม่กี่วินาทีต่อมา ไป่ลี่ฮัวก็ขยับแขนของเธอใช้มือสัมผัสใบหน้าของซูหยาง ก่อนจะประคองใบหน้าเขาเข้าไปหาเธอ
เมื่อริมฝีปากของพวกเขาเชื่อมต่อกันแล้ว ไป่ลี่ฮัวก็เริ่มจูบซูหยางอย่างหลงใหล แม้แต่ใช้ลิ้นเธอด้วยในครั้งนี้
ไม่กี่นาทีต่อมาจากการจูบที่รุนแรง ไป่ลี่ฮัวก็พูดกับเขาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักว่า "ข้ารักเจ้าจริงๆซูหยาง และข้าต้องการเป็นผู้หญิงของเจ้า"
