Sign in Buddha's palm 196 (II) อาณาเขตที่น่าหวาดผวา
Sign in Buddha's palm 196 (II) อาณาเขตที่น่าหวาดผวา
“อย่างไรก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งของนายท่าน ต่อหน้านิกายใหญ่ที่สืบทอดต่อกันมานับพันปี ก็ควรจะมีคุณสมบัติพอที่จะเจรจากันได้...”
หร่วนชิงคาดเดาอยู่ภายในใจ
…
…
ในตอนที่ซูฉินยังอยู่ในช่วงปิดด่านฝึกตน โลกยุทธภพก็ค่อยๆ ปรับตัวเข้าสู่ความมั่นคง
ชายในชุดคลุมสีแดงเลือดปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ ล่องลอยไปตามสายลม ทุกที่ที่เขาเคลื่อนผ่านก็จะมีกลิ่นอายที่ทรงพลังคอยกดทับทุกสิ่ง
จอมยุทธทุกคนต่างหวาดกลัว ภายใต้รัศมีของชายชุดแดง พวกเขาไม่แม้แต่จะกล้าเงยหน้าขึ้น ทำได้เพียงคุกเข่าลงกับพื้นทีละคนราวกับว่าเขากำลังต้อนรับการกลับมาของราชาเหนือหัว
หลังจากที่ชายชุดแดงจากไป มีเพียงเหล่าจอมยุทธเท่านั้นที่พอจะยืดตัวกลับขึ้นมาได้
“เขา เขาเป็นใครกัน?”
“ทำไมกลิ่นอายจึงน่ากลัวถึงเพียงนี้?”
“คุมปราณฉีขี่คลื่นลม เขาเป็นตำนานยุทธอย่างนั้นหรือ?”
จอมยุทธจำนวนมากต่างสั่นไหวในหัวใจ และยังพูดคุยกันต่อไป
แม้ว่าปราณฉีจะฟื้นคืนและการฝึกฝนบ่มเพาะทำได้ง่ายขึ้นในตอนนี้ แต่ตัวตนในระดับตำนานยุทธก็ยังไม่สามารถบรรลุถึงได้โดยง่าย
นับตั้งแต่ราชครูแห่งเหมิ่งหยวนตกตายในพริบตาด้วยฝีมือของซูฉินนอกเมืองฉางอัน ก็ไม่มีตำนานยุทธคนใหม่เกิดขึ้นอีกในใต้หล้า
แต่ตอนนี้ ชายในชุดคลุมสีเลือดได้ก่อคลื่นลมในหัวใจของคนทุกผู้
ในตอนนั้นเอง ก็มีข้อมูลใหม่เพิ่มขึ้นมา
“เขาเป็นบรรพบุรุษตำนานยุทธของสำนักสังหารโลหิตเมื่อสองร้อยปีก่อนไม่ใช่หรือ?”
ข้อมูลที่ถูกปล่อยออกมานั้น ทำให้ยุทธภพถึงกับแตกตื่น
บรรพบุรุษขอบเขตตำนานยุทธของสำนักสังหารโลหิตหายตัวไปหลังข้ามน้ำข้ามทะเลตั้งแต่สองร้อยปีก่อน
ไม่เพียงแต่บรรพบุรุษของสำนักสังหารโลหิตเท่านั้น แต่จอมยุทธในขอบเขตตำนานยุทธทุกคนในอดีตที่ข้ามน้ำข้ามทะเลไป ไม่เคยกลับมาอีกเลย
“ใต้หล้า จะกลับมาสู่ความโกลาหลอีกครั้งแล้ว...”
ความคิดของจอมยุทธเฒ่าผู้หนึ่งแฝงความเศร้าโศกไว้ภายใน
…
และในขณะนี้
บรรพบุรุษตำนานยุทธของสำนักสังหารโลหิตที่สวมชุดคลุมสีแดงเลือดเดินทางมาที่ฐานหลักของสำนักสังหารโลหิต
“โอ้?”
“ไม่มีใครอยู่?”
บรรพบุรุษของสำนักสังหารโลหิตขมวดคิ้ว จิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงกลัวเข้าปกคลุมทุกซอกกระเบียดนิ้ว ในที่สุดเขาก็พบศิษย์ของสำนึกสังหารโลหิตที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ
“อดีตเจ้าสำนัก”
“อดีตเจ้าสำนัก ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว...”
ศิษย์สำนักสังหารโลหิตหลั่งน้ำตาโดยพลัน
เมื่อเริ่มต้นเป็นศิษย์ของสำนักสังหารโลหิต ทุกคนจะต้องคุกเข่าบูชารูปเคารพของบรรพบุรุษสังหารโลหิต
ดังนั้นศิษย์ในสำนักสังหารโลหิตผู้นี้จึงจดจำบรรพบุรุษของตนได้ในทันที
“ล่าสุดมันเกิดอะไรขึ้น?”
อดีตเจ้าสำนักสังหารโลหิตขมวดคิ้ว
“อดีตเจ้าสำนัก เหล่าศิษย์สำนักสังหารโลหิตได้กระจัดกระจายกันไปเพราะถูกข่มเหงโดยตำนานยุทธแห่งอาณาจักรถัง...”
ศิษย์สำนักสังหารโลหิตรีบอธิบายอย่างรวดเร็วถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
“อาณาจักรถัง?”
“ตำนานยุทธ?”
“ไม่เลว ข้าไม่คาดคิดว่าสองร้อยปีหลังจากที่ข้าจากไป ตำนานยุทธอื่นจะถือกำเนิดขึ้น”
อดีตเจ้าสำนักสังหารโลหิตพยักหน้าเล็กน้อย ราวกับกำลังชื่นชมรุ่นน้อง
“แต่ว่า”
“ในเมื่อกล้ายั่วยุสำนักสังหารโลหิตของข้า ก็เท่ากับเจ้ากำลังมองหาความตาย”
เจตนาฆ่าสาดวาบอยู่ในส่วนลึกของดวงตาอดีตเจ้าสำนักสังหารโลหิต
“อดีตเจ้าสำนัก ตำนานยุทธแห่งอาณาจักรถังครั้งหนึ่งเคยใช้แสงศักดิ์สิทธิ์สังหารผู้อาวุโสสำนักสังหารโลหิตจากพื้นที่ห่างไกลกว่าหลายพันลี้ อดีตเจ้าสำนักได้โปรดล้างแค้นให้พวกเราด้วย...”
ศิษย์สำนักสังหารโลหิตกล่าวคำอีกครั้ง
“อะไรนะ?”
“ลงมือจากพื้นที่ห่างไกลหลายพันลี้?”
ท่าทีของบรรพบุรุษสำนักสังหารโลหิตที่สงบเยือกเย็นมาตลอด ในที่สุดก็เปลี่ยนแปลงไป
…
…
