บทที่ 147 ชำระล้าง (1)
“ …” “ …” ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้อง โกเมซจ้องมองเรซิลด้วยสายตาที่เฉียบคมซึ่งเรซิลกลับแสดงท่าทางสงบและมั่นใจมาก ดูเหมือนว่าเขากำลังจะถามว่าโกเมซจะทำอะไรอีกนอกจากจ้องมอง ความขัดแย้งนี้ดำเนินต่อไปอีกระยะหนึ่ง คริก จากนั้นก็มีคนลุกขึ้นยืน เสียงดังที่เกิดจากเก้าอี้เสียดสีกับพื้น ด้วยความเงียบของห้องโถง ...
