ตอนที่ 778 พบกับนายหญิงเหมา

อาจเป็นเพราะเรื่องอื้อฉาวของเธอ

เมื่อเหมาเยซื่อส่งเธอไปที่กองถ่ายเมื่อเช้า นายหญิงเหมาอาวุโสก็โทรมาถามเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวนั้น

หากนายหญิงเหมาอาวุโสรู้เรื่องนี้ นายหญิงเหมาจะไม่รู้ได้อย่างไร

เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของนายหญิงเหมาที่มีต่อเธอก่อนหน้านี้ เธออาจจะมาที่นี่เพื่อประณามเธอ

...

ที่โรงแรม

เฉียวเมียนเมียนและนาน่าลงจากรถและเข้าไปในลิฟต์ เธอกดไปที่ชั้นคาเฟ่

“เอ๊ะ น้องเมียนเมียน นี่ไม่ใช่ชั้นของเรา...”

“โอ้ ฉันจะไปหาเพื่อนน่ะค่ะ”

เฉียวเมียนเมียนกล่าวอย่างไม่เป็นทางการ

“คุณกลับไปก่อนก็ได้ วันนี้เป็นวันหยุด จะทำอะไรก็ได้ค่ะ อย่าห่วงเรื่องของฉันเลย”

“เอาล่ะ ฉันจะไปหาเพื่อนก่อน ฉันจะกลับมาคืนนี้นะ น้องเมียนเมียน ถ้าต้องการอะไรก็โทรหาฉันล่ะ ฉันจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด”

“ค่ะ”

เฉียวเมียนเมียนเดินออกจากลิฟต์ก่อน

ร้านกาแฟอยู่บนชั้นสิบ

หลังจากออกจากลิฟต์ เธอเห็นนายหญิงเหมารอเธออยู่ที่หน้าต่าง

นายหญิงเหมาเป็นคุณผู้หญิงที่สง่าอย่างแท้จริง

ความสง่างามและความมีระดับของเธอที่ถูกหล่อเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กนั้นแตกต่างอย่างชัดเจนกับคนทั่วไป

เฉียวเมียนเมียนเห็นเธอในทันที

ท่านั่งของเธอดูสง่างามมาก และวิธีถือถ้วยกาแฟของเธอก็ดูมีระดับด้วย ใบหน้าของเธอได้รับการดูแลอย่างดี และไม่สามารถบอกอายุที่แท้จริงของเธอได้ เมื่อมองแวบแรก เธอเหมือนหญิงสาวที่มีเสน่ห์มาก ผู้ชายหลายคนในร้านกาแฟแอบมองเธอ

แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เธอ

นายหญิงเหมาอารณ์เย็นชาแลดูเหมือนคนสวยที่เย็นชา ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะสนใจเธอ แต่ไม่กล้าไล่ตามเธอง่าย ๆ ยิ่งกว่านั้น เธอดูไม่เหมือนคนรวยธรรมดา ๆ เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้ชายหลายคนสะดุ้ง

“สวัสดีคะคุณผู้หญิง ไม่ทราบว่า...”

“ฉันมีนัดค่ะ”

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่พนักงานเสิร์ฟและเดินไปหานายหญิงเหมาอย่างรวดเร็ว”

เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ นายหญิงเหมาซึ่งมองออกไปนอกหน้าต่างในตอนแรก หันกลับมามองเธอ

ดวงตาของเธอเย็นชาและเฉียบแหลม

เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะหยุดอยู่กับที่

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “คุณแม่...”

ความรังเกียจปรากฏขึ้นในดวงตาของนายหญิงเหมา เมื่อเธอได้ยินวิธที่เธอพูด เธอยิ้มอย่างเย็นชาและชี้ไปที่ที่นั่งตรงข้ามกับเธอ

“มาถึงแล้ว ก็นั่งก่อนสิ”

เฉียวเมียนเมียนไม่ได้เพิกเฉยต่อความรังเกียจในสายของนายหญิงเหมา

เธอรู้ว่านายหญิงเหมาไม่ชอบเธอ

แต่เฉียวเมียนเมียนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกแทงด้วยบางสิ่ง ทว่าเธอกลับดูเฉยเมย

เธอนั่งลงตรงข้ามนายหญิงเหมาและขอกาแฟของพนักงานเสิร์ฟ เธอหันไปมองนายหญิงเหมาและลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจถาม

“คุณแม่ค่ะ เรียกหาหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ?”

นายหญิงเหมาจิบกาแฟและขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ

กาแฟที่นี่อาจจะไม่ถูกใจเอ

เธอจิบแล้ววางลง

แม้ว่าที่นี่จะเป็นโรงแรมระดับ  5 ดาว ถือว่าค่อนข้างดีสำหรับคนทั่วไป

แต่ในสายตาของคุณผู้หญิงผู้มั่งคั่งอย่างนายหญิงเหมา สิ่งเหล่านี้ไม่คู่ควรกับความสนใจของเธอ