EP 498 ปาฎิหาริย์

EP 498 ปาฎิหาริย์

By loop

ในยามบ่าย.

บนเรือสินค้า.

　　ดงซูบินหอบและเงียบงันก้าวขึ้นไปบนดาดฟ้าของเรือ มองขึ้นและกวาดไปรอบๆ มีเพียงลูกเรือที่ซึ่งหน้าตาเหมือนคนเอเชียเพียงสามคนเท่านั้นที่อยู่ยืนห่างออกไปสามเมตร เหมือนกับที่เขาเห็นจากระยะไกลบนแนวปะการัง รูปร่าง, ดูจากหน้าตาและเสื้อผ้าแล้ว หลายคนดูเหมือนคนญี่ปุ่น คนหนึ่งสูบบุหรี่ ควันยังลอยอยู่ในอากาศ และอีกสองคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า ราวกับว่าพวกเขาหัวเราะก่อนจะหยุด

　　ทันทีที่เขาซ่อนร่างของเขาดงซูบินก็บอกว่าหยุดทันที

　　เวลาที่ถูกหยุดไว้กลับคืนมา

　　"เมื่อกี้ชายคนนั้นเป็นใคร"

　　"ชาวประมงที่ถูกฆ่าตาย ทำไมเขาถึงมาที่นี่?"

　　"ใช่ ฮ่าฮ่า ตลกดีนะที่เรายังอยากช่วยเขาอยู่ ฉันว่าสวยดีนะ"

　　"ฉันคิดว่าเขา ไม่น่ารอด“สองสามวันแล้วที่ไม่ได้กินหรือดื่ม ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะตายที่นี่”

　　“ก็เราอ้อมไปบริเวณทะเลนี้ ไม่มีเรือลำอื่นจะผ่านไป”

　　“ห๊ะ ทำไม? คนหายไปแล้วเหรอ”

“ดูที่แนวปะการัง ”

　　“ไม่ใช่ถูกคลื่นแล้วจมน้ำไปแล้วเหรอ ”

　　“ไม่เห็นมีคลื่นเลย คิดว่าชายคนนั้นจะว่ายน้ำตามทันเราไหม ”

　　“หึหึ จะบ้าหรือยังไงกัน ว่ายไหม เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะว่ายทัน!”

　　ดงซูบินไม่สามารถเข้าใจคำศัพท์ได้ แต่เขาก็เข้าใจด้วยว่ามีเหมือนพวกเขาจะพูดภาษาญี่ปุ่นและเป็นเหมือนเป็นภาษาถิ่นเล็กน้อย พวกเขาเป็นชาวญี่ปุ่นจริงๆเหรอ? ร่างกายฉันแทบจะไม่ไหวแล้ว

ชาวญี่ปุ่นพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นอีกแล้ว“เกิดอะไรกับเครื่องบินของครอบครัวหลี่ คิดว่าพวกนั้นจะรอดอยู่ไหม? อย่างไรก็ตาม”ใบหน้า" ของบางคนชัดขึ้นดงซูบิน คนเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ลูกเรือของคาราวานบรรทุกสินค้า พวกเขารู้สึกดูถูกเล็กน้อย พวกเขามองไปที่เอวของทั้งสามคนอีกครั้ง ดงซูบินรูม่านตาของเขาหดเล็กลง และในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมคนพวกนั้นถึงไม่ช่วยเขา ดงซูบินมองไปที่เอว และมองเห็นผ้าคุมสีดำด้านในเรือ!

　　มันเป็นเรือผิดกฏหมาย?

　　ค้ายาเสพติดหรือลักลอบขน?

　　หัวใจของ ดงซูบินรู้สึกว่าปกติแล้วเขาจะไม่ผ่านผืนน้ำที่ห่างไกลและเต็มไปด้วยหินเช่นนี้ เนื่องจากเรือบรรทุกสินค้าไม่ได้ทำอย่างถูกต้อง อย่างไรก็ตาม ดงซูบินไม่ต้องการดูแลธุรกิจของเขาตอนนี้ เขาต้องรีบหาน้ำ และวิ่งไปหลายร้อยเมตร และเขาแทบจะยืนไม่ไหว

　　หยุด!

　　เวลาหยุดอีกครั้ง!

　　เมื่อมองไปที่ห้องโดยสาร ดงซูบินก็ขึ้นมาจากด้านหลังหันหลังกลับเปิดประตูห้องโดยสารแล้วเดินเข้าไปปิดประตูด้วยมือเปล่า

　　ในทางเดินมีชายวัยกลางคนกำลังลาดตระเวนอยู่

　　เช็ดเสื้อผ้าของเขาไปด้านข้างและเดินไปหา ดงซูบินมองดูมันจากห้องหนึ่งไปอีกห้องหนึ่ง

　　หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของ ดงซูบินก็สว่างขึ้น และเขาก็เดินเข้าไปในสถานที่ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องนั่งเล่น ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครและมีกลิ่นจางๆ ลอยออกมาจากประตู หลังจากปิดประตูแล้ว ดงซูบินก็มองไปที่ห้อง อย่างระมัดระวัง มีเตียง โต๊ะสี่เหลี่ยม โต๊ะกาแฟ ขนมปังสองก้อนวางบนโต๊ะทีวี และกาแฟต้มหนึ่งหม้อ แต่สักพัก กาแฟก็ไม่ร้อนแล้ว

　　นี้อยู่ในห้องรับรองของกัปตันที่หรูหราหรือไม่?

　　ดงซูบินพูดหยุดทันที!

　　""""..." ทีวีเปิดอยู่ และชาวญี่ปุ่นกลุ่มหนึ่งก็โผล่ออกมาจากทีวี ดงซูบินเหลือบมองดูทีวีและนั่งลงบนเตียง หยิบหม้อกาแฟริมกาแฟไเข้าปากแล้วดื่มในลมหายใจเดียว !

　　มีความสุขจริงๆ!

　　คว้าขนมปังดงซูบินก่อนจะกินอย่างมูมมาน

　　ไม่มีอะไรจะมีความสุขไปกว่านี้แล้ว

　　ดงซูบินไม่ได้ถือว่าตัวเองเป็นคนนอกจริงๆ หลังจากกินและดื่มแล้วเขามองไปทางซ้ายและขวาและเขาก็หลงทาง เสื้อผ้าที่โดนลม แดด และทะเลฉีก เลื่อนขึ้นเตียงแล้วทำหาย เขาเช็ดตัวด้วยผ้าขนหนู "ขนสัตว์" เปียกๆ แล้วดึงผม แล้วม้วนกับบ้านจากตู้ใน รองเท้าที่เหมาะกับขนาดของจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ เพียงเล็กน้อยเป็นรองเท้าหนังที่ดีสวมดงซูบินมองในกระจกพยักหน้าพอใจที่อยู่

　　ในที่สุดคนตาย คนดูเหมือน.

　　โดยวิธีการที่ฉันไม่รู้ว่าเรือจะไปไหน

　　นี่คือปัญหาหลักของดงซูบินที่ไม่สามารถกลับบ้านได้ เขาค้นห้องทันทีและในที่สุดก็หยิบแผนที่กดขึ้นมาจากใต้กาต้มน้ำ เกาะที่ยาวและบางเป็นแผนที่ของญี่ปุ่น ฉันทำเครื่องหมายทะเลบางส่วน เส้นทางบนนั้น และฉันใช้ปากกาวาดเส้น ราวกับว่ามันเป็นแผนที่เส้นทางนำทาง มีวงกลมอยู่บนนั้น น่าจะเป็นจุดหมายปลายทางของเส้นนี้ เมืองติดทะเล ไม่ไกลจากโตเกียว . ไกล.

　　ส่งกลับญี่ปุ่น?

　　ที่จริงแล้วดงซูบินไม่สำคัญหรอก เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะวิ่งเข้าไปในเรือที่เพิ่งจะเดินทางกลับสาธารณรัฐ ญี่ปุ่นจะเป็นญี่ปุ่น เมื่อเขาแปลงเป็นที่ดินแล้วเขาก็สามารถกลับประเทศได้

　　ดงซูบินวางแผนที่ไว้ในอ้อมแขนของเขา พบกล่องบุหรี่ระดับเจ็ดดาวหนึ่งกล่องใต้โต๊ะกาแฟ แตกจุดหนึ่ง และพ่นสองสามพัฟ

　　ไม่ได้สูบมาหลายวันแล้ว น่าสนุกนะครับ

　　ด้วยขาของเขาขึ้นและลง ดงซูบิน ดูทีวีอย่างสบาย ๆ ราวกับว่าเขากลายเป็นกัปตันของกัปตันโดยไม่เห็นเขาเลย

　　ในเวลานี้ ข่าวชิ้นหนึ่งในทีวีดึงดูดความสนใจของดงซูบินในทันที และเขาไม่รู้ว่ารับสัญญาณประเภทใดบนเรือ ฉันไม่รู้ว่ารายการบันทึกหรือซิงโครไนซ์กับญี่ปุ่นแบบเรียลไทม์ กำลังแสดงบนหน้าจอของกุยเจิ้งมีเที่ยวบินหมายเลข j736!

　　มันเป็นเครื่องบินที่ดงซูบินอยู่บน!

　　เมื่อเห็นสิ่งนี้ดงซูบินก็หยุดโมโหและเครื่องยนต์ก็ติดไฟ! ประตูหนีภัยฉุกเฉินไม่สามารถเปิดได้! เครื่องบินพังอะไรอย่างนี้!

　　ทันทีที่หน้าจอเปิดขึ้น พิธีกรรายการก็ร้องเจี๊ยก ๆ เป็นภาษาญี่ปุ่น จากนั้นเห็นทะเลที่เต็มไปด้วยไลเคน เฮลิคอปเตอร์ระดับความสูงนี้ถ่ายไว้ มีเรือหลายลำด้านล่างซึ่งดูเหมือนจะรบกวนจิตใจ ซากปรักหักพังของเครื่องบิน ลอยลำบ้าง

　　พื้นที่ทะเลอับปาง?

　　ดงซูบินขมวดคิ้ว เพราะเขารู้จักตัวอักษรจีนบางตัวในภาษาญี่ปุ่น เขาจึงเห็น "237 คน" และ "ลำบากใจ" ในคำบรรยายด้านล่าง เป็นเวลาหลายวันแล้วและเรื่องนี้ก็ยังถูกรายงานในข่าว เครื่องบินตก แสดงให้เห็นว่ามีผู้เสียชีวิตไป 237 ราย จึงไม่น่าแปลกใจที่ผู้เสียชีวิตจากเหตุเครื่องบินครั้งก่อนนี้มีจำนวนค่อนข้างมาก

　　การช่วยเหลือยังคงดำเนินต่อไป

　　ไม่มีใครรอด?

　　งานค้นหาและกู้ภัยถูกระงับ?

　　ส่วนหนึ่งของซากศพของเหยื่อถูกกอบกู้? ศพที่เหลือถูกระเบิดจนหายไปหมด?

　　หลังจากอ่านข่าว ดงซูบินรู้ว่าเขาเดาถูก ไม่มีใครคิดว่าจะมีใครรอดในสถานการณ์นั้นได้ คนตายทั้งหมดถูกระบุว่า

　　ไม่มีใครรอดหรือ?

　　หลังจากพักผ่อนบนเตียงได้สักพักดงซูบินก็หยิบบุหรี่อีกมวนขึ้นมาดื่ม สุ่ยจึงเอาฝ่ามือไปมองหน้าเขา ถอนหายใจ เมื่อนึกถึงภาพชีวิตและความตายเมื่อไม่กี่วันก่อน เขายังคงมีความกลัวอยู่บ้าง หากไม่ใช่เพราะพลังพิเศษ หรือหากเขาบังเอิญไปเจอเรือลำนี้ "เรือผิดกฎหมาย" ในเวลานี้ เขาอาจจะตายก่อนกำหนด ดังนั้นจึงไม่สามารถทำได้ การอยู่รอดของดงซูบิน ครั้งนี้ถือเป็นปาฏิหาริย์อย่างแน่นอน ตัวเขาเองรู้สึกโชคดีมากๆ