บทที่ 167 ผู้ร่วมเดินทางที่ไม่คาดคิด (1)
เฟรย์จำรสชาติอาหารไม่ได้ด้วยซ้ำ เขาหลงอยู่ในความคิดตลอดเวลานั้น เฟรย์ปิดประตูห้องก่อนจะม้วนแขนเสื้อขึ้นและมองไปที่แขนซ้ายของเขา เขาไม่ได้มองแค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่ยังรวมถึงภายในด้วย เขาใช้เวลาไม่นานในการได้ข้อสรุป และผลสรุปก็คือไม่มีรอยขีดข่วนที่แขนของเขาแม้แต่นิดเดียว แขนทั้งข้างในและนอกของเขาหายสน...
